merhaba arkadaşlar. benimde her insan gibi derdim var ama ben artık dertlerimle mücadele edemıyorum kendımde o gücü bulamıyorum.Ben 22 yaşındayım 2 yıllık üniv okudum iş bulamadım 1 yıldır evdeyım çok bunaldım hangi işe başvursam cevap yok . tezgahtarlık işine bile almıyor deneyimim olmadıgı için.ve aile sorunlarım var . Babam habire boşuna okumuşsun diye yüzüme vuruyor ve dırdır başımda konuşuyor hep . Genç kızım sonuçta ihtiyaçlarım var herkes gibi ama dogru dürüst harçlık bile vermıyor hep para yok para yok lafından başka bişey bilmiyor 1 lira harcasa bana onu bile konuşuyor açıkcası çocuklugumuzdan beri baba sevgisi hiç görmedik .Annem öceden şiddet görüyordu biz büyüdükten sonra artık böyle bişey olmuyor çok çekti annem hep bizim için mücadele etti hastalık sahibide oldu .bir erkek kardeşim var 20 yaşında sürekli annemden para alıyor vermeyince evi dagıtıyor beni dövüyor durduk yere para bitincede bu sefer babamla annem tartışıyorlar artık babam susmuyor herşeyimize karışıyor . Artık böyle bir babaya saygıda gösteremiyorum bir baba evladına nasıl bela okur nasıl piç der ya nasıl kıyar ya anlamıyorum biz nerde hata yaptık ki bunları haketcek Kısacası saygı sevgi hiçbirşey kalmadı hiç huzur yok evimizde bu çocuklugumdan beri böyle ama son yıllarda daha da beter oldu huzur en büyük mutluluk gercekten huzurum olsun kuru ekmege razıyım.Artık okadar çok piskolojm bozulduki annemle babam normal konuşssalar bile tartışcaklar diye ödüm kopuyor .Etrafımda hiç dostum hiç arkadaşım kalmadı kimse dost degilmiş herkesin iç yüzünü gördüm çok yalnızım bir Allahın kulu bile halimi sormuyor ben herkesin derdini dinliyorum yardımcı oluyorum ama kimse beni sormuyor dinlemiyor insanlar çok becilleşmişler sadece kendini düşünüyorlar..bende size yazıp içimi dökmek istedim . Ben hayatım boyunca hiç mutlu olmadım yüzüm gülerken bile içim kan agladı. üzüntüden saçımda beyazlar bile çıktı sıkıntıdan okadar çok kilo aldım kı kendime özgüvenim bile yok dışarı bile çıkmıyorum hiç evde dura dura daha kötü oldum. beterin beteri var ama bende beter haldeyim ne yapacagımı bile bilmiyorum aklıma canıma kıymak bile geldi çogu kez ama bunu anneme yapamam ona bide evlat acısını çektiremem.Dayanacak gücüm kalmadı artık çok güçsüz hissediyorum kendimi .Rabbimden başka kimsem yok gece gündüz dua ediyorum bu durumdan kurtulmak için bende mutlu olmak istiyorum artık bende özgür olmak istiyorum karanlık odada tek başıma oturup aglayıp rabbime yalvarıyorum hep inşallah birgün benimde yüzüm güler Allah herkesinn gönlüne göre versin .