Çocuk nasıl yetiştirilir?

Ah be filmdelisi içimi acıttın. Aynı şeyleri hissediyorum. 2. Çocuğum doğduğundan beri hissettiğim pişmanlık, yetememe duygusu. Benim iki çocuğum var ama çocuklarımın tek annesi. Ve ben ne yaparsam yapayım birini ihmal ediyorum.
Bak İstanbul’a gittik geldik geçen hafta. Büyük kızın oto koltuğu var. Mümkün değil onda durmadı. Ben küçüğü kucağımda uyuttum. Büyükte yanımıza yere yattı.
İnşAllah sizin gibi benzer bir durum yaşamayız. Bende işte sizin gibi tecrübeli annelerden akıl almaya uğraşıyorum. Bir şekilde denge kurmayı başarırım inşAllah.
Forumda çoğu kadın herşeyin en doğrusunu yapan, çok mükemmel anne gibi lanse ediyor kendini. Senin şu samimiyetin, yetemediğin yerde bunu dürüstçe paylaşman inan benim için çok kıymetli. Teşekkür ederim
 

Eklentiler

  • 7729B49D-9FB9-4FC6-BB83-15A2DE0B9945.jpeg
    173,9 KB · Görüntüleme: 41
duruguzel bu hesabı takip edebilirsiniz, faydali bilgiler veriyor. Onceki izledigim videolari malesef bulamadim, ama hatirladiklarimi yazayim. "Cocugunuz agladiginda ayni oda icerisinde kalın, bir sure duygusunu yasamasina izin verin. Sonrasinda yanına giderek göz hizasında ona hislerini söyleyip ne yasadigini anlamasini saglayin. "Simdi cok ofkelisin" gibi. Sonrasında sıkıca sarılıp guvende hissetmesini ve sakinlesmesini bekleyin.
 
tamam Jane çok teşekkür ederim.
Benim kizimda cok zor ve bana asiri bagli suan 2 yasini 10 ay gecti okula gidiyor bebek bekliyoruz . Arayi cok uzun tutmak istemedim insallah korkulu kabuslu gunler beklemiyodur bizi
Ben tek çocukla kralmışım meğer. 2.nin doğumuyla tamamen alt-üst oldu hayatımız. Tabii bende belki hayatımı kolaylaştıracak seçimler yapmadım belki. Yatılı bakıcı tutabilirim ama çocuklarımı kimseye teslim edemiyorum. ilan verdim başvuranlar ya oyun ablası gibiler ya da babaanne formatındakilerdi. Çocuk gelişimi konusunda uzman öğretmen gibi biri olsa belki bir müddet razı gelebilirdim Babası işi bıraktı büyük kıza bakabilmek için. Senin ikisinin arasındaki yaş farkı daha ideal. İnşAllah sen daha kolay atlatırsın bu süreçler
 
Çok üzgünüm ama inan yaşanacak.
Yaşanmaması anormal biliyor musun?
Ya çocuk aşırı usludur ya anne ilgisizdir, mümkün değil ki yetmek!

Bir gün kucağımda daha yürümeyen 15 aylık sinir krizinde, bir yanda emmek için ağlayan 1 aylık, birini alıyorum öbürü ağlıyor, öbürünü alıyorum diğeri ağlıyor.
Ben de başladım ağlamaya, aldım ikisini de kucağıma üçümüz böğüre böğüre ağladık
Çünkü insanız, hep derim keşke ikiye bölünsem 6 kolum falan olsa diye çünkü o iç vicdan hesabı bitmiyor.
Biterse sorun var, neyi daha iyi yapabilirim, neylerde eksik kaldım diye özeleştiri yapmazsak asla evlatlarımız için ileriye gidemeyiz ki
Bazı gün tek çeşit yerler, ne olacak
Üstü başı lekeli gezebilirler, hasta olabilirsin, o gün az oynayabilirsin, çeneleri açıldığında, istedikleri olmadığında ‘kötü anne’ de diyebilirler sana, hepsine hazır olmalısın, çook uzun bir yolculuk.

Bunlar inan ki kötü şeyler değil, aksine insan olduğunun ve tüm gücünle çabaladığının kanıtıdır
Karamsar olma lütfen, yapabileceklerimizin sınırını bilip tüm noksanlıkları kocaman sevgimizle kapatıyoruz, bu yeter.
Çocuklarım her şeyimi eleştirir ay bir patır patır konuşurlar duysan ağlarsın
Mükemmel annelere selam olsun, ben kıyılarından geçemiyorum ama tek sorgulanamaz şeyim sevgi ve çocuklarımın sağlığıdır, adamı çiğ çiğ yerim o konuda
Bu da yeter ya yetmez mi?
 
Benim 1 numara 13 yasinda aralarinda 10 yas fark var 2 numarayla oyuzden bunu cok gec yapmak istemedim ama tabikide zor gunler yasicam bunu bekliyorum, kendimi hazirladim psikolojik olarak

Yaa yatili baska birisine bende guvenemezdim heralde. Guvendigim sayili insan var, oda boyle bikac saatligine falan.
Annelik zor is gercektende
 
Esinizin yardimci olmasi cok cok buyuk sans, olmasi gereken tabiki ama burda neler neler okuyoruz. Benim de esim elinden geldiğince yardimci oluyor, en iyisi olma mukemmel olma diye bisey inanın yok. Biz robot degiliz ki herseye yetisebilelim, bizim de uzuntulerimiz ofkelerimiz caresizliklerimiz oluyor. Evde kriz zamanlarinda sakin kalabilmek kolay olmuyor, kizim aglarken ben de coook agladim zamaninda. Nasil bebekler cocuklar surekli ogrenme surecindeyse bizler de ebeveyn olmayi ogreniyoruz, ogrenmeye calisiyoruz. Neyi nasil yapacagimizi bilmedigimizde, zor dustugumuzde care ariyoruz, soruyoruz, arastiriyoruz. Bunun sonu yok sanirim, bizler uzman değiliz pedagog degiliz anne/ babayiz. Esimle anlasmazliklarimiz oluyor mesela, sizin verdiginiz ornek gibi kizi odasina gonderiyor bense ceza vermenin dogru yontem olmadigini dusunuyorum, cocuga dislanmis muamelesi yapma diyorum bunlar var bir de ortak fikirde olmak tutarli olmak gerekiyor cocuga karsi. Cocuklara yetissen eve yetisemiyorsun, eve yetissen kendine yetisemiyorsun. Mesela bu mesaji yazarken sacima mama geldiğini fark ettim, kaskatı olmuş saçım
 
Son düzenleme:
Kardeşini kıskanıyor olabilir mi o konu üzerine bişeyler yapılabilir belki
 
Merhaba, yakın zamanda "Denemediğim Yol Kalmadı" diye bir kitap okudum özellikle 4 yaşa kadar olan süreç için çok iyi tiyolar veriyor, faydalı ve yol gösterici. size de önerebilirim.
Bu kitabi ben de okumustum duruguzel . Cocugun davranissal dilini anlatiyor, ne yaptiginda ne demek istiyor bununla ilgili bi kitap. İcerigi resimli ve sıkıcı olmayan bi kitap, kolayca bitiyor.
 
Ya benim oğlan 18 aylıkken böyle başladı şuan 3.5 yaşında hiç hız kesmeden devam ediyor . Bu ara çok arttı en basit şeyi bile ağlayarak yada o ses tonu ile anlatıyor ben deliriyorım artık yemin ediyorum. 2 yaş dediler 3 yaş dediler hepsi yalan dolan benim gözümde maalesef ki şuan benim oğlumun karakterinin böyle olduğunu çözdük . Dik başlı ne yaparsak yapalım istediği şeyi yapıyor anlatıyorum konuşuyorum yok yani. Bir sürü kitap okudum çocuk psikiyatrine gittik kabullendim ben. Geçer zannettim ama vites yükseliyor genelde . Konuyu takip edeyim bende böyle bir konu açmak istiyordum teşekkür ediyorum konu sahibi arkadaşım
 
Bu arada boşta kalınca ben de hep kafamda kuruyorum yalan değil…

Gerçekten çocuk nasıl yetiştirilir?
Bilen varsa,kolay yolu varsa lütfen saklamasın bize yardım etsin.

Sürekli eleştirmek kolay.

Önemli olan destek olmak.

Daha bu yavruların tuvalet eğitimi var,parka gidince salıncak kavgası var,anayı babayı beğenmeme var. Var da var…

Sadece gülmek,eleştiri ve dedikodu çok üzülüyorum bazen…

Evet evet evet çok komik cidden!
 
Bilmiyorum ama çok zor benim oğlum şuan anne bana saygı göster diyor
 
Birrbulutolsam mesajımda beğenmedim neyi buldunuz? 2 çocuğa yetişemiyor olmama mı, üzerime çay dökmeme mi, dua istememe mi?
Ard arda 2tane çocuk yapmak gerçekten cesaret isteyen birşey tebrik ederm ama hayatınızı bu kadar zorlaştırmaya gerek varmı bilmiyorum eşim işi bıraktı çocuğa bakıyor demişsiniz geçiminizi ikinizde evde olup neyle sağlıyorsunuz ? Ayrı ayrı baktığınız içince ikisinin ilgisindende çalıyorsunuz bana çok yanlış geliyor bu kadar az yaş farkı daha diğer çocuğunuzun çok fazla bakıma ihtiyacı varken yeni bir bebek ilk çocuğa çok büyük haksızlık ki yeni doğanada o şekilde. Tabi hayat sizin tercih meselesi iyi günler.
 
Bende böyle düşündüm konuyu okuduğum zaman çok doğru bir yorum
 
Bende böyle düşündüm konuyu okuduğum zaman çok doğru bir yorum
Yani evet herkesin evladı olmalı ama çocuk oldu diye eve kapanıp işi bırakıp sadece onlarla bu denli ilgilenmek yada ilgilenmek adı altında onlara yetememek bana çok korkunç geliyor bu dünyaya sadece çocuk doğurup onlara hayat adamaya gelmedik sonuçta
 
Kardeşini kıskanıyor olabilir mi o konu üzerine bişeyler yapılabilir belki
Kesinlikle öyle. Dünden beri gözlemliyorum. Hırçın olduğu zamanları. Ben bebekle ilgilendiğimde hırçınlaşıyor. İkimiz başbaşa iken problem yok. Dışarda parka gidiyoruz gayet uyumlu. Babası, ben, büyük kızım üçümüz yemek yiyoruz yine uslu. Ama ne zamanki ben bebeğin ihtiyaçlarını gidermek için kucağıma alıyorum o zaman başlıyor bağırış, elindekileri atmak, kendini yerden yere atmak. Bir de son zamanlarda kafasına vuruyor. Bu beni gerçekten çok üzüyor. Bunu nerden öğrenmiş olabilir ki? Bizim evde şiddet olmaz ki?
 
Benim için kreşe başlayana kadar böyle. Kendini ifade edemeyen bir çocuk. Bakıcıya güvenmiyorum. Dövebilir, eziyet edebilir. Kendim hayatıma devam edeceğim diye çocuğumu riske atamam.
Otelimiz ve fabrikamız var. Bana babamdan kaldı. İlkini 42 yaşında, ikincisini 43 yaşında doğurdum. Doktorum kardeş yapmak için başka şansım olmayabilir dedi. Aile planlaması karı-kocanın ortak kararıdır. Biz kendimiz böyle karar aldık. Siz kendi hayatınızda istediğiniz şekilde hakaret edersiniz.
 
Baba yapılmaması gereken ilk şeyi yapıyor
Babası bize gösteriş yapmak için ağladığını düşünüyor. Bizim görmediğiniz yerde susacağını düşünüyor. Her istediğini ağlayarak kabullendiremeyeceğini öğrenmesi gerek diyor. Ben dayanamıyorum tabii ki, ağlayınca hemen sarılıp, kucağıma alıp, sakinleştirmeye çalışıyorum.
Benim kızın karakterinin bu olmadığını düşünüyorum tuce. Kardeşi doğana kadar böyle değildi. Gayet naif bir çocuktu. Sağlık sorunu olmadıkça huysuz olmazdı. Kardeşi biraz büyüyünce inşAllah birbirlerine arkadaş olurlar. Bizim tek amacımız bizden sonra ikisi birbirlerine sığınacak liman olsunlar
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…