doğum sonrası depresyon

Tasilali

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
17 Ekim 2009
493
1
kızlar doğum sonrası kendinizi nasıl hisediyorsunuz?depresyona giren varmı?depresyonda olduğunuzu nasıl anladınız?nasıl önlem aldınız?kendinize nasıl vakit ayırıyorsunuz?bu sitede gezerken çok iyi hissediyorum.:teselli:
 
ben ksinlikle depresyona girdim lohusalıkta. herkesin her dediği batıyordu. herkese kızıyordum. sürekli ameliyat ve sonrası aklıma geliyordu kendime acıyıp ağlıyordum :) valla bi gün bunu tebessümle hatırlayacağımı hiç ummazdım.

önlem değil de evdeki herkesi postalayıp kocamla ve bebeğimle başbaşa kalınca depresyonum geçti. anne kaynana hikaye. postalayın gitsin.
 
doğumum acil sezeryan oldu rahim yırtılmasından dolayı iç kanama geçirmişim bebeğime kordon dolanmış bunları duyunca sıkıntılarım başladı ya ölseydik diye.. doğumdan sonra 4 gün boyunca gözümü bile kırpmadım bebeğime birşey olucak diye.. nitekim 3.gününde sarılık oldu küvezde yattı benim depresif durumum daha da kötüleşti üzerine birde kayınvalidenin yaptıkları eklenince vasiyetime kadar yazacak duruma geldim. 4 ay olmasına rağmen doğum yapalı hala tam olarak düzelmiş değilim..oğlumla ilgili sürekli kaygı içindeyim ama yavaş yavaş geçiyor.kayınvalidemle görüşmeyi tamamen kestik bu da bana iyi geldi açıkcası..
 
benım kı depresyon sayılırmı bılmem ama bende bebegıme yetersız geldıgımı dusunuyorum cok acemıyım bebegıme bakamıyorum agladıgında ben degıl annem susturabılıyor en uzucusude sutumle doymuyor her 2 gogsumude verıyorum ona ragmen mama yemeden doymuyor napcamı sasırmıs durumdayım bu yuzden agladıgımı bıle hatırlarım goguslerım yara olmasına ragmen aglaya aglaya vermeye calıstım cok sukur yara azda olsa ıyı oldu dogumum zor oldu benım ama dogum onemlı degılmıs acılar gecıyor bı sure sonra asıl iş dogumdan sonrasıymıs 40 ım bıtınce evıme gecıcem sımdıden korkular sardı benı bebegıme bakabılcekmıyım moralım cok bozuk tabı bırde su sorunum var sol gogsumu ılk baslarda alıyordu sımdı pek almak ıstemıyor ama sag gogsumu cok guzel emıyor ne demek bu anlamadım:KK43:
 
benım kı depresyon sayılırmı bılmem ama bende bebegıme yetersız geldıgımı dusunuyorum cok acemıyım bebegıme bakamıyorum agladıgında ben degıl annem susturabılıyor en uzucusude sutumle doymuyor her 2 gogsumude verıyorum ona ragmen mama yemeden doymuyor napcamı sasırmıs durumdayım bu yuzden agladıgımı bıle hatırlarım goguslerım yara olmasına ragmen aglaya aglaya vermeye calıstım cok sukur yara azda olsa ıyı oldu dogumum zor oldu benım ama dogum onemlı degılmıs acılar gecıyor bı sure sonra asıl iş dogumdan sonrasıymıs 40 ım bıtınce evıme gecıcem sımdıden korkular sardı benı bebegıme bakabılcekmıyım moralım cok bozuk tabı bırde su sorunum var sol gogsumu ılk baslarda alıyordu sımdı pek almak ıstemıyor ama sag gogsumu cok guzel emıyor ne demek bu anlamadım:KK43:


üzülme canım bu kadar, sen ne kadar endişeli olursan bebeğin bunu hisseder büyük ihtimalle de o yüzden sende susmuyordur. tabi ki bebeğine bakabilirsin iç güdüsel olarak hazırlıklıyız zaten. ben 12. günde bebeğimle yalnız kaldım iyi ki de kalmışım o güne kadar bende annem giderse ne yaparım diyordum ama tek kaldığın gün herşey değişiyor. ve bebek sana ne yapman gerektiiğini söylüyor. meme içinde endişelenme zamanla diğer memeden de emer.bende ilk günden beri mama takviyesi yapıyorum bunun için üzülme önemli olan doymaları moralini bozma
 
tşk ederım canım ınan moral oldu dıyebılırım annemde dıyor kardesını hem emzırdım hemde mama verdım oyle buyudu dıyor ama ben sadece anne sutu vermek ıstıyordum inş sag gogsumude alır :KK43: bakalım ben tek kalınca ne yapcam allah yardımcımız olsun.
 
