Doğum sonrası depresyon

zeyneppcim · 23 Nisan 2012

nisanın 11 inde sezeryanla doğum yaptım.çok güzel bir kızım oldu ama ben hiç mutlu değilim...hamileliğimin 5 ayında annemi kaybettim ağır depresyona girdim doktor kontrolunde ilaça başladım hala devam ediyorum bebeğe bir zararı olmazmış 2 doktordan onay aldım..fakat bebeğime karşı bişi hissetmiyorum..hayattan zevk alamıyorum anneme çok ihtiyacım var devamlı ağlıyrum..bebeğe bakamıcakmışım gibi hissediyorrum..annelik bana göre değilmiş sanki...

ben ne yapıcam kızlar??herkeste oluyormu bunlar?korkuyorum geçmicek diye...lütfen bi yol gösterin bana...

zeynep346161 · 23 Nisan 2012

zeyneppcim .!.:
nisanın 11 inde sezeryanla doğum yaptım.çok güzel bir kızım oldu ama ben hiç mutlu değilim...hamileliğimin 5 ayında annemi kaybettim ağır depresyona girdim doktor kontrolunde ilaça başladım hala devam ediyorum bebeğe bir zararı olmazmış 2 doktordan onay aldım..fakat bebeğime karşı bişi hissetmiyorum..hayattan zevk alamıyorum anneme çok ihtiyacım var devamlı ağlıyrum..bebeğe bakamıcakmışım gibi hissediyorrum..annelik bana göre değilmiş sanki...

ben ne yapıcam kızlar??herkeste oluyormu bunlar?korkuyorum geçmicek diye...lütfen bi yol gösterin bana...

Allah rahmet eylesin .Rabbım yerını guzel etsin insallahh ..
bak ne guzel bır kızın olmus , hayırlısıyla saglıkla sıhhatle dogurmussunn .. Bu dunyadakı en mutlu sey olmalı . emınım annen de boyle dusunuyordur . yavruna sımsıkı sarıll . senın annene ıhtıyacın varsa kızının da sana ıhtıyacı var. ben en ıyı sekılde bebegıne bakarsın dıye dusunuyorum ... geçer hersey yoluna girer ... Kalbım senınle :16:

janiking · 23 Nisan 2012

başın sağolsun canım,tabiki çok zor bir durum bu,ama annen yanında da olsa sen aynı şeyleri yine hissedecektin,çünkü bu lohusa sendromu,ben de yaşadım aynı şeyleri,zaman zaman kendi yavrumu istemedim,özel yaşantım kalmadı diye hayıflandım durdum,ama geçiyor 40 gün sonra,senin durumun daha ağır tabiki,ama senin bebeğine daha bir fazla bağlanman lazım,yavrunu sana ihtiyacı var ve güçlü olman lazım,allah sabırlar versin canım

zekko · 24 Nisan 2012

doğum sonrası depresyon bütün annelerde görülür canım, bazısı hafif atlatır bazısı ağır ki sen canını kaybetmişsin yakın zamanda bu çok zor bir süreç senin için, kendine bebeğine zaman tanı, bu acıları bebeğinle atlatıcaksın o da olmasaydı hayat senin için çok daha boş olurdu inan, bebeğin için yaşayacaksın ölenle ölünmüyor,annen yaşasaydı torununu nasıl severdi onu düşün, annen yerine sen öpüp kokla bebeğini onun senin dokunmana kokuna ihtiyacı var hem de çok...

idogan · 24 Nisan 2012

başın sağolsun arkadaşım. ne kadar zor bir durum olduğunu tahmin edebiliyorum ama yukarda bir arkadaşında dediği gibi sen annenin sevigisini bebeğine akıtmalısın artık. bizim herşeyimiz dört dörtlük gittiği halde depresyon yaşadık, senin yaşamanda çok doğal. ama inan bebek azıcık ele avuca gelince herşeyin kolayını buluyorsun tadını çıkartmaya başlıyorsun.
benim çok yakın bir arkadaşım hamile olduğunu öğrendiği hafta babasını trafik kazasında kaybetti. bebeğinin sakat doğacağını öğrendi çok zor ve sıkıntılı bir hamilelik geçirdi.işiyle alakalı sorunlar yaşadı. bebeği doğdu, 14 gün sonra annesi vefat etti. bebeğinin kolunda bir problem var. ben onun bebeğinden soğumasından çok korktum ama çok şükür inançlı bir kız kendini bebeğiyle teselli ediyor, çok şükür daha kötüsü olmadı diyerek bebeğinin rahatsızlığını kabulleniyor.ağlıyor üzülüyor hatırladıkça ama o bebekte ona Allahın emaneti, ona iyi bakması lazım bunu biliyor.
bebeklerimiz çok savunmasız gariban aciz, gözümüzün içine bakıyorlar sevgi şevkat görmek için, ihtiyaçlarının giderilmesi için. onun sana ihtiyacı var,sütüne ihtiyacı var kendini üzme daha fazla bebeğine odaklan.Allah'a şükret.bugünlerini aratmasın daha beter acılardan korusun.

zeyneppcim · 25 Nisan 2012

çok teşekkür ederim kızlar desteğiniz için ...tek korkum ya bu duygular geçmezse diye endişe ediyorum..geçer dimi kızlar?? bende bebeğimi çok ama çok sevebilirim dimi?hormonlarımın bana bir oyunu dimi bu ???

kemece · 26 Nisan 2012

zeyneppcim .!.:
nisanın 11 inde sezeryanla doğum yaptım.çok güzel bir kızım oldu ama ben hiç mutlu değilim...hamileliğimin 5 ayında annemi kaybettim ağır depresyona girdim doktor kontrolunde ilaça başladım hala devam ediyorum bebeğe bir zararı olmazmış 2 doktordan onay aldım..fakat bebeğime karşı bişi hissetmiyorum..hayattan zevk alamıyorum anneme çok ihtiyacım var devamlı ağlıyrum..bebeğe bakamıcakmışım gibi hissediyorrum..annelik bana göre değilmiş sanki...

ben ne yapıcam kızlar??herkeste oluyormu bunlar?korkuyorum geçmicek diye...lütfen bi yol gösterin bana...

zeyneppcim, allah annenin mekanını cennet etsin. Allah bir canı alırken sana bir can vermiş, bebeğin hayırlı uğurlu olsun. Yaşadıkların herkesin yaşabileceği duygular, hiç yaşamamış olanların da yaşamayacağı anlamına gelmiyor. Ne güzel samimiyetle hem kendine itiraf etmişsin hem de bizleri yakın görüp paylaşmışsın. Lohusa döneminde depresyona girmeyen anne görmedim çevremde bugüne kadar, bence çoğu anne de farkında olmuyor, senin bir de özel bir durumun olmuş belli ki annene çok düşkünmüşsün, ama şimdi sen de anne oldun, bebeğin de senin annene hissettiğin anne sevgisi gibi sana sevgi ile dolu ve senin desteğine sevgine, şefkatine ihtiyaç duyacak. Ben allahın zaman zaman bizi sınadığını düşünürüm, hepimizin zaman zaman kolay olmayan anları olur,sen de belki böyle bir dönemden geçiyorsundur, emin ol geçecek zaman herşeyin ilacı, kendine bugünlerin geçeceğini hep hatırlat,sana sabır, güç ve kuvvet diliyorum.

zeyneppcim · 26 Nisan 2012

kemece .!.:
zeyneppcim, allah annenin mekanını cennet etsin. Allah bir canı alırken sana bir can vermiş, bebeğin hayırlı uğurlu olsun. Yaşadıkların herkesin yaşabileceği duygular, hiç yaşamamış olanların da yaşamayacağı anlamına gelmiyor. Ne güzel samimiyetle hem kendine itiraf etmişsin hem de bizleri yakın görüp paylaşmışsın. Lohusa döneminde depresyona girmeyen anne görmedim çevremde bugüne kadar, bence çoğu anne de farkında olmuyor, senin bir de özel bir durumun olmuş belli ki annene çok düşkünmüşsün, ama şimdi sen de anne oldun, bebeğin de senin annene hissettiğin anne sevgisi gibi sana sevgi ile dolu ve senin desteğine sevgine, şefkatine ihtiyaç duyacak. Ben allahın zaman zaman bizi sınadığını düşünürüm, hepimizin zaman zaman kolay olmayan anları olur,sen de belki böyle bir dönemden geçiyorsundur, emin ol geçecek zaman herşeyin ilacı, kendine bugünlerin geçeceğini hep hatırlat,sana sabır, güç ve kuvvet diliyorum.

