DeryaLı'nın Seçtiği Şiirler

Her yerde sen,her yerde nefesin sanki
Evin bütün duvarları sen
Kokun bile sinmiş perdelere bütün odalara
Güzelim yatağımıza
Başımızı aşkla koyduğumuz
Yastığımızda saklı halen teninin kokusu
Duvarda asılı olan siyah,beyaz
Sevgili resmi,senden bana hediye kalan
Her şey seni söylüyor,seni anlatıyor bana
Seni hatırlatıyor.
Özledim sevdiğim seni
Hemde çok özledim delicesine
Yokluğuna alışamadım
Hasretin yaktı kor gibi içimi
Gel son bulsun bu özlemim
Kokun kokuma karışsın sevdiğim
Vucudun vucuduma
Eskisi gibi tek yürek,tek can.
Tek nefes

Seni seviyorum canımın diğer yarısı.

Bir yıl geçti tanışmamızın üzerinden
İlk karşılaştığımız o günü hatılar mısın?
Gözlerini hiç ayırmamıştın benden
Heyecanla çarpardı yüreğimiz
O gözler hep birleşsin isterdik
O gözler sevinçten parlardı
Görünce birbirimizi
Seninle ne günler geçti
Şimdi bir yıl geçti aradan
Sen yoksun yanımda
Beni unutma olur mu?
Ben her gece seninleyim
Seni düşünmeden uyuyamam ki!
Gözlerin gelir aklıma
Sevgi dolu gözlerin
Bir şeyler haykırmak isteyipte
Haykıramayışın gelir aklıma
Seninleyken gözler güler
Ellerimiz ise titrerdi
Dudaklar sözcükleri gizlerdi
İçimizde bir sırdı onlar
Ama şimdi bir yıl geçti aradan
Sen şimdi yoksun yanımda
Melekler haber getirdi senden bana
Geceleri düşüncelere dalar ağlarmışsın
Dalarmış gözlerin hüzünlü bir şarkıda
Boğazında düğümlenip kalırmış
Çaresizlik gözyaşların
İsyan edermişsin hayata
Melekler haber getirdi bana

Şu an yalnızın,her zaman ki gibi
Seni anlatan,seni hatırlatan şarkılar dinliyorum
Sebebi sensin..
Ama sen benden habersiz,nerden bileceksin ki!
Aylar oldu görüşmeyeli
Telefonlar bile sustu çalmıyor artık
Hiç özlemedin mi? diye sormuyorum
Seninde benden farkın yok biliyorum
Özledimm sevgiyle bakan
Sımsıcak şefkat dolu, gözlerini özledim
Huzur veren bakışlarını özledim
O bakışlar yok artık olmayacakta
Sensiz yaşamaya alışmak zorundayım
Ne kadar seni düşünmek istemesemde
Aklımdan çıkaramıyorum seni
Sonra kendi kendime kızıyorum
Düşünme artık,unut onu
Yeteeer yeteeer diye....
Ama olmuyor aklımdan çıkaramıyorum seni
Hele yatağıma uzandığımda
Seninle hayaller kuruyorum
Gerçeklermesi imkansız hayaller
Nasılda mutlu ediyor beni
Seninle hayallerde buluşuyor
Hayallerde sevişiyor
Gerçekte imkansızı,hayallerde başarıyoruz
Her taraf karanlık olduğunda
Seninle paylaşıyoruz geceyi
Yalnız değilim artık,hayalin yetiyor bana
Zaten uykularımda terketti beni
Sebebi sensin!
Gecem sensiz olmuyor,sen nerden bileceksin..