alır inşallah canını sıkma sen. kafana takılan birşey olursa yardımcı olmaya çalışırım her zaman.
 
bende aşırı deprosyana girdim herşeyden alınganlık yapıyordum küsüyordum hüngür hüngür ağlıyordum eşimle o kadar kavga ediyordumki adete saldıracak yer arıyordum hayata küsmüştüm insanlardan nefret ediyor hiç evden dışarı çıkmak istemiyordum.şimdi 9 ay oldu doğum yapalı o halimi düşündükçe kendime gülüyorum ama bişey diyimmi bende o lohusalık deprosyonundan galiba bişeyler kaldı hala psikolojim bozuk.
 
benım kı depresyon sayılırmı bılmem ama bende bebegıme yetersız geldıgımı dusunuyorum cok acemıyım bebegıme bakamıyorum agladıgında ben degıl annem susturabılıyor en uzucusude sutumle doymuyor her 2 gogsumude verıyorum ona ragmen mama yemeden doymuyor napcamı sasırmıs durumdayım bu yuzden agladıgımı bıle hatırlarım goguslerım yara olmasına ragmen aglaya aglaya vermeye calıstım cok sukur yara azda olsa ıyı oldu dogumum zor oldu benım ama dogum onemlı degılmıs acılar gecıyor bı sure sonra asıl iş dogumdan sonrasıymıs 40 ım bıtınce evıme gecıcem sımdıden korkular sardı benı bebegıme bakabılcekmıyım moralım cok bozuk tabı bırde su sorunum var sol gogsumu ılk baslarda alıyordu sımdı pek almak ıstemıyor ama sag gogsumu cok guzel emıyor ne demek bu anlamadım:KK43:

ben ilk günden beri yalnızım iyikide öyle yapmışım yoksa alışamazdım çok hassasımdır çünkü benim bebeğimde bende sakinleşmez susmazdı kolikmiş meğersem sonra bu duruma alıştık ben ne kadar sakin olursam o o kadar kolay sakinleşiyo du kolay dediğime de bakma ne depresyonlara girdim ne ağladım ancak atlatabiliyorum yavaş yavaş benim bebeğimde sol göğsümü almak istemedi çoğu zaman şimdi bi alıyo bi almıyo ama düzelir merak etme bebeğine de bakarsın hatta ona senden iyi kimse bakamaz sen onun annesisin senin kokun onun en büyük ilacı merak etme endişeli olmamaya çalış anında hissediyo bu ufaklıklar
 
kızlar doğum sonrası kendinizi nasıl hisediyorsunuz?depresyona giren varmı?depresyonda olduğunuzu nasıl anladınız?nasıl önlem aldınız?kendinize nasıl vakit ayırıyorsunuz?bu sitede gezerken çok iyi hissediyorum.:teselli:

canım bende doğum yapalı 3 ay oluyo sanırım bende depresyona girdim herşeye bağırıp kızar durumdayım.bebeğimde hiç uyumuyo çok kötü bi durumdayım.vakit falan ayıramıyorum hiç birşeye.bi psikoloğa gitmeyi düşünüyorum
 
bende depresyona gırmıstım..korkunç kotu olmustum...psıkıyatrıstte aldım solugu..hungur hungur aglıyordum tabı bıryandan..ilaça basladım..emzırdıgım ıçın zor oldu...bır sure oyle ıdare ettık..sonra emzırmeyı bıraktık...anne saglıgı daha öne çıktıgında bazı seylerden vazgeçmek gerekebılıyor...benım saglıgım bebegınkıyle kıyaslandıgında...emmeyebılır oldu..
çok sukur o gunler gerıde kaldı.allaha sukur...
herseyı takma...boşver gıtsın...kendını düşünmelısın bebekle beraber..gerısı hıkaye...
 
bende depresyona gırmıstım..korkunç kotu olmustum...psıkıyatrıstte aldım solugu..hungur hungur aglıyordum tabı bıryandan..ilaça basladım..emzırdıgım ıçın zor oldu...bır sure oyle ıdare ettık..sonra emzırmeyı bıraktık...anne saglıgı daha öne çıktıgında bazı seylerden vazgeçmek gerekebılıyor...benım saglıgım bebegınkıyle kıyaslandıgında...emmeyebılır oldu..
çok sukur o gunler gerıde kaldı.allaha sukur...
herseyı takma...boşver gıtsın...kendını düşünmelısın bebekle beraber..gerısı hıkaye...

