Haziran 11 de sezeryan ile doğum yaptım .hastanede hiç bişeyim yoktu. 3. gün eve geldim ve inanılmaz bir iç sıkıntım vardı.bebeğime bile canımdan çok sevdiğim bebeğime bile alışamadım epeyce.eşimin en ufak bir bir kelimesine ağlar oldum.gerçi durduk yerede ağlıyordum. o kadar kötüydümki anlatamam.yaşamam için sebep yoktu. doktora götürdüler beni panik atak ve ağır bir depresyona girmişim yani 2 si bi arada başlamış .şu an gene fenayım ama o günler kadar değil.inşallah geçer .eğer aranızda benim gibi şeyler yaşayanlar varsa lütfen vakit kaybetmeden doktora gitsinler.hala günün büyük bir kısmını mutsuz ve huzursuz geçiriyorum. ailelerimiz beni yanlız bırakmıyo.genede ne bileyim kötüyüm kızlar doktorun verdiği hapları da kullanamıyorum.nasıl atlatırım ne zaman atlatırım bilemiyorum ama yanlız olmadığımı hissediyorum. dualarınıza ihtiyacım var.