- 2 Ekim 2007
- 1.571
- 34
- 643
- 47
babanla 2006 senesinde evlendik.küçüklüğümden beri bebeklere hayran olan bir yapım vardı çok seviyordum bebekleri evlendikten 5 ay sonra kazayla hamile kalmıstım bi yandan sevinç bi yandan tedirginlik ben nasıl yaparım daha evliliğe alışamadım derken seni kaybettim meleğim ne kadar üzülmüştüm baban arabanın kapağına sarılarak ağladığını da hiç unutamıyorum.
6 ay sonra tekrar hamile kalmıştım tam bir sevinç yoktu babanla bende acaba yine düşer mi yine seni kaybedermiyiz acaba derken seni yine kaybettim meleğim neden ALLAH ım derken doktor kontrolüne gittik yapımayan testlerimiz kalmamıstı o zaman netten araştırırken bu sayede burasıyla tanıstım testlerde hiç bir problem gözükmüyordu herşey çok güzeldi ama neden sonuca ulaşamıyordum gitmediğim doktor kalmamıştı herkes aynı şeyi söylüyordu hamile kalmaya bak eve bebek götürceksin yasın küçük diyorlardı benim psikolojim ne olucaktı onu kimse düşünmüyordu.8 ay sonra tekrar hamile kaldım artık sürekli olumsuz düşünüyordum acaba yine mi derken sen yine beni bırakıp gittin kürtaj olmak istemiyordum belki yasarsın diyordum ama beni masaya yatırmıslardı bile....
artık hiçbirşey düşünemiyordum tek düşündüğüm benim çocuğum olmucak bunda da vardır bir hayır diyordum hamile haberi almak istemiyordum lohusa mevlütlerine gitmek istemiyordum tutamıyordum çünkü kendimi hemen ağlamaya baslıyordum
burasıyla tanıstıktan sonra sürekli araştırır olmustum neden neden neden diye sonradan acaba bende de kan pıhtılaşması olabilir mi acaba diye düşünürken yaptırmış olduğum testlerin arasında bu yoktu belki bi ümit bu olabilir diye düşünüp sevinmeye başlamıstım hemen fakülteye gidip bu testlerin yapılması gerektiğini söyledim bi uğraştan sonra bu testleri yaptırdım sonuçları beklerken dua ediyordum ne olur bunda bişey cıksın diyordum ve çıkmıştı heterizigottum ne kadar sevinmiştim çaresi vardı çünkü hemen dr gittim o dr'uda burda araştırmıstım hemen randevu alıp bahçeci kliniğine gittim test sonuclarımı gösterdim bana hamile kallasıya kadar kullanmam gereken ilaçları ve kaldıktan sonra kullanmam gereken ilaçları yazdı o ilaçları kullanırken 1 ay sonra hamile kaldım bu sefer ümitliydim adetime 5 gün kala hamile olduğumu evde yapılan testlerden öğrendim hemen kan testi yaptırdım o da neydi adete 5 gün kala beta 142 (benim diğer hamileliklerimde beta 190 dan yukarı çıkmıyordu)ama hala eşimle sevinemiyorduk
hemenn dr gittim 2 gün sonra keseyi gördük bu bile benim için bir mucizeydi 1 hafta sonra dr kontrolümüz vardı dr bakarken birden güp güp güp diye bir ses o da neydi annenin hiç duymadığı bir sesdi olamaz bu kalp atışı diye bağırıp ağladığımı hatırlıyorum derken bu yola bi ümitle baslamıstım her akşam karnımdan iğne vuruyordum senin için her dr kontrolüne buruk gidiyordum acaba dr ölmüş dermi diye acaba derken mide bulantıları kusmam baslamıştı hiçbirşey yiyemez içemez olmustum bu nasıl bişeydi 7-24 mide bulantısı kusma 10 kilo vermiştim yattığım yerden kalkamaz olmustum ama şükrediyordum