- 28 Mayıs 2019
- 8.403
- 17.153
- 198
- Konu Sahibi 1sadekahve
-
- #1
Birikimim var. Bir miktar bir kısmı yavas yavas borca gidecek ama 2 sene gibi uzun bir süreçte gidecek.Korona sürecinin ne kadar daha devam edeceği maalesef belli degil. Bunun çok ciddi ekonomik sonuçları da olacaktır. Bu nedenle kenarda bir birikiminiz yoksa olabildigince dikkat ederek dayanmaya çalışın derim.
En başında söylemiştim başa çıkamayız diye ama mecbur bırakıldık açılmak için. Tabii bu süreçte is yükünün cogalip toplu tasimanin karınca yuvası gibi olması gibi beni sinirlere gark ediyor. Konuşmayı nasıl yapsam bilmiyorum. Onlar çıkarsa göbek atacak durumdayim.Isverene ayıp etmezsin saglıgın herseyın ustunde cunku. Musterılerın tutumundan bahsedip ayrılmak ıstedıgını soyle. Belki duzeltır de. Baktın yapacak bisey yok diyor, ozaman ayrıl.
Bu devirde iş bulmuşsunuz, ben olsam çıkmazdım.Selam,
Buraya bu tarz bir konu açacağımı düşünmüyordum ama lanet corona.
Mesele şu
Ben yana yakıla iş arayan biriydim. En sonunda buldum isimden memnundum coronaya kadar. Müşterilerle ic içe olduğum bir işteyim. Toplu taşıma ile gidip geliyorum. Müşterilere kapalıydık ama normallesme süresinde açıldık. Tabii başıma gelenler.
Müşteriler çok sinirli, bizim maske ile olmamazi yargılayan, düzgün iletisim kuramadgimizi çünkü tam duyamadiklarini söyleyen, sosyal mesafe için yuz tane uyarıyı gormezden gelen bir ton insan. Uyarmaktan dilimde tüy kalmadı. Onlarla ister istemez temas haline giriyorum çoğu zaman.
Bu bir yana bir de toplu tasima belasi var. Sanki hastalık yok gibi insan kaynıyor artık içi. Sosyal mesafe kuralına uymak mümkün değil.
İc içe gidiyoruz. İnsanlar iyice zivanadan çıktı. Ve ben çok stres yapıyorum.
İsi bırakmak istiyorum. Çocukta düşünüyorum artık. Bu beni ve eşimi etkiler hasta olurum diye çekiniyorum. İnsanlar beyinlerini evde bırakarak çıkıyor gibi hissediyorum. Maskelerde artık her gün çok bunalttı beni ben bunaliyorum ama karsimdaki yuzume oksuruyor neden bunaltiyorum kendimi o zaman diyorum . Tabiki her şekilde eldivenden siperlige kadar takiyorum köpürsem de höpürsemde sonuçta kendimi ve insanlari korumak için ama ben korudukca kendimi kendini bilmezler yüzünden yine büyük risk altında kalıyorum, kaliyorlar Ve iş yükü ilk girdigimdeki gibi değil pandemi surecinde bircok calisan izinli oldugundan işimiz olmayan seyleri de isimiz yaptilar ve hala onları bekliyorlar bizden ama yetismek ne mümkün.
Soru şu
İşten ayrılmak mantıklı mi yeni girdim sayılır?
Ne diyip ayrilacagim Sizce cok mu kuruntu yaptım. Çocuk, sağlık olayını fazla mi büyüttüm. Hak verirseniz sevinecegim vermezseniz de dürtmüs olursunuz. Belki uyan sade derim.
Eşim işe bazen gidiyor bu süreçte . Yani evdeki risk grubu benim. Tabii eşimin de isten çıkarılması olabilir bu konuda kesin devam eder ya da cikartirlar diyemiyorum. Ama onlarsa normallesirler diye düşünüyorum bu yüzden pek sanmıyorum. Ve o sadece is arkadaslariyla olduğu bir ortamda. Bu da bir risk ama is arkadasin kurallara uymak zorunda oldugundan bende sorun yapmadim ama gelen musterilere laf anlatmak cok zor.
Fikirlerinize çok ihtiyacım var.
İşten çıkmanın en büyük taktigim yanı isverene ayip etmiş olacağım minvalinde sacma sapan bir düşünce. Oysa ki sağlığım diyorum ama...
