arkadaşlar merhaba. yıllar önce ben de dış gebelik teşhisi konduğunda endişe ile internete yönelip kadınlar kulübünden pozitif negatif bir kaç şey okumuştum. o gün demiştim ki, eğer bir gün bebeğimi kucağıma almak nasip olursa buraya yazıp insanlara umut olacağım diye. yaklaşık 2 yıl önce ikinci bir çocuğumuz olsun istedik. hamile kaldım ancak doktora ağrılarla acilen gittiğimizde dış gebelik olduğunu öğrendik(ilk defa o zaman böyle bir şey duydum). laporoskopi ile sağ tüpüm alındı, 15 gün boyunca hamile gibi görünen bir karınla, hayal kırıklığı ile kaldım. doktorum 2-3 ay sonra bebek düşünebileceğimi söyledi. tabii bu arada internetten hep bu durumu araştırdım. artık tek tüpüm vardı, bu hamile kalmamı yüksek oranda engeller miydi,doğal yollarla hamile kalabilir miyim,
tüp bebek mi denemeliydi filan bir sürü soru???? 2 ay sonra tekrar hamile kaldım. hamile kalabildiğime sevinmekle beraber, yoğun bir endişe vardı. ne yazık ki ameliyatımı yapan doktorum çok sağlıklı yaklaşamadı durumuma. ilk gittiğimizde adet tarihime uygun normal bir bebek göründüğünü 3 gün sonra tekrar test yaptırıp,1 hafta sonra gelmemi söyledi. şehir dışından gelip gidiyorduk. ilk yaptırdığım test normal, doktor randevusu oldğu sabah yaptırdığım test anormaldi(beta hcg az yükselmişti). aslında araştırdığımda 2 güne bir test yapılması gerrektiğini öğrenmiştim ama doktor normal deyince inanasım geldi ve onun söylediği gibi yaptım. doktor gittiğimizde anormallik var, bir kaç gün daha bekleyip testi tekrarlayalım, ama bu arada yine ağrı ve kanama ile gelebilirsin,diğer tüpün gitmeyeceğinin garantisini veremem dedi. bir gün içinde 3 doktor gezdik. biri iğne ile müdehale edelim, diğer tüpü kaybetmeyelim dedi. diğeri bekleneblir de , iğne de olabilir dedi. bir şeye karar vermek zorundaydık ve iğneye karar verdik. o gece iğne ile müdahale edildi. gözyaşları içinde bebek hayallerime veda etmiştim. kendi sağlığım da her seferinde tehlikeye girdiğinden 1 evladım var deyip ona sarıldım. artık ciddi bir ara vermeyi göze almalıydım, sonra belki rahim filmi çektirip belki tüp bebeğe gidebilirdi diye düşünüyordum.bu arada konserlere,gezmeye tozmaya verdik kendimizi. eşim de ben de çok yıpranmıştık. zaten iğne ile müdahalede hormanlar dengesizleştiğinden çok değişken ,stresli bir ruh halim bir süre devam etti. taaa ki 1,5 yıl sonra yeni aldığımız evin hazırlıkları ile uğraşmaya dalmıştım. eve taşındıktan 3 gün sonra adetimin 1 hfta geciktiği aklıma geldi. önce ev stresi , taşınma teleşi diye düşündüm. sonra ne olur ne olmaz bir test alıp baktım. evet pozitifti ama sevinemedim. ya dış gebelikse diye eşimle hiç sevinemeden hastaneye koştuk. doktor keseyi gördü, her şey normal dedi. ama bizim içimiz hiç rahat değildi. 1 hafta sonra tekrr gittik. normal olduğunu, hafta kalp atışlarını duyabileceğimizi söyledi. biz hala inanamıyor,onu kaybetme korkusunu taşıyorduk. 1 hafta sonrra kalp atışlarını gözyaşları içinde dinledik. Allahım oğlumu kucağıma almayı nasip etti. şimdi 3,5 aylık ve şu an yanımda uyuyor. söylemek istediğim şu ki; umudunuzu asla yitirmeyin ve rahatlayın,her şeyi zamana bırakın.. rahatlayıp kafanızı başka şeylerle meşgul ettiğinizde her şey kendiliğinden oluyor. Allah bize bir kez daha hatırlattı ki bir şey biz istediğimzde değil, o dilediğinde gerçekleşiyor. Allah isteyen herkese nasip etsin , evlatlarımızın acısını göstermesin..
cok zor bi durum en çok da ya bi daha ayni sey basima gelirse diye cok Korkuyo insan ya