öncelikle geçmiş olsun canım Allah bir daha aynı sıkıntıyı yaşatmasın inşallah:Saruboceq:ilk oğlumdan 5 yıl sonra bende geçirdim dış gebelik ve bende de tubal rüptür (tüpün parçalanması)olduğu için sol tüpüm alındı:1no2:...tabii çok zor bir süreç ve endişe dolu günler geçirmiştim...operasyondan sonra psikolojim alt üst olmuştu...tüpüm alınmıştı ama yumurtalığımı bırakmıştı dr'um...hormon üretimine devam etmesi için,tüpü alındığı için artık sol yumurtamdan bebek olma şansı yoktu...ameliyatımda sağ yumurtamdan corpus lutein kisti alınmıştı...bir müddet sonra rahim filmim çekildi ve sağ tüpüm açık çıkmıştı...dr'm ordan bebek sahibi olabileceğimi fakat bunun biraz zaman alabileceğini söyledi...bunun nedeni olarakta açıklaması "herşeyi normal ve çocuk sahibi olmasında hiç bir engeli olmayan çiftlerde dahi gebe kalma şansı %80 dir...hiç bir hekim böyle bir çifte dahi sizin %100 çocuğunuz olur diyemez...senin tek tüpün alındığı için bu otomatikmen %40 a düştü...belki zaman alacak ama şuan olmaması için hiç bir neden yok dedi.....fakat bende aşırı bir çöküntü oluştu hiç çocuğum olmamış, yokmuş gibi aşırı şekilde bebek istedim....tabii bu çöküntünün büyük nedeni başıma geleni öğrenen bazı çok bilmişlerin "aayy yazık bir daha çocuk sahibi olamazsın sen...iyiki bir çocuğun olmuş...Allah ona uzun versin çok iyi bak çocuğuna" gibi umutsuz ipe sapa gelmez söylemlerdi"
lmaz:...dr'um benim saplandığım çöküntüyü görünce "aslında doğal yollardan da çocuk sahibi olabilirsin ama madem bu kadar içine çöktü bu korku,bu süreci hızlandırmak için bebek tedavisi yapalım dedi....tam 1,5 yıl tedavi aldım ama maalesef olmadı ...anneannem(rahmeti) bırak kızım bu işin peşini tükettin kendini Allah'ın zoruna gider çok şükür sağlıklı bir yavrun var dedi...benden 1 yıl önce evlenen bir arkadaşımında çocuğu olmuyordu(çocukluk arkadaşım)...üstelik ümitsizdi çünkü eşinin ne canlı ne cansız hiç spermi yoktu sıfırdı yani:sinifsinif
da bir gün isyan etti bana..."yeter artık aklını başına topla!!
lmaz:çocuğun var ona sarıl hayatına devam et...benim keşke olsa,karnımda varlığını hissetsemde sonra düşse,doğuramıyayım...ama orda olduğunu bir kere hissedebilsem ona bile razıyım" dedi...eşim bile tepkili idi artık kızdığı için ona hissettirmeden dr a gidiyor...ve tedavimi sürdürüyordum...ama gerek rahmetli anneannemin telkini gerek o arkadaşımın bana haklı isyanı beni, kendime getirdi...bütün tedavileri kaldırıp attım, olayı kabullendim yani olmayabileceği fikrini kabullendim...dr'um bile en iyi olanı yapıyorsun şu psikolojiyi bir atsan üstünden olacak bebeğin dedi...boşu boşuna her ay hormon yükleniyorsun bunların gelecekte sana sıkıntıları bile olabilir dedi...ki haklı çıktı...bugün göğüslerimdeki kistler ve rahim myomlarımın en muhtemel sebebi bu hormon tedavileri...bunu meme takibimi yapan genel cerrahi dr'um söyledi...:sinifsinif:kendime hobiler buldum,kendimle daha çok ilgilenmeye başladım,oğluma verdim kendimi ama aşırı endişeli bir anne oldum o başka:kedi:çocuk nefes alamıyordu ...bunu sonradan anladım..aşırı korumacı olmuştum...annem bile korkudan çocuğa bir şey olur diye emanet alamıyordu oğlanı benden...nitekim tedavileri bıraktıktan tam 1,5 yıl sonra ben kendiliğinden hamile kaldım:CüvCüv:alkisalkisalkis evet zor bir gebelik sürecim oldu ama bunun sebebi bu süreçte rahimimde oluşmuş bir myomum ve sol yumurtam üstündeki portakal büyüklüğüne ulaşmış çikolata kistimdi...1 aylıkken kanamalarım başladı...bebek 2 aylık olup ultrasonda tamamen sağlıklı bir gelişimi olan bebek olduğunu görünce düşük tedavisi başladı kanamalarım durdu...ama 4 aylıkken de bu sefer kasılmalarım başladı rahim erken doğuma hazırlanıyordu...mafoldumben...sebeb myomdu (ama tabii bütün bunları sezaryanımdan sonra anladık çünkü myomun olduğu doku dolgunluğunu dr um dış gebelik dolayısı ile rahimin sol boynuzunun alınmış ve dolayısı ile rahmin küçülmüş olduğuna bağlamıştı...meğer myom muş...östrojenle beslendiği ve hamilelikte östrojenin pik yaptığı bir süreç olduğu için bol bol beslenmiş...yani ben bir yandan bebeğimi diğer yandan myomumu büyütmüşüm...tabii yumurtalığımın üstündeki çikolata kistimde cabası...tüm bunlar sezaryen ameliyatımda ortaya çıktı...)