benimkide emmiyo.ama öyle anlar geliyo ki uyumuyo bide bebeğime bile bağırıyorum sonra yaptığımın yanlış olduğunu düşünüyorum ve bebeğime sarılıyorum kıyamıyorum bu duruma bi çare bulmalıyım.mafoldumben
 
offffffffff .........kolik bebek annesi olarak dip depresyon yaşadım.şu an 4,5 aylık ve tam düzeldiğimi söyleyemem.sürekli ağlayan bi oğlum,ilgisiz bi k.validem,benden daha depresif bi kocam var.kime ne dert anlatacaksın.Allahtan ANNECıĞıM yanımda da....sabır kızlar sabır sabır sabır..................
 
ben ilk 10 gün gerçekten depresyona girdim ve bunu sadece eşime anlatabildim..sürekli ağlamak istiyordum ve evde bir anda 3 kişi olmak evin düzeninin bozulması sezeryan sonrası ağrılarım falan derken çok bunalıyordum..şükür alıştım artık düzenimi yavaş yavaş tekrar oturtuyorum bebeğimde sağlıklı daha ne olsun..
herkese çok geçmiş olsun eğer hala yaşayan varsa lütfen daha ılımlı bakmaya çalışsın çünkü geçiyor er yada geç bu durum..
 
walla epresyona zorla sokacaklar sanırım beni,anneler bu kadar karışırsa olacagı bukaydirigubbakcemile3
 
kizalr aynen bende nasil gunler yasadim anlatamam dogumdan cikip eve geldik esimle esimin butun ailesi burdaysi evde 15 kisi filan vardi nerdeyse evi suslemisler filan bilmemne tamam hosta zaten acim var tek istegim esim ve bebegimle yanliz kalmak daha bebegimin dogdugunu anlamdan etmeden eve geldim herkez evde herkez gormek sityor opmek istiyor nasil sinir oldum cinnet geciricektim ve bu tam 1 hafta surdu kizlar tam bebegi sakinlestiryorum zaten butun gece uyumamisim bari oglen uyuyim diyorum bu sefrde cat kapi biri gelio bebegi gorcem filan ya bu hergun renk degistiren hergun baska bisye burunen birsey degilki yani okadar bunaldikki esimle ben aglamistik birde kaynamam gitmeden once ben birazdaha kalcam demzmi esim artik dayanmadi yanliz kalmak istiyoruz cok bunaldik dedi hem ben hemnde bebegim cok sitresli gunler yasadik hala kabuslarima giriyorki 40m cikmadi daha birde herkez bir sey doyluyor yok oda iscak yok ac degil cok veriyorsun yok ole yok bole ben annesiyim daha iyi biliyorum ama nerde birde kaynanam bebek daha 3gunlukkken pusete koyup gezdirmek ismezmi allah su an bile sinirliyim 1hafta sonra tekrar gelcekler ben yine kafayi yiycem bence dogum yapan anne yi babayi ve cocogu yanliz birakmali anneler en az 2hafta ya bi birakin bir tadini cikarsinlar bir kendilerini anlasinlar bu alileler yuzunden kac kisi bunalima giriyor birde opme olayina gelince zaten algin hastaliklar var mucucuk mucuk opmek ne ya minnacik bebek o daha herseye acik her hastaliga koca adam gibi neyse kizalr bebegim aglio allah hepmize yardimn etsin
 
depresyona girmeyen yok gibidir sanırım.bir günde hayatın tepetaklak oluyor.bir gün önce istediğin gibi oturup,yiyip içip,eşinle tv seyredebilirken,uykusuz-yorgun bitap bir beden sürekli ağlayan ve sana muhtaç bir bebekle kalakalıyosun.bu uyum süreci hiç te kolay değil bence.sürekli bebeğimi düşünerek,"her mükafatın külfeti vardır" diyerek kurtuldum bu durumdan.Allah yardımcımız olsun hakkaten de.Bu dönem öyle ki aranın iyi olduğu kişilerle bi şekilde durumu hallediyorsun da,aran önceden de limoni ise,bebekten sonra bozuşuveriyorsun..
 
Sanirim doguma yakin erkeklerde de depresyon oluyor, eslerinizde farkettiniz mi hic yaptigi isten zevk almama ya da daha düsünceli oluyorlarmiydi?
 
X