Çıkmazda gibiyim daralıyorum

Esmeraldaa_28 .!.:

Merhaba. Ben bir yıl önce annemi ve arkadaşımı kaybettim. Kaybettikten 6 sonra baska bir şehirde daha önce başvurmuş olduğum bir işe kabul edildim ve geldim 7 aydır çalışıyorum ama mutlu değilim her sabah ağlayarak geliyorum içim daraliyo hiçbir şekilde mutlu değilim. Babama anlatıyorum durumu sık dişini bakalım istifa edersen gelme buraya kabul etmem bida iş bulamazsın diye beni mahkum ediyo buraya. Erkek arkadasimla da aram bozuluyo bana destek olmaya çalışıyo ama izin bile veremiyorum. Destek olacak elimden tutacak kimseyi bulamıyorum işimden ayrılamıyorum mecbur çalışmak zorunda kalıyorum ve ben artık çok yoruldum..

Genişletmek için tıkla...

nickimi feriha koydum .!.:

Psikolojik destek alın bence. Babanız haklı ama uslubu yanlış. Şu an işi bırakmak eğer işinizde ağır mobbing, stres, üzüntü yaşamıyorsanız yapacağınız en büyük hata olabilir. Kafanızın meşgul olmasına ihtiyacınız var. İş, bunun için çok önemli. İşten çıkıp evde dursanız daha da düşünceler arasında boğulur ve mutsuzluk yakanıza yapışır.

Şu an kendinize yatırım yapın, bi psikolojik destek alın. Sonra da kafanızı meşgul edecek şeyler bulun. Acınız taze illa ki düşüşleriniz, ağlamalarınız olur ama hayat, bi şekilde devam ediyor. Duramayız, sürekli akan bi suda ilerlemek gerekiyor. Öyle düşünün... Zamanla daha iyi hissedecek ve toparlanacaksınız ama bu süreçte mümkünse işinizi bırakmayın ve kendinize acımasız davranmayın.

Genişletmek için tıkla...

graylife .!.:

Çalışırken iş aramaya devam edin. Şartları daha rahat bir iş bulduğunuzda çıkarsınız. Ama şu anda işten çıkmak sizin için hiç doğru olmaz. Sıkın dişinizi. Hayat çok zor. Ama pes etmemelisiniz. En büyük destekçiniz, kendinizsiniz.
Kayıplarınız için üzüldüm. Başınız sağolsun. Pes etmeyin. Çare arayın.

Genişletmek için tıkla...