ben çalıştığım dönemlerde çocuğuma istesemde fazla zaman ayıramıyordum..çünki 8 saat yada 16 saat ayakta çalışırken enerjiyi iş yerinde harcıyor geriye kalanlada anca idare ediyordum..hayat şartları maalesef bunu gerektiriyordu..burda bana yardımcı olan kayınvalidem oldu...herşeyiyle ilgilendi...(allah razı olsun bu konuda)gözüm hiç arkada kalmadı..
şuan evhanımıyım..bütün gün birlikteyiz..ama ne kadar yetebiliyorum o ayrı konu... ders çalışıyoruz, sinemaya gidiyoruz, parka gidiyoruz ,tiyatroya gidiyoruz,bu şekilde vakit geçiriyoruz..bir nevi arkadaşlık yapıyoruz birbirimize..
Yüce rabbim hepimizin yavrusunu bizlere bağışlasın...