25 yasinda 2 senelik evliyim.Esim 27 yasinda. Hic kiz arkadasi olmamis simdiye kadar.Ben ilkim.Bi yandan iyi bi yandan kötü.Cünkü bir kadina nasil davranacagini kesinlikle bilmiyor.Esim bir giresun erkegi.1 sene beraberdik.1 sene nisanli kaldik.Aslinda nisanliyken onunla mutsuz olmaya baslamistim bile.Ama iste nisanlilik döneminde noluyorsa insan ayrilmiyor.Cok pismanim.Keske bu evlilige kadar gitmeseydi.Özünde kötü bi insan degil.Ama acayip inatci,sorumsuz,vurdumduymaz,bakimsiz,kadinlarin tümüne afedersiniz o. gözüyle bakan,dedigim dedik bi insan.Ve bunlarin icinde beni en cok üzen bakimsiz olmasi.Ne banyo yapiyor,ne tirnak kesiyor,ne kulak temizliyor,ne tras oluyor,ne sac kestiriyor,gözü cok yükseklerde olan,birgün zengin olacagini sanan,isini begenmez,oturdugu evi begenmez,arabasini begenmez,az calisip cok para isteyenlerden.Hem günlük 9 Saat calisiyorum ev isini yapiyorum,yoruluyorum haliyle.hic bir iste yardimci olmuyor.sonrada ben suclu oluyorum.Kendimi cok yipratiyomusum.Ama yardimci olsa o Kadar yipranmam.Isten cik diyor.Para lazim neye cikim?hayat cok kolay geliyo ona.bi gün isten ayrilcam tamam dedim bu seferde ayrilma biraz daha calis diyo.Haftanin 5 günü disarda.Geceleri eve gelir.Niye böyle yapiyosun deyince ,sen benle gezmessen ben de tek gezerim deyip kaveye gidiyor.vicdansiz ya..evde oturmayi sevmiyor.Hep birileriyle kalabalikta olmak isteyen biri.Tek kalamiyor.Ben evde yokkende eve gelmez.Evde canim sIkIlIyo diyo.Aldatmadigindan eminim.Bana ilgi göstermeyen herif baskasina neden göstersin.Hadi ben mutlu edemiyorum diyelim.Kimse ona bu pis haliyle bakmaz zaten vede cok tecrübesiz zaten.Ben ondan temizlik ütü falan beklemiyorum ama hic degilse yapabilecegi seyleri bari yapsa. Artik ondan tiksinmeye basladim.Bende tam aksine hergün banyo yapan kendine bakan bi bayanim.Herseyi o dogru biliyor,kesinlikle monoton bi hayati var.Ailem beni bekarken hic disari yollamazdi,eglenmeye yollamazdi,belli bi saat koyardi .Özgür degildim.Evlenince kocanla yaparsin dediler.Evlendim ama babamin evinde daha rahatmisim onu anladim.Adam 27 yasinda ayni annemlerin yasadigi hayati istiyor.Sadece ev ziyaretleri,ailesini ziyaret,abisini ziyaret.Sinemaya gidelim dedigimizde evde bakalim diyen bir tip.Ve benden yana en büyük problemi benim hicbirseyden memnun olmamam.Ama hic düsünmüyoki beni memnun etmedigini.Tabiki memnun olmam.Bana kesinlikle kadinligimi hissettirmiyor.Askerlik arkadasi gibi davraniyor.Kesinlikle deniz tatili cart curt sevmiyor.Bir tek memleketim diyor.Ben ankaraliyim bu arada.Yani uzun lafin kisasi haftanin 6 günü kavgali bir günü barisigiz.Ha bu arada evlendikten 3 ay sonra cocuk istemeye basladi.Ve ben cok karsiydim.Simdiye Kadar uzattim.Sonucta iki ayri kültür.Anlasabilcezmi anlasamicazmi falan.Tabi insanin alninda ayrilik varsa bu bebek varkende olur farkindayim.Ama ben 23 yasinda evlendim ve kocamla birseyler yapmak istedim.Ayni zamanda arkadasimda olsun istedim.Ama o tipik ev hanimligi istedi benden.Ben calisiyorum.Kuaförüm bu arada.Ailesi cok iyi.Kaynanamgillerden kesinlikle sikayetci degilim.Bir tek derdim kocam.Utaniyorum yazmaya ama ayda bi iliski yasiyoruz oda 5 dk.Adam siradisi bi insan.Tabiki bosaninca Hayat dahami güzel olcak ?hayir.Baska birini tanismak ve evlenmek söz konusu bile degi benim icin.Evligin cok zor oldugunu anladim.Belki yeni biriside basta iyi olup sonradan böyle cikarsa..hayatimda 2 tane erkekle olmam beni cok rahatsiz eder heralde.Zaten onunda hayalini kurmuyorum.Kimseye acilamiyorum.Buarada güvende 0.Bir cok yalanini yakaladim ,borc falan...ufak tefek yalanlar.(kari kiz olayi yok)Ama yalan iste.Ben hic evlendigimden beri yalan söylemem.Cok korkarim.Burda fikirlerinizi paylasirsaniz cok sevinirim.