sen benim içimdeydin bundan güzel ne olabilirdi ki 17 haftalıkken kıpırdanmalarını hissetmeye baslamıstım arkasından pıt pıt atmaların sonra şiddetli tekmelerin inanamıyordum 6 aylık olduğumda yavas yavas eşyalarını mobilyanı almaya basladık bi yandan seviniyordum bi yandan da acaba kucağımıza alabilcekmiyiz bunları bosu bosuna mı alıyoruz demekten de alamıyordum kendimi elimde değildi böyle düşünmemek derken 9 ayın sonuna geldik seni alma günümüz belirlendi o akşam sürekli dua okudum namaz kıldım tesbih çektim kuran okudum 9 ay boyunca yaptıklarımı o akşam daha fazla yalvararak yaptım sabah kalktığımda o kadar sakindim ki kurbanlık koyun gibi eşim ben ve kuzenim hasteneye vardık yatış işlemlerim yapıldı genel aneztezi diye gitmiştim ama rüyamda o geze beyaz kağıdın üzerinde epidural yazıyordu aneztezi dr'u geldi epidural yapalım dedi ben panik atak olmustum bunu belirttim dr'a hiçbirşey olmaz dedi rüyanın da etkisiyle tamam dedim o da neydi gidiyorduk ameliyata eşimin de girmesini istemiştim evet beni hazırlıyorlardı belime iğne yapıyorlardı bacaklarımı hiç hissetmiyordum derken yatırdılar beni dr'un ellerini karnımda hissediyordum nasıl da bağırıyordum kesmeyin beni hissediyorum herşeyi anestesi dr'u bi yandan beni sakinleştirmeye çalışıyor ben de bağırıyordum ne olur baslamayın uğuşmadım ben diye cebelleşirken o ses de neydi inanamıyoordum bebeğim ağlıyordu eşimin nutku tutulmuştu konuşmuyordu benim bebeğim ağlıyordu inanamıyordum derken omuzuma yatırdılar hemen göğsümü verdiler o an ben fenalaştım nefes alamıyorum demeye basladım arkasından mide bulantısı öğürme bebeğim eşim gitmişti ben orda yanlız kalmıştım dr' hadi bitsin bende yukarı çıkmak istiyorum diyordum sürekli evet bitti beni yukarı çıkarttılar kapıda babamı görünce dayanamayıp ağlamaya başladık baba kız birbirimize sarılıp bayabi ağladık inanamıyordum benim bebeğim olmustu bi baktım sepette minicik bir melek getirdiler yanıma bakmaktan gözümü alamıyordum yaklasık bi ay uykusuz kaldım şoktaydım artık biz bir aile olduk kızım 2,5 aylık oldu hala daha rüyadamıyım diye düşünüyorum bi yandan da bi rüya bu kadar uzun süremez herhalde diye düşünüyorum
evet kızlar benim meleğim çok ama çok uzun yollardan geldi annesine babasına kavustu
6 ay sonra tekrar hamile kalmıştım tam bir sevinç yoktu babanla bende acaba yine düşer mi yine seni kaybedermiyiz acaba derken seni yine kaybettim meleğim neden ALLAH ım derken doktor kontrolüne gittik yapımayan testlerimiz kalmamıstı o zaman netten araştırırken bu sayede burasıyla tanıstım testlerde hiç bir problem gözükmüyordu herşey çok güzeldi ama neden sonuca ulaşamıyordum gitmediğim doktor kalmamıştı herkes aynı şeyi söylüyordu hamile kalmaya bak eve bebek götürceksin yasın küçük diyorlardı benim psikolojim ne olucaktı onu kimse düşünmüyordu.8 ay sonra tekrar hamile kaldım artık sürekli olumsuz düşünüyordum acaba yine mi derken sen yine beni bırakıp gittin kürtaj olmak istemiyordum belki yasarsın diyordum ama beni masaya yatırmıslardı bile....
