çok yalnızım hem de çok

Merhaba ablacım. Konularını ve durumunu biliyorum az çok. Hayatının çok normal bir gelişim süreci olan ergenliktesin. Herkes ergenliği kolayca, zahmetsiz bir şekilde atlatamaz, üzerine bir de yaşadığın ailesel / dışsal problemlerin var. Başa çıkmanın zor olduğunu biliyorum ve anlıyorum. Fakat buradaki hiç kimse, senin dahi elinde olmayan bu dışsal sebeplere çare bulamaz. Kendi özerkliğini kazanıncaya kadar ailenle, o evde yaşamanın bir çaresini sen bulacaksın. Sonra zaten bir bağınız kalmayacak.
Kendini ifade ediş biçiminden anlaşılıyor ki akıllı ve zeki bir kızsın. Şu an yaşadığın bu sıkıntılı süreç sonraki hayatını okdukca etkileyecek. Okul seçimin, kendine verdiğin zararlar vs.. Ben senin başa çıkabileceğine inanıyorum. Tüm bunlar bittiğinde, güçlü ve mutlu bir kadın olarak hayatına devam edeceksin.
Son olarak, okuldaki rehberlik servisinden ya da öğretmenlerinden bir destek görmüyorsan lütfen bir psikoloğa git. Devlet hastanelerinden randevu alabilirsin. Bu süreci tek başına atlatmak zorunda değilsin.
Umarım tavsiyelerime kulak verirsin. Öpüyorum seni.

kumandapili .!.:

Merhaba ablacım. Konularını ve durumunu biliyorum az çok. Hayatının çok normal bir gelişim süreci olan ergenliktesin. Herkes ergenliği kolayca, zahmetsiz bir şekilde atlatamaz, üzerine bir de yaşadığın ailesel / dışsal problemlerin var. Başa çıkmanın zor olduğunu biliyorum ve anlıyorum. Fakat buradaki hiç kimse, senin dahi elinde olmayan bu dışsal sebeplere çare bulamaz. Kendi özerkliğini kazanıncaya kadar ailenle, o evde yaşamanın bir çaresini sen bulacaksın. Sonra zaten bir bağınız kalmayacak.
Kendini ifade ediş biçiminden anlaşılıyor ki akıllı ve zeki bir kızsın. Şu an yaşadığın bu sıkıntılı süreç sonraki hayatını okdukca etkileyecek. Okul seçimin, kendine verdiğin zararlar vs.. Ben senin başa çıkabileceğine inanıyorum. Tüm bunlar bittiğinde, güçlü ve mutlu bir kadın olarak hayatına devam edeceksin.
Son olarak, okuldaki rehberlik servisinden ya da öğretmenlerinden bir destek görmüyorsan lütfen bir psikoloğa git. Devlet hastanelerinden randevu alabilirsin. Bu süreci tek başına atlatmak zorunda değilsin.
Umarım tavsiyelerime kulak verirsin. Öpüyorum seni.

Genişletmek için tıkla...

Çok çok teşekkür ederim mesajınız için.
İnanın yazılan her şeyi kulağıma küpe yapıyorum benim için hepsi çok önemli.
Aslında biliyorum başa çıkmam gerek ama kendimi zayıf hissediyorum, üstesinden gelmem için birine ihtiyacım var diye düşünüyorum. Yani mesela evde yine kendimi iğrenç hissettiğim bir anda,neyse xx kişisi var, yarın onu göreceğim, o beni anlıyor dinliyor gibi düşününce rahatlıyorum kendime zarar vermiyorum.
Ama ne zaman boşluğa düşsem düşünecek kimsem yok artık. Psikoloğa babam göndermez sanmıyorum. Gitmeyi çok çok istiyorum aslında.

