Degisim hakkinda

M

merlin selena

Yeni Üye
Kayıtlı Üye
13 Aralık 2023
4
3
Mrb.konuya nasil baslasam bilemiyorum.cocuk olarak anne tarafindan sevgisiz baba tarafindan asagilanarak buyudum.ne zaman birsey yapmak istesem hemen sen yapamazsin sen sorunlu birisin vb.seyler soylerlerdi.hayatta birsey secmeme i!in verilmezdi.derslerimde hep basarilir onur belgeleri almis biriyim.ise basladigimda tum param eve giderdi.baska ile gitmek istesem ailem hep engel olurdu.annemden hic sicaklik gormedim babamda hep aldigim butun maasimi kendi ailesi ile yerdi.cocukken once bu durumu fark edemiyorsunuz ve beni sevmiyorlar diye sevmeleri icin cirpiniyorsunuz en mukemmmeli olmaya calisiyorsunuz.fakat hep yapamazsin edemezsin derlerdi.asla kendi secimimi yapamadim.onlarin istedigi iste calistim ve parami hep onlar aldi.universite okumak istedim kazanamazsin dediler kazan git dediler bende kazandim ama gidemezsin beceremezsin bizi birakamazsin kardesinin okuyor beni oldurmekmi istiyorsun hem oralarda beceremezsin sorunlusun dediler.yillar gecti uzaktan universite okudum qma calismaya devam ettim.hicbirsey istemeden birkez tek parami yiyemedim hep verdim tabi babam ailesi icin beni qsaliginca dayanamadim cunku saglik sorunlarim basladi vucudumu yipratmaktan kole gibi calismaktan artik bu durumdan kacmam lazimdi ve tek carem evlendim.esim sinirli bir yapisi var ama evden uzaklasinca sorunun onlarda oldugunu o zaman anladim ama annem ile babamin psikolojileri iyi degil bunu fark ettim.ailem yuzunden sevmedigim biri ile yanlis evlilik yaptim ayrilamiyorum esimle dusuncem uyusmuyor sinirli yapisi var hemen kiziyor sonra pisman.ailemi af ettim ama kendimi af etmiyorum.cocugum olunca yalniz hissetmem hazirim saniyordum ama yanilmisim tipki kocama benziyor.cocugum sanki benim degilmis geliyor ve esim ile sadece ev arkadasi hissediyorum.kim oldugumu ne istedigimi bilmiyorum.bugune kadar hep baskalari mutlu olsun diye ugrasiyorum ama ben kimim ve kendimi nasil bulacagimi bilmiyorum hem bedensel hem ruhsal yorgunum arkadas istemiyor hep uyumak istiyorum hayatimda hic mutlu hissetmedim psikologa gitme imkanimda yok.sadece kendimi nasil tamiyacagim hayir demeyi nasil ogrenecegim neyi nasil sevip sevmeyecegim cocugumla nasil bag kuracagim kendimi nasil af edecegim hayatta nasil mutlu olacagim.kendi kararimi nasil vermeye calisacagim olumsuz dusunce tarzini nasil olumluya cevirecegim.inanc ve umut duydugum hicbirsey yok.cok yalniz ve yorgunum bu durumda onerilerinizi ve yardiminizi istiyorum.saygilar.notzet anlata bilmeye calistim koca hayatimi sakin sessiz uyumlu herkese yardim eden ama kendine yqrdim edemeyen biriyim.bircok insana yardimim dokundu ama kendime dokunmadi.tek basima kalsam parami nereye nasil harcayacagimi hic bilemiyorum hem fiziki hem ruhsal olarak anksiyeteli cokmus depresif tukenmis bir yapimvar.simdiden yardimlariniz iciin tskler.bunu cocugum icin istiyorum onun guzel hayati olmali ve sevgi ile buyusun istiyorum ama bunu basaramamaktanda korkuyorum cocukla bag kurmaliyim ona sevgi hissetmem lazim yardiminiz bu yuzden benim icin onemli.
 
