- 19 Kasım 2024
- 11
- 1
- 24
Merhabalar Adım Kübra. Yeni evliyim ikinci ayıma daha yeni girdim. Küçük çocukları çok seviyorum. Bazen böyle küçük tatlı şirin kız çocukları görünce benimde buna benzeyen çocuğum olur mu diye düşünüyorum içimden. Ama asıl konuya gelirsem çocuk yapmak istemiyorum ve eşimle de aynı düşüncede karardayız. Benim istemememin asıl sebebi belki size komik gelecek ama nişanlıyken Youtube'den merak edip hem normal hem de sezeryan doğum videoları izlemiştim korkmuştum ve iğrenç gelmişti bana resmen miğdem kalkmıştı. Ben kan, kesik vb. Görünce kötü oluyorum. Hatta hastaneye bazı durumlardan dolayı kan verdiğim zaman nefesim daralıyor ve o an bayılıyorum. Kolanya ya da alkollü mendille ayıltıp kendime getiriyorlar. Benim asıl çocuk istemememin sebebi başta bu. İkinci bir diğer konu ise ben küçük çocuk ağlama sesine hiç gelemiyorum. Aniden başım ağrı giriyor zaten o an. Nişanlı döneminde iken ablam bize kalmaya gelirdi ara sıra 1.5 yaşındaydı o sıra yeğenim sabahın 7 sinde 8 inde uyanırdı ya ağlamaya başlardı ya da koridorda bağırır oyun oynardı bende öğlenci vardiyasında işe gidiyordum o sıralar onun o ağlama bağırma sesine uyanırdım sabahın 7 sinde 8 sinde kafayı yerdim sinirden. Sabahın bu saatlerinde uykumdayken çocuk ağlama sesine uyandığım zaman sinirleniyorum. Ve bu bir yetişkinin atıyorum tartışma sesi bile olsa kim olsa sabahın 7 sinde 8 inde bağırma sesine uyansa sinirlenirdi. Eşimle nişanlı dönemimizde çocuk konusu için evlendiğimiz zaman hiç çocuk yapmama kararı alıp konuyu kapattık. Ama şimdi bazen arada bi düşünüyoruz gitgellerimiz oluyor yapsak mı yapmasak mı diye, olsa nasıl olur olmasa nasıl olur diye. Bu arada 2.ayımızdayız daha çocuk için çok erken onu da biliyorum. O da küçük çocukları çocukları çok seviyor bende çok seviyorum. Ama çok kararsızım ve de bi yandan benim istemememin asıl sebebi yukarda da yazdığım gibi doğumhane ve doğum korkusu. Arada sırada çocuk konusu hala açılıyor yapsak mı yapmasak mı diye ama insan bi süreden sonra aynı konudan sıkılır ya hani artık şu çocuk konusunu kapatalım sıktı artık dediğimde oluyor. Geçen gün sen 40 yaşına da gelsen çocucuğumuz olmayacak dedim. İlerde sıkılmayız sonuçta çocuk için evlenmedik dedim. Ve zaten eşim de bende insanların illaki bir çocuk yapmak için evlenmediğini biliyoruz. Önemli olan sevgi saygı huzur. İki kişi birbirine karşı bu şekilde devam ettikten sonra çocuk olmasa da olur. Ve ben eşimi her şeyden çok seviyorum. Bir diğer konu ise şu an çevre hayat ve koşullar çok kötü Allah korusun sen çocuğunu el bebek gül bebek büyüt yarın bir gün başına bir şey gelse bu hem onun için hem de anne baba için kötü bir şey. Etrafın ne kadar pislik dolu olduğunu hepimiz çok iyi biliyoruz.. Bir yandan bizim de çocuğumuz olsun deyip onu bu çirkin dünyanın bu pislik dolu hayatın içine getirmeyi de istemiyoruz. Sonuçta her gün neler neler oluyor ve daha neler olacağı da belli değil iken bu hayatta. Sizden de fikir almak için anlatmak istedim. Aranızda da benim gibi doğum korkusu olanlar ya da benim gibi düşünenler var mı?
2 ve hemen sıkılmıssınız muhabbetten. herkes dogum korkusu yasar. ama cocuk sesıne sınırlenmek falan sen cocuk sevmıyor da olabılırsın sevmek zorunda degılsın bu arada. belkı cocuk ıcın daha gencsındır. bazıları 30 unda bıle hazır olmaz bazısı 20 sınde hıc beklenmedık annelik yapar:)) ayrıca dogumu ben dahi ızlemedım sen kandan bayılıyorsun ayılıyorsun da madem nasıl izledin? niye izledin? oyle bi fobisi olan hiç konusunu bile acmaz acmamalı yani :)) ben örümcek gorsem ruhumu teslim ederim açaam da iki örümcek görem demiyorum ::))
Yazdıklarınızı okudum,hepsinde teker teker size hak verdim. Asla yargılamadım. Hiçbir sebep yokken de çocuk sahibi olmak istemeyebilirsiniz. Size biraz kendimden örnek vermek istedim. Şuan 34 yaşımdayım,35 haftalık hamileyim,doğum yakın ve sezaryen olacak
ben bu yaşıma kadar hastane ortamında fenalaşan,kan verdiği zaman bayılan,mümkün mertebe hastane ve doktorlardan uzak duran birisiydim. Yara bere,kan revan bir şeyler gördüğüm an bayılıyordum, ayılınca da kusuyordum. Taaa ki bu seneye kadar. Yaklaşık 4 yıldır çocuk sahibi olmaya çalışıyorduk eşimle,en sonunda yaşım da ilerlediği için 
Demem o ki bu tür ciddi konular için kesin yargılı olmamak lazım hayatta,emin olun her şeyin bir zamanı varmış. Bu lafa hiç inanmazdım ama yaşayıp bizzat tecrübe ettim. Şuan içimde bebeğime olan sevgim öyle büyük öyle başka bir şey ki bunu artık hiçbir şey dolduramayacaktır hayatım boyunca. Aynı zamanda evliliğinizde de farklı bir boyuta geçmiş oluyorsunuz, eşinize olan sevginiz bile farklılaşıyor olumlu anlamda. Sanki şimdi tam bir aile olacakmışız gibi. Allahımdan tek istediğim bebeğimizi sağlıkla kucağımıza alabilmek
umarım size az da olsa bir faydam dokunmuştur,belki az da olsa kafa karışıklığınıza bir çözüm olmuşumdur. Hakkınızda hayırlısı olmasını diliyorum 
tüm dilekleriniz gerçekleşsin 
ama daha cok zaman var bunları dusunup aşmak için. Belki ileride cocuk hasreti ile yanıp tutuşursunuz kim bilebilir
