- 21 Aralık 2016
- 20
- 9
- 32
- Konu Sahibi harderland
- #1
Öncelikle bu benim ilk konum. Biraz uzun oldu nolur okuyun ve yardımcı olun bana. Bayadır takip ediyorum ama böyle bir anda ilk yazımı yazmayı hayal etmemiştim.
Derdime gelicek olursak anlayacağınız üzere kocamla. Herşeyi güzelce yazayım ona göre değerlendirin kızlar.
Biz 2 aylık evliyiz eşimle. Onun öncesin 3 yıllık bir tanışıklığımız son 3 ayda da bi ilişkimiz oldu. 3 yıl önce ilk tanışmamızdan sonra bana aşık oldu ama ben olmadım. Ara ara hep arayıp sorardı ben hep terslerdim. Neyse 3 yıl sonra ne olduysa böyle kalbim ısındı bi iki görüştükten sonra sevmeyede başladığımı hissettim velhasıl olan oldu nişan yaptık. Ben 19 yaşımdayken annemi 6 yıl önce intihar sebebiyle kaybettim. Çok zor zamanlar geçirdim çok yalnız kaldım. Aile bağlarımız hiç iyi değil babamdan başka kimse bana sahip çıkmadı kendi kendimi yetiştirmeye çalıştım. Annem hayattayken de çok çileler çektim. Bebekliğimden beri bütün anılarımda annem hep ağlardı. Neyse diyeceğim o ki çokta sağlıklı bi çocukluk geçirmedim ama genel olarak çok gülen neşeli bi insanımdır. Eşim de gayet birbirine bağlı bir aileden geliyor. Kayınvalidem üvey anne elinde büyümüş o yüzden evlatlarını el üzerinde büyütmüş hiç dert sıkıntı görmemişler. Hep kayınvalidem yüklenmiş çekmiş herşeyi kayınpederimin dahi bi gram yardımı olmamış. Biz evlenmeden önce ben eşime herşeyi anlattım. Aile problemlerimi vs herşeyi kabullendi ben varım artık dedi.
Genel olarak temiz kalpli ve gerçekten Allahtan korkan bi adam eşim. Lakin çok zor bi adam. En başta aşırı kuralcı. Ben bunu bile bile kabul edip evlendim evet. Ataerkilliğin son raddesinde yaşayan çizgiler olan bi adam. Nişanlıyken sevgiliyken tartışmalarımızda ipin ucunu kaçırırdı ama özür dilemesini de bilirdi. Başka şehirlerdeydik o dönem kaç kere kalkıp kalkıp 700 km yol geldi benim için.
Benim derdim şu kızlar. Evlendiğimiz günden beri bir gram tahammülü yok. Her Allahın günü tartışıyoruz. Devamlı mutsuz ve huzursuzuz. Bi süre işsiz kaldı evlendikten sonra. Şimdi işede girdi. Benim memleketimde yaşıyoruz. Burda tanıdığı çok az. Zaten çok arkadaşı olan bi adam değildi. Kafasını dağıtamadığını falan söylüyor. Öfke kontrolü yapamıyor. Sözünü dinlemezsem birazcık itiraz edersem başıma yıkıyor evi.
Dün akşam dışarı çıkmıştık kar falan oynamaya. Kimse yoktu çıktığımız yerde. Sonra liseli çocuklar çıktı dışarı. Bana hemen arabaya bin dedi bende buzda oynuyodum. Tamam son bi kayıyım dedim ama zaten araba var görünmüyodum. Bi iki kayar gibi yaptım hemen bindim arabaya. Baktım astı suratını sesi çıkmıyor. Eve geldik yalvarıyorum neyin var söyle diye sesi çıkmıyo. En son açtı iffetle ilgili bana bişiler okuyor ilmihalden. Bende çok alındım. Yattık uyucaz ben yine bi hamle yaptım öpeyim diye öptürmedi uyudu. Ben sabaha kadar uyumadım. Sabah uyandırdım onu kahvaltı istemedi. Tam kapıdan çıktı ben ağlıyodum geri girdi içeri küçük bi bağrışma yaşadık tabii sadece o bağırdı azarladı. Bana dedi ki benim bilinçaltımda karım olan kişi benim tek lafımın dışına çıkamaz ben kendime bunu aşıladım değişmiyo bu sen her sözümden çıktığında karım olarak görmüyorum seni başka bakıyorum sana gittikçe dedi. Ben çok üzüldüm bu kadar kolay mı insan karısını 2 ayda nasıl böyle görebilir. Sevdiği insanın insan hatasını görmez görsede üstünü örter. Ben öyleyim en azından. Neyse konuştuk hallettik işe gitti. Geldi yemek hazırdı oturduk hemen sofraya. Dünden kalan yoğırdu sordu bende döktüm dedim. Vay efendim neden döktün başldı bağırmaya. Bana bağırma dedim bu sefer de ona sinirlendi. Anlıcanız iki ucu şeyli bi deynek oldu olay. Bağırdı bağırdı çıktı gitti evden. Ağlamama katlanamıyor. Kayınvalidem de söyledi ben kocamın yanında bi kere bile ağlamadım ağlasam midesi bulanıyo nefret eder benden dedi. Allah aşkına bana bi akıl verin. Bende kötü huylarımı değiştirdim ama bi adamın hiç mi tahammülü olmaz. Devamlı kendini sinirlendiriyo nefretini besliyor. Demiyor ki sevgimi güçlendiriyim. Her kötü bişey olduğunda iyi hiç bi yanım kalmıyor. Dünyanın en lanet insanı ben oluyorum. Bana yardım edin çok kötüyüm. Kimsem yok.
Derdime gelicek olursak anlayacağınız üzere kocamla. Herşeyi güzelce yazayım ona göre değerlendirin kızlar.
Biz 2 aylık evliyiz eşimle. Onun öncesin 3 yıllık bir tanışıklığımız son 3 ayda da bi ilişkimiz oldu. 3 yıl önce ilk tanışmamızdan sonra bana aşık oldu ama ben olmadım. Ara ara hep arayıp sorardı ben hep terslerdim. Neyse 3 yıl sonra ne olduysa böyle kalbim ısındı bi iki görüştükten sonra sevmeyede başladığımı hissettim velhasıl olan oldu nişan yaptık. Ben 19 yaşımdayken annemi 6 yıl önce intihar sebebiyle kaybettim. Çok zor zamanlar geçirdim çok yalnız kaldım. Aile bağlarımız hiç iyi değil babamdan başka kimse bana sahip çıkmadı kendi kendimi yetiştirmeye çalıştım. Annem hayattayken de çok çileler çektim. Bebekliğimden beri bütün anılarımda annem hep ağlardı. Neyse diyeceğim o ki çokta sağlıklı bi çocukluk geçirmedim ama genel olarak çok gülen neşeli bi insanımdır. Eşim de gayet birbirine bağlı bir aileden geliyor. Kayınvalidem üvey anne elinde büyümüş o yüzden evlatlarını el üzerinde büyütmüş hiç dert sıkıntı görmemişler. Hep kayınvalidem yüklenmiş çekmiş herşeyi kayınpederimin dahi bi gram yardımı olmamış. Biz evlenmeden önce ben eşime herşeyi anlattım. Aile problemlerimi vs herşeyi kabullendi ben varım artık dedi.
Genel olarak temiz kalpli ve gerçekten Allahtan korkan bi adam eşim. Lakin çok zor bi adam. En başta aşırı kuralcı. Ben bunu bile bile kabul edip evlendim evet. Ataerkilliğin son raddesinde yaşayan çizgiler olan bi adam. Nişanlıyken sevgiliyken tartışmalarımızda ipin ucunu kaçırırdı ama özür dilemesini de bilirdi. Başka şehirlerdeydik o dönem kaç kere kalkıp kalkıp 700 km yol geldi benim için.
Benim derdim şu kızlar. Evlendiğimiz günden beri bir gram tahammülü yok. Her Allahın günü tartışıyoruz. Devamlı mutsuz ve huzursuzuz. Bi süre işsiz kaldı evlendikten sonra. Şimdi işede girdi. Benim memleketimde yaşıyoruz. Burda tanıdığı çok az. Zaten çok arkadaşı olan bi adam değildi. Kafasını dağıtamadığını falan söylüyor. Öfke kontrolü yapamıyor. Sözünü dinlemezsem birazcık itiraz edersem başıma yıkıyor evi.
Dün akşam dışarı çıkmıştık kar falan oynamaya. Kimse yoktu çıktığımız yerde. Sonra liseli çocuklar çıktı dışarı. Bana hemen arabaya bin dedi bende buzda oynuyodum. Tamam son bi kayıyım dedim ama zaten araba var görünmüyodum. Bi iki kayar gibi yaptım hemen bindim arabaya. Baktım astı suratını sesi çıkmıyor. Eve geldik yalvarıyorum neyin var söyle diye sesi çıkmıyo. En son açtı iffetle ilgili bana bişiler okuyor ilmihalden. Bende çok alındım. Yattık uyucaz ben yine bi hamle yaptım öpeyim diye öptürmedi uyudu. Ben sabaha kadar uyumadım. Sabah uyandırdım onu kahvaltı istemedi. Tam kapıdan çıktı ben ağlıyodum geri girdi içeri küçük bi bağrışma yaşadık tabii sadece o bağırdı azarladı. Bana dedi ki benim bilinçaltımda karım olan kişi benim tek lafımın dışına çıkamaz ben kendime bunu aşıladım değişmiyo bu sen her sözümden çıktığında karım olarak görmüyorum seni başka bakıyorum sana gittikçe dedi. Ben çok üzüldüm bu kadar kolay mı insan karısını 2 ayda nasıl böyle görebilir. Sevdiği insanın insan hatasını görmez görsede üstünü örter. Ben öyleyim en azından. Neyse konuştuk hallettik işe gitti. Geldi yemek hazırdı oturduk hemen sofraya. Dünden kalan yoğırdu sordu bende döktüm dedim. Vay efendim neden döktün başldı bağırmaya. Bana bağırma dedim bu sefer de ona sinirlendi. Anlıcanız iki ucu şeyli bi deynek oldu olay. Bağırdı bağırdı çıktı gitti evden. Ağlamama katlanamıyor. Kayınvalidem de söyledi ben kocamın yanında bi kere bile ağlamadım ağlasam midesi bulanıyo nefret eder benden dedi. Allah aşkına bana bi akıl verin. Bende kötü huylarımı değiştirdim ama bi adamın hiç mi tahammülü olmaz. Devamlı kendini sinirlendiriyo nefretini besliyor. Demiyor ki sevgimi güçlendiriyim. Her kötü bişey olduğunda iyi hiç bi yanım kalmıyor. Dünyanın en lanet insanı ben oluyorum. Bana yardım edin çok kötüyüm. Kimsem yok.
