• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Depremden çıktık ama..

cokmuzor .!.:
Kafam allak bullak .. binamız çöktü, ayrıntı yazmak tekrar yaşamak gibi oluyor , inanın normalde korku filmi olarak dahi izleyemeyeceğim şeyleri bizzat yaşadım .. kendimi toparlayamıyorım .. öğretmenim , aynı ilde mi kalsam başka ile mi gitsem bilmiyorum.. kendi memleketim değildi zaten eşim asker diye gelmiştik, sevip ev almıştık .. bilemiyorum, herşeyimizi kaybettik .. şükür et diyeceksiniz şükrediyorum .. binlerce kez şükürler olsun ama birisi de tutup bak en azından ölmediniz deyince içimi bir öfke kaplıyor , ha yaşamaya hakkımız yok mü , hep daha kötüsünü düşünüp bi az kötüye razı mı gelmeli , evet ölenlerin de haksızlığa uğradığını düşünüyorum neden biz bunu yaşadık , neden ben çocuğuma gecenin 4 ünde üzerimize düşen dolabın altından çıkabilmek için yırtındım neden bu çaresizliği yaşadım neden kafamı kaldırdığımda , deprem anında dengesini kaybeden iki kişinin onuncu kattan zemine çakılmasını gördüm.. neden orada , güya insani duygusu yüksek olan ben.. arkamı dönüp kızımla ikinci kattan atlayarak kaçtım…… ama bundan sonra da ne yapacağız bilmiyorum önümü göremiyorum . Bunun adı şükürsüzlük mü ? İmtihanımı mı veremiyorum .. kafam karman corman ….. neden yaşandı bunlar .. buradan sonra ne yapacağız
Genişletmek için tıkla...
Neden mi yaşandı? Takdiri ilahi deyip ölenleri şehit ilan eden habire imam arayıp bir tane jeoloji jeofizik atamayan mükemmel yöneticilerimiz yüksek imanlı hükumetimiz herseye amca oğlu vekil damadı diye göz yumdu diye oldu bunlar .. ama ne olacak vatan sagolsun Müslümanız ya sözde Kuran deyince peygamber adı verilince halk unutuyor herseyi ne demiş bilge cahil toplumda din afyondur .. yine sandıkta başa gelir bu hukumet 99 depreminde çatlayan fay hattı değil ar damarı demişti simdi çatlayan neydi peki?? Bir halk kendini duzeltmedikce hırsızlık kalplere bu kadar işlediyse bir halk bu kadar korse çekeceği çok şey vardır daha cooook çekeceğimiz var bu fragman
 
Böyle düşünmen çok normal.
Bende diyorum neden bizim ülkemizde bunlar oluyor hala bu yüzyılda.
Deprem yüzünden obninlerce insan ölüyor neden diye üzülüyorum.
 
flower_rose .!.:
Sosyal medyadan takibe alın. Tramvalar ile çalışan biri. Yani tramvanızı yok etmek için psikolojik bir çalışma yapacak. Sosyal medyadan.
Genişletmek için tıkla...
Onun bile psikolojisi bozulmuştur böyle dönemlerde psikologlara terapistler bile nasıl iyi olabilir ki topluca ruh sağlığımız bozuldu
 
Ne desek az ne söylesek az bölgelerdeki insanlara buyrun gelin bir ekmeği bölüşür yeriz acınızı paylaşırız demekten başka hiçbir şey gelmiyor elimizden 😔🙏🏻
 
