- 11 Kasım 2011
- 88
- 40
- 288
- Konu Sahibi aradabirtakilan
-
- #1
Merhaba ,ben görevimden dolayı yıllardır ailemden ayrı yalnız yaşıyorum.Etrafımda 1 arkadaş bile olsa çok zorlanmadan günlerimi geçiriyordum ama bu pandemi sürecinde 2,5 aydır yapayalnız kaldım.Zaten çok değil 1-2 arkadaşım vardı onlar da memleketine gitti.Ben virüsün Türkiye’de ilk görüldüğü tarihlerde hastaydım soğuk algınlığıymış ama korktum ailemin yanına gitmedim.açıkçası gidesim de gelmemişti.Ailem de gelmem yönünde bir istekte bulunmadı zaten. Aile bağlarımız onlara göre iyi gibi gözükse de aslında değil.Bir donukluk var.Keyif aldıkları tek şey yemek yemek.ailem de asosyal ben de..neyse.. Gitmek istememe sebeplerimden biri de ,oraya gidince sığınmacı gibi kalıyorum.Eşyalarım valizin içinde duruyor, kardeşimle küçük bir odada, eskiden kalmış yamuk bir çekyatta yatıyorum.erkek kardeşim bu şartlarda degil. Ev zaten küçük, bütün eşyalarım valizde duruyor.yattıgım çekyatta heryerim ağrıyor. Tüm bunlar belki göze alınabilir ama aramızda doğru düzgün bir muhabbet de yok.Yani çile çekmeye gitmiş gibi oluyorum.memlekette de hiç arkadaşım yok.Burda da yalnızım orda da bir nevi yalnızım.Bu şartlar senelerdir böyle.Hiçbir zaman çok çevresi olan biri olmadım.Küçükken 2 kardeşim övülürdü ben beğenilmedim kötü sözlere de maruz kaldım girişken olamıyorum.Beğenilmeme korkusu taşıyorum galiba ve özgüvenim çok düşük şu an. Ancak biri bana yaklaşırsa arkadaş olabiliyorum.Çok uzattım ama istiyorum ki bu gidişata bir son vereyim. Çünkü artık öyle mutsuzum ki yaşama dair bir istek kalmıyor içimde. Ne burda yalnız başıma yapabiliyorum ne de ailemin evinde. Belki de sorun bendedir , annem bana çok lüks istiyorsun diyor. Aslında gidince eşyamı koyabileceğim ve rahat uyuyacak bir yer(çekyat olsun) istiyorum lüks mü bilmiyorum.ordan oraya sürüklenmekten de bıktım artık bir yere tayin olup yerleşmek istiyorum. Bu yaz burdan ailemin olduğu şehire tayin isteme şansım var tabi gidersem ayrı ev tutacagım.ama bu yalnızlığım hiç değişmeyecek 32 senedir bu böyle.Bu gidişata bir son vermem lazım artık. Benim değişmem lazım ki bu durum değişsin. bana ne önerirsiniz? Bu süreçte yalnız kalıp kendimle konuşmaktan ve düşünmekten anksiyete bozukluğu başladı biri sanki boğazımı sıkıyor gibi. Yarın doktora da gideceğim.lütfen fikirlerinizi benimle paylaşır mısınız ben nasıl bir yol izlemeliyim?Şimdiden teşekkürler