Ah beBüyüğümü tamamen ben, ikinciyi bakıcı büyüttü diyebiliriz.
Daima yanımda kim varsa küçüğün bebek arabasını o sürdü, üstünü başkası giydirdi vs.
Çünkü dediğiniz gibi temel bakımı hariç hiçbir şey yapmadım ben ona, elbet yanındayım, kucağımda ama uyuturken bile büyüğü ben masal okudum, küçüğe babası.
Büyük de sorunlu olduğundan 4 yaşına kadar kucağımda, bana yapışık yaşadı, kimseyi kabul etmedi.
Pandemi sürecinde büyük 4, küçük 3 idi ve bana küçüğüm şöyle bir cümle kurdu ‘sen git babam gelsin, sen abimin annesisin’.
Bendeki dönüm noktası bu, çok haklıydı.
Çok da ağladım bu cümleye, birini söndürmeye çalışırken diğerini kendimce etmesem de onun bakış açısında nasıl ihmal ettiğimi gördüm.
Ve o günden sonra kıskansa da çatlasa da herkese tembih ettim, gözünün önünde sevilecek, öpülecek, öncelik küçüğe verilecek diye.
Çok çocuklu annelik daima üzülmek, ya birine ya diğerine:)
Sabırlar diliyorum.
tamam Jane çok teşekkür ederim.duruguzel bu hesabı takip edebilirsiniz, faydali bilgiler veriyor. Onceki izledigim videolari malesef bulamadim, ama hatirladiklarimi yazayim. "Cocugunuz agladiginda ayni oda icerisinde kalın, bir sure duygusunu yasamasina izin verin. Sonrasinda yanına giderek göz hizasında ona hislerini söyleyip ne yasadigini anlamasini saglayin. "Simdi cok ofkelisin" gibi. Sonrasında sıkıca sarılıp guvende hissetmesini ve sakinlesmesini bekleyin.
Ben tek çocukla kralmışım meğer. 2.nin doğumuyla tamamen alt-üst oldu hayatımız. Tabii bende belki hayatımı kolaylaştıracak seçimler yapmadım belki. Yatılı bakıcı tutabilirim ama çocuklarımı kimseye teslim edemiyorum.Benim kizimda cok zorve bana asiri bagli suan 2 yasini 10 ay gecti okula gidiyor bebek bekliyoruz . Arayi cok uzun tutmak istemedim insallah korkulu kabuslu gunler beklemiyodur bizi
Çok üzgünüm ama inan yaşanacak.Ah befilmdelisi içimi acıttın. Aynı şeyleri hissediyorum. 2. Çocuğum doğduğundan beri hissettiğim pişmanlık, yetememe duygusu. Benim iki çocuğum var ama çocuklarımın tek annesi. Ve ben ne yaparsam yapayım birini ihmal ediyorum.
Bak İstanbul’a gittik geldik geçen hafta. Büyük kızın oto koltuğu var. Mümkün değil onda durmadı. Ben küçüğü kucağımda uyuttum. Büyükte yanımıza yere yattı.
İnşAllah sizin gibi benzer bir durum yaşamayız. Bende işte sizin gibi tecrübeli annelerden akıl almaya uğraşıyorum. Bir şekilde denge kurmayı başarırım inşAllah.
Forumda çoğu kadın herşeyin en doğrusunu yapan, çok mükemmel anne gibi lanse ediyor kendini. Senin şu samimiyetin, yetemediğin yerde bunu dürüstçe paylaşman inan benim için çok kıymetli. Teşekkür ederim
Benim 1 numara 13 yasinda aralarinda 10 yas fark var 2 numarayla oyuzden bunu cok gec yapmak istemedim ama tabikide zor gunler yasicam bunu bekliyorum, kendimi hazirladim psikolojik olarakBen tek çocukla kralmışım meğer. 2.nin doğumuyla tamamen alt-üst oldu hayatımız. Tabii bende belki hayatımı kolaylaştıracak seçimler yapmadım belki. Yatılı bakıcı tutabilirim ama çocuklarımı kimseye teslim edemiyorum.ilan verdim başvuranlar ya oyun ablası gibiler ya da babaanne formatındakilerdi. Çocuk gelişimi konusunda uzman öğretmen gibi biri olsa belki bir müddet razı gelebilirdim Babası işi bıraktı büyük kıza bakabilmek için. Senin ikisinin arasındaki yaş farkı daha ideal. İnşAllah sen daha kolay atlatırsın bu süreçler
Esinizin yardimci olmasi cok cok buyuk sans, olmasi gereken tabiki ama burda neler neler okuyoruz. Benim de esim elinden geldiğince yardimci oluyor, en iyisi olma mukemmel olma diye bisey inanın yok. Biz robot degiliz ki herseye yetisebilelim, bizim de uzuntulerimiz ofkelerimiz caresizliklerimiz oluyor. Evde kriz zamanlarinda sakin kalabilmek kolay olmuyor, kizim aglarken ben de coook agladim zamaninda. Nasil bebekler cocuklar surekli ogrenme surecindeyse bizler de ebeveyn olmayi ogreniyoruz, ogrenmeye calisiyoruz. Neyi nasil yapacagimizi bilmedigimizde, zor dustugumuzde care ariyoruz, soruyoruz, arastiriyoruz. Bunun sonu yok sanirim, bizler uzman değiliz pedagog degiliz anne/ babayiz. Esimle anlasmazliklarimiz oluyor mesela, sizin verdiginiz ornek gibi kizi odasina gonderiyor bense ceza vermenin dogru yontem olmadigini dusunuyorum, cocuga dislanmis muamelesi yapma diyorum bunlar var bir de ortak fikirde olmak tutarli olmak gerekiyor cocuga karsi. Cocuklara yetissen eve yetisemiyorsun, eve yetissen kendine yetisemiyorsun. Mesela bu mesaji yazarken sacima mama geldiğini fark ettim, kaskatı olmuş saçımtamam Jane çok teşekkür ederim.