sevgili kemece bu kadar içten mesejın için çok teşekkür ederim...evet anneme çok düşkündün bereber oturuyorduk hatta..mesajını okuyunca sanki beni birebir tanıyan birinin yazdığı mesajı okuyormuş gibi hissettim...bende Rabbimin bizi zaman zaman sınadığını düşünürüm ama insan elinde olmadan aklına gelen düşüncelerden korkuyor...desteğin için çok teşekkür ederim tabi diğer arkadaşlarada çok teşekkür ederim.iyiiki sizler varsınız da burada paylaşabiliyorum sıkıntılarımı...

akikal · 30 Nisan 2012

zeyneppcim .!.:
çok teşekkür ederim kızlar desteğiniz için ...tek korkum ya bu duygular geçmezse diye endişe ediyorum..geçer dimi kızlar?? bende bebeğimi çok ama çok sevebilirim dimi?hormonlarımın bana bir oyunu dimi bu ???

öncelikle başın sağolsun cnm bende ocak 2012 de dogum yaptım. Senin yaşadıklarının aynısını yaşadım hiç geçmeyecek sanırdım. Ama 40 günde baya bi azaldı şimdi ise tamamen geçmek üzere bu depresif halim. Kesinlikle hormonlarla ilgili ve kesinlikle geçicek lütfen canını hiç sıkma mutlaka geçeceğini düşün ve mutlu ol şükürler olsun ki sağlıklı bir bebeğin var. Kendine çok dikkat et cnm

zeyneppcim · 30 Nisan 2012

akikal .!.:
öncelikle başın sağolsun cnm bende ocak 2012 de dogum yaptım. Senin yaşadıklarının aynısını yaşadım hiç geçmeyecek sanırdım. Ama 40 günde baya bi azaldı şimdi ise tamamen geçmek üzere bu depresif halim. Kesinlikle hormonlarla ilgili ve kesinlikle geçicek lütfen canını hiç sıkma mutlaka geçeceğini düşün ve mutlu ol şükürler olsun ki sağlıklı bir bebeğin var. Kendine çok dikkat et cnm

çok teşekkür ederim canım..bende kendimi telkin etmeye çalışıyorum devamlı..böyle duyguları yaşayan birileriyle konuşmak rahatlatıyor biraz..

Yusum · 1 Mayıs 2012

Doğum yaptıktan sonra dünya başıma yıkılmış gibiydim. İsteyerek hamile kalmama ve hamileliğim boyunca karnımı okşayarak bebeğimi sevmeme, biran önce doğsa da sevsem onu dememe rağmen doğumdan sonra ondan resmen nefret ediyordum....
Hayır bu bebek benim olmasın istemiyorum deyip duruyordum. Hatta bebeğimi öldürme planları bile kuruyordum. Yataktan kalkarken dengemi kaybetmiş gibi yapsam, kafasını yatağın kenarına vursa ölür ve ben ondan kurtulurum diyordum =( Gecem gündüzüm onu öldürme planları ile geçiyordu =(
Sağlık ocağına gittik orada ebe nasıl gidiyor annelik diye sorunca patır patır anlatmaya başladım planlarımı, kadın şoka girdi resmen, bense nasıl oldu da bunlardan birisine bahsettim diye şoka girdim. Tabi eşim de şok olmuştu, doktoru çağırdılar oturduk konuştuk. Sesli bir şekilde hissetiklerimi anlatmak bana ii gelmişti. Yaklaşık bir 10 gün daha alışamadım ona ama sonra onu sevmeye başladığımı hissettim.
Ben oldukça ağır geçirdim bu loğusalık depresyonunu, psikoloğa göndereceklerdi ama kendimi biliyordum oraya gidersem herşey daha kötü olurdu...
Şimdi ise onu herşeyden çoook seviyorum. Bir yeri acısa aklım gidiyor resmen.
Sen de zamanla alışacaksın bebeğinle birlikte olmaya. Bebeğinden arta kalan zamanları sadece kendine ayır, bırak ev işi falan dursun, neyi seviyorsan onu yap ki bebişin uyandığında ona iyi bir enerjiyle sarılabilesin...

