cok guzel bir tahlil olmus..dogrusu bu mu yoksa biz yukaridaki sahsiyetlerile dostluk kurdugumuz icin mi digerleri siglasiyor iste bunu ne zamandir dusunmekteyim...
bir dostumla 10 yillik arkadasligimi bitirdigimde farkettimki her bulusmamizda sadece magazin konusyormusuz bildigin gulben seda demet
simdi bende inanamiyorum kendime nasil surdu bu dostluk boyle diye ama zaman geciyor ve bizler olgunlasiyoruz sanirim
aa havalardan başka konuşcak konu buldum artık arkadaşlarımla :) magaziiin:)
şaka maka kafamdakileri bi döksem ortalığa eminim bi çoğu politikadan olan bitenden habersiz elindeki iphonedaki yüklediği applicationdan fln bahsedicektir.
kalanların yarısıyla taban tabana zıt düşüncede olucaz, o kadar iş uzucak ki bir daha birbirimizi gördüğümüzde kaçar durumda olucaz.
öteki kalan bir elin parmaklarını geçmeyen insanlarla da başka sebeplerden uyuzlaşmışızdır zaten çoktan.
bazen sorun bende mi diyordum ama uzun süredir okuduğum bölümdeki insanların normal olmadığına gereksiz bencil ve kendilerini akıllı sanıp da rezil olan tiplerden olduklarını farkettim.
kimseye bulaşmadan sukunetini koruyarak hayattan kendinle zevk almasını bilmek lazım, ben biliyorum ya diğerleri...
teknolojiyi arkadaşlarımla haberleşmek için çok kullanırdım (sevgilimse zıttımdır ben ve ailesi hariç hiç kimsenin mesajına cevap vermez arayanı açmaz ama ona rağmen bütün gün de telefonu susmaz bazen de hak veriyorum) bense aa bi arkadaşım ne güzel aklına ben gelmişim bana ulaşmış diye 4 koldan cevap veririm, ama artık karar verdim ben de çok yakınlarım olmadığı sürece cevap vermeyeceğim kimseye, çünkü burda anlatmadığım bazı olayları aynen böyle kafasına esen merabamızın bile olmadığı dengesiz sınıf arkadaşlarım bana bulaşarak başlattılar. dün gece zaten gereksiz bulduğum facebookumu kapattım, daha fazla kendimi, düşüncelerimi insanların önüne atıp da kendimi insanlara göstermeyeceğim, ne kadar ortalıkta olursan o kadar zayıf oluyorsun o kadar insanlar üstüne gelmeye çalışıyor, hava atmak için söylemiyorum asla ama istemesem de takip edilen bir insanım aynı sınıfta olduğumuzun farkında olmadığım insanlar bile benim adımı vs herşeyimi biliyor oluyorlar hep ordan burdan. bildiğim bişey de var ki hakikaten insanlar kıskanç herhalde, son zamanlara bakıyorum hayatımda değişen hiçbirşey yok ne tavrımda ne bakış açımda hatta daha pozitifim, sene başında bazı haksızlıklar yaşadım bi hocamdan, onun sıkıntısını bile attım, yani insanların özellikle son aylarda bana bu kadar hırçın kuyu kazar arkamdan konuşur tarzda olmasını gerektircek hiçbirşey yok. değişen tek şey herkesin bi halt olmaz diye baktığı sevgilimin (aslında onlar bilmiyordu ama benim sevgilim kadar çalışkan bir insan nadir gördüm ben kimse dış görünüşünden anlaşılamaz) çok iyi bir işe sahip olması oldu. herkes şok oldu yüzüme bile kel alaka insanlar söylediler aa hiç beklemezdik vs sanane ya ben sana fikrini mi soruyorum sanki. insan ister istemez bir acaba oluyor. çünkü o kadar bariz ki başıma gelen kötü şeylerde üzülür gibi yapıp herkesin içten içe göbek atmasını gözümle gördüm, sevgilimin çalışmaya başlamasında geçici bir yavşaklık dalgası oluştu etrafımda, işte o zaman bayanların bekarken kimse yüzüne bakmayıp da kısmetli bir talibiyle evlenince birden insanların değişmesinden şikayet etmelerinin sebebini anladım ve tiksindim insanlardan, çünkü ben aynı bendim keza sevgilim de öyle. hatta şu son olayları yaşadığım arkadaşım o kadar ezik büzük takılan bir kız ki normalde ben yaklaşmıştım ona "iyi gibi görünüyordu" ama kimsenin göründüğü gibi olmadığını unutmamam lazımdı, hatta bir keresinde çok çok zor durumdaydı, normalde yapmaz ama ben rica ettim sevgilimden resmen onu kayırdı ve onun sayesinde stajını verdi, çoook sonra söyledim laf arasında gözünü boyamak istemedim, ama ben böyleyim sevdiğim insanları elim yettiğince kollamaya çalışırım. "aaa ehe ehe saaol yea" derken çok mutluydu, 2 gün sonra da bana ve sevgilime bu güzel iyiliği yaptı. çok imanlı biri değilim ancak gerçekten allah bu olanları görüyor ve çok büyük, elbet o kafasını taşlara vurup, benim gibi gözlerinin sinirden dolacağı günler gelicek. ama çok yazık ki artık hiiiç umrum değil, bunlar olduğunda ne üzülücem, ne sevinicem, fark etmeden güzel hayatıma devam ediyor olacağım dimdik.
buraya uzun uzun yazıyorum alıntıladığım arkadaşlara cevaben değil, cevap vermek zorunda hissetmesin kimse kendini. yalnızca bu aralar kendimi yalnız hissediyorum evet, ablamla bazı şeyleri paylaşamıyorum beni sevdiğini bilsem de asla benim şu yukarıda yazdıklarımı oturup dinlemez en fazla "boşver yeaa, amaaan salla" der bana dinlemeden oysaki ben en yoğun zamanlarımda bile hep onun abuk subuk beynime kazınmış şuan bahsettiğimde hatırlamadığı dahi sorunlarını canla başla dinleyip deli gibi yardımcı olmaya çalıştım, sevgilimle görüşemiyorum çok çok yoğun çalışıyor, sadece özlüyorum, annemlerle uzağız, arkadaşlardan yana da şanssızım kimseye derdimi anlatmak istemiyorum sonra koz olarak kullanılacağını biliyorum çünkü. ahh yazık kıza diye acımayın lütfen sakın, en katlanamayacağım şey acıma duygusudur,
bu uzuuun yazılarımı ister okuyun ister okumayın ama kendi ayakları üzerinde durmayı, insanların maskelerinin ardındaki yüzlerle savaşmayı öğrenen genç bir kızın hayatı öğrenme süreci olarak görün lütfen.