Ben tek çocukla kralmışım meğer. 2.nin doğumuyla tamamen alt-üst oldu hayatımız. Tabii bende belki hayatımı kolaylaştıracak seçimler yapmadım belki. Yatılı bakıcı tutabilirim ama çocuklarımı kimseye teslim edemiyorum.ilan verdim başvuranlar ya oyun ablası gibiler ya da babaanne formatındakilerdi. Çocuk gelişimi konusunda uzman öğretmen gibi biri olsa belki bir müddet razı gelebilirdim Babası işi bıraktı büyük kıza bakabilmek için. Senin ikisinin arasındaki yaş farkı daha ideal. İnşAllah sen daha kolay atlatırsın bu süreçler
Kardeşini kıskanıyor olabilir mi o konu üzerine bişeyler yapılabilir belkiJane kızım henüz bir kaç kelime konuşuyor. Anlamsız bir şeylerde konuşuyor, biz anlamıyoruz. Dediğiniz gibi bize bir güç gösterisinde bulunuyor sanki. Komidine çıkıyor “Bakın ben bunu başardım” der gibi gözümüzün içine bakıyor. Elimizden bir şeyi alıyor, evim içinde dolanıyor. Dediğinizi yapacağım. “yapmak yok” diyeceğim.
İlgiyi şöyle dengelemeye çalışıyorum. Benim sütüm kesildi. Küçük olan mama ile besleniyor maalesef. Bu durum beni çok üzüyor ama elimden bir şeyde gelmiyor. Gün içerisinde küçük olanı babasına bırakıp büyük olanla bahçede dolaşıyoruz, markete gidiyoruz. Beraber vakit geçiriyoruz. O anlarda inanılmaz sakin, uysal. Ama ne zaman eve geliyoruz çocuğun içinden bir canavar çıkıyor
Baba yapılmaması gereken ilk şeyi yapıyorYa…
Bilmiyorum da babanın tepkisi normal mi?
Benim içim acıdı.
Bu kitabi ben de okumustumMerhaba, yakın zamanda "Denemediğim Yol Kalmadı" diye bir kitap okudum özellikle 4 yaşa kadar olan süreç için çok iyi tiyolar veriyor, faydalı ve yol gösterici. size de önerebilirim.
Bilmiyorum ama çok zor benim oğlum şuan anne bana saygı göster diyorBu arada boşta kalınca ben de hep kafamda kuruyorum yalan değil…
Gerçekten çocuk nasıl yetiştirilir?
Bilen varsa,kolay yolu varsa lütfen saklamasın bize yardım etsin.
Sürekli eleştirmek kolay.
Önemli olan destek olmak.
Daha bu yavruların tuvalet eğitimi var,parka gidince salıncak kavgası var,anayı babayı beğenmeme var. Var da var…
Sadece gülmek,eleştiri ve dedikodu çok üzülüyorum bazen…
Evet evet evet çok komik cidden!
Ah canım benim!!!Bilmiyorum ama çok zor benim oğlum şuan anne bana saygı göster diyor
Ard arda 2tane çocuk yapmak gerçekten cesaret isteyen birşey tebrik ederm ama hayatınızı bu kadar zorlaştırmaya gerek varmı bilmiyorum eşim işi bıraktı çocuğa bakıyor demişsiniz geçiminizi ikinizde evde olup neyle sağlıyorsunuz ? Ayrı ayrı baktığınız içince ikisinin ilgisindende çalıyorsunuz bana çok yanlış geliyor bu kadar az yaş farkı daha diğer çocuğunuzun çok fazla bakıma ihtiyacı varken yeni bir bebek ilk çocuğa çok büyük haksızlık ki yeni doğanada o şekilde. Tabi hayat sizin tercih meselesi iyi günler.Birrbulutolsam mesajımda beğenmedim neyi buldunuz? 2 çocuğa yetişemiyor olmama mı, üzerime çay dökmeme mi, dua istememe mi?
Bende böyle düşündüm konuyu okuduğum zaman çok doğru bir yorumArd arda 2tane çocuk yapmak gerçekten cesaret isteyen birşey tebrik ederm ama hayatınızı bu kadar zorlaştırmaya gerek varmı bilmiyorum eşim işi bıraktı çocuğa bakıyor demişsiniz geçiminizi ikinizde evde olup neyle sağlıyorsunuz ? Ayrı ayrı baktığınız içince ikisinin ilgisindende çalıyorsunuz bana çok yanlış geliyor bu kadar az yaş farkı daha diğer çocuğunuzun çok fazla bakıma ihtiyacı varken yeni bir bebek ilk çocuğa çok büyük haksızlık ki yeni doğanada o şekilde. Tabi hayat sizin tercih meselesi iyi günler.
Yani evet herkesin evladı olmalı ama çocuk oldu diye eve kapanıp işi bırakıp sadece onlarla bu denli ilgilenmek yada ilgilenmek adı altında onlara yetememek bana çok korkunç geliyor bu dünyaya sadece çocuk doğurup onlara hayat adamaya gelmedik sonuçtaBende böyle düşündüm konuyu okuduğum zaman çok doğru bir yorum
Kesinlikle öyle. Dünden beri gözlemliyorum. Hırçın olduğu zamanları. Ben bebekle ilgilendiğimde hırçınlaşıyor. İkimiz başbaşa iken problem yok. Dışarda parka gidiyoruz gayet uyumlu. Babası, ben, büyük kızım üçümüz yemek yiyoruz yine uslu. Ama ne zamanki ben bebeğin ihtiyaçlarını gidermek için kucağıma alıyorum o zaman başlıyor bağırış, elindekileri atmak, kendini yerden yere atmak. Bir de son zamanlarda kafasına vuruyor. Bu beni gerçekten çok üzüyor. Bunu nerden öğrenmiş olabilir ki? Bizim evde şiddet olmaz ki?Kardeşini kıskanıyor olabilir mi o konu üzerine bişeyler yapılabilir belki
Benim için kreşe başlayana kadar böyle. Kendini ifade edemeyen bir çocuk. Bakıcıya güvenmiyorum. Dövebilir, eziyet edebilir. Kendim hayatıma devam edeceğim diye çocuğumu riske atamam.Yani evet herkesin evladı olmalı ama çocuk oldu diye eve kapanıp işi bırakıp sadece onlarla bu denli ilgilenmek yada ilgilenmek adı altında onlara yetememek bana çok korkunç geliyor bu dünyaya sadece çocuk doğurup onlara hayat adamaya gelmedik sonuçta
Otelimiz ve fabrikamız var. Bana babamdan kaldı. İlkini 42 yaşında, ikincisini 43 yaşında doğurdum. Doktorum kardeş yapmak için başka şansım olmayabilir dedi. Aile planlaması karı-kocanın ortak kararıdır. Biz kendimiz böyle karar aldık. Siz kendi hayatınızda istediğiniz şekilde hakaret edersiniz.Ard arda 2tane çocuk yapmak gerçekten cesaret isteyen birşey tebrik ederm ama hayatınızı bu kadar zorlaştırmaya gerek varmı bilmiyorum eşim işi bıraktı çocuğa bakıyor demişsiniz geçiminizi ikinizde evde olup neyle sağlıyorsunuz ? Ayrı ayrı baktığınız içince ikisinin ilgisindende çalıyorsunuz bana çok yanlış geliyor bu kadar az yaş farkı daha diğer çocuğunuzun çok fazla bakıma ihtiyacı varken yeni bir bebek ilk çocuğa çok büyük haksızlık ki yeni doğanada o şekilde. Tabi hayat sizin tercih meselesi iyi günler.
Babası bize gösteriş yapmak için ağladığını düşünüyor. Bizim görmediğiniz yerde susacağını düşünüyor. Her istediğini ağlayarak kabullendiremeyeceğini öğrenmesi gerek diyor. Ben dayanamıyorum tabii ki, ağlayınca hemen sarılıp, kucağıma alıp, sakinleştirmeye çalışıyorum.Baba yapılmaması gereken ilk şeyi yapıyor
Benim kızın karakterinin bu olmadığını düşünüyorum tuce. Kardeşi doğana kadar böyle değildi. Gayet naif bir çocuktu. Sağlık sorunu olmadıkça huysuz olmazdı. Kardeşi biraz büyüyünce inşAllah birbirlerine arkadaş olurlar. Bizim tek amacımız bizden sonra ikisi birbirlerine sığınacak liman olsunlarYa benim oğlan 18 aylıkken böyle başladı şuan 3.5 yaşında hiç hız kesmeden devam ediyor . Bu ara çok arttı en basit şeyi bile ağlayarak yada o ses tonu ile anlatıyor ben deliriyorım artık yemin ediyorum. 2 yaş dediler 3 yaş dediler hepsi yalan dolan benim gözümde maalesef ki şuan benim oğlumun karakterinin böyle olduğunu çözdük . Dik başlı ne yaparsak yapalım istediği şeyi yapıyor anlatıyorum konuşuyorum yok yani. Bir sürü kitap okudum çocuk psikiyatrine gittik kabullendim ben. Geçer zannettim ama vites yükseliyor genelde . Konuyu takip edeyim bende böyle bir konu açmak istiyordum teşekkür ediyorum konu sahibi arkadaşım
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?