Karanlık gecelerimde bir ses duyarım
Taa….derinden,uzaklardan gelir
Hissediyorum o ses, senin sesin
Nerdesin!Duy artık feryadımı diye…
Sesleniyorsun bana
Duyuyorum sevgili,inan bana
İçimde hissediyorum seni
Yanımdaymışsın gibi
Bir anlayabilsen sevgili,bir anlayabilsen
Sana uzanan yollarım kapalı
Sana uzanan ellerim, bomboş kalıyor
Yüreğim, sana doğru akıyor
Ama olmuyor işte….olmuyor
Ne düşünsem, ne yapsam olmuyor
Aramızda aşılmaz engelle var
Sana uzanan yollarım kapalı
Sana uzanan ellerim bomboş kalıyor
Sevgili….canımın içi
Yüzümü görmek istersen
Sesimi duymak istersen
Gireceğim düşlerine her gece
Rahat bırakmayacağım seni
Çığlıklar atacağım haykıracağım hislerimi
Seni nasıl hissediyorsam sende hisset beni
Karanlık gecelerde,yatağının başucuna oturup,
Düşündüğün olur mu beni
Yüreğim senin yanında,hissederim inan
Gerçek şu ki!
Seni unutmanın imkanı yok!
Ben unutmak istesem bile
Şarkılar unutturmuyor seni bana sevgili
Şarkılar unutturmuyor

Bu senin için son ağlayışım olacak
Bu senin için son yalvarışım
Her defasında nasılda yorulmadan peşinden koşmuşum
Göz yaşlarımın sebebi bundan sonra kırdığın gururum
İncittiğin onurum olmayacak
Sen olmayacaksın kabus gecelerimin sebebi
Sen olmayacaksın olmadında zaten yaralı yüreğimin merhemi
Bundan sonra senin adın olmayacak yazdığım her şiirde
Bundan sonra senin tadın olmayacak içtiğim her kahvedemde
Sen olmayacaksın gördüğüm her çehrede
Ve sen olmayacaksın bu kahrolası yürekte
Seni gömdüm beni terk edişinle hoşça kal sevdam
Sensiz devam edicek bu acımasız hayatla kavgam

Pencere önündeyim
Dışarda yağmur
Havada hüzün
İçimde yokluğun

Sevdiğimiz şarkıyı dinliyorum
Sevgi anlaşmak değildir
Nedensizde sevilir
Bazen küçük bir an için ömür bile verilir.

Yokluğun var
Acıtan
Kanatan
Bitmeyen

Sessizlik var odamda. Duvarda resmin, o sıcak gülüşün. Her şey bıraktığın yerde duruyor. Bekleyiş var sessiz sedasız.

Yokluğun var
Gece gibi siyah
Zehir gibi acı
Ölüm gibi sessiz

Avunacak, avutacak bir şeyler arıyorum. Gittiğimiz yerlere gidiyorum. Her yer de izin her köşede senden bir anı. Bunlarda avutmuyor artık beni. Sığamıyorum buralara.

Yokluğun var
Dolmayan
Dinmeyen
İçime oturan


Raftan indirdim bugün günlüğümü. Neler yazmışım sana dair. İlk cümle hoş geldin dünyama. Okuyorum bir masal gibi. Sayfalar bir birini kovalıyor fark ediyorum.
Çevireceğim son sayfa. Çevireceğim ve okuduğumun bir masal olmadığını anlamayacağım çünkü masallar iyi sonla biter.

Yokluğun
Hüzün
Yokluğun
Keder
Yokluğun
Yoksulluğum

Arkadaşlar geldi bugün bir bana bakıyorlar bir odaya. Bir gözlerime bakıyorlar bir göz göze geliyorlar. İndir fotoğrafları, yak defterleri artık vakti geldi diyorlar.

Yaşadıklarını unut
Güzel günlerini unut
Hatırlarını unut
Gözlerini unut
Onu unut
Unut işte
Unutmak en iyisi

Yokluğun var
Kor gibi yakan
Kimsenin bilmediği, anlamadığı
Dağ gibi yokluğun.

Çığlıklarım var duyuramadığım. Fırtınalar var içimde dinmeyen. Boğazıma düğümlenen cümleler var. Sen gittiğinden bu yana çalan bir şarkı var.