zeyneppcim · 2 Mayıs 2012

Yusum .!.:
Doğum yaptıktan sonra dünya başıma yıkılmış gibiydim. İsteyerek hamile kalmama ve hamileliğim boyunca karnımı okşayarak bebeğimi sevmeme, biran önce doğsa da sevsem onu dememe rağmen doğumdan sonra ondan resmen nefret ediyordum....
Hayır bu bebek benim olmasın istemiyorum deyip duruyordum. Hatta bebeğimi öldürme planları bile kuruyordum. Yataktan kalkarken dengemi kaybetmiş gibi yapsam, kafasını yatağın kenarına vursa ölür ve ben ondan kurtulurum diyordum =( Gecem gündüzüm onu öldürme planları ile geçiyordu =(
Sağlık ocağına gittik orada ebe nasıl gidiyor annelik diye sorunca patır patır anlatmaya başladım planlarımı, kadın şoka girdi resmen, bense nasıl oldu da bunlardan birisine bahsettim diye şoka girdim. Tabi eşim de şok olmuştu, doktoru çağırdılar oturduk konuştuk. Sesli bir şekilde hissetiklerimi anlatmak bana ii gelmişti. Yaklaşık bir 10 gün daha alışamadım ona ama sonra onu sevmeye başladığımı hissettim.
Ben oldukça ağır geçirdim bu loğusalık depresyonunu, psikoloğa göndereceklerdi ama kendimi biliyordum oraya gidersem herşey daha kötü olurdu...
Şimdi ise onu herşeyden çoook seviyorum. Bir yeri acısa aklım gidiyor resmen.
Sen de zamanla alışacaksın bebeğinle birlikte olmaya. Bebeğinden arta kalan zamanları sadece kendine ayır, bırak ev işi falan dursun, neyi seviyorsan onu yap ki bebişin uyandığında ona iyi bir enerjiyle sarılabilesin...

canım samimi itirafın için çok teşekkür ederim..bende hamileyken başladı bu tip depresif duygular ama dedilerki şimdi yaşadın lohusalıkta yaşamazsın...fakat bebeğe karşı hissizleştiğimi farkettikçe geçmediğini anladım...umarım kısa sürer ve bende kızımı doya doya sevebilirim...

((((((((

Yusum · 2 Mayıs 2012

zeyneppcim .!.:
canım samimi itirafın için çok teşekkür ederim..bende hamileyken başladı bu tip depresif duygular ama dedilerki şimdi yaşadın lohusalıkta yaşamazsın...fakat bebeğe karşı hissizleştiğimi farkettikçe geçmediğini anladım...umarım kısa sürer ve bende kızımı doya doya sevebilirim...((((((((

ne zaman doğum yaptın zeynep? Eğer biraz daha uzarsa sağlık ocağındaki ebeye durumu anlatırsan onlar seni en azından bir psikoloğa yönlendirirler.
Ama ben pek uzayacağını düşünmüyorum, inşallah da öyle olur.
Bir de ilk zamanlar gerçekten zor oluyor uykusuzluk, ağlamaları vs. Bir de sen anneciğini kaybetmişsin =(
Akrabaların, kardeşlerin falan var mı, geliyorlar mı yanına? Onlar yanındaysa onların desteğiyle inşallah atlatırsın bu dönemi.

zeyneppcim · 3 Mayıs 2012

Yusum .!.:
ne zaman doğum yaptın zeynep? Eğer biraz daha uzarsa sağlık ocağındaki ebeye durumu anlatırsan onlar seni en azından bir psikoloğa yönlendirirler.
Ama ben pek uzayacağını düşünmüyorum, inşallah da öyle olur.
Bir de ilk zamanlar gerçekten zor oluyor uykusuzluk, ağlamaları vs. Bir de sen anneciğini kaybetmişsin =(
Akrabaların, kardeşlerin falan var mı, geliyorlar mı yanına? Onlar yanındaysa onların desteğiyle inşallah atlatırsın bu dönemi.

nisanın 11 inde doğum yaptım canım..zaten hala daha antidepresan kullanıyorum doktor gözetiminde..bebeğe bir zararı olmaz dediler 2 doktorla görüştüm..gerçi sütümde az mama takviyesi yapıyoruz..akrabalarım çok yok 2 tane kuzenim var ..onlar geliyor yardıma..senin doğumdan sonra kaç gün içinde geçti?40 ından sonra geçer diyorlar ama?

Doğum sonrası depresyon

Ayrıntılı Düzenleme

zeyneppcim

Guru

zeynep346161

Geldi canım oğlumm ..Ömür

janiking

Aktif Üye

zekko

Aktif Üye

idogan

Aktif Üye

zeyneppcim

Guru

kemece

joi de vivre :)

zeyneppcim

Guru

akikal

Aktif Üye

zeyneppcim

Guru

Yusum

Popüler Üye

zeyneppcim

Guru

Yusum

Popüler Üye

zeyneppcim

Guru

Benzer Konular