- 20 Nisan 2007
- 150
- 9
- 96
- Konu Sahibi Cesaretinbedeli
-
- #1
Merhabalar herkese... Doğum hikayemi buraya yazmak istememin sebebi hem hikayemin kalıcı olması hem de bebek bekleyenlere biraz da olsa moral ve cesaret vermek istemem...
Tarih 08.04.2010... Tam olarak 39+6 haftalık hamileyim. Doktorum nst için hastaneye çağırdı. Ben de nst ye girdikten sonra eve gelip kahvaltı yaparız diye düşünüyorum çünkü hiç sancım yok. Geldik hastaneye. Nst'ye girdim. Sancım çok az çıktı. Açılmam da çok az ama doktorum tansiyonuma baktığında yüksek olduğunu ve bebeğin de sıkıntıda olduğunu söyledi. Yani bu gün doğum yapacağım kesinleşti. Tabi her yönden hazırlıklı olsam da psikolojik olarak tam hazır olmadığım için heycandan ağlamaya başladım. Evde kızım kalmıştı teyzesiyle. Ve içine doğmuş gibi normalde çok geç kalkan kızım sabah erkenden kalkıp, içli içli ağlayarak uğurlamıştı beni. Aklıma ilk gelen 3,5 yaşındaki kızım oldu. Eşim önce kendi iş yerine gidip izin işlerini halledecek ve doğum çantamı getirecekti hastaneye. Öğlene kadar 3 kere lavman yapıldı. İçimi bir güzel boşalttım :)) Sonra banyoya girdim yaklaşık 1 saat sıcacık suyun altında duşumu aldım. Banyoda kendime göre doğumum kolay olsun diye egzersizler yaptım bol bol. Tam kurulandım yatağa uzandım, öğlen 12 gibi bana serum takıldı. Ve ardından sancı iğnesi vuruldu. Ve bir kaç iğne daha belli aralıklarla. Başımda kayınvalidem ve eşim vardı. Saat 5'e kadar hiç sancım olmadı. Ara ara az da olsa oldu ama sancıya bile benzemiyordu. Ebeler hemşireler arada gelip açılmama baktılar. Açılmam da çok yoktu hala. Çok korktum rahmim suni sancıya karşılık vermeyecek de sezeryan olmak zorunda kalıcam diye. İlkini normal doğumla dünyaya getirdim ve ikincisinin de öyle olmasını istiyordum. Çünkü gurbette yaşıyorum ve kendi kendime yetmeliydim çocuklarımla ilgilenmek için. Doktorumun epidural teklifini de reddettim.
Saat 17:00 gibi hafif hafif arttı sancılarım. Yatmadım. Sürekli gezindim serumla da olsa... Eşim hep yanımdaydı ve hep bana destek oldu. 17:30 da sancılarım birden kuvvetlendi. Suni sancı olduğu için biraz daha ağırdı sanki. 3,5 yaşındaki kızımı kendi sancımla doğurduğum için farkı anlayabiliyordum. 17:30 ile 18:30 arası tam 1 saat iyice çektim sancıları. Sancı esnasında kayınvalidem ve eşimin yardımıyla banyoya girdim ve bol bol sıcacık su düktüm belden aşağıma. Çok iyi geliyordu. 18:30 da doktorum geldiğinde hemen açılmama baktı ve şok oldu. Doğum başlamıştı bile. Hemen acil bir şekilde doğumhaneye alındım. Çatala alınır alınmaz ıkınma hissim gelmişti bile. Toplamda 10 kere ıkındım. Son 3 ıkınmamda bebeğim dünyaya gözlerini açmıştı bile. Sadece 15 dk sonra hem de.. 18:50'de bebeğim doğdu. Ben şoktaydım. Hem çok mutluydum hem de bu kadar kısa sürmesine inanamıyordum. Kızımda tam 4 saat sancı çekmiştim. Bunda ise sadece 1,5 saat sürdü. Dikişlerim atılırken bebeğime bakıyordum. Dünyanın en güzel duygusunu bir kez daha yaşıyordum çok şükür. Derken bebeğimi odaya götürdüler. Beni de sedyeye alıp odama götürdüler. Gelenler, gidenler, telefonlar derken eşim, oğlum ve ben başbaşa kalmıştık sonunda. Açtık Kurtlar Vadisi'ni izledik hep beraber :)) Doktora demiştim Kurtlar Vadisi'ne yetiştirin beni diye :)) Sağolsun tuttu sözünü :))
1 gece hastanede kaldık. Ertesi gün evimizdeydik. Kızım kardeşini çok sevdi. Zaten iyice alıştırmıştım aylardır. Çok şükür herşey bitti. Sadece şimdi biraz dikiş acım var ama o da geçecek en kısa zamanda.
Doğumumun kolay olması için uyguladıklarıma gelince;
-Son 1 ay her gün günde 8-10 kadar hurma yedim.
-İlk aydan beri yürüyüşlerimi asla ihmal etmedim. Hiç mi olmadı evde koridorda yürüdüm bol bol.
-Son ayda hamur işini çok yemedim doktorumun tavsiyesiyle.
-Vitaminlerimi çok düzenli kullandım..
-En önemlisi ise; HER ZAMAN; BENİM DOĞUMUM KOLAY OLACAK DİYE ŞARTLANDIRDIM KENDİMİ...
Bütün hamile akadaşlara kolay ve güzel doğumlar diliyorum...
Allah'ım bir avazda kurtarsın...
Tarih 08.04.2010... Tam olarak 39+6 haftalık hamileyim. Doktorum nst için hastaneye çağırdı. Ben de nst ye girdikten sonra eve gelip kahvaltı yaparız diye düşünüyorum çünkü hiç sancım yok. Geldik hastaneye. Nst'ye girdim. Sancım çok az çıktı. Açılmam da çok az ama doktorum tansiyonuma baktığında yüksek olduğunu ve bebeğin de sıkıntıda olduğunu söyledi. Yani bu gün doğum yapacağım kesinleşti. Tabi her yönden hazırlıklı olsam da psikolojik olarak tam hazır olmadığım için heycandan ağlamaya başladım. Evde kızım kalmıştı teyzesiyle. Ve içine doğmuş gibi normalde çok geç kalkan kızım sabah erkenden kalkıp, içli içli ağlayarak uğurlamıştı beni. Aklıma ilk gelen 3,5 yaşındaki kızım oldu. Eşim önce kendi iş yerine gidip izin işlerini halledecek ve doğum çantamı getirecekti hastaneye. Öğlene kadar 3 kere lavman yapıldı. İçimi bir güzel boşalttım :)) Sonra banyoya girdim yaklaşık 1 saat sıcacık suyun altında duşumu aldım. Banyoda kendime göre doğumum kolay olsun diye egzersizler yaptım bol bol. Tam kurulandım yatağa uzandım, öğlen 12 gibi bana serum takıldı. Ve ardından sancı iğnesi vuruldu. Ve bir kaç iğne daha belli aralıklarla. Başımda kayınvalidem ve eşim vardı. Saat 5'e kadar hiç sancım olmadı. Ara ara az da olsa oldu ama sancıya bile benzemiyordu. Ebeler hemşireler arada gelip açılmama baktılar. Açılmam da çok yoktu hala. Çok korktum rahmim suni sancıya karşılık vermeyecek de sezeryan olmak zorunda kalıcam diye. İlkini normal doğumla dünyaya getirdim ve ikincisinin de öyle olmasını istiyordum. Çünkü gurbette yaşıyorum ve kendi kendime yetmeliydim çocuklarımla ilgilenmek için. Doktorumun epidural teklifini de reddettim.
Saat 17:00 gibi hafif hafif arttı sancılarım. Yatmadım. Sürekli gezindim serumla da olsa... Eşim hep yanımdaydı ve hep bana destek oldu. 17:30 da sancılarım birden kuvvetlendi. Suni sancı olduğu için biraz daha ağırdı sanki. 3,5 yaşındaki kızımı kendi sancımla doğurduğum için farkı anlayabiliyordum. 17:30 ile 18:30 arası tam 1 saat iyice çektim sancıları. Sancı esnasında kayınvalidem ve eşimin yardımıyla banyoya girdim ve bol bol sıcacık su düktüm belden aşağıma. Çok iyi geliyordu. 18:30 da doktorum geldiğinde hemen açılmama baktı ve şok oldu. Doğum başlamıştı bile. Hemen acil bir şekilde doğumhaneye alındım. Çatala alınır alınmaz ıkınma hissim gelmişti bile. Toplamda 10 kere ıkