Merhaba arkadaşlar. Eşim dün çok saçma bir sebepten evi terk etti ve bugün bana bu evlilik bitti diye mesaj attı.8 yıllık evliyiz biri 6 aylık olmak üzere ili çocuğumuz var. Evlendik evleneli hep kavga ve sorunlar var. Aşırı aşırı öfke patlamaları olan biriydi. Kırıp dökerdi hep. Aşırı korkardım.İlk beş yıl ona laf anlatmak ile geçti hep empati kurmaya çalıştım iyilikçe yaklaşmaya çalıştım ki mizacım da böyledir. Sakin yapılıydım. Sonrasında kendime aynı evde ilk çocuğumla ayrı bir hayat kurdum gibi bir şey oldu. Zaten o da eve karşı hep ilgisiz. İş bahanesiyle bizle asla ilgilenmiyordu/hala öyle.Onunla ne kadar az diyalog kurarsak o kadar az kavga ettik. Ve bir yanılgıya düştüm. Değişti sandım. Ve ikinci çocuk fikrini yedi yıl sonra kabul ettim. Allah nasip etti hamile kaldım fakat hiç değişmediğini hamilelikte bir kez daha anladım. Ama bu defa bende çileden çıktım o bağırdıysa ben 10 katı bağırdım ve o zaman onun sakin kaldığını fark ettim. Benim karakterime zıt olsa da buradan devam ettim. Çocuk oldu ve ona en ihtiyaç duyduğum zamanlar da hiç bir şekilde yanımda durmadı çok yalnız kaldım,çok ağladım. Çok istedim gitmek,gidemedim. Bundan 2 ay öncesinde 2,5 ay küstük hiç konuşmadık. Sonra ben artık dayanamayıp bir adım attım barıştık. Ama yine sözlü kavgalar hep vardı. Dün yine çok saçma bir sebepten bir kaç eşya alıp çıktı gitti. Ve bugün bana mesajla bu evlilik bitti diyor. 2-3 güne Konuşup detaylı ayrılırız yazmış. Bilmiyorum bugüne kadar ayrılma fikrine hep ben yakındım ama böyle iş ciddiyete binince korktum. Bir de büyük çocuğum babasına çok düşkün, duygusal ve her şeyin farkında . O beni kahrediyor. Akşam babasına yalvardı ne olur eve gel diye. Bu arada ilk mesajı ben attım ve yapıcı bir mesajdı buna rağmen böyle bitirici bir mesaj yazdı. Bundan 4 yıl öncede böyle bir şey yapmıştı o zaman da boşanma dilekçesi atmıştı whats appten. Ben yine yalvar yakarmıştım. Şimdi öyle yapmak gururuma dokunuyor ama şu an boşanmak daha korkutucu geliyor. Kendimi en güçsüz hissettiğim bir zaman bu zaman.Şu an ücretsiz izne ayrıldım,çalışmıyorum. fakat memurum aslında.işim de var yani. Ama yine bir boşluk içimde , kalbim kelebek gibi kanat çırpıyor.Ağlama isteği geliyor.Destek çıkmayan bir aile, toplum baskısı vs vs.. ne yapacağımı bilmiyorum nefes alamıyorum. İki gündür midem ağrıyor. Destekleriniz ve fikirlerinizi duymak beni rahatlatacak.