- Konu Sahibi zeyneppcim
-
- #1
Allah rahmet eylesin .Rabbım yerını guzel etsin insallahh ..nisanın 11 inde sezeryanla doğum yaptım.çok güzel bir kızım oldu ama ben hiç mutlu değilim...hamileliğimin 5 ayında annemi kaybettim ağır depresyona girdim doktor kontrolunde ilaça başladım hala devam ediyorum bebeğe bir zararı olmazmış 2 doktordan onay aldım..fakat bebeğime karşı bişi hissetmiyorum..hayattan zevk alamıyorum anneme çok ihtiyacım var devamlı ağlıyrum..bebeğe bakamıcakmışım gibi hissediyorrum..annelik bana göre değilmiş sanki...
ben ne yapıcam kızlar??herkeste oluyormu bunlar?korkuyorum geçmicek diye...lütfen bi yol gösterin bana...
nisanın 11 inde sezeryanla doğum yaptım.çok güzel bir kızım oldu ama ben hiç mutlu değilim...hamileliğimin 5 ayında annemi kaybettim ağır depresyona girdim doktor kontrolunde ilaça başladım hala devam ediyorum bebeğe bir zararı olmazmış 2 doktordan onay aldım..fakat bebeğime karşı bişi hissetmiyorum..hayattan zevk alamıyorum anneme çok ihtiyacım var devamlı ağlıyrum..bebeğe bakamıcakmışım gibi hissediyorrum..annelik bana göre değilmiş sanki...
ben ne yapıcam kızlar??herkeste oluyormu bunlar?korkuyorum geçmicek diye...lütfen bi yol gösterin bana...
zeyneppcim, allah annenin mekanını cennet etsin. Allah bir canı alırken sana bir can vermiş, bebeğin hayırlı uğurlu olsun. Yaşadıkların herkesin yaşabileceği duygular, hiç yaşamamış olanların da yaşamayacağı anlamına gelmiyor. Ne güzel samimiyetle hem kendine itiraf etmişsin hem de bizleri yakın görüp paylaşmışsın. Lohusa döneminde depresyona girmeyen anne görmedim çevremde bugüne kadar, bence çoğu anne de farkında olmuyor, senin bir de özel bir durumun olmuş belli ki annene çok düşkünmüşsün, ama şimdi sen de anne oldun, bebeğin de senin annene hissettiğin anne sevgisi gibi sana sevgi ile dolu ve senin desteğine sevgine, şefkatine ihtiyaç duyacak. Ben allahın zaman zaman bizi sınadığını düşünürüm, hepimizin zaman zaman kolay olmayan anları olur,sen de belki böyle bir dönemden geçiyorsundur, emin ol geçecek zaman herşeyin ilacı, kendine bugünlerin geçeceğini hep hatırlat,sana sabır, güç ve kuvvet diliyorum.
çok teşekkür ederim kızlar desteğiniz için ...tek korkum ya bu duygular geçmezse diye endişe ediyorum..geçer dimi kızlar?? bende bebeğimi çok ama çok sevebilirim dimi?hormonlarımın bana bir oyunu dimi bu ???
öncelikle başın sağolsun cnm bende ocak 2012 de dogum yaptım. Senin yaşadıklarının aynısını yaşadım hiç geçmeyecek sanırdım. Ama 40 günde baya bi azaldı şimdi ise tamamen geçmek üzere bu depresif halim. Kesinlikle hormonlarla ilgili ve kesinlikle geçicek lütfen canını hiç sıkma mutlaka geçeceğini düşün ve mutlu ol şükürler olsun ki sağlıklı bir bebeğin var. Kendine çok dikkat et cnm
Doğum yaptıktan sonra dünya başıma yıkılmış gibiydim. İsteyerek hamile kalmama ve hamileliğim boyunca karnımı okşayarak bebeğimi sevmeme, biran önce doğsa da sevsem onu dememe rağmen doğumdan sonra ondan resmen nefret ediyordum....
Hayır bu bebek benim olmasın istemiyorum deyip duruyordum. Hatta bebeğimi öldürme planları bile kuruyordum. Yataktan kalkarken dengemi kaybetmiş gibi yapsam, kafasını yatağın kenarına vursa ölür ve ben ondan kurtulurum diyordum =( Gecem gündüzüm onu öldürme planları ile geçiyordu =(
Sağlık ocağına gittik orada ebe nasıl gidiyor annelik diye sorunca patır patır anlatmaya başladım planlarımı, kadın şoka girdi resmen, bense nasıl oldu da bunlardan birisine bahsettim diye şoka girdim. Tabi eşim de şok olmuştu, doktoru çağırdılar oturduk konuştuk. Sesli bir şekilde hissetiklerimi anlatmak bana ii gelmişti. Yaklaşık bir 10 gün daha alışamadım ona ama sonra onu sevmeye başladığımı hissettim.
Ben oldukça ağır geçirdim bu loğusalık depresyonunu, psikoloğa göndereceklerdi ama kendimi biliyordum oraya gidersem herşey daha kötü olurdu...
Şimdi ise onu herşeyden çoook seviyorum. Bir yeri acısa aklım gidiyor resmen.
Sen de zamanla alışacaksın bebeğinle birlikte olmaya. Bebeğinden arta kalan zamanları sadece kendine ayır, bırak ev işi falan dursun, neyi seviyorsan onu yap ki bebişin uyandığında ona iyi bir enerjiyle sarılabilesin...
ne zaman doğum yaptın zeynep? Eğer biraz daha uzarsa sağlık ocağındaki ebeye durumu anlatırsan onlar seni en azından bir psikoloğa yönlendirirler.canım samimi itirafın için çok teşekkür ederim..bende hamileyken başladı bu tip depresif duygular ama dedilerki şimdi yaşadın lohusalıkta yaşamazsın...fakat bebeğe karşı hissizleştiğimi farkettikçe geçmediğini anladım...umarım kısa sürer ve bende kızımı doya doya sevebilirim...((((((((
ne zaman doğum yaptın zeynep? Eğer biraz daha uzarsa sağlık ocağındaki ebeye durumu anlatırsan onlar seni en azından bir psikoloğa yönlendirirler.
Ama ben pek uzayacağını düşünmüyorum, inşallah da öyle olur.
Bir de ilk zamanlar gerçekten zor oluyor uykusuzluk, ağlamaları vs. Bir de sen anneciğini kaybetmişsin =(
Akrabaların, kardeşlerin falan var mı, geliyorlar mı yanına? Onlar yanındaysa onların desteğiyle inşallah atlatırsın bu dönemi.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?