Virüs dolayısıyla işten çıkmanın gereksiz olduğunu düşünüyorum. Bununla yaşamayı öğrenmemiz gerekiyor keza ne kadar zaman alacağını bilemiyoruz. Ama tabi aklınızda zaten işten ayrılıp bebek sahibi olma düşüncesi varsa virüsü öne sürüp istifa edebilirsiniz.Selam,
Buraya bu tarz bir konu açacağımı düşünmüyordum ama lanet corona.
Mesele şu
Ben yana yakıla iş arayan biriydim. En sonunda buldum isimden memnundum coronaya kadar. Müşterilerle ic içe olduğum bir işteyim. Toplu taşıma ile gidip geliyorum. Müşterilere kapalıydık ama normallesme süresinde açıldık. Tabii başıma gelenler.
Müşteriler çok sinirli, bizim maske ile olmamazi yargılayan, düzgün iletisim kuramadgimizi çünkü tam duyamadiklarini söyleyen, sosyal mesafe için yuz tane uyarıyı gormezden gelen bir ton insan. Uyarmaktan dilimde tüy kalmadı. Onlarla ister istemez temas haline giriyorum çoğu zaman.
Bu bir yana bir de toplu tasima belasi var. Sanki hastalık yok gibi insan kaynıyor artık içi. Sosyal mesafe kuralına uymak mümkün değil.
İc içe gidiyoruz. İnsanlar iyice zivanadan çıktı. Ve ben çok stres yapıyorum.
İsi bırakmak istiyorum. Çocukta düşünüyorum artık. Bu beni ve eşimi etkiler hasta olurum diye çekiniyorum. İnsanlar beyinlerini evde bırakarak çıkıyor gibi hissediyorum. Maskelerde artık her gün çok bunalttı beni ben bunaliyorum ama karsimdaki yuzume oksuruyor neden bunaltiyorum kendimi o zaman diyorum . Tabiki her şekilde eldivenden siperlige kadar takiyorum köpürsem de höpürsemde sonuçta kendimi ve insanlari korumak için ama ben korudukca kendimi kendini bilmezler yüzünden yine büyük risk altında kalıyorum, kaliyorlar Ve iş yükü ilk girdigimdeki gibi değil pandemi surecinde bircok calisan izinli oldugundan işimiz olmayan seyleri de isimiz yaptilar ve hala onları bekliyorlar bizden ama yetismek ne mümkün.
Soru şu
İşten ayrılmak mantıklı mi yeni girdim sayılır?
Ne diyip ayrilacagim Sizce cok mu kuruntu yaptım. Çocuk, sağlık olayını fazla mi büyüttüm. Hak verirseniz sevinecegim vermezseniz de dürtmüs olursunuz. Belki uyan sade derim.
Eşim işe bazen gidiyor bu süreçte . Yani evdeki risk grubu benim. Tabii eşimin de isten çıkarılması olabilir bu konuda kesin devam eder ya da cikartirlar diyemiyorum. Ama onlarsa normallesirler diye düşünüyorum bu yüzden pek sanmıyorum. Ve o sadece is arkadaslariyla olduğu bir ortamda. Bu da bir risk ama is arkadasin kurallara uymak zorunda oldugundan bende sorun yapmadim ama gelen musterilere laf anlatmak cok zor.
Fikirlerinize çok ihtiyacım var.
İşten çıkmanın en büyük taktigim yanı isverene ayip etmiş olacağım minvalinde sacma sapan bir düşünce. Oysa ki sağlığım diyorum ama...
Kariyer düşüncem yok çünkü kendi okuduğum meslekte iş bulamıyorum. Corona öncesi çok aradım ama bulamadım. Kariyer dusuncemin olmama sebebi çocuğum olduğunda bakacak kimsem yok. Ailemden uzakta yaşıyorum tanimadgim birine de çocuğumu birakamam. İlk başta kendi işimi bulsaydim daha uzun süre aklımda çocuk olmazdı ama kendi mesleğim değil. Lise mezunu olsaniz yetecek potansiyelde bir is. Kötü mu hayır değil ama hem toplu taşıma hem is yerindeki risk beni ürkütüyor. Zaten çalıştığım paraya cok dokunmadım. En fazla 500-600 dur aldigim. Borcum için biriktirdim. Bundan sonrasi için kenara koymak için biriktirirdim. Ama elbet ki daha rahatlık 2 kişi çalışınca, ayni rahati yakalayamacgimizi biliyorum çıktığımda. Bu durumda düşündürüyor elbet. Ama eşimle artık çocuk düşüncemiz de var Allah bilir tabii ne zaman olur. Bu kadar kararsiz kalmamisimdir daha önce. Tamamen bilinmezlikle yaşıyoruz. Birde insanların şu maskeyi indirmesi, maskeyle mi koruncaksin demesi vs sinirleniyorum ve bunu yansitmaya başladım karşımdakine çünkü aşırı bilinçsizlerMesleğiniz ne bilmiyorum ama bu işin kariyerinize katkısı nedir? Sizi geliştiriyor mu, bir sonraki işinize iyi bir referans olacak mı? En önemlisi virüsün ne kadar süreceğini ve sürecin nasıl gelişeceğini kimse bilemez, kariyeriniz uzun süreli bir arayı kaldırır mı işi bırakırsanız? Bu soruların cevabı önemli olurdu benim böyle bir karar almamda.
Ayrıca virüs hemen gitmeyecek, işin içinde olan bir insan olarak aşı ve ilacın da kısa vadede gelmeyeceğini söyleyebilirim. O sebeple ekonomi olarak normalleşmeye başlamak zorundayız, hiçbir salgın sonsuza dek sürmedi bugüne kadar zamanla virüs bize, biz yeni edindiğimiz sosyal normlarla virüs ile yaşamaya alışacağız. Kesin bir bitiş tarihi olsa daha net karar verebilirsiniz ama şu an bir belirsizlik için bu kararı alacaksınız.
Bu arada bu virüs zaten uzun vadede toplumun 80%inine bulaşacak, kümülatif bağışıklık eninde sonunda oluşacak amaç bir anda herkesin virüs ile temasını ve yeterli sağlık hizmetini alamamasını engellemek. O yüzden işinizden memnunsanız devam etmek daha iyi bir seçenek gibi gözüküyor.
Biz ogrendikte ogrenmeyip umursamayan çok var. Virusle yaşamayi onu umursamazdan gelmek saniyorlar.Virüs dolayısıyla işten çıkmanın gereksiz olduğunu düşünüyorum. Bununla yaşamayı öğrenmemiz gerekiyor keza ne kadar zaman alacağını bilemiyoruz. Ama tabi aklınızda zaten işten ayrılıp bebek sahibi olma düşüncesi varsa virüsü öne sürüp istifa edebilirsiniz.
Kariyer düşüncem yok çünkü kendi okuduğum meslekte iş bulamıyorum. Corona öncesi çok aradım ama bulamadım. Kariyer dusuncemin olmama sebebi çocuğum olduğunda bakacak kimsem yok. Ailemden uzakta yaşıyorum tanimadgim birine de çocuğumu birakamam. İlk başta kendi işimi bulsaydim daha uzun süre aklımda çocuk olmazdı ama kendi mesleğim değil. Lise mezunu olsaniz yetecek potansiyelde bir is. Kötü mu hayır değil ama hem toplu taşıma hem is yerindeki risk beni ürkütüyor. Zaten çalıştığım paraya cok dokunmadım. En fazla 500-600 dur aldigim. Borcum için biriktirdim. Bundan sonrasi için kenara koymak için biriktirirdim. Ama elbet ki daha rahatlık 2 kişi çalışınca, ayni rahati yakalayamacgimizi biliyorum çıktığımda. Bu durumda düşündürüyor elbet. Ama eşimle artık çocuk düşüncemiz de var Allah bilir tabii ne zaman olur. Bu kadar kararsiz kalmamisimdir daha önce. Tamamen bilinmezlikle yaşıyoruz. Birde insanların şu maskeyi indirmesi, maskeyle mi koruncaksin demesi vs sinirleniyorum ve bunu yansitmaya başladım karşımdakine çünkü aşırı bilinçsizler
Hassas olmakta haklısınız tabi ki ciddi bir durum bu. Maddi olarak çalışmaya ihtiyacım yok diyorsanız ayrılın öyleyseBiz ogrendikte ogrenmeyip umursamayan çok var. Virusle yaşamayi onu umursamazdan gelmek saniyorlar.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?