cokmuzor .!.:
Kafam allak bullak .. binamız çöktü, ayrıntı yazmak tekrar yaşamak gibi oluyor , inanın normalde korku filmi olarak dahi izleyemeyeceğim şeyleri bizzat yaşadım .. kendimi toparlayamıyorım .. öğretmenim , aynı ilde mi kalsam başka ile mi gitsem bilmiyorum.. kendi memleketim değildi zaten eşim asker diye gelmiştik, sevip ev almıştık .. bilemiyorum, herşeyimizi kaybettik .. şükür et diyeceksiniz şükrediyorum .. binlerce kez şükürler olsun ama birisi de tutup bak en azından ölmediniz deyince içimi bir öfke kaplıyor , ha yaşamaya hakkımız yok mü , hep daha kötüsünü düşünüp bi az kötüye razı mı gelmeli , evet ölenlerin de haksızlığa uğradığını düşünüyorum neden biz bunu yaşadık , neden ben çocuğuma gecenin 4 ünde üzerimize düşen dolabın altından çıkabilmek için yırtındım neden bu çaresizliği yaşadım neden kafamı kaldırdığımda , deprem anında dengesini kaybeden iki kişinin onuncu kattan zemine çakılmasını gördüm.. neden orada , güya insani duygusu yüksek olan ben.. arkamı dönüp kızımla ikinci kattan atlayarak kaçtım…… ama bundan sonra da ne yapacağız bilmiyorum önümü göremiyorum . Bunun adı şükürsüzlük mü ? İmtihanımı mı veremiyorum .. kafam karman corman ….. neden yaşandı bunlar .. buradan sonra ne yapacağız
Genişletmek için tıkla...
Hissettiklerinizde haklısınız lütfen duygularınız için kendinizi suçlamayın. Birkaç seferdir geri dönüyorum bu konuya. Cevapsız tesellisiz bırakmak istemedim ama inanın yazacak doğru birşey bulamadım. Böyle büyük üzüntülerin yaşanabildiği bir dünyada Allah hepimizin yardımcısı olsun. Acılar karşılaştırılmaz, burada bir sürü acıyla empati kurabilen arkadaşlar teselli yazmış tanımadıkları birinin paylaşımına. Çünkü hepimiz cezalandırılmış gibi hissettiğimiz trajik olaylarla karşılaşıyoruz. Kendinizi yalnız hissetmeyin. Şükürsüz değilsiniz insan her zaman sorguluyor bardağın dolu tarafını da boş tarafını da. Bence de daha kötüsü var denmesi hiç teselli etmiyor haklısınız. Ama teselli sözlerinin anlamına derinine çok inmeden insanların iyi niyetini ve destek çabasını görmeye çalışırsanız belki öfke daha pozitif bir duyguya dönüşür. Çok geçmiş olsun. Sevdiklerinizle güvenli yeni başlangıçlar için önünüz açık olsun inşallah.
 
Size şükredin demeyeceğim, isteğiniz dışında şükretmek zorunda değilsiniz asla...
Bunlar neden başımıza geliyor? tabiatın dilini bilmediğimiz , bilsek de umursamadığımız için bunlar yaşanıyor.Ahlaksızlara göz yumduğumuz için oluyor milletçe devletçe
Deprem öldürmez bina öldürür
Çöken şey binalar değil Ahlak aslında
 
Siz çok çok haklısınız ben adanaydim evimiz yıkılmadı ama o sallantı korku bir haftadır aklıma geldikçe ağlıyorum kimseye kulak asmayin kolay bişey değil yaşadıklarıniz ama zamanla herşey yoluna girer insanın evi en güvenli hissettiği yerdir ve siz içinden kaciyosunuz eşyalarınız anılarınız herseyinizi kaybetmişsiniz bizim evimiz sağlam ama gel gör ki gitmek istemiyorum aklıma geliyor küçük oğlum anne donmeyelim diyor biz bile bunları yaşarken hissettikleriniz çok normal geçmiş olsun Allah kolaylık versin
 
cokmuzor .!.:
Kafam allak bullak .. binamız çöktü, ayrıntı yazmak tekrar yaşamak gibi oluyor , inanın normalde korku filmi olarak dahi izleyemeyeceğim şeyleri bizzat yaşadım .. kendimi toparlayamıyorım .. öğretmenim , aynı ilde mi kalsam başka ile mi gitsem bilmiyorum.. kendi memleketim değildi zaten eşim asker diye gelmiştik, sevip ev almıştık .. bilemiyorum, herşeyimizi kaybettik .. şükür et diyeceksiniz şükrediyorum .. binlerce kez şükürler olsun ama birisi de tutup bak en azından ölmediniz deyince içimi bir öfke kaplıyor , ha yaşamaya hakkımız yok mü , hep daha kötüsünü düşünüp bi az kötüye razı mı gelmeli , evet ölenlerin de haksızlığa uğradığını düşünüyorum neden biz bunu yaşadık , neden ben çocuğuma gecenin 4 ünde üzerimize düşen dolabın altından çıkabilmek için yırtındım neden bu çaresizliği yaşadım neden kafamı kaldırdığımda , deprem anında dengesini kaybeden iki kişinin onuncu kattan zemine çakılmasını gördüm.. neden orada , güya insani duygusu yüksek olan ben.. arkamı dönüp kızımla ikinci kattan atlayarak kaçtım…… ama bundan sonra da ne yapacağız bilmiyorum önümü göremiyorum . Bunun adı şükürsüzlük mü ? İmtihanımı mı veremiyorum .. kafam karman corman ….. neden yaşandı bunlar .. buradan sonra ne yapacağız
Genişletmek için tıkla...
Çok geçmiş olsun güzel kardeşim. Felaket imtihan ne dersen de yşadıkların çok agır çok agır. Zamanla inşallah bu yarada sarılacak 🙏 bu tür araştırmaları yapan bilim insanları dahi bu kadar kötü bir senaryo beklemiyorduk diyor. Bu felaket ihmaller zinciri ne çok şey var söylenecekse ama sadece kendini toparlamaya bak. Geri kalan her şey zamanlar çok çok güzel bir şekilde olacak inşallah🙏
 
