ayyy ilkten ayakkabısı yok diye adama üzüldüm. ayakkabı alamayanlar geldi aklıma ama bacakları olmayanı görünce oturup kalkıp şükretmeliyiz diye düşündüm. onca kıyafetin içinden beğenipte giymioz yine yok yine yok diyoz. şükretmeyimi unuttuk.
Rabbim affetsin.
Amin...
(çoğul konuştum ama kimse üstüne alınmasın kızkardeşim ve ben arada yakınırız biran o geldi aklıma, onada göstereyim bunu)