• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Çocuklusun diye bekar veya cocuksuz olan arkadaşlar tarafından dışlanmak

Cocuklari olan biri olarak diyorum ki normal alinmayin. Disarida bulusuyorsaniz cocugunuzu birine bırakın siz evinize cagirdiginizda zaten sorun olmaz. Hatta acikca diyin bir sahaki bulusmalari bana da haber verin cocugu birakip gelicem diye
 
Aranmamak aslında beni düşündüren dediğiniz gibi cidden hoş değil. Uslu bir cocuk çocuğum eline boya defter ver resim çizsin oyuncaklarıyla oynasın öyle oyalanıyor telefon bağımlılığıda yok çok şükür. Sadece yanında oturan birini istiyor birlikte yapmal için bazen.Ben Hem aranmıyorum hemde bir araya gelsek diyorlar hiç gelmiyorsun ziyarete gel arayı açma hani hep geliyordun biye gelmiyorsun diyorlar 1 aydır gitmiyorum. Ondan evvel bebem doğdu doğalı sokaktayız zaten sosyal bi bebe. Bi sefer yine toplanmışlar bi kaç gün üst üste yan bloğumdalar bide bende takıldom 1 haftadır hergğn birliktesiniz bana gelin bi gün bizim evde oturun çay kahveye gelin bebemlede durursunuz 1 saat sadece bende iki ütülerimi yaparım evi toparlarım dedim ayy yok yok gelemeyiz yoruluyoruz bitiyoruz dediler 😂 ama cidden diğer yorumlarıda gördüm hepsinin cocuklanıp perişan oldukları hallerini görmek istiyorum.
Hamileyim yakında benzer bir durumda olacağım ama yine de size hak veremedim yanında oturan birini istiyor diyorsunuz en uslu çocuk bile yanına birini oturtup o başkalarıyla konuşunca anne bak anne anne oluyor ya da bir başkası ilgilensin istiyor ve siz ben utulerimi yaparım çocuğumla zaman geçirin diyorsunuz. Açıkçası ben kendi aileme bile bakar mısınız biraz oyalayın nasıl derim bilmiyorum çünkü cocuk bakmak isteyen oynamak isteyen çocuk yapardı zaten 🤷‍♀️ buluşmalar için ya bakıcı ya da baba ile konuşmalısınız çocuğunuz usluysa ki uslu olmasa bile babası da onun ebeveyni zorlanmadan bakacaktir sizde keyifli vakit geçirebilirsiniz ya da ütü yapabilirsiniz
 
Normal benim 7 aylik bebegim var oncesinde cocuklu olan kimseyle gorusmek istemezdim bu sorundu cunku simdi de benim cocugum var cocuksuz insanlar benle gorusmek istemezse anlarim 7 aylik olmasina ragmen bende 40 yilda 1 cikarsam emzirip ihtiyacini giderip kisa sureli babasina birakip gidiyorum sozun ozu cocukla olmuyor heryere cocukla gidiyorsaniz normal yaptiklari
Misafirliğe ayda yılda bir gidiyorum zaten. Onun dışında ayrıca sadece cocuğumla takılıyorum bazen( 2 ayda bir en sık gittiğim) çocuk oyun parklı yer tercih ediyorum kendi kendine diğer çocuklarla oynuyor orda. Yine aynı sıklıkla max 1 saatlik ziyaretler yapıyoruz bazen onuda uyku saatine denk getiriyorum uyuyor. Ben hiç böyle biri olmadım hep çocukları sevdim hatta anneleri sadece emzirmek için alırdı hep ben ilgilenirdim ve severek yapardım. Kendi ailem ve akrabalarımda benim gibiler ondan bana anormal geldi sanırım.Diğer yorumları okuyunca anladım demek ki aynı zihniyette onlarda. Köşe yastığı gibi oturup sesi çıkmayan çocuğa bile katlanamıyorsa insanlar demek ki insan onları hayatından tamamen çıkarmalı. Sadece cocuğa değil bizede zarar olduklarını düşünüyorum.
 
yaaa bunlar çok normal şeyler. herkes aynı statüdeki insanlarla görüşmek ister. şimdi onların çocuğu olmadığı için normal olarak anlayamazlar. ve haklılar. illa görüşmek istiyorsanız çocuğu birine bırakıp gidin. 3-5 sene sonra onlarda çoluk çocuğa
Tamam da hiç kimse başkasının bebeğini eğlendirmek zorunda değil ki.

Çocuk oyalamak hele ki yanında annesi olmadan çocuğu oyalamak öyle kolay değil ki.

