DEHB ve OKB erkek arkadaşım.

Izabelya

Popüler Üye
Kayıtlı Üye
15 Aralık 2016
252
212
Merhabalar,
Erkek arkadaşımda tanı konulmuş DEHB var, aynı zamanda OKB olduğunu da düşünüyor ama bunun tanısı yok.
Biz 1.5 aydır beraberiz öyle aman aman bir sorun yaşamıyoruz. Bazen yorucu oluyor ama yalan değil. Mesela bir yoldan geçiyoruz yolun ortasında bir şey görüyor onun ne olduğunu çözmeden yapamıyoruz. 3 km yolu geri döndüğümüzü biliyorum.
Sağ yanaktan öpüp gidiyorum mesela soldan öpmeden bırakmıyor.
Bazen deli gibi bir enerji evde volta atıyor. Bir şey anlatırken en ince dwetayına kadar anlatıp, ben bir şey anlattığımda da çok soru soruyor. Evin kapısını kilitledik mi 3 kere kontrol ediyor falan.
İlerideki süreçte beni neler bekliyor ? Ya alışamazsam, destek olamazsam, yorulursam ?
Bunun yüzünden arkamı dönüp gitmek istemiyorum sonuçta onun da elinde olan bir şey değil. Ama korkmuyorum dersem yalan.
 
Dehbliyim bende. Dikkat eksikliği baskın bende.

Sizinkinde hiperaktivite bozukluğu kısmı daha bariz gibi. Okb mi bilmiyorum ama dürtüsel hareket ediyor gibi görünüyor. Tekrar bir psikiyatri görsün, ilaç kullanmak işe yarayabilir.
 
Bu yüzden terk edilseydiniz nasıl hissederdiniz?
Yani çok zeki, çok iyi anlaşabildiğim biri. Hayatı başka pencerelerinden görmemi falan sağlıyor. Bilmiyorum.
 
Bu yüzden terk edilseydiniz nasıl hissederdiniz?
Yani çok zeki, çok iyi anlaşabildiğim biri. Hayatı başka pencerelerinden görmemi falan sağlıyor. Bilmiyorum.
Değer veriyorsanız, birlikteyken mutluyasanız, çekici buluyorsanız vazgecmeyin bence. Zor yönlerini öğrenip nasıl başa çıkabilirsiniz bunları araştırın biraz. Belki se bi süre sonra çok iyi uyumlanacaksınız. Sandığınız kadar zorlanmayacaksınız belki de. Ama bu süreçte büyük büyük sözler vermeyin, gelecek planları yapmayın. Umarım güzel mutlu bir beraberliğiniz olur
 
Bu yüzden terk edilseydiniz nasıl hissederdiniz?
Yani çok zeki, çok iyi anlaşabildiğim biri. Hayatı başka pencerelerinden görmemi falan sağlıyor. Bilmiyorum.
Ben 6 yıllık evliyim. Tanıyı 2 ay oldu alalı. Ondan önce eşim nörolojik sorunum olabileceğini düşündü, çünkü bazen çok zor şeyleri basitçe hallederken çok kolay şeylerde, gereksiz ayrıntılarda kalıveriyordum. Bunun üzerine süreç başladı ve tanı aldım. Eşim artık yaptığım bazı sıkıntılı şeylerde dehblisin ondan diyor mesela. Hastalığı okudu öğrendi bana çok destek oluyor. Bende öğrendim dikkat etmeye çalışıyorum. Bu yüzden terk edilsem anlayış gösterirdim sanırım bilmiyorum, içsel olarak ben bile çok zorlanıyorum kendimle, başkasından bunu taşımasını isteyemezdim. Ama eşim elhamdülillah ilaç gibi oldu bana. Hayatımı çok kolaylaştırıyor.
Sizde seviyorsanız çözümler arayın ama konuşarak karşınızdaki insanla.
 
Dehb'li birisine dehb'li olmayan birisi de çok önemli. Birinin toparlaması gerekiyor çünkü.
 
İlk günler biraz acımasızca davranıyordum. Bir şey anlatmaya kalksa sıkılıp dinlemiyordum ya da uzattığını belli ediyordum. Bir şey demiyordu ama kırılıyordu yani belli. Sonra dehb araştırınca üzüldüm şimdi daha hevesli dinleyip kısa yollarını gösteriyorum falan. Bazen çözüyorum bazen çözemiyorum. Bilmiyorum yani. Benim de bi rahatsızlığım var o öğrenince hemen nasıl destek olacağını vs sordu. Ben de destek olmak istiyorum zaten çok değer veriyorum ama uzun vadede ne olur kestiremiyorum.
 
Çok mutluyum. Çok yeni ne olur bilemem ama gerçekten çok iyi anlaşıyoruz. Fiziksel olarak zaten çok uyumluyuz.
O yüzden bırakmak benim için kolay değil. Zaten şu anlık istemiyorum ama belirsizlik korkutuyor.
 
Çok mutluyum. Çok yeni ne olur bilemem ama gerçekten çok iyi anlaşıyoruz. Fiziksel olarak zaten çok uyumluyuz.
O yüzden bırakmak benim için kolay değil. Zaten şu anlık istemiyorum ama belirsizlik korkutuyor.

Bizden ne istiyorsun o zaman?
Ya ilgileneceksin ya ilgilenmeyeceksin?
 
