Davranış Bozuklukları Çocuklarda Sosyal Fobi ve Anksiyete Bozukluğu

Öncelikle Herkese Merhaba,

Benim 6 yaşında ilkokula başlayan bir kızım var. Geçmişten gelen sosyal korkuları bugüne kadar yerini bambaşka duyguları alarak devam etti. Önceleri parka gitme korkusuyla başladı. Sonraları çekingenlik ürkeklik çocuklara yaklaşamamayla devam etti. Ve lafı uzatmayacağım bu yıl 1.sınıfa başladı e haliyle kızımı tanıyorum karşılaşacağım şeyleri de az çok tahmin ederek okul açılmadan önce durumumuzu okul Müdür yardımcısına anlattık uygun ve bizi anlayan bir öğretmenle yolumuza devam etmek istediğimizi söyledik. Öğretmenimiz çok şükür ki anlayışlı özel olarak kızımla ilgilenip sınıf için etkinliklere katılması konusunda çaba harcıyor fakat tabiki gözlemi kızımın çocuklarla sosyal iletişim sorunu üst seviyede ve biz sorunu çözebilmek adına profesyonel destek almaya başladık.

Gelelim yaşadığımız sorunlara belki toplum içinde bir kesimin hiç önemsemeyeceği hatta ne var ki çocuk bu sessiz uslu diye adlandırıp üstünü örteceği bi durum olarak görünse de; sanıldığının aksine büyük bir zorluk karşısındayız! 6 yaşındaki bir çocuğun kendi yaşıtlarından korkması , ürkmesi, çekinmesi, artık ne derseniz sosyal iletişim bozukluğu yarattı. Kendi yaşıtlarıyla konuşamıyor. Kendini kendi yaşıtlarına ifade etmekten çekiniyor, toplu çocuk ortamlarında asla bulunmak istemiyor, daha sessiz ve güvenli yerde bulunmayı tercih ediyor. Daha çok bireysel arkadaşlıklardan hoşlanıyor. Büyüklerle ilgili hiçbir problemi yok konuşuyor, cevap veriyor, çekinmiyor, ürkmüyor, Bizim asıl meselemiz kendi yaş grubu!! Önceleri anlamlandıramadık belki de geç kaldık destek alma noktasında... Kendi yaşıtlarında hep karşı taraftan bekliyor teklifi! Konuştuğumuzda ya reddedilirsem ya gelmezlerse ya oynamazlarsa ya konuşmazlarsa ya kaybedersem kafasında bu kötü düşüncelere hapsolmuş durumdayız.

Aranızda bu durumu yaşayan anneler var mı? Nasıl bir yol izlediniz??? Görüşlerinizi bekliyor olacağım???

haziran0806 .!.:

Öncelikle Herkese Merhaba,

Benim 6 yaşında ilkokula başlayan bir kızım var. Geçmişten gelen sosyal korkuları bugüne kadar yerini bambaşka duyguları alarak devam etti. Önceleri parka gitme korkusuyla başladı. Sonraları çekingenlik ürkeklik çocuklara yaklaşamamayla devam etti. Ve lafı uzatmayacağım bu yıl 1.sınıfa başladı e haliyle kızımı tanıyorum karşılaşacağım şeyleri de az çok tahmin ederek okul açılmadan önce durumumuzu okul Müdür yardımcısına anlattık uygun ve bizi anlayan bir öğretmenle yolumuza devam etmek istediğimizi söyledik. Öğretmenimiz çok şükür ki anlayışlı özel olarak kızımla ilgilenip sınıf için etkinliklere katılması konusunda çaba harcıyor fakat tabiki gözlemi kızımın çocuklarla sosyal iletişim sorunu üst seviyede ve biz sorunu çözebilmek adına profesyonel destek almaya başladık.

Gelelim yaşadığımız sorunlara belki toplum içinde bir kesimin hiç önemsemeyeceği hatta ne var ki çocuk bu sessiz uslu diye adlandırıp üstünü örteceği bi durum olarak görünse de; sanıldığının aksine büyük bir zorluk karşısındayız! 6 yaşındaki bir çocuğun kendi yaşıtlarından korkması , ürkmesi, çekinmesi, artık ne derseniz sosyal iletişim bozukluğu yarattı. Kendi yaşıtlarıyla konuşamıyor. Kendini kendi yaşıtlarına ifade etmekten çekiniyor, toplu çocuk ortamlarında asla bulunmak istemiyor, daha sessiz ve güvenli yerde bulunmayı tercih ediyor. Daha çok bireysel arkadaşlıklardan hoşlanıyor. Büyüklerle ilgili hiçbir problemi yok konuşuyor, cevap veriyor, çekinmiyor, ürkmüyor, Bizim asıl meselemiz kendi yaş grubu!! Önceleri anlamlandıramadık belki de geç kaldık destek alma noktasında... Kendi yaşıtlarında hep karşı taraftan bekliyor teklifi! Konuştuğumuzda ya reddedilirsem ya gelmezlerse ya oynamazlarsa ya konuşmazlarsa ya kaybedersem kafasında bu kötü düşüncelere hapsolmuş durumdayız.

Aranızda bu durumu yaşayan anneler var mı? Nasıl bir yol izlediniz??? Görüşlerinizi bekliyor olacağım???

Genişletmek için tıkla...

Kreşe gitti mi

meryemcanelif .!.:

Kreşe gitti mi

Genişletmek için tıkla...

Evet kreşe gitti ama tam bir hataydı yaklaşım konusunda yarı dönem gönderdim sonra almak durumunda kaldım geç tiğimiz yıl malum pandemi olması sebebiyle anasınıfına az gitmiş oldu fakat öğretmenimiz inanılmaz harika bir öğretmendi ilk intiba verdiği önemle biz aslında kritik birçok şeyi aştık aslında ama inanın çok zorlanıyoruz n'apacağımız şaşırdık

evet yaşıyoruz sanırım, benim oğlum 14 yaşında, sizin anlattıklarınıza benzer bir dönem geçirdiğini düşünüyorum. biz tabi ki biricik oğluma konduramadık böyle psikolojik bir zorluk yaşadığını, normal diye düşündük (sonuçta her çocuk bir olmaz dedik) oğlumuz seçici dedik. ama şimdi bakıyorum korkuları hala devam ediyor. onunla konuşuyoruz biraz rahatlıyor. ama dönem dönem yine aksediyor. mesela okulda başarısız olursam sınıfta kalırsam gibi dertleri oluyor, uzun uzun konuşuyoruz rahatlıyor. bir de hiç arkadaşı yok 10.sınıfta ama kimseyle arkadaşlık kuramadı bu kadar zaman. çocuklar yaramaz ve tembeller dediği için ısrar etmiyoruz.

bir de psikolojik destek almayı da kabul etmiyor, spora başlatayım diyorum asla gitmem diyor. fiziksel olarak da tembelliğe alıştı.

haziran0806 .!.:

Evet kreşe gitti ama tam bir hataydı yaklaşım konusunda yarı dönem gönderdim sonra almak durumunda kaldım geç tiğimiz yıl malum pandemi olması sebebiyle anasınıfına az gitmiş oldu fakat öğretmenimiz inanılmaz harika bir öğretmendi ilk intiba verdiği önemle biz aslında kritik birçok şeyi aştık aslında ama inanın çok zorlanıyoruz n'apacağımız şaşırdık

Genişletmek için tıkla...

Aile es dost akraba ve siz ev icinde yanindayken asla bizim kiz da ice kapali, utangaç vs tarzi kelimeleri kullanmayin. Pekişir çünkü. Sevdiği bi spor kurs varsa yazdırıp gözlemleyin.

4_yaprakliyonca .!.:

evet yaşıyoruz sanırım, benim oğlum 14 yaşında, sizin anlattıklarınıza benzer bir dönem geçirdiğini düşünüyorum. biz tabi ki biricik oğluma konduramadık böyle psikolojik bir zorluk yaşadığını, normal diye düşündük (sonuçta her çocuk bir olmaz dedik) oğlumuz seçici dedik. ama şimdi bakıyorum korkuları hala devam ediyor. onunla konuşuyoruz biraz rahatlıyor. ama dönem dönem yine aksediyor. mesela okulda başarısız olursam sınıfta kalırsam gibi dertleri oluyor, uzun uzun konuşuyoruz rahatlıyor. bir de hiç arkadaşı yok 10.sınıfta ama kimseyle arkadaşlık kuramadı bu kadar zaman. çocuklar yaramaz ve tembeller dediği için ısrar etmiyoruz.

Genişletmek için tıkla...

Sizi o kadar iyi anlıyorum ki biz aileleri olarak bile önemsemediğimiz hatta küçümsediğimiz bu durumun bize neler yaşattığını görünce ancak anlayabiliyoruz, gerçi hala çevremizdekiler aman neyi var abartıyorsunuz deyip duruyolar ama inanın ben hiç önemsemiyorum ve kilinik psikologla yolumuza devam ediyoruz etmeye devam edicem çünkü oyun terapisiyle aşabileceğine inanıyorum profesyonel destekten yanayım aynı söylemleri kızımdan da duyuyorum

meryemcanelif .!.:

Aile es dost akraba ve siz ev icinde yanindayken asla bizim kiz da ice kapali, utangaç vs tarzi kelimeleri kullanmayin. Pekişir çünkü. Sevdiği bi spor kurs varsa yazdırıp gözlemleyin.

Genişletmek için tıkla...

Evet önceleri bu hatayı yaptık ama şimdi daha dikkatliyiz! Şimdi pedagog desteği alıyor ve yeterince ciddi mali yük sürecimiz tamamlandıktan sonra jimnastiğe göndermeyi istiyorum

haziran0806 .!.:

Evet önceleri bu hatayı yaptık ama şimdi daha dikkatliyiz! Şimdi pedagog desteği alıyor ve yeterince ciddi mali yük sürecimiz tamamlandıktan sonra jimnastiğe göndermeyi istiyorum

Genişletmek için tıkla...

Benim oglum da pek sosyal değildi. Her gören ay utangaç vs artik patliyordum. Cocugun yaninda böyle konusmayin diye.
Biri yanimizda bizim icin ay pek kilolu vs dese bu yaşta bizler bile haliyle etkileniriz. Onun gibi..

meryemcanelif .!.:

Benim oglum da pek sosyal değildi. Her gören ay utangaç vs artik patliyordum. Cocugun yaninda böyle konusmayin diye.
Biri yanimizda bizim icin ay pek kilolu vs dese bu yaşta bizler bile haliyle etkileniriz. Onun gibi..

Genişletmek için tıkla...

Kesinlikle katılıyorum size çocukluk travmalarımız ömrümüzce bizimle istedikleri kadar küçümsesinler hiç önemli deil ben istiyorum çocukluk hatıralarını mutlu hatırlasın