Görüşmek istememekle haklılar bence.
yakınının cocuğunu sevip bakmak oyun oynamak nornal şeyler yani bunun beklentisine girmedim hiç girseydim paralı birini tutardım. Bu tarz düşğnceler bana ters ben her zaman arkadaşlarımın cocuklarını kendi çocuğum gibi görüp sevdim bezlerine kadar isteyerek değiştirip ilgilendim çocuk seven insan seven herkes yapar. Kimse benden beklentiyede girmedi ben insanın doğasından gelen davranışı sergilediğimi düşünüyorum kendi ailem ve akrabalarımda benim gibiler hep. Ondan bana anormal geldi muhtemel. Bu düşüncede olanlar hayatımdan bence ömür boyu çıkmalılar insanlar kendini böyle şeylerde belli eder insan zaten hastalıkta, doğumda, sıkıntı zamanında vb artı bide cocukluykeni eklemek lazım
 
Misafirliğe ayda yılda bir gidiyorum zaten. Onun dışında ayrıca sadece cocuğumla takılıyorum bazen( 2 ayda bir en sık gittiğim) çocuk oyun parklı yer tercih ediyorum kendi kendine diğer çocuklarla oynuyor orda. Yine aynı sıklıkla max 1 saatlik ziyaretler yapıyoruz bazen onuda uyku saatine denk getiriyorum uyuyor. Ben hiç böyle biri olmadım hep çocukları sevdim hatta anneleri sadece emzirmek için alırdı hep ben ilgilenirdim ve severek yapardım. Kendi ailem ve akrabalarımda benim gibiler ondan bana anormal geldi sanırım.Diğer yorumları okuyunca anladım demek ki aynı zihniyette onlarda. Köşe yastığı gibi oturup sesi çıkmayan çocuğa bile katlanamıyorsa insanlar demek ki insan onları hayatından tamamen çıkarmalı. Sadece cocuğa değil bizede zarar olduklarını düşünüyorum.
Yani tabiki sizin takdiriniz gorusup, gorusmemek ama cocugunuz size cok cazip cok akilli cok ui vs gelebilir ama herkes cocuk sevmek zorunda degil cocukla ilgilenmek zorunda degil yani hicbir sey yapmasa bile lafinin surekli “ annee “ diye kesilmesi var sonucta insanlar da misafirlige yada disari gezmeye kafa dagitmaya gidiyorlar yani bazen cocukla bi yere gitmek zorunda kaliyorum ve o kadar ihtiyatlaniyorum ki ben kendim bile keyif almiyorum bu bizi kotu yada gorusulmeyecek bi insan yapar mi bilmiyorum ama siz kendiniz gibi cocuk seven ve ilgilenmekten keyif alan yeni bi cevre olusturmalisiniz belki de
 
Açıkçası sizin anlattıklarınız da bana değişik geldi.

Hiç kimsenin çocuğunun altını değiştirmedim/kendi çocuğum gibi görmedim.

Benim çocuğumun da hele ki özel bölgeleri başkaları tarafından görülsün istemem.
 
Acaba tüm konuşma konularınız çocukla ilgili olabilir mi? Benim de çocuğum var ama ben bile birilerinin devamlı çocuğunu anlatmasından sıkılıyorum. Anne,baba için çocuğun uykusu, tuvaleti ,alkış yapması her şey önemli oluyor ana dışarıdakilere öyle değil. Bi, çocuklarımızla ilgili bir kaç yakın arkadaşım var aynı yaşta çocukları olan onlarla konuşuyoruz sadece
 
Misafirliğe ayda yılda bir gidiyorum zaten. Onun dışında ayrıca sadece cocuğumla takılıyorum bazen( 2 ayda bir en sık gittiğim) çocuk oyun parklı yer tercih ediyorum kendi kendine diğer çocuklarla oynuyor orda. Yine aynı sıklıkla max 1 saatlik ziyaretler yapıyoruz bazen onuda uyku saatine denk getiriyorum uyuyor. Ben hiç böyle biri olmadım hep çocukları sevdim hatta anneleri sadece emzirmek için alırdı hep ben ilgilenirdim ve severek yapardım. Kendi ailem ve akrabalarımda benim gibiler ondan bana anormal geldi sanırım.Diğer yorumları okuyunca anladım demek ki aynı zihniyette onlarda. Köşe yastığı gibi oturup sesi çıkmayan çocuğa bile katlanamıyorsa insanlar demek ki insan onları hayatından tamamen çıkarmalı. Sadece cocuğa değil bizede zarar olduklarını düşünüyorum.
Herkesin cocugu kendine guzeldir. Kimse kose yastigi gibi oturan cocugunuzu eglendirmek zorunda da degil. Amac oysa zaten cocuk sevmeye gelirlerdi. Bizde kizlarla bulusuyoruz arkadasim 2 yasinda kizini annesine birakiyor. Rahat rahat oturuyoruz. Birde siz cocuga bakin ben utu yapip evi toplayayim demissiniz. Ilginc
 