Yani ben okbliyim tesisi yeni aldım ama yıllardır vardı,bazen atakmi geliyor ne evdekilere kan kusturuyormusum biktiriyormus,delimiymisim? Bunları söylüyorlardı,hatta arkadaşlarım,annem beni tanıyanlar kafayimi yedin diyolar bence ben temizdim onlar pisti ama aslında öyle değilmiş yani demem oki zor bence onla yaşamak,aynı eve girince anlarsın,bazen tek bana ait bir evim olsun tertemiz kimse oraya gelmesin ama ben arada ailemle olan evime geliyom diyorum arada okadar geliyorlar yani
 
Uzaktan davulun sesi hoş gelir. Aynı evde yaşamadıkça ne kadar zor olacağını bilmeden karar vermeyin.

Allah şifasını versin ama bu insanlarla uğraşmak çok zor. Ben, temizlik ve simetri hususunda çok takıntılıydım. Eşim çok sabırlıdır ama bir zaman sonra farkediyorsunuz gına geldiğini. Dile getirmese bile, rahatsızdı.

Ben çok kapsamlı bir tedavi gördüm geçmiş yıllarda. Kuzenimin 1 tanesi psikiyatri profesörüydü ve rahatsız olurum diye (dinleme açısından) başka bir hocaya yönlendirdi, o da işinin ehliydi. Ikisi birden benim üzerime plus plus düştüler ve hem ilaç, hem aileyi koordine edip, başarılı şekilde atlattım.

Şu an ara ara yokluyor ama iyiyim. Lakin benimkisi temizlik ve düzene yönelikti. Eşim titiz birisidir bu sebepten rahatsız olsa bile yaka silkmedi.

Tedavi olunca "oh beee dünya varmış" dedim. Şu an normal titizlikteyim, abartmıyorum. Benim gibi olanlar genelde bastırılıyor ama sevgiliniz gibi olanlar pek düzelmiyor hekimler daha iyi bilir ama benim gördüklerim düzelmedi.

Ben, eşim yıpranmasın diye hemen tedavi yöntemine geçtim, yıllardır normalim. Ama bazıları tedavi bile olmuyor. Biz, ilk 6 ayı biraz sıkıntılı geçirdik (evliliĝin) eşime zararım yoktu ama, çok yoruluyordum ve kıyamıyordu, üzülüyordu. Mesela ona her çay doldurduğumda 2. Bardağı, temiz bardakla verirdim (10 bardak içse hepsinde farklı bardak) ve bana yük olduğunu düşünüp rahatsız olurdu.

Siz ne kadar sabırlısınız? Bunlarla başa çıkabilir misiniz? Mesela eşim titiz olmasaydı bana katlanamazdı. Buna rağmen tedavi aldım. Sizin yaşam şeklinize uymuyorsa ve sabrınız yoksa bu yola girmek hem onu, hem sizi yıpratır. Beraber yaşama, aynı ev de sık vakit geçirme gibi bir şansınız var ise bunu yapın ve gözlemleyin, sonra karar verin.
 
Çok geçmiş olsun. Şu an aynı evde yaşıyor gibiyiz. O yüzden ben de gözlemliyorum.
Bizde titizlik vs yok tam tersi çok dağınk. Kendi dağınıklığında mutlu ama. Teşvik edip toplatıyorum kendisini. Hayır falan demiyor sadece uyum sağlamada sıkıntı var. Daha basit şeyler. Yatmadan kapıyı kitledim mi kontrol etme gibi. Kedilerimiz var ara ara kedilere bakıyor her şey yolunda mı diye. Okb den çok emin değilim zaten bizde dehb daha aktif.
 
Benim eşim muhtemelen dehbli.
Ben de öyleyim büyük ihtimal, ama ben bir şekilde yolumu buluyorum diyeyim.
Ama eşim beni çok zorluyor.
Ayrılmak için sebep mi bilemiyorum, daha çok yenisiniz, aradaki bağa bağlı.
Ama hayat bazen çok zorlaşıyor sadece dehb ile bile.
 
Hasta olmak onun suçu değil. Bu insanlarla kimse evlenmeyecek mi, toplumdan tecrit mi edeceğiz? Bence burada, aranızdaki sevgi ve erkek arkadaşınızın karakteri devreye giriyor. İyileşmek için çaba gösteriyorsa, hayatı size zorlaştırmamak için uğraşıyorsa ve gerçekten birbirinizi seviyorsanız şans verin. Ama sizi yoracak biriyse, iyileşmek için çaba göstermiyorsa bi durup düşünün derim.
 
Teşekkürler okb de sürekli bir şeyleri düzeltmek isteği oluyor. Tıbbi bilgim olmamakla beraber, dağınık okb li var mı bilmiyorum, genelde düzeltirler.

Babamın kuzeni Dehb li yaşıda var yani. Eve geliş güzergahında, bahçe kapısında vs. Aynı yerden 3 kere geçiyor ve kapıda hep aynı yerden tutuyor. Sigara içerken çift çıkarıyor. Buna benzer bir sürü şey ama o da dağınık ve kız kardeşi ilgileniyor.

Normalinde İstanbul'da yetişmiş ve bir konuşsanız diksiyo, hitap vs. Çok kibar ve efendi. Ama işte çoğu kişi deli sanıyor ve bu sebepten herkesle konuşmayı kesmiş. Ancak güvendiği kişilerle muhattap oluyor. Bunun dışında kimseye bir zararı yok.

Tedavi alır mı? Düzelir mi? Siz sabırlı misiniz? Bunları kesinleştirin. Bugün evet, yarın şikayet ederseniz ona da yazık. Hasta olsalar bile bir kalpleri var.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…