Çok geçmiş olsun ama siz kendinizi tamamen unutmuşsunuz farkında değilsiniz korkularınızi kimseye yansitmamak için güçlü olmak için içinizde yaşıyorsunuz ama böyle olmaz terapi alman lazım kolay değil yaşadıklarıniz sizi çok iyi anlıyorum İzmir depremini yaşadım belki sizin kinin yanında ufacık ama korkusu bile yetmişti mutlaka bir uzmandan destek alınKızlar 6 Şubat depremleri dahil olmak üzere diğer artçı depremleri yaşadım ve üzerinden aylar geçtikten sonra dün yine aynı hissi yaşamak benim psikolojimi bozdu artık. 6 Şubat'ta yaşanan o çok şiddetli iki depremde düne göre daha yapıcı, metanetli ve aileme karşı da toparlayıcıydım. Dün nispeten daha hafif sallandık ama tabiri caizse elim ayağım boşaldı. Dünden peri kanepede kendim bile kıpırdasam sanki sallanıyoruz gibi hissediyorum. Depremden sonra normal bir durum psikolojik olarak ancak bir günde anksiyete sahibi oldum. Afet yani bu ne gelirse başımız gözümüz üstüne diyorum, bir yandan da dünden beri rahat uyuyamadım. Mesela telefonda uğraşırken yarım saat unuttum diyelim sonra dışarıdan geçen arabanın bas sesi bile içimi titretmeye yetiyor. Ya da kanepeye birinin oturması, yatakta dönerken sallanmak falan. Ne bilim içimi dökmek istedim aileme yansıtmıyorum ki onlarda korkmasın dediğim gibi o büyük depremde aileyi babamla beraber toparlamış, metanetli durmuş ve gerçekten de içsel olarak ne bu kadar korkmuş ne de yorulmuştum. Omuzlarımda koca bir yük oldu. Evin içinde gece rahat gezemedim. Banyoya giremiyorum. Büyük ihtimalle yanıma birini alıp öyle duş alıcam. Korkuyorum. Korkumun üstüne gitmezsem yerleşecek bunu da biliyorum. Sürekli aklıma yok olmak geliyor. Silinmek bu hayattan, ailemden kopmak ya da ailemle birlikte tamamen yok olmak... Sevdiğim adam, arkadaşlarım, akrabalarım. Çünkü böyle oldu büyük depremlerde. insanlar silindi, aileler yok oldu. Unutulmaktan mı korkuyorum ölmekten mi bilmiyorum. Ölüm de zamansız diyorum. Belki bir nebze teskin edebilirim böyle kendimi. Nasıl ki depremin yeri zamanı belli değilse ecel de öyle. Bilemiyorum kızlar. Böyle işte. Biraz rahatlamak istedim.
ben şuan adana da yım... bi kaç gün önce olan deprem'in ilk günü 1 yaşında ki kızımla evde yalnızdım. O evden nasıl çıktım inan hatırlamıyorum.. o günden beri benimde psikolojim alt üst oldu... ne boğazımdan birşey geçiyor, ne uyuyabiliyorum..Kızlar 6 Şubat depremleri dahil olmak üzere diğer artçı depremleri yaşadım ve üzerinden aylar geçtikten sonra dün yine aynı hissi yaşamak benim psikolojimi bozdu artık. 6 Şubat'ta yaşanan o çok şiddetli iki depremde düne göre daha yapıcı, metanetli ve aileme karşı da toparlayıcıydım. Dün nispeten daha hafif sallandık ama tabiri caizse elim ayağım boşaldı. Dünden peri kanepede kendim bile kıpırdasam sanki sallanıyoruz gibi hissediyorum. Depremden sonra normal bir durum psikolojik olarak ancak bir günde anksiyete sahibi oldum. Afet yani bu ne gelirse başımız gözümüz üstüne diyorum, bir yandan da dünden beri rahat uyuyamadım. Mesela telefonda uğraşırken yarım saat unuttum diyelim sonra dışarıdan geçen arabanın bas sesi bile içimi titretmeye yetiyor. Ya da kanepeye birinin oturması, yatakta dönerken sallanmak falan. Ne bilim içimi dökmek istedim aileme yansıtmıyorum ki onlarda korkmasın dediğim gibi o büyük depremde aileyi babamla beraber toparlamış, metanetli durmuş ve gerçekten de içsel olarak ne bu kadar korkmuş ne de yorulmuştum. Omuzlarımda koca bir yük oldu. Evin içinde gece rahat gezemedim. Banyoya giremiyorum. Büyük ihtimalle yanıma birini alıp öyle duş alıcam. Korkuyorum. Korkumun üstüne gitmezsem yerleşecek bunu da biliyorum. Sürekli aklıma yok olmak geliyor. Silinmek bu hayattan, ailemden kopmak ya da ailemle birlikte tamamen yok olmak... Sevdiğim adam, arkadaşlarım, akrabalarım. Çünkü böyle oldu büyük depremlerde. insanlar silindi, aileler yok oldu. Unutulmaktan mı korkuyorum ölmekten mi bilmiyorum. Ölüm de zamansız diyorum. Belki bir nebze teskin edebilirim böyle kendimi. Nasıl ki depremin yeri zamanı belli değilse ecel de öyle. Bilemiyorum kızlar. Böyle işte. Biraz rahatlamak istedim.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?