Kendi hayatımdan örnek vericem, eşimle çift görüştüğümüz birileri vardı. 2 çocuklu. Çok sık plan yapardık bir ara. Aman Allah’ım ne gittiğimiz piknikten, ne yemekten, ne de gezmeden bir şey anlıyordum. Size belki rutin geldiği için çok rahatsız edici gelmiyordur ama çocuksuz insanlar için korkunç oluyor. Bir şey anlatıyorsun, anne veya babaya; birden çocuğa ‘dur,yapma’ vs diyor. Hopp konu dağıldı gitti gibi gibi. Sebep bu şekilde olabilir sizin de. Çocuklu arkadaşlar edinmek mantıklı olabilir.
 
Benimde yakın arkadaşlarımla özellikle çocuğum büyüdükçe aramız açıldı dediğiniz gibi oldu. Ben hiç kimseye emanet etmem. Dışarıda tuvalete bile gitmem arkadaşıma bırakıp. Ama zamanla yakın dediğim evli arkadaşlarım bekar arkadaşlarımla daha sıkı fıkı oldu ben dışlanmış gibi oldum birbirini tanıyan ama farkı 3-4lü gruplar halinde takıldığımız 3 grup vardı. Şimdi aralarından en sık çocuğu olan arkadaşımla görüşüyorum. Çocuğu olana ilk tanıştığım gün çok ısınmıştım. Ve ben yeni evli o yeni nişanlıydı tanıştığımızda. Bi noktada herkes kendine benzer hayatı yaşayan insanla daha sık görüşüyor bu normal. İlk başta üzülürdüm ama şimdi anlıyorum ki çocuğumun olması asla bize engel olmazdı ama onlar böyle tercih ediyorsa bende asla sıkmam kimseyi. Yani çocuğum yanınca toplaşıp bebeğimi görmeye gelen insanlar yaklaşık 1 sene sonra ben hastanede düşük yaparken bi kere arayıp nasılsın demedi, olay bitip eve gelip sokakta karşılaşınca hiçbişey olmamış gibi bi geçmiş olsun bile demediler o zaman benim içinde bitmiş oldu. Bu demeyen insanın da hamileliğimde bebeğimin 1 yaşına kadar olan sürecinde istemeden düğün gününe kadar her önemli anında arkasındaki nedimesiydim. Şimdi bana hala sık görüştüğüm 1-2 arkadaşım kaldı. Ve ben böyle de çok mutluyum. Beni isteyenin her yerde yanındayım. Herhangi bi sebeple görüşmek istemeyen kimseyi de zorlamam
 
Kendi hayatımdan örnek vericem, eşimle çift görüştüğümüz birileri vardı. 2 çocuklu. Çok sık plan yapardık bir ara. Aman Allah’ım ne gittiğimiz piknikten, ne yemekten, ne de gezmeden bir şey anlıyordum. Size belki rutin geldiği için çok rahatsız edici gelmiyordur ama çocuksuz insanlar için korkunç oluyor. Bir şey anlatıyorsun, anne veya babaya; birden çocuğa ‘dur,yapma’ vs diyor. Hopp konu dağıldı gitti gibi gibi. Sebep bu şekilde olabilir sizin de. Çocuklu arkadaşlar edinmek mantıklı olabilir.
Bu çok rahatsız edici bir durum gerçekten. Başıma geldi ve çocuksuz görüşüyoruz artık oda bu durumdan rahatsız oldu çünkü. Tek bir konunun sonu gelmedi, hep yarıda kaldı zaten ne dediğini unutuyorsun. Elini ayağına dolaştırıyor. Oturup muhabbet etmekten ziyade sanki acele bi şekilde işleri yetiştirmeye çalışıyormuşum gibi hissediyordum hep bi telaş, hızlı konuşma durumu vardı :) Çocuk annesini sürekli ağlatıyor zaten. Gerçekten çok zor bana göre. Hayır erkekler arkadaşlarıyla buluşurken anneler nasıl çocuğa bakıyorsa aynı şekilde babalık görevini de yerine getirmesi gerekir aslında ama kaçıyorlar sanırım.
 