Bence hemen o şehri terk edip bir yardım noktasında otele yerleşmeyi talep edin

Böylelikle daha iyi hissedersiniz

Eşiniz askeri personel ise düzenli işi var demektir

Maddi durumları zamanla toplarsınız

Cana geleceğine mala gelsin

Ev sizin ise dask paranızın bir kısmını da ödeyecek zaten

Bir şekilde düzene girecek her şey

Ama bence ilk yapmanız gereken orayı terk etmek olsun

Ortamdan uzaklaşıp sonrasında da online psikologdan falan destek almak yararınıza olacaktır

Sağlıkla kalın ❤️
 
Şükredinde demeyeceğim, en azından yaşıyorsunuzda demeyeceğim.
Siz çok kötü bir şey yaşadınız. Korkunç bir şey yaşadınız. Asrın felaketini yaşadınız.
Çok acı verici. Çok ağır. Çok zor. Bu zorluğu istediğiniz gibi yaşayın. Hissettiğiniz hiçbir şeyi içinizde tutmaya çalışmayın. Dökün gitsin.
 
Kızınızı alıp ikinci kattan atladınız mi gerçekten? İnanılmaz cesur bir insan ve harika bir annesiniz. Bence siz her şeyi başarır yeniden hayat kurarsiniz. Sizde bu güç varken her şeyin üstesinden gelebilirsiniz. Ben kızımla oturup ölümü beklerdim ve razı olurdum sanirim
 
cokmuzor .!.:
Kafam allak bullak .. binamız çöktü, ayrıntı yazmak tekrar yaşamak gibi oluyor , inanın normalde korku filmi olarak dahi izleyemeyeceğim şeyleri bizzat yaşadım .. kendimi toparlayamıyorım .. öğretmenim , aynı ilde mi kalsam başka ile mi gitsem bilmiyorum.. kendi memleketim değildi zaten eşim asker diye gelmiştik, sevip ev almıştık .. bilemiyorum, herşeyimizi kaybettik .. şükür et diyeceksiniz şükrediyorum .. binlerce kez şükürler olsun ama birisi de tutup bak en azından ölmediniz deyince içimi bir öfke kaplıyor , ha yaşamaya hakkımız yok mü , hep daha kötüsünü düşünüp bi az kötüye razı mı gelmeli , evet ölenlerin de haksızlığa uğradığını düşünüyorum neden biz bunu yaşadık , neden ben çocuğuma gecenin 4 ünde üzerimize düşen dolabın altından çıkabilmek için yırtındım neden bu çaresizliği yaşadım neden kafamı kaldırdığımda , deprem anında dengesini kaybeden iki kişinin onuncu kattan zemine çakılmasını gördüm.. neden orada , güya insani duygusu yüksek olan ben.. arkamı dönüp kızımla ikinci kattan atlayarak kaçtım…… ama bundan sonra da ne yapacağız bilmiyorum önümü göremiyorum . Bunun adı şükürsüzlük mü ? İmtihanımı mı veremiyorum .. kafam karman corman ….. neden yaşandı bunlar .. buradan sonra ne yapacağız
Genişletmek için tıkla...
Her bir kelimeniz için ayrı ayrı çok üzgünüm. Yaşadığınız olaya sadece deprem deyip geçmek mümkün değil. İçinde pek çok başka kaygı, korku, kayıp ve travmatik deneyim barındıyor.
Kimsenin size "şükret" demek gibi ya da şükürsüzlükle suçlamak gibi bir hakkı yok, lütfen çevrenin ne dediğini önemsememeye çalışın. O süreci siz yaşadınız, yaşıyorsunuz.
Şu an öfkelisiniz, kaygılısınız, çok kırılgansınız ve daha pek çok duyguyu bir arada deneyimliyorsunuz.
Kafanızın karışık olması o kadar doğal ki. Çok zor olduğunu biliyorum, ama zamanla bir şeyler biraz daha netleşmeye başlayacak. Şu an her şey çok taze.
İyi geliyorsa, anlatmaya devam edin. Sessizliğe ihtiyacınız varsa ve imkanlar el veriyorsa kendinize o alanı açın. Birlikte olduğunuz kişilerle daha fazla zaman geçirmeye ve temas kurmaya ihtiyaç duyuyor olabilirsiniz. Sosyal çevrenizden destek alın mümkünse.
Böyle durumlarda ani kararlar çok sağlıklı olmayabiliyor. Şu an akut bir süreçten geçiyorsunuz. Kalma ya da gitme konusunda hızlı bir karar vermek zorunda değilseniz, biraz sakinleşmeyi bekleyin.
Çok büyük geçmiş olsun.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.
Back
X