E
EU1
Ziyaretçi
- Konu Sahibi EU1
-
- #1
Baykuş kardeş gecenin karanlığında yine uyanık. Gündüzleri uyuyup geceleri bekçilik yapmak âdetidir. Bu yüzden ormandaki hayvanlar huzurla uykuya dalmış. Yine de bir tek gözünü açık bırakıp diğerini kapatmış. Kurtların uluma sesiyle irkiliylor.
Baykuş kardeş az sonra bir sesle irkildi.
O da neydi? O ses... Biri ağlıyor gibiydi. Karanlığı iyice dinledikten sonra kanatlarını çırpıp havalandı. İlerideki çınara kondu. Yine dinledi.
Bu ses çok garip diye düşündü. Daha önce böyle bir ses duyduğumu düşünmüyorum, diye içinden geçirdi. Aklına yaşlı bilmiş eşek geldi. İnsanların elinden kaçıp gelmişti. Belki bilirdi. Kanatlarını çırparak yaşlı eşeğin inini buldu ve onu uyandırdı.
Hey eşek kardeş, uyan, dedi.
-Baykuş kardeş ne istersin bu saatte? Homur homur homurdanmıştı.
Ormanda bir ses var. Bu ses nereden geliyor bilmiyorum. Orman için tehlike olmasın.
-Tamam geliyorum, dedi yaşlı eşek.
Baykuşla eşek bir süre sonra karanlığı yardılar. Ses bir çalılıktan geliyordu.
Eşek:
"Biri ağlıyor" dedi. Sahibimin çocuğu olduğunda böyle ağlardı.
Sonra çalılıkları kaldırıp altına baktı.
- O da nesi bu bir bebek. Üşümüş olmalı dedi.
-Şimde ne yapacağız, dedi baykuş.
Çabuk koyunlara rica et gelsin, dedi.
Kanatlarını hızla çırparak koyunların inine gitti. Bu in biraz daha uzaktı.
Koyun kardeşler, koyun kardeşler! Acele uyanın.
Mee, ne var baykuş kardeş?
Acele gel, yaşlı eşek çağırıyor.
Baykuşun telaşını gören koyun kardeş yavrularını uyandırmadan sessizce ininden çıktı.
Baykuş uça uça, koyun koştura koştura yaşlı eşeğin yanına geldiler.
-Yahu bu insan yavrusunun burada işi ne?
Üstünde hiç bir şey yok.
Eşek:
-Karnı aç koyun kardeş.
Koyun kardeş şimdi anlamıştı. Küçük bebeğin yanına yaklaştı. Memelerini ağzına değdirdi. Tıpkı bir anne sıcaklığındaydı koyuncuk, emdi emdi bebecik. Kim bilir annesini ne çok özlemişti. Karnını doyurunca ağzını çekiverdi. Gülüverdi yumurcak. Koyun kardeş diğerlerine, bu gece inime götüreyim. Hem ısıtırım hem de acıkırsa doyururum, dedi. Baykuş ve eşek başlarını sallayarak onayladılar.
Koyun kardeş ağzıyla bebeğin bezinden tuttu. İnine götürdü. Kuzuların yanında bebecik ağlamadan uyuyakaldı.
Aslında hayvanlar da bu iyiliklerin hepsini görürüz. Koyun sütünü ve yününü verir. Eşek gücünü, ömrünü... Ya baykuş niçin nöbet tutar, sabaha kadar ve diğerleri... Diğerlerinin iyiliklerini de sen düşün küçüğüm. Masal yarıda kaldı sanma. Bu bebek zalim bir hükümdarın elinden kurtarılarak ormana bırakılan çok iyi bir insanın bebekliğidir. Zaman geçtikçe yetişecek, büyüyecek, o zalim hükümdarı tahtından indirecektir.
Her zalimin sonu iyi değildir çocuklar.
Baykuş kardeş az sonra bir sesle irkildi.
O da neydi? O ses... Biri ağlıyor gibiydi. Karanlığı iyice dinledikten sonra kanatlarını çırpıp havalandı. İlerideki çınara kondu. Yine dinledi.
Bu ses çok garip diye düşündü. Daha önce böyle bir ses duyduğumu düşünmüyorum, diye içinden geçirdi. Aklına yaşlı bilmiş eşek geldi. İnsanların elinden kaçıp gelmişti. Belki bilirdi. Kanatlarını çırparak yaşlı eşeğin inini buldu ve onu uyandırdı.
Hey eşek kardeş, uyan, dedi.
-Baykuş kardeş ne istersin bu saatte? Homur homur homurdanmıştı.
Ormanda bir ses var. Bu ses nereden geliyor bilmiyorum. Orman için tehlike olmasın.
-Tamam geliyorum, dedi yaşlı eşek.
Baykuşla eşek bir süre sonra karanlığı yardılar. Ses bir çalılıktan geliyordu.
Eşek:
"Biri ağlıyor" dedi. Sahibimin çocuğu olduğunda böyle ağlardı.
Sonra çalılıkları kaldırıp altına baktı.
- O da nesi bu bir bebek. Üşümüş olmalı dedi.
-Şimde ne yapacağız, dedi baykuş.
Çabuk koyunlara rica et gelsin, dedi.
Kanatlarını hızla çırparak koyunların inine gitti. Bu in biraz daha uzaktı.
Koyun kardeşler, koyun kardeşler! Acele uyanın.
Mee, ne var baykuş kardeş?
Acele gel, yaşlı eşek çağırıyor.
Baykuşun telaşını gören koyun kardeş yavrularını uyandırmadan sessizce ininden çıktı.
Baykuş uça uça, koyun koştura koştura yaşlı eşeğin yanına geldiler.
-Yahu bu insan yavrusunun burada işi ne?
Üstünde hiç bir şey yok.
Eşek:
-Karnı aç koyun kardeş.
Koyun kardeş şimdi anlamıştı. Küçük bebeğin yanına yaklaştı. Memelerini ağzına değdirdi. Tıpkı bir anne sıcaklığındaydı koyuncuk, emdi emdi bebecik. Kim bilir annesini ne çok özlemişti. Karnını doyurunca ağzını çekiverdi. Gülüverdi yumurcak. Koyun kardeş diğerlerine, bu gece inime götüreyim. Hem ısıtırım hem de acıkırsa doyururum, dedi. Baykuş ve eşek başlarını sallayarak onayladılar.
Koyun kardeş ağzıyla bebeğin bezinden tuttu. İnine götürdü. Kuzuların yanında bebecik ağlamadan uyuyakaldı.
Aslında hayvanlar da bu iyiliklerin hepsini görürüz. Koyun sütünü ve yününü verir. Eşek gücünü, ömrünü... Ya baykuş niçin nöbet tutar, sabaha kadar ve diğerleri... Diğerlerinin iyiliklerini de sen düşün küçüğüm. Masal yarıda kaldı sanma. Bu bebek zalim bir hükümdarın elinden kurtarılarak ormana bırakılan çok iyi bir insanın bebekliğidir. Zaman geçtikçe yetişecek, büyüyecek, o zalim hükümdarı tahtından indirecektir.
Her zalimin sonu iyi değildir çocuklar.