- Konu Sahibi marjinalfaydali
- #21
limonagaci, topigini okudum, sadece okumakla kalacaktim su yukardaki postunu gorene kadar. uzun zamandir birileriyle paylasmak istediklerimi sana yazayim:
ben 34 yasindayim, 32 yasinda anne olmaya karar verdim. o vakte kadar gezip tozmakla ve kariyerimle mesguldum. 1 yil ugrastik, bendeki arizalardan dolayi cocugumuz olmadi, tup bebek yaptik. kizim simdi 7.5 aylik.
birilerinin yeni bebegi oldugunda ilk tebrik mesaji genellikle: allah anali babali buyutsun ya da hayirli evlat olsun ya da benzeri birseydir ya? ben "saglikli ve mutlu bir cocuk olsun" derim. benim icin cocugun saglikli ve mutlu olmasi en onemlisi. benim gorevim bu diye bakiyorum. tabii ki cocugunla aranda bag olmasi, ask olmasi cok onemli ama bundan once cocuga kendi kendine edinemeyecegi sagligi ve mutlulugu vermek gerekiyor diye dusunuyorum.
cevreme bakiyorum; benimkiyle yasit bebeklere ve ailelerine. cocuk kabiz olmus, kilo almiyor, isilik olmus, hasta olmus, sebepsiz agliyor, koltuktan dusuyor, ev kazasina ugruyor, yanlis besleniyor, vesaire... NEDEN? neden o cocuk doktor doktor dolasip gereksiz mudahalelere ugrasin, neden yukarda saydiklarim basina gelsin ki? neden? evet annelik duygusu onemli, cocugu sevmek cok onemli ama o cocugun mutlu olmasini saglamak herseyden onemli. bunun icin ne yapilmasi gerekiyorsa yapman lazim.
ben hamileligimde basladim, su anda devam ediyorum okumadigim kitap, gormedigim web linki kalmadi. bebegimin bakimiyla ilgili herseyi bilerek yapiyorum. neticede bebegimin burnu bile akmadi bugune kadar. en ufak bir rahatsizligi olmadi. ne uyku ne yemek problemimiz olmadi. belki inanmazsin, tek damla yas akmadi gozunden. sinirlendigi zaman bagirir sadece:) bu sans degil ki?
cocuk buyutmek kolay bir is degil. oyle saldim cayira mevlam kayira, duse kalka buyur demiyorum ben. evet buyur ama nasil? cocuk mutlu ve saglikli olmadikca o bagi da kuramazsin, o ask da olusmaz diye dusunuyorum. sonucta saglikli bir anne-cocuk iliskisi de olmaz.
Ozet olarak iyi bir anne olabilmek icin vicik vicik analik duygulariyla dolu olman gerekmiyor. sadece sabirli olman ve ne yaptigini bilmen gerekiyor. belki benim gibi sonradan vicik vicik dolarsin o duyguyla, senelerce okuyup adim adim buyuttugun kariyerini tek hareketle noktalamaya deger gorursun cocugunu ve hic pisman olmazsin:)
iyi sanslar! a.s.
Ben de hep etrafımı gözledim bunca sene ve sınav kazanamayanaından çocuguyla geçinemeyenine, işinde başarısızından yalnızlıktan şikayet edene, her durumu gözlediğimde aynen şu senin çocuk olayına baktığın gibi sonuçlar yakaladım. Her olayda hataları tespit ettim, bu insanlar bunları göremiyor mu da sonucu bu olunca şaşırıyor üzülüyor dedim. Hayat tabii ki bu kadar materyalizmle anlaşılacak birşey değil , kader kısmet de var belli ölçüde benim inancıma göre, ama şanstan vs. daha çok sebep sonuç ilişkisi olduğunu düşünürüm. Bu konuya yazan ve bana çok faydalı olan akıllı anneler yakınlarımda olabilseydi çok daha şanslı hissedecektim kendimi a.s . Kısaca, sen aslında bu yazdıklarını yazarak benim çocuk isteyen tarafımın neden istediğini göstermişsin bana. Bugüne kadar bir çok konuda yapılması başkalarınca çok zor görülen şeyleri sadece daha önce yapmışları gözlemleyerek, yapılabilecek yanlışları ve yapılması gereken doğruları tespit ederek çok kolay bir şekilde yapabildim. Sanırım artık en çok doğrusunu yapmak istediğim şey bir çocuğu doğru büyütmek ve onu kendime arkadaş etmek. Belki de bunu bilinçaltım en çok da anneme karşı yapmak için dürtüyor beni. Çocuk öyle büyütülmez böyle büyütülür, böyle içten olunur, birlikte böyle eğlenilir, hayat çocuğuna böyle sevdiriliri anneme babama göstermek için.. Belki de yaşamımdaki tek ama çoook büyük bi ukte olan bu konudaki içimdeki yarayı yine kendim iyileştirmek istediğim içindir artık çocuk isteyen tarafımın arada bir atağa geçmesi... senağlama yerimseniben benneyaptımki hihoyyyt
Onun kuzu bunun kuzu şunun kuzu, kuzuların sağlığını konuşma topiği mi burası ?