Eğer aşk buysa, sevgi buysa istemiyorum.
Bu şehir sensiz yaşanmaz oldu, dayanamıyorum.

Hoş geldin hüzün
Gülmüyor yüzüm.

Yokluğundayım
Yok, oluyorum.

ne kadar özledim bilemessin.
baktığım ufukta çizgi dediğim sen.
gün doğuşunda şafak tan yeri dediğim sen.
ne kadar bekledim bilemesin.
kapım ve gözlerim aralıklı.
yüreğim dediğim ince sızım sen.
göz pınarlarımdan gelen,özlemi bitmeyen sen.
ne kadar istedim bilemessin..
süpriz çıkışlarını heybetini masumluğunu..
uzanıp yerlerde yatışını,oofff ooff
neden neden neden..
gittiğin gibi bir gün..
ansızın gün ışığıyla geri dönsen.
neden.
neden bende bu kadar hasret.
dinmek bilmeyen özlem..
ne kadar özledim ahh bir bilsen.
nedenim de niçinimde sonucumda..
işte hepsi birtek sen, sen ,sen.
anla işte diyemiyorsam sana..
yazıyorsam seni sayfa sayfa..
hayalin bile yetiyorsa seni görmeme.
ne engel sana..
ne engel bana
yıkardık dağlarıda aşardık ovaları..
sarılırdık ana oğul..
dalla yaprak.. dikenle gül..
arıyla bal.misali...
ne kadar beklerim bilemessin..
gözlerimin seni göreceği günleri..
seni yazmak seni özlemek,seni sevmek,
sadece bunlar yeterlimi..

ağla bir tanem ağla ...
ağlamak ayıp değildir..
o akan göz yaşalrı..
yüreğinden gelen inci taneleridir..
bırak tutma aksın yanaklarından..
avuçlarına dolarcasına..
yağmur bile kıskansın sicim sicim oluşunu..
susmaki ağla avunurcasına..
gözyaşları annedir ,sevgilidir,yardır..
aşk der hasret der hatta kara sevdadır..
yol yol gider izi belli diyardır..
silme göz yaşlarını ellerin ıslanır..
yüreğin ağlıyorsa göz nasıl dayanır..
ağla bir tanem ağla...
yoksa çekilmez bu dünya...

Sıradışı bir yaşamdı seni sevmekle başlayan.
Gözleri acıyandık bakarken uzaklara..
Bir varmış bir yokmuşla başlayan bir masalın kahramanlarıydık..
Belki asırlar sonra Leyla ile Mecnun’un
yitik ruhlarıydı vücutlarımızda can bulan...
Duymadığımda seslenmediğinde kulaklarımdaki çığlıktı ölüm...
Ve biz sonunda sobeledik ölümü en tatlı haliyle..

Çengelli iğnenin ucuna asanlardık yüreklerimizi...
Ve kan damlarken sevdayı yudum yudum içenlerdik.
Boşverenlerdik herşeye, sevdanın yeni şekline bürünenlerdik.
Yasaktın bana, yasaktım sana..
Sona ermiş görünen ama asla son olduğu bilinemeyen
bir olguydu yaşayamadıklarımız.
Sen vardın ben ise yokluktum

Adımız aşktı bizim, adımız hüzündü..
Kimsenin anlayamayacağı, bir paranteze sıkışmış kalan
noktalama işaretlerinin artık hükümsüz olduğu bir sevdaydı adımız...
Şizofrenliğimin aykırılığı kadar aykırıydı sevdamız..

Oynadığımız körebe oyununda ebe olanlardık,
bir türlü sobeleyemediğimiz geleceğimizle..
Bakışlarla konuşanlardık, ukala ses dalgalarının inadına...
Yüreklerimizle görenlerdik, gören gözlerin aksine..
Ve biz kelimelerle sevişenlerdik tensel yakınlığı göz ardı ederek..

