1- Her şeyden önce anne- baba çocuğa saldırganlık modeli olmamalıdır.
Saldırgan davranışı önlemenin en temel noktası evde saldırganlık modeli olan birinin olmamasıdır.
Örn: Evde dayak yiyen bir çocuk varsa kardeşini dövüyor. Kardeşi yoksa okulda en ufak bir sorunda arkadaşına vuruyor. Ya da hayvanlara eziyet ediyor. Çünkü dayak herkes için olumsuz duygular yaratır.
2- Çok fazla saldırgan davranışlara tolerans gösterilmemelidir.
Çocuğun istekleri bu tip davranışlar yapınca yerine getiriliyorsa, çocuk isteklerini yaptırmada bu davranışları araç olarak görmeye başlar. Bu yolla istekleri yerine getirilmemelidir. Saldırgan davranışlar ödüllendirilmemeli ve onun bu davranışının istenmeyen bir davranış olduğu hemen gösterilmelidir.
3- Saldırgan davranışlar kesinlikle dayakla cezalandırılmamalıdır.
Anne- babanın ilgisi sevgisi azaldığında ve fiziksel cezalar uzun süre devam ettiğinde, çocukta saldırgan, asi ve sorumsuz davranışlar gelişir. Saldırgan davranışlar ortaya çıktığında, yetişkinler sakin davranmalı, anormal duygusal tepkiler yerine ben dilini kullanmalıdır. (Böyle davrandığın için üzüldüm) Dayak saldırgan davranışın hemen bitiminde uygulandığı zaman, onun hemen kesilmesini sağlayabilir ancak, çocukta düşmanca duygular geliştirir.
4- Çocuk gergin ve sinirliyken onunla tartışmamalısınız.
Çocuğun sakinleşmesi beklenmeli ve daha sonra davranışı ile ilgili konuşulmalıdır. Çocuk anlayabilecek olgunluğa gelmişse eğer, şuan gergin ve sinirlisin, sakinleşince konuşacağız gibi bir uyarı yerinde olacaktır.
5- Çocuğa sosyal olgunluğuna uygun çeşitli sorumluluklar verilmeli.
Başarabileceği kadarıyla birçok şeyi başlatıp, bitirmesi sağlanmalıdır. Çocuk başarma duygusunu yaşamalıdır. Başardığı ve yapabildiği sözel olarak ifade edilmelidir.
6- Çocuğa bu davranışın dezavantajları gösterilmelidir.
Saldırgan davranışları ile isteklerini elde edemeyeceği öğretilmelidir. Bu davranışlarının sonucunda istediği şeyleri kaybettiğini görmeli ve yaşamalıdır.
7- Olumlu davranışı pekiştirilmelidir.
Anne- baba ve diğer yetişkinler çocuğun olumlu davranışını görüp, olumsuz davranışı görmemezlikten gelmelidir. Çocuk bu davranışı yapmadığında sözel olarak ödüllendirilmelidir.
Ör: 10 dakika kavga etmeden ve bağırmadan oynadığında bu sözel olarak ödüllendirilmedir.
8- Çocuğun dışarıda oynamasına izin verilmelidir.
Gözetim altında çocuğun dışarıda oynamasına izin vermek, çocuğun gerilimini azaltır ve enerjisini boşaltma imkanı sağlar.
9- Davranışın üstünde durmamak gerekir.
Saldırgan davranış diğer çocukların güvenliğini ciddi bir şekilde tehdit etmedikçe bu davranışın üstünde durmamak gerekir.
10- Kendi kendine konuşmaöğretilmelidir.
Çocuk oldukça dürtüsel davranıyorsa ve onun bu yönünü kontrol etmede güçlük yaşanıyorsa çocuğa kendi kendine konuşma öğretilmelidir. Çocuğa başkalarına vuracağı zaman, kendi kendini engelleyici cümleler söylemesi öğretilebilir.
Ör: 10' na kadar say ve ona vurma gibi.
11- Çocuk saldırgan modellerle karşı karşıya getirilmemelidir.
Televizyondaki şiddet içeren programları seyretmesi engellenmelidir. Eğer kesinlikle engel olunamıyorsa, anne- baba çocukla birlikte seyrederek şiddetin sonuçlarını tartışabilmelidir. Ayrıca bu şiddet filmlerinin gerçek yaşamın modeli değil, kurmaca olduğu çocuğa anlatılmalıdır.
12- Kızgınlıktan kurtulmak için alternatifler bulunmalıdır.
Yumruklanabilen kil, çakılabilen çiviler, resim çizme, boyama çocuğun kızgınlık duygularını kontrol altına almayı sağlayabilir. Ayrıca futbol, basketbol gibi sporlar kabul gören çıkış yollarıdır.
13- Çocuğun temel ihtiyaçları yerine getirilmelidir.
Her yaş ve dönemde çocuğun temel ihtiyaçları zamanında yerine getirilmelidir. Temel ihtiyaçları ile ilgili çocukla konuşulmalı, ihtiyaçlarının farkında olunmalıdır.
14- Bu çocukların özellikle baba ile daha çok birlikte olması sağlanmalıdır.
Çocukla geçirilen zamanın miktarı önemli değildir. O zamanın ne kadar verimli kullanıldığı önemlidir. Babayla az ve verimsiz zaman geçiren erkek çocukların, saldırgan davranışlara daha eğilimli olduğu düşünülmektedir.
15- Anne- babalar bu çocuklarla iletişim kurarken ben dilini kullanmalıdır.
Anne- babalar duygu, düşünce ve ihtiyaçlarını davranış anında dile getirmelidir.
Ör: Böyle kavga ettiğin zaman rahatsız oluyorum, üzülüyorum gibi.
Kaynak: doktor sitesi