Son düzenleme:
Tarihe göre sırala Oylara göre sırala
Günaydın arkadaşım
Değişmek benim içinde çok önemli ve en çok istediğim şey. Kaç yaşındasın bilmiyorum yaş ilerledikçe değişim zorlaşıyor sanki ya da ben öyle hissediyorum kendimden dolayı.
Aileni nasıl affettin bilinçli bir şekildeyse kendin içinde affetme çalışmaları yapabilirsin.
Bende aile içinde aynı olmasa da senin gibi büyüdüm. Sen yapamazsın ya küçüksün beceremezsin ya da ablan yapar zaten çok daha iyisini diyerek gelişimime engel konuldu hep. Anne babamda yıllar sonra psikoloğa başladığımda anladım bana en çok zarar veren hastalarmış. Kararları hep onlar verdi çünkü iyiliğim içinmiş. Ben babamı affetmeye başlıyordum kaybettim arkadan annemi kaybettim. Yani hayat bana onlar hayattayken değişmeme gelişmeme nasip vermedi. Sonra bana yaşattıkları herşey bitince affetmeye daha hızlı başladım. Sanki maruz kalma olayı bitince affetmem hızlandı. Affetmek öyle bir günde olan bir şey değil biliyorsun zaman alıyor önce onları ve olanları olduğu gibi kabul etmek lazım. Bu da benim gibi biri için zordu.
 
Olumlu oy 0 Olumsuz oy
şu an tekrar bir psikoloğa gitmek istiyorum ama hem iyi hemde cebime uygun bir dr bulamıyorum.
Sana nacizene tavsiyem
İyi bir psikolog bulmalısın
Kişisel gelişim kitapları okuyup kendini tanımaya yardım alabilirsin
Yataktan çıkmak istemesen bile çıkıp doğa da yürüyüş yapabilirsin bebeğinle (zevk almayı bekleme bana hiç vermiyordu eziyet gibiydi yürürken ağlardım sokakta ama alışınca iyi geldiğini ruh halimi geçici de olsa değiştirdiğini rahatlattığını biliyorum)
Sevdiğin ve anlaştığın kişilerle daha sık görüşmelisin
Eve bir evcil hayvan almalısın
En önemlisi Allah ile yakınlığı arttırmak.
Müzik dinlemek (ben hala isteyerek yapmıyorum ve çok nadir açıyorum)
Aslında bunlardaki amaç iyi hissettiğin anları arttırmak.
 
Olumlu oy 0 Olumsuz oy
Hayır demeyi bir dr bulmadan denemelisin bunun için internet dr kadar olmasa da sana bilgi verecektir.
Seni neyin mutlu ettiğini bulmak çok zor işte bende bulamadım ne yaparsam geçici değilde kalıcı olarak içime nüfus eder denemelisin her şeyi deneyimlemelisin bulana kadar
Belki kişisel bakım
Belki kilo verme
Belki bir kurs
Belki sosyalleşmek
Belki ibadet
Belki gezmez
Ben bunların hepsini denedim ayağa kalkabildikçe çünkü hayattan kopuk yaşadım çoğu zaman bunlar samimi söylüyorum iyi geliyor ama sihirli değnek gibi insanı değiştirmiyor iyi geliyor yani
 
Olumlu oy 0 Olumsuz oy
Çocuk benim en büyük yaram bende sağlıklı bir bağ kuramadım kızımla hep kendimi suçladım ama anladım ki o bağı çocuğundan Önce kendinle kurman çocukla kuracağın bağı daha güçlü ve gerçek yapıyor işler kolay ve daha güzel ilerliyor.
Benim annemde benimle bağ kuramamış evdeki sorunlardan ve kendi psikolojisi kötü olduğu için üstelik annemin çocukluğu da çok kötü geçmiş özellikle annesiyle
Demek istediğim bir aktarım var anneliğin nasıl bir şey olduğunu bilmeyen nasıl aktarabilir.
öğrenerek yaşayarak deneyimleyerek devam ediyoruz.
onlar için en iyisi en doğrusu bunları öğrenmeye çalışıp uygulamaya geçirmeye çalışıyoruz Allah’ta içgüdüsel olarak belli duyguları veriyor anneye. Kısacası annenle kuramadığın bağı önce kendinle kurman çocuğunla en sağlıklı bağı kurmanın tek yolu.
 
Olumlu oy 0 Olumsuz oy
Kişisel gelişim kitaplarına başlamalısınız. Hayır diyebilme sanatı diye bir kitap var onu okuya bilirsiniz Sadece bir kitapla olmaz tabi kendini tanıyabileceğin geliştirebileceğin ve olumsuz düşünceleri olumluya çevirebileceğin birsürü kişisel gelişim kitapları var. Bol bol bu tür kitaplar okuyabilirsiniz. İnternetten araştırın bu tür kitapları. Düşüncelerinizi susturmak ve olumlu düşünebilmek içinde meditasyon çok işinize yarar. Maddi durumunuz yeterliyse piskolojik destek muhakak alın. Yürümek insanı çok iyi hisetirir canınız yürümek istemiyorsa bile kendinizi zorlayıp yürüyüşe çıkın. Aslında değişim istemekle başlıyor. İstemek ve biryerden başlamak. Ve bıkmadan usanmadan vazgeçmeden inanarak değişmek için çaba sarfetmeniz gerekiyor.
 