...ne ise 4. ayımdan sonra 8 ayım dolana kadar sürekli kasılmalarımı durduracak bir ilaç alarak ve tabii bol bol ağlaya zırlaya ama diğer yandan erken doğum yapma riskimin kuvvetle muhtemel olması sebebi ile dr'umun verdiği beslenme programıma son derece dikkatle bağlı kalarak ve tüm bu üzüntülerimin arasında birgün dahi bakımımı ve makyajımı ihmal etmeden 8. ayımı doldurdum:kedi:öyleki kasılmalarım var dr a gidiyorum bir yandan ağlayıp Rabbime dular ediyorum...bir yandan elimde göz kalemim,göz yaşımı silip,kalemimi çekmeye uğraşıyorum...çünkü büyük oğluma hamile iken çok salmıştım kendimi eğer bir daha hamile kalırsam kendime çok bakacağım çok bakımlı olacağım bu sürece hakettiği değeri vereceğim diye yemin etmiştim...dr um bayılıyordu bu halime diğer hamilelerine özellikle sorunlu olanlara beni örnek gösterip işte benim örnek hamilem,onunla gurur duyuyorum diyordu...:kedi:ve 8 ayın sonunda artık bekleyemeyiz rahim çok gerildi risk alamayız dedi....ultrason raporlarım bebeğimin 50 cm boyunda 3_3,300 gram arasında ve dışarı yaşama uyum gösterecek organ gelişimine ulaştığını gösteriyordu... izlediğim beslenme rejiminin nimetini görmüştüm üstelik sadece 11 kilo almıştım....sezaryana aldı ve küçük oğlumu kucağıma aldım tam 3,5 kilo ve son derece sağlıklı bir bebek olarak hemde...kendime geldiğimde onu sağlıklı ve son derece kuvvetli bir şekilde çığlık çığlığa ağlarken görünce gözlerimden göz yaşlarım sel olup akarken sürekli Allah'ıma şükredip ona sonsuz teşekkürler ettim....küçük oğlum çığlıklarla ağlıyordu çünkü açtı...aç gelmişti bebeğim biraz kendine gel emzirirsin dediler...hayır hemen emzirmek istiyorum demiştim...dr'umda dahil olmak üzere tüm ameliyat ekibi odama doluştular bebeğime bakmak için...hiç mübalağa etmiyorum dünyalar güzeli bir oğlum vardıopuyorumnanaktan nokta kadar burnu ve ağzı vardı...harika bir bebekti...:kedi:dr um heyecanla odaya dalıp gördünmü oğlunu ne kadar güzel bir bebeğin oldu...ameliyathanede hala senin oğlun konuşuluyor...o küçücük ağzı ile nasıl emecek annesini,çay kaşığının sapı ile ancak beslenir diyorlar ...şimdi onlarda geliyorlar bakmaya dedi...ve geldiler öyleki duyan personel bizi ziyarete geliyordu:kedi:...şimdi bu oğluşum ağustos 11 de 13 yaşını bitirip 14 üne girdi ve hala çok yakışıklı sıpam...opuyorumnanaktan....abimizde yakışılı bir delikanlı (şimdi askerde yavrum)...ama bu oğlum nasıl güzel doğdu ise oda bir o kadar çirkin doğmuştu...akannehir üstelik aylı günlü doğduğu halde 3 kilo idi..şişleri inince 2,5 kilo kalmıştı geriye...mosmordu yavrum kuruya kalmış boğulmaktan tam zamanında bir müdahele ile kurtulmuştu..teyzem üzüldüğümü görünce zayıflıktan yavrum...biraz etini doldursun göreceksin güzelliğini demişti...teyzem haklı çıktı oğlan kilolandıkça bir güzelleşti yolda durdurup seviyorlardıopuyorumnanaktan....
işte böyle canım benim hikayem ...biraz uzun oldu ama sana gerek ruh halimle,gerek çevrenin etkileri ile ne yaşadığımı anlatmak istedim çünkü şuan taşıdığın endişeleri çok iyi anlıyorum...hamilelik sürecimde yaşadıklarım aklını karıştırmasın onlar tamamı ile benim rahmimdeki ve yumurtalığımdaki patoloji ile alakalı kişisel yani...:sm_confused:sana onları yazmamın nedeni şu: ben bendeki bu kadar olumsuz şartların geliştiği bir rahim ortamında bile gayet sağlıklı bir bebek sahibi olabildim...ve evet tek tüple ve tedavisiz...seninde tüpün açıksa ve Rabbim nasip etmişse inşallah ve hayırlısı ile rahatlıkla bebek sahibi olabilirsinyerimseniben...biraz vakit alabilir belki ama olsun...benim kendime yaptığım psikolojik baskıyı ve stresi yapma kendine ....olacağına inaçla rahat ve sabırlı ol...ve çevrende olabilecek tüm olumsuz yorumlara kulak tıka...sakın bunları duyma....hem tüpün tıkalı çıksa bile
tüp bebek yapma şansın var değil mi:sm_confused:benim olduğum dönem tüp bebek tedavileri böyle yaygın ve gelişmiş bile değildi...üstelik korkunç rakamlara çıkıyordu...eğer tüpüm açık olmayıp kendiliğinden kalmasam,o rakamlara asla tüp bebek felanda yapamazdım...sağlık güvenceminde faydası yoktu çünkü devlet bu tür tedaviyi desteklemiyordu...şimdi imkanlar gelişti artık...tüpün tıkalı çıksa bile üzme kendini derim...zaten tıkalı tüpler rahim filminde açılabiliyorda....:sm_confused:ben sonraları çeyrek yumurtalıkla bebek sahibi olabilmiş bir hemşire bile tanımıştıma.s...ve dış gebelikten sonra sağlıklı bebek sahibi olabilmiş bir sürü kişi biliyorum...Allah'ım ne gereksiz üzmüşüm kendimi diye kendime üzüldüm hep....sen bunu yapma...inşallah hayırlısı ile bebek sahibi olursun canım sevgiler :teselli: