Doğum Korkusu ve Bu Kötü Çevre

adacelikk .!.:

Merhabalar Adım Kübra. Yeni evliyim ikinci ayıma daha yeni girdim. Küçük çocukları çok seviyorum. Bazen böyle küçük tatlı şirin kız çocukları görünce benimde buna benzeyen çocuğum olur mu diye düşünüyorum içimden. Ama asıl konuya gelirsem çocuk yapmak istemiyorum ve eşimle de aynı düşüncede karardayız. Benim istemememin asıl sebebi belki size komik gelecek ama nişanlıyken Youtube'den merak edip hem normal hem de sezeryan doğum videoları izlemiştim korkmuştum ve iğrenç gelmişti bana resmen miğdem kalkmıştı. Ben kan, kesik vb. Görünce kötü oluyorum. Hatta hastaneye bazı durumlardan dolayı kan verdiğim zaman nefesim daralıyor ve o an bayılıyorum. Kolanya ya da alkollü mendille ayıltıp kendime getiriyorlar. Benim asıl çocuk istemememin sebebi başta bu. İkinci bir diğer konu ise ben küçük çocuk ağlama sesine hiç gelemiyorum. Aniden başım ağrı giriyor zaten o an. Nişanlı döneminde iken ablam bize kalmaya gelirdi ara sıra 1.5 yaşındaydı o sıra yeğenim sabahın 7 sinde 8 inde uyanırdı ya ağlamaya başlardı ya da koridorda bağırır oyun oynardı bende öğlenci vardiyasında işe gidiyordum o sıralar onun o ağlama bağırma sesine uyanırdım sabahın 7 sinde 8 sinde kafayı yerdim sinirden. Sabahın bu saatlerinde uykumdayken çocuk ağlama sesine uyandığım zaman sinirleniyorum. Ve bu bir yetişkinin atıyorum tartışma sesi bile olsa kim olsa sabahın 7 sinde 8 inde bağırma sesine uyansa sinirlenirdi. Eşimle nişanlı dönemimizde çocuk konusu için evlendiğimiz zaman hiç çocuk yapmama kararı alıp konuyu kapattık. Ama şimdi bazen arada bi düşünüyoruz gitgellerimiz oluyor yapsak mı yapmasak mı diye, olsa nasıl olur olmasa nasıl olur diye. Bu arada 2.ayımızdayız daha çocuk için çok erken onu da biliyorum. O da küçük çocukları çocukları çok seviyor bende çok seviyorum. Ama çok kararsızım ve de bi yandan benim istemememin asıl sebebi yukarda da yazdığım gibi doğumhane ve doğum korkusu. Arada sırada çocuk konusu hala açılıyor yapsak mı yapmasak mı diye ama insan bi süreden sonra aynı konudan sıkılır ya hani artık şu çocuk konusunu kapatalım sıktı artık dediğimde oluyor. Geçen gün sen 40 yaşına da gelsen çocucuğumuz olmayacak dedim. İlerde sıkılmayız sonuçta çocuk için evlenmedik dedim. Ve zaten eşim de bende insanların illaki bir çocuk yapmak için evlenmediğini biliyoruz. Önemli olan sevgi saygı huzur. İki kişi birbirine karşı bu şekilde devam ettikten sonra çocuk olmasa da olur. Ve ben eşimi her şeyden çok seviyorum. Bir diğer konu ise şu an çevre hayat ve koşullar çok kötü Allah korusun sen çocuğunu el bebek gül bebek büyüt yarın bir gün başına bir şey gelse bu hem onun için hem de anne baba için kötü bir şey. Etrafın ne kadar pislik dolu olduğunu hepimiz çok iyi biliyoruz.. Bir yandan bizim de çocuğumuz olsun deyip onu bu çirkin dünyanın bu pislik dolu hayatın içine getirmeyi de istemiyoruz. Sonuçta her gün neler neler oluyor ve daha neler olacağı da belli değil iken bu hayatta. Sizden de fikir almak için anlatmak istedim. Aranızda da benim gibi doğum korkusu olanlar ya da benim gibi düşünenler var mı?

Genişletmek için tıkla...