Olumlu oy 0 Olumsuz oy
Eşin senin için yanlış adam anladığım kadarıyla
Eğer seni psikolojik şiddetle veya fiziksel şiddetle madur ediyorsa o evde kendini bulman iyileşmiş hissetmen çok zor
Orada da kar zarar hesabı yapmalısın
 
Olumlu oy 0 Olumsuz oy
Para harcamayı öğrenmen için onu harcamalısın
Markete git bugün canım ne çekiyor diye sor kendine onu hediye et
Alışveriş yap kendine hediye kıyafet al
Bir gün kendine çiçek al
Bir gün evine bir aksesuar al gibi gibi
Kendine hediye niyetiyle al ne alıyorsan seni değerli hissettirecek ve harcamayı öğreneceksin zaruriyet dışında da.
 
Olumlu oy 0 Olumsuz oy
Mutluluki .!.:
Eşin senin için yanlış adam anladığım kadarıyla
Eğer seni psikolojik şiddetle veya fiziksel şiddetle madur ediyorsa o evde kendini bulman iyileşmiş hissetmen çok zor
Orada da kar zarar hesabı
Genişletmek için tıkla...
Yas 34.bir suru gelisim kitabi okuyorum ama uygulamaya dokerken biraz iyiyim sonra yine icimi koca bir karamsarlik bosluk anlamsizlik olumsuzluk kapliyor.bulundugum yerde spor yapmak imkansiz malesef psikologla iletisimede gecemiyorum.esimdeki ofke patlamasi ister istemez etkilendigimde oluyor.harcama yapsam tepki verir diyede cekiniyorum.tartisma olmasin diye hep tamam diyorum.birde cocugun onun psikolojisini bozmaktan cok korkuyorum.bazen saatlerce bebekle birbirimize bakiyoruz duygusal tepki veremiyorum bebege.sanirim artik algidada secici oldum.gecmisi hatirlamamayi seciyorum.gordugum seyleri unutuyorum.zihnimi toplamakta cok zorlaniyorum.bazen sadece aglamak istiyorum ama aglayamiyorum.hersey anlamsiz geliyor.insanlar icinde olmak beni yoruyor sanki.mutlu olamiyorum.bu arada herkese tsk ederim.onerileriniz icin.kendimi tanimamam o kadar aci bir durumki.tercih yapamamak karar verememek herseye sifirdan baslamaya calismak.cok sancili bir gebelik ve lohusalik gecirdim.vucut ve zihinsel olarak bitmis hissediyorum sanki yasayan olu gibiyim.ins.cocugum icin hersey duzelir umuyorum.
 
Olumlu oy 0 Olumsuz oy
Tsk ederim.bakalim ins.yapabilirim
 
Olumlu oy 0 Olumsuz oy
haklısın insanın kendini geç tanıması üzücü çünkü tanıdığı kişi çok zayıf ve çaresiz. Geç farkedilmiş bir çocuk var içimizde o yüzden çok mutsuz.
Kendini tanıyıp bulman için ve bebeğin için her şeye tamam demeyi bırak ve önce kendin için bişeyler yapmayı dene.
Buradan istediğin de yaz ben ve benim gibiler boşluk hissini biraz olsun hafifletebilirler
Bak bana bile iyi geldi yalnız olmadığımı hatırlamak
 
Olumlu oy 0 Olumsuz oy
Tsk ederim iyiki varsiniz
 
Olumlu oy 0 Olumsuz oy
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

25 - 31 Aralık 2023 Haftalık Burç Yorumları
2 3
Yorumlar
41
Görüntüleme
3K
Nhessa
Burçlara Göre Kadınların Özellikleri
Yorumlar
11
Görüntüleme
27K
TheIntrovert
T
B
Çok Yorulmuş Ve kendimi Kullanılmış Hissediyorum Sevgili Arkadaşlar
2 3
Yorumlar
48
Görüntüleme
11K
slz
S
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…