Evin tek kızıyım evlatlığım 27 yaşındayım evden çalışan biriyim. Aile baskısından intihar eşiğine geldim. Sürekli evlen diyen biriyle görüştüğümde olmayınca beni eleştiren aşağılayan annem ve sürekli beni kontrol altında tutmak isteyen babam. Hayatıma sonunda vicdanlı merhametli biri girdi çok şükür şimdi görüşüyoruz ama o kadar zorlamıyorum ki görüşürken artık dayanamıyorum. Sabah 9dan akşam5 e kadar çalışıyorum hayatımda ki kişide çalışan biri akşam 2 3 saat görüşüyoruz haftada bir bazen iki zehir oluyor. Her çıkmam da ağlayarak çıkıyorum evden babam telefonla aradığı an 2.dıt sesini duymak istemiyor hemen açacakmışım dışarı çıkıyorsan en geç 9 9 bucukta eve gelecekmişim annem babamı savunuyor dışardeyken arıyor bağırıyor sövüyor yada ard arda 40 tane mesaj atıyor bela okuyor küfür ediyor. Çok zoruma gidiyor onlardan para istemiyorum evde tekim kardeşim ablam abim yok haftanın 1 yada 2 günü çıktığımda bari güler yüzle göndersinler yada laf söylemesinler. Geç gelen gece hayatı olan biri değilim zaten odaya kapanıp pc başında çalışıyorum annem görüştüğüm insanıda biliyor ciddiyiz ama tanımak istiyorum henüz 4.aydayız adım atmayalım şuan diyorum. Bugünde gittim yine lafla kavgayla babam 9 bucukta geleceksin dedi inadına 10 bucukta geldim kapıdan girerken kendini s…tiriyor dedi annemde hala bana beddua okuyor dışarken mesaj atmış emeklerim haram olsun diye. Ne şehir dışına çıktım ne bir 5 6 saat dışarda kaldım ne bir özgürlüğüm oldu buda hakkım değil mi. Sevgi görmüyorum ama saygıda görmüyorum çare bulamıyorum konuştum olmadı ağladım olmadı artık bağırıyorum güçsüz görünmemek için yine fayda etmiyor. 6 gün evde oturuyorum 7. Gün çıkacakken her gün dışardaydın oluyor. Allah rızası için bir çaresi yok mu intihar eşiğindeyim