Kizim daha bebek. 6 aylik kadar oldu. Televizyondan uzak tutuyorum. Biz izlerken dahi ana kucaginda arkasi televizyona donuk sekilde oyuncaklariyla oynatiyorum. Sohbet ediyorum onunla. Ama akli hep televizyonda. Bir yerde de ingilizceyi cocuga bebekken ogretin felan diyolardi. Birkac gundur sadece ingilizce sarki acip beraber izleyip ve sarki söylüyoruz. Daha dogrusu ben soyluyorum. Bu yarim saat suruyor en fazla. Bir daha gun icinde televizyon yok. Zaten baska odalarda oluyorum onu da pesimden goturuyorum. Mutfaktaysam onunla beraber islerimi hallediyorum. Ne yaptigimi, neye dokundugumu soyluyorum. Camasirlari beraber topluyoruz, evi beraber supuruyoruz. O da beni izlemeyi tercih ediyor. Bazen tepki de veriyor. Kitap okuyoruz, ben ona kucuk tiyatrolar hazirliyorum vs vs. Yani elimden geldigince ilgilenmeye calisiyorum. Masallah galiba da basariyorum. Ama bu televizyon meselesinde kafam cok karisik. Esim eve geldiginde televizyon izlemek istiyor. Ben de dolayisiyla biraz dizi, film keyfi yapalim istiyorum. Ama kizimin da gozler hemen televizyona donuyor. İzletmiyorum tabii. Ama hic mi acmasak, nasil yapsak da uzak tutsak bilmiyorum. Telefona sadece goruntulu konusurken bakmasina izin veriyorum. Karsilikli iletisim var diye o da. Kararsizim. İngilizce çizgi film de mi izletmesem ne yapsam sizce?