Ne çok sevdin beni...
ne çok sevdim seni..
ne olduğunu anlamadan açılan sevda parantezimiz,
yine ne olduğunu anlamadan kapandı..
Üç noktalarla devam etmek istedikçe,
inadına tek nokta oluyor artık cümlelerimizin sonları.

Devrik hayatlarımız gibiydi cümlelerimiz de...
düz bir hayattı oysa istediğimiz.
Belki de devrikliğiydi cümlelerimizin, hayatımızı anlamsızlaştıran.

Gittiğinde, kal diyemeyendim, iki damla gözyaşını saklayandım, senin için gecelere...
Gittiğimde kal diyemeyendin yaptığın en zor seçimle...

Aşkına üşüyorum yar... sessizce...şizofrence..

'Seni sevmek sevgili, seni özgür bırakmaya razı olmaktı...'

BANA ALLAH’IM ( cc ) YETER

Sırtıma kamçı yedim bana mısın demedim
Yüreğimi yaktılar bir beddua etmedim
Dost demeyip sattılar dönüp te küfr etmedim
Nadan nobrana karşı bana Allah’ım yeter ! . .

Baharlarımı hazan yazı kış eylediler
Sevdiğimi değil de sevmediğim verdiler
Düşmüşüm ya bir kere bu bilmezdir dediler
Cehalet karşısında bana Allah’ım yeter ! . .

İnancın gölgesinde şimdiden uçmaktayım
Bulutun kanadına inceden konmaktayım
Nice dervişler gibi hasretten yanmaktayım
Dünyayı ne edeyim bana Allah’ım yeter ! . .

Şan şöhret para nüfuz hepsi bana toz oldu
Böbürlenip gezeni tufanlar fena vurdu
Gönül gözüyle bakan hak saadeti buldu
Saltanat neye yarar bana Allah’ım yeter ! . .

İntikamdan nefretten haset etmekten geçtim
İnsanlık çeşmesinden imanımla su içtim
Vuran vurmuş rast gele Allah için affettim
İki alem içinde bana Allah’ım yeter ! . .

Lokman HAMİTOĞLU

Umutlu yıllara daldı yüreğim,
Umudunu senden aldı sadece,
Aydınlığa çıkan yolları aradı yıllarca sevginle,
Sevginle ağladı yüreğim sevginle sızladı,
Bir umut dedi bir umut belki yarınlara,
Yarını olmayan sevdalara evet dedi,
Bırakmak bilmedi beni yalnızlık,
Adı yalnızlık olan vefasızlık,
Beni benden çaldığın gecelerdeyim şuan,
İsmi meçhul olan hecelerdeyim,
Bitmek tükenmek bilmeyen kelimelerdeyim,
Yüreğimi çaldığın geceye gel olurmu,
Beni sırılsıklam ağlattığın geceye adımlarını at,
Beni sensizlik denen yıldırımla vurma olurmu,
Seni sevdiğim hecelere gel,
Seni bulduğum gecelere gel,
İstersen prangalar vurulsun ayaklarıma,
Ben razıyım seninle geçecek yarınlarıma,
Gittiğin yollardan gel olurmu,
Sevdanı haykırarak kuş misali çıktığın pencereden gel yarınlarıma,
Bir damla umut yarınlarıma,
Bin damla mutluluk benden sana,
Hadi gel çaldığın geceden al beni,
Gözlerindeki kan damlalarında bul ismimi,
Beni benden çaldığın geceye gel olurmu,
Seni bulduğum geceye gel

Nasıl olduğunu bilseniz!
Nelerden vazgeçerdiniz!
Yakar, dağlar, kanatmaz,
Bir dirhem acıyı tattırmaz.

Cefa, sıkıntı haz’a dönüşür.
Hizmet, himmet aşkı verir.
Uyutmaz, yedirmez, yatırmaz,
Zikrettirir, şükrettirir, hu dedirtir.

Âlem kollarını açar, dal salkar,
Yaratılmışlar haşyetle bakar,
Gönül divanedir, sine yakar,
Arzı mekân bir ahenge dalar.