artık hiçbirşey düşünemiyordum tek düşündüğüm benim çocuğum olmucak bunda da vardır bir hayır diyordum hamile haberi almak istemiyordum lohusa mevlütlerine gitmek istemiyordum tutamıyordum çünkü kendimi hemen ağlamaya baslıyordum
burasıyla tanıstıktan sonra sürekli araştırır olmustum neden neden neden diye sonradan acaba bende de kan pıhtılaşması olabilir mi acaba diye düşünürken yaptırmış olduğum testlerin arasında bu yoktu belki bi ümit bu olabilir diye düşünüp sevinmeye başlamıstım hemen fakülteye gidip bu testlerin yapılması gerektiğini söyledim bi uğraştan sonra bu testleri yaptırdım sonuçları beklerken dua ediyordum ne olur bunda bişey cıksın diyordum ve çıkmıştı heterizigottum ne kadar sevinmiştim çaresi vardı çünkü hemen dr gittim o dr'uda burda araştırmıstım hemen randevu alıp bahçeci kliniğine gittim test sonuclarımı gösterdim bana hamile kallasıya kadar kullanmam gereken ilaçları ve kaldıktan sonra kullanmam gereken ilaçları yazdı o ilaçları kullanırken 1 ay sonra hamile kaldım bu sefer ümitliydim adetime 5 gün kala hamile olduğumu evde yapılan testlerden öğrendim hemen kan testi yaptırdım o da neydi adete 5 gün kala beta 142 (benim diğer hamileliklerimde beta 190 dan yukarı çıkmıyordu)ama hala eşimle sevinemiyorduk
hemenn dr gittim 2 gün sonra keseyi gördük bu bile benim için bir mucizeydi 1 hafta sonra dr kontrolümüz vardı dr bakarken birden güp güp güp diye bir ses o da neydi annenin hiç duymadığı bir sesdi olamaz bu kalp atışı diye bağırıp ağladığımı hatırlıyorum derken bu yola bi ümitle baslamıstım her akşam karnımdan iğne vuruyordum senin için her dr kontrolüne buruk gidiyordum acaba dr ölmüş dermi diye acaba derken mide bulantıları kusmam baslamıştı hiçbirşey yiyemez içemez olmustum bu nasıl bişeydi 7-24 mide bulantısı kusma 10 kilo vermiştim yattığım yerden kalkamaz olmustum ama şükrediyordum sen benim içimdeydin bundan güzel ne olabilirdi ki 17 haftalıkken kıpırdanmalarını hissetmeye baslamıstım arkasından pıt pıt atmaların sonra şiddetli tekmelerin inanamıyordum 6 aylık olduğumda yavas yavas eşyalarını mobilyanı almaya basladık bi yandan seviniyordum bi yandan da acaba kucağımıza alabilcekmiyiz bunları bosu bosuna mı alıyoruz demekten de alamıyordum kendimi elimde değildi böyle düşünmemek derken 9 ayın sonuna geldik seni alma günümüz belirlendi o akşam sürekli dua okudum namaz kıldım tesbih çektim kuran okudum 9 ay boyunca yaptıklarımı o akşam daha fazla yalvararak yaptım sabah kalktığımda o kadar sakindim ki kurbanlık koyun gibi eşim ben ve kuzenim hasteneye vardık yatış işlemlerim yapıldı genel aneztezi diye gitmiştim ama rüyamda o geze beyaz kağıdın üzerinde epidural yazıyordu aneztezi dr'u geldi epidural yapalım dedi ben panik atak olmustum bunu belirttim dr'a hiçbirşey olmaz dedi rüyanın da etkisiyle tamam dedim o da neydi gidiyorduk ameliyata eşimin de girmesini istemiştim evet beni hazırlıyorlardı belime iğne yapıyorlardı bacaklarımı hiç hissetmiyordum derken yatırdılar beni dr'un ellerini karnımda hissediyordum nasıl da bağırıyordum kesmeyin beni hissediyorum herşeyi anestesi dr'u bi yandan beni sakinleştirmeye çalışıyor ben de bağırıyordum ne olur baslamayın uğuşmadım ben diye cebelleşirken o ses de neydi inanamıyoordum bebeğim ağlıyordu eşimin nutku tutulmuştu konuşmuyordu benim bebeğim ağlıyordu inanamıyordum derken omuzuma yatırdılar hemen göğsümü verdiler o an ben fenalaştım nefes alamıyorum demeye basladım arkasından mide bulantısı öğürme bebeğim eşim gitmişti ben orda yanlız kalmıştım dr' hadi bitsin bende yukarı çıkmak istiyorum diyordum sürekli evet bitti beni yukarı çıkarttılar kapıda babamı görünce dayanamayıp ağlamaya başladık baba kız birbirimize sarılıp bayabi ağladık inanamıyordum benim bebeğim olmustu bi baktım sepette minicik bir melek getirdiler yanıma bakmaktan gözümü alamıyordum yaklasık bi ay uykusuz kaldım şoktaydım artık biz bir aile olduk kızım 2,5 aylık oldu hala daha rüyadamıyım diye düşünüyorum bi yandan da bi rüya bu kadar uzun süremez herhalde diye düşünüyorum
evet kızlar benim meleğim çok ama çok uzun yollardan geldi annesine babasına kavustu
Son düzenleme:
