- 12 Temmuz 2022
- 23.002
- 84.453
- Konu Sahibi Orangegreysky
- #1
Yaklaşık 1.5 senedir evliyiz. Eşimle bazı sorunlarımız vardı, onları çözdük gibi, yani en azından ileriye dair de bir sorun yaşamayacağımızı düşünüyorum konuştuk anlaştık, sebeplerimizi konuştuk neler hissettiğimizi anlattık kapattık. Onun dışında eşim hem çalışıyor hem okuyor, kendisini gün içinde çok az görüyorum. Çok yoğun olduğu için de iyice yormak istemediğim için birçok şeyi üstlendim, boş vakti varsa destek atıyor ama onun dışında ev işleri benim isteğimle bende.
Kendi iş yerimde terfi alalı birkaç ay oldu. Özel sektörün o "yerime birini koyarlarsa annelik izninden sonra ben ne yapacağım" korkusu bende de var. Evden çalışıyorum ve dışarıda çalışan arkadaşlarım bu senin için büyük şans, dışarıda çalışsan daha çok zorlanırsın şansın varken çocuk düşün diyorlar. Ama günler çok yoğun geçiyor, çoğu zaman çişe bile bilgisayarla gidiyorum
Eşim okuduğu bölümün mesleğine geçince eşimin memleketine taşınma durumumuz var, orada tecrübe kazanması daha kolay olacağı için. 1.5 senesi var bitirmesine.
Çevremizde pek çocuklu tanıdığımız yok. Ne alaka derseniz ben tek çocuk ve yalnız büyüdüm ailemin çok çevresi yoktu. Sadece beni ve eşimi görerek büyüyecek yani, arkadaşım da yok burada o yüzden başka insan bile görmeyecek gibi duruyor.
Bunlar kafama takılan konular. Ama asıl kafama takılan şey henüz elimize geçen parayı harcama konusunda bir düzene geçemememiz. Alışveriş yaparken bir peynir vardı saçma sapan 200 gram ve 100 TL. Hani tadını bile bilmiyorum ama merak ettim aldım, yenmeyecek bir peynir hiç sevmedik. Ama yine de alabiliyordum, aldım. Çocuk olunca bu kadar kafamıza göre harcama yapamayacağız. Emin miyiz buna bilemiyorum. Çocuğa maddi olarak yetebiliriz ama kendimizi her ebeveyn gibi kısmamız gerekecek, bundan bahsediyorum.
Bir yandan da annem beni 40 yaşında doğurmuş, olmamış çocuğu ki 20 sene denemişler. Biz 2 sene sonra diye planlasak acaba 2 sene sonra olacak mı mesela onu da bilemiyorum.
Nasıl anlaşılacak doğru zaman?
Bir yandan istiyorum bir yandan çok çok zor geliyor. Ama bu yaşta zor geliyorsa birkaç sene sonra daha zor gelecek gibi de duruyor.
Uzun oldu. Affediniz :)
Kendi iş yerimde terfi alalı birkaç ay oldu. Özel sektörün o "yerime birini koyarlarsa annelik izninden sonra ben ne yapacağım" korkusu bende de var. Evden çalışıyorum ve dışarıda çalışan arkadaşlarım bu senin için büyük şans, dışarıda çalışsan daha çok zorlanırsın şansın varken çocuk düşün diyorlar. Ama günler çok yoğun geçiyor, çoğu zaman çişe bile bilgisayarla gidiyorum
Eşim okuduğu bölümün mesleğine geçince eşimin memleketine taşınma durumumuz var, orada tecrübe kazanması daha kolay olacağı için. 1.5 senesi var bitirmesine.
Çevremizde pek çocuklu tanıdığımız yok. Ne alaka derseniz ben tek çocuk ve yalnız büyüdüm ailemin çok çevresi yoktu. Sadece beni ve eşimi görerek büyüyecek yani, arkadaşım da yok burada o yüzden başka insan bile görmeyecek gibi duruyor.
Bunlar kafama takılan konular. Ama asıl kafama takılan şey henüz elimize geçen parayı harcama konusunda bir düzene geçemememiz. Alışveriş yaparken bir peynir vardı saçma sapan 200 gram ve 100 TL. Hani tadını bile bilmiyorum ama merak ettim aldım, yenmeyecek bir peynir hiç sevmedik. Ama yine de alabiliyordum, aldım. Çocuk olunca bu kadar kafamıza göre harcama yapamayacağız. Emin miyiz buna bilemiyorum. Çocuğa maddi olarak yetebiliriz ama kendimizi her ebeveyn gibi kısmamız gerekecek, bundan bahsediyorum.
Bir yandan da annem beni 40 yaşında doğurmuş, olmamış çocuğu ki 20 sene denemişler. Biz 2 sene sonra diye planlasak acaba 2 sene sonra olacak mı mesela onu da bilemiyorum.
Nasıl anlaşılacak doğru zaman?
Bir yandan istiyorum bir yandan çok çok zor geliyor. Ama bu yaşta zor geliyorsa birkaç sene sonra daha zor gelecek gibi de duruyor.Uzun oldu. Affediniz :)
belki çocuk sayesinde daha fazla vakit geçirirsiniz eşinizle birde o yönden bakın hayata ki en güzel şey anne olmak siz bir kez daha düşünün derim