Zerreler, çekirdekler, küreler,
Nebatattaki hakiki halkalar,
Surlar, kaleler, kervanlar,
Onun aşkıyla meşki yaşarlar.

Ey dostlar, ahbaplar, arkadaşlar.
Aşkı aramayın, hizmet için yanın,
İnsana ve hakikatlere konuşlanın,
İşte o zaman aranmayın, aşk yakalar.

Yaşıyorsun, yaşadın, yaşayacaksın,
Ne vakit terk edeceksin, bilemezsin,
Bizlerde ki bir emanetti, silemezsin,
Avuntuları bırak, Hakkın aşkına bak.

Kurtarmayacak seni malın, ayalin,
Daldığın gafletten, uyan bir silkin,
Eş, iş, aş, kaş, baş, yaş yetme dimi?
Gidenleri dahi, hiç görmedin mi?

Peygamberler, nebiler, sabiler,
Bunlar masundu ve ismettiler,
Ne yaptılar, Hak için yandılar,
Secdeye kapandılar, Hakka yalvardılar

Elinde sigarası efkarlı efkarlı oturuyor
Çekiyor içine hüsranla püf diye üflüyor
Kimdir bu yabancı, nereden geldi
Saçları sırma sırma, kaşları hilal gibi
Gözleri aynı ben, aynı bendeki buğu
Kimdir bu yabancı, nereden geldi
Gittim, yanına oturdum
Sordum, kimsin sen yabancı
Defol git dedi, sandı beni serseri
Çekti sigarasından öfkeyle dolu
Sinirle üfledi hayata doğru
Kimdir bu yabancı, nereden geldi...

Ne demeli?

Ya da nasıl anlatmalı?

Bu dar ve karanlık sayfaya?

Sıradan bir yalnızlık bu bendeki,

Kiminkinden farkı var ki,

Herkesin ki gibi bir yalnızlık işte...

Kelimelerden cümle kurma yeteneğimi kaybettim

Şu son zamanlarda,

Yangın yerinde hareket edememek gibi...

Hiç bir teselliye boyun eğmeyen,

Laftan sözden anlamayan bir yalnızlık bu,

Asi...Onurlu...Ümitsiz...

Diğer yalnızlıklar gibi benimkisi de,

Duyulmayan,Görülmeyen,

Bilinmeyen,umursanmayan...

Bir avuç karanlıkda..

Odamda camdan dışarı bakıyorum,

Bakıyorumda;

Gördüğüm her kuş ekmek derdinde,

anlıyorum...

büyümek ne zor şeymiş böyle..

Kucak dolusu yalanlarlar yaşamak,

Kucak dolusu yalnızlıklara boğulmak,

Her pisliğe şahit olmak..

Ölümden betermiş...

Beynimi kemiren sorular var

Ta derinliklerde...

Hiç geçit vermiyorlar uyumama asla,

Didikleyip duruyorlar devamlı...

Böyle anlarda aslında mutluluğu yakalıyorum

Köşeden, bucaktan...

Diyebiliyorum ki;

Yaradan beni çok seviyor,

Bu yüzden çok sınıyor,

Bu yüzden bu kadar dert,tasa,sıkıntı geliyor..

Sabrımı sınıyor,isyanımı ölçüyor..

Bir yerden açacak kapılarını,

Bir yerden mutluluğa erişmemi sağlayacak,

Bir yerden tebessüm edecek bana..

Belki kısa sürecek,

Belkide çok uzun ölene dek..

Ama çıkacak bir yerlerden karşıma..

Bu hüzün,hüsran,

Bu yalnızlılar böyle devam etmeyecek asla..

Bunu biliyorum..

Sadece yoruluyorum bazen

Her insan gibi,hepsi buu...

Bu karanlık yalnızlıklarda,

Dipsiz bucaksız yalanlarda

YORULUYORUM...!!!!