Birine ihtiyaç duymayın bana kalırsa. Günü gelince en güvendiğiniz insan bile sizi anlamayacak ve çatışacaksınız. Yaşınız nedir tam bilmiyorum ama bir destek arayışındasınız sizi çok iyi anladım. İnanın ben de tam o zamanlardayım. Birkaç insan yanımda olsa da istediklerim değil, hatta bana düşman kesildiler. Ancak yoluma bakacağım, siz de yolunuza bakın. Öyle ya da böyle tükeniyor hayat, biraz olsun istediğimiz şekilde tükensin bari şu saatten sonra.

DesmondHume .!.:

Birine ihtiyaç duymayın bana kalırsa. Günü gelince en güvendiğiniz insan bile sizi anlamayacak ve çatışacaksınız. Yaşınız nedir tam bilmiyorum ama bir destek arayışındasınız sizi çok iyi anladım. İnanın ben de tam o zamanlardayım. Birkaç insan yanımda olsa da istediklerim değil, hatta bana düşman kesildiler. Ancak yoluma bakacağım, siz de yolunuza bakın. Öyle ya da böyle tükeniyor hayat, biraz olsun istediğimiz şekilde tükensin bari şu saatten sonra.

Genişletmek için tıkla...

Evet kesinlikle katılıyorum
Lafta diyorum ama uygulamaya asla koyamıyorum o değer görmediğim, sevilmediğimi hissettiğim an bana sakinleştirici iğne yapılsa yeridir, eğer evde teksem ya eşyalara ya kendime zarar verip gözlerim davul gibi şişene kadar ağlıyorum. Bir yarım saat sonra da burnumu silip gündelik hayata tekrar dönüyorum İstisnasız her gün birisinden bir destek bekliyorum pff çok zor beklentiye girmek - 17 yaşındayım bu arada-

-stargirl- .!.:

Evet kesinlikle katılıyorum
Lafta diyorum ama uygulamaya asla koyamıyorum o değer görmediğim, sevilmediğimi hissettiğim an bana sakinleştirici iğne yapılsa yeridir, eğer evde teksem ya eşyalara ya kendime zarar verip gözlerim davul gibi şişene kadar ağlıyorum. Bir yarım saat sonra da burnumu silip gündelik hayata tekrar dönüyorum İstisnasız her gün birisinden bir destek bekliyorum pff çok zor beklentiye girmek - 17 yaşındayım bu arada-

Genişletmek için tıkla...

Daha ufacıksın. Annenin eksikliğini, diğerleriyle doldurmaya çalışıyorsun dolduramayınca da zarar veriyorsun. Bu konuda yardım al.

-stargirl- .!.:

Ablalarım sık konu açıyorum özür dilerim. Bu konu benim için önemli. Önceden bilmeyenler için söyleyeyim annem ve babam ayrılar, annem görüşmüyor ben ve babamla. Ben babam babannem dedem yaşıyoruz. Son zamanlarda bu durumun üzerinden gelemiyorum onu fark ettim.

Beni evde kimse anlamıyor cidden. Ergen tribi gibi algılamayın kuşak çatışması var bir kere. Babannem görüp görebileceğiniz en sivri dilli kişidir diyebilirim, kızar eder falan ama artık hakaret etmeye dahi başladı. Babam benim geleceğimi yönlerdirme çabasında istemediğim bir bölümü seçtirdi ama okumak istemiyorum biliyorum ki sevmeyeceğim ve yapamayacağım. Ev ortamı o kadar huzursuz ki cidden kendime faça çekiyordum bu sebepten ötürü ama azalttım. Ama bugün yine kendimi tutamadım biraz daha yaptım. Kanatmadan sadece o an sinirim yatışsın diye yapıyorum. Evet yanlış ama işte kontrol edemediğim anlar oluyor.

Akrabalarımdan bir hayır görmedim. Çocukla çocuk olan akrabalarım var işte. Onlardan pek bahsetmeyeceğim belki bu forumu kullanan olabilir ama genel bahsedeceksem beni hayattan daha da soğutuyorlar diyebilirim.

Bunun yanısıra okulda da gram mutlu değilim, derslerim gittikçe düşüyor çalışmıyorum çünkü son gün çalışıyorum. Arkadaşlarımın hayatlarına baktıkça imreniyorum ve biraz da kıskanıyorum evet. Beni alttan alacak kimse yok işte ve sevilmiyorum. Benim kızdığım yaşıtlarım değil onlar beni anlayamazlar. Ama bir öğretmenim olsun, bir büyüğüm ya da işte kim olursa olsun beni anlayacak, zor zamanlarında varlığıyla teselli bulabileceğim biri istiyorum. Ama yok işte. Rehber öğretmenimle konuşuyorduk ama sürekli doluyum, işim var, sonra gel diye diye beni de değersiz hissettirdi. Bir öğretmenim var o beni anlıyor dedim ve bir süre boyunca kendimi iyi hissettim ama o da benden bıktı galiba. Bana istediğin zaman gelebilirsin diyor ama ben her an kötüyüm, her an konuşamayız sıkarım o da rehber hocası gibi benden uzaklaşır bu sefer toparlanamam artık ya.

Özetlemem gerekirse, sevdiğim kişilerden ilgi beklentisi olan biriyim ve onlar benimle ilgilenmediklerinde, bana kendimi değerli hissettirmediklerinde kendimi çok kötü hissediyorum. Ailemden pek sevgi görmüyorum. Babam sürekli eleştiren biri ve sadece iyi not aldığımda " aferin kızım" der. Evimde alamadığım o ilgi ve sevginin peşinde olduğumu biliyorum. Sanki biri gelip benim elimden tutmalı gibi hissediyorum, hayatla kendim mücadele edemiyorum. Ben sadece kendime yetmek ve insanlardan ilgi beklentisi içinde olmamak istiyorum ama bunu başaramıyorum. Bu konuda tavsiye ve önerilerinizi bekliyorum...

Genişletmek için tıkla...

Canım yaşıtlarım beni anlayamaz demişsin ama ben çok iyi anladım seni.18 yaşıma gireceğim ben de.Maalesef günümüzde kalplerinin yerinde taş olan sürüyle insan var.Onlar seni nasıl anlayabilsin? Yazış şeklin,kelimeleri kullanış şeklin çok hoş.Buradan bile anlayabildim senin birikimli ve iyi kalpli bir kız olduğunu.Dediğim gibi insanlar için kendini suçlama. Biz iyi niyetimizle,sevgimizle onları er geç kazanacağız ve inan mutlu olan biz olacağız. Sana tavsiyem kendini küçümseme,özelleştir ve daha da yükseltmeye çalış. Bu toplumun sana ihtiyacı var. O çizdiğin kollar da ileride sevgiyle çocuk kucaklamak için var. Sakın yapma bunu.Yapmamaya çalış. Benim de bi sürü kötü alışkanlığım var.Ama biz bunları bırakmaya çalışmalıyız. Ayrıca hayatla kendi başıma mücadelr edemediğimi hissediyorum demişsin,bu çok normal.Ben de böyle hissediyorum örneğin. Bakma sen,yardım almak kötüdür gibi bir şey yerleştiriyorlar bizim kafamıza küçüklükten beri. Yardım almaktan doğal ne olabilir? Hele ki bizim yaşlarda. 18 yaşında mısın bilmiyorum ama eğer öyleysen devlet ücretsiz hizmet veriyor.Bir psikologdan yardım al mutlaka. Sana tüm kalbimle başarılar diliyorum.Sormak istediğin bir şey varsa sorabilirsin.Sevgiler...

Daha yasin küçük. Bu yaşlarda insan dünyayı yeni yeni keşfediyor. İster istemez anlaşılmadığını hissediyor. Çok farklı bir dönem bu. Geleceğin temelini bu zamanlarda atacaksın. Ailen zor. Ama herkesin imtihanı farklı. Hep derler ya "okyanusta gecirdigin fırtınalara kimse bakmaz herkes gemiyi limana getirip getirmedigine bakar." Hayat böyle çok inişli çıkışlı.

Kendine bir hobi edin. En basitinden kitaplar oku. Dizi izle. Resim müzik dinlemek ahşap oymak el işi vs. Artık ne yapmak hoşuna gidiyorsa. Bunlar deşarj olmana yardımcı olur. Kendini daha iyi hissedersin. Babam yurt dışında çalışırdı annem bizi çekip çevirirdi. Babam yılda bir aylığına gelirdi ancak. Annemin üzerinde bizim sorumluluğumuz ailesinden gelen sorunlar travmaları vs ile bogusurdu. Şimdiye kadar annemle hiç dertlesmedim. Genelde onun dertlerini dinledim.

Gerçekten içimi dokecegim dostum yoktu senin yaşlarında. Kitaplar en büyük sığınağım oldu. Okudum okudum okudum. Gözlerim bozuldu yine vazgecmedim. Hiç mi ağlayarak uyumadım. Cook. Ama dert etmedim annem çok baskındır. Okuyalım diye çok diretti uğraştı bu baskıyı bilirim. Yilmadim kendi istediğim bölümde okudum şükür başarılı da oldum. Öğretmenim şimdi. Şükür güzel bir ailem var. Poncikatör oğluma bakmak için izindeyim işe döneceğim zamanı iple çekiyorum. Sen de cabala etrafındaki sorunları görme. Enerjini faydalı işlere yönlendir kafanı boşaltınca her şey yoluna girer.

-stargirl- .!.:

Ev ortamı o kadar huzursuz ki cidden kendime faça çekiyordum bu sebepten ötürü ama azalttım

Genişletmek için tıkla...

Okuyup gececektim ama burayi okudugumda fena oldum Buradan ne kadar etkili olabilirim bilmiyorum ama yapma tamam mi, ofkeni baska yere yonelt; bagir, cagir, kir, dok ama kendine bir sey yapma. Ve belki bana kizacaksin ama emin ol bu hissettigin duygular yasindan kaynakli, ben de yasadim oradan biliyorum. Bir sure sonra geciyor, bu gecici duygular yuzunden bir omur hic gecmeyecek izlerle yasama. Kendi basina halledemiyorsan eger bir psikologa git, ben de bir sebepten dolayi gidiyorum ve gercekten eskiye gore cok cok iyiyim.

İlkokul çağımda rehber hocamız bize bi test tarzı birşey yapmış ve ben mektupta ailem tarafından sevilmiyorum kimse beni anlamıyor arI şeyler yazmıştım Hocam annemi çağırmış ve konuşmuş annem bana söylemişti sen böyle yazmışsın diye utanmıştım.çğnkü herkes sevgisini ve ilgisini farklı gösteriyor ve dünya telaşı bazı şeyleri üstün körü yaşatıyor.sevilmek ve ilgi görmek çok güzel hayatta belki de en çok takdir edilmek için çaba harcıyoruz ama bu ne kadar doğru bilemiyorum.eğer iç dünyan da mutlu olursan dış dünyan da mutlu olur önce sen kendini sevmeli saymalısın.
Bi kere şunu kendine hep de bu dünya da senden tek var ve sen değerlisin.sen maalesef kendini acındırıyorsun yapma kardeşim insanların sürekli senin dertlerini dinlemesini ah vah edip evet çok acı çekmişsin yazık demelerini bekleme.bazı yaşlarda insan daha mantıklı düşünemiyor ilerde umarım düşünce yapın değişir

Kendini iyi hissetmediğini ve kendine zarar vermekten korktuğunu, tüm olumsuz duygularını ailene bildirip psikolojik destek almalisin. Belki antidepresan kullanmani önerir dr.Kendine zarar verme lütfen destek al.Terapi gör.Olumlu düşünmeye yönelmelisin.Kimse beni anlamiyor buhranından çıkman gerekli.Sen iste yeter ki yaparsın.Kendine iyi davran.