Bu çok rahatsız edici bir durum gerçekten. Başıma geldi ve çocuksuz görüşüyoruz artık oda bu durumdan rahatsız oldu çünkü. Tek bir konunun sonu gelmedi, hep yarıda kaldı zaten ne dediğini unutuyorsun. Elini ayağına dolaştırıyor. Oturup muhabbet etmekten ziyade sanki acele bi şekilde işleri yetiştirmeye çalışıyormuşum gibi hissediyordum hep bi telaş, hızlı konuşma durumu vardı :) Çocuk annesini sürekli ağlatıyor zaten. Gerçekten çok zor bana göre. Hayır erkekler arkadaşlarıyla buluşurken anneler nasıl çocuğa bakıyorsa aynı şekilde babalık görevini de yerine getirmesi gerekir aslında ama kaçıyorlar sanırım.
Kesinlikle baba da görevini yapmalı ama maalesef. Maalesef büyük sıkıntı çocuklu buluşmalar. Ben konu sahibinin arkadaşlarına kızamadım o sebeple.
 
Durumu detaylı anlatmadım aslında şöyle diyim haklı görmüyorum onları. Standart bir yaramaz çocuk değil kitabı defteri kalemi ver çizsin dursun bi kalemde yanına gelene veryor birlikte resim çiziyorlar. Ağlaması zırlaması yok asla. İşyerine götür biblo gibi koy gıkı çıkmaz öyle bir cocuk ki ben işede götürüyorum hergün.Cocuğumla hergün dışarıdayız zaten. Dışarıya alışkın bir çocuk. Eşime bırakıp çıkmamamı gerektiren durum olmadı hiç. 2 saat bıraktığım oldu iş sebebiyle bi kaç kez ayrı olmak zor geldi bana. Ben hiç oh rahatladım iyi geldi diyemiyorum malesef. Emiyor bide hala.
Tamam da senin çocuğun sana güzel işte. Belli ki çocuklu halin çocuksuz halinden farklı ve seni istemiyorlar. Daha 2 saat ayrı kalamıyorsun çocuğundan gercekten normal ve aynı mı görüyorsun kendini. Hem çocuğun oldugu ortamda her şey rahat konuşulmuyor. Çocuk ne kadar biblo gibi de olsa -ki öyle olduğunu kesinlikle düşünmüyorum- ilgi gösteriyorsun illaki. Benim de kızım var ama her ortama çanta gibi taşımıyorum ona biblo muamelesi de yapmıyorum. Gercekten fark ediyor. Israrla kızımı görüp samimi bir sekilde sevmek isteyen arkadaşlarımla ayrica buluşuyorum zaten. Demekki sizin gerçekten ilgi gösteren öyle arkadaşınız yok.

"Cocuğum yaramaz değil ay çok seviyoruz çok tatlı diyorlar ama sadece bu kadar" bunu da demişsiniz ama küçücük çocuk ne diyecekler ki tabi ki seviyoruz cok sevimli diyecekler.
 
Misafirliğe ayda yılda bir gidiyorum zaten. Onun dışında ayrıca sadece cocuğumla takılıyorum bazen( 2 ayda bir en sık gittiğim) çocuk oyun parklı yer tercih ediyorum kendi kendine diğer çocuklarla oynuyor orda. Yine aynı sıklıkla max 1 saatlik ziyaretler yapıyoruz bazen onuda uyku saatine denk getiriyorum uyuyor. Ben hiç böyle biri olmadım hep çocukları sevdim hatta anneleri sadece emzirmek için alırdı hep ben ilgilenirdim ve severek yapardım. Kendi ailem ve akrabalarımda benim gibiler ondan bana anormal geldi sanırım.Diğer yorumları okuyunca anladım demek ki aynı zihniyette onlarda. Köşe yastığı gibi oturup sesi çıkmayan çocuğa bile katlanamıyorsa insanlar demek ki insan onları hayatından tamamen çıkarmalı. Sadece cocuğa değil bizede zarar olduklarını düşünüyorum.
Çok yanlış düşünüyorsunuz. Çocuk sevmekle ona bakmak ayrı şey ben kendi çocuğum dışında kimsenin çocuğunu saatlerce eğleyemem sizin gibi sadece emzirmek için annesine veremem. Herkes kendi çocuğuma baksın. Zor durumlar olmadıkca.
Benmde kızım var çocuksuz arkadaşlarımla çıkarken dışarıya götürmüyorum onu zaten kafa dinlemeye ihtiyacım var neden orayada sürükleyim ? Çocuk olunca ne muhabbet oluyor nede oturabiliyor insan. Arkadaşların haklı yani.
 
Back
X