Evet eminim öyledir ama biz kadinlar oyle dusunemiyoruz duzelir hallolur diye diye 5senem heba oldu, halada umudumu kaybedemedim umudum kalmasa belki yol alirdim ama kahretsin yapamiyorum. Aile de cok onemli ne onun ailesi ne kedi ailenden destek goremiyorum dua et sükür et aman bize dokunma gibi bi tavira burunmusler sanki
(
Kimseden destek görmeye ihtiyacınız yok, öncelikle buna inanın.
Kimse bir yuvanın yıkılmasını istemez ama gerçekten gençsiniz, yaşıt sayılırız.
Kendimi sizin yerinize koyuyorum, düşüncesine bile 10 saniye tahammül edemiyorum ki...
Allah gerçekten size çok büyük sabırlar versin ama sineye de çekmeyin bunu.
Gerekirse diretin, bu böyle gitmez deyin, illa ki bir terapiste zorla götürün.
Arkadaş çevresine inanılmaz iyi demişsiniz, birini ikna edin nasıl diyeyim; eğer sorunlaırmızı çözemezsek boşanacağız, bizim için onu ikna et, aklına gir deyin.
Erkekler birbirlerini malesef eşlerinden daha çok dinliyorlar, bir başkasının da bu yönlü baskısını görünce belki bir adım atar.
Bu böyle inanın gitmez, sizin yapabileceğiniz şeyler de kısıtlı eşiniz istemediği sürece nereye kadar...
Son gücünüzle buna iknaya, yuvanızı ve geleceğinizi kurtarmaya gayret edin; dediğim gibi arkadaş olabilir, bir psikologdan bu konuda yardım alabilirsiniz nasıl ikna edeceğinize nasıl yaklaşmanız gerektiğine ilişkin.
Ama ne olursa olsun bu durumu kabullenip de kaderim buymuş deyip köşenize çekilmeyin.
Tüm samimiyetimle söylüyorum eminim ki okuyan herkes de aynı şeyi düşünüyordur, içim hakikaten cız etti, elimden gelse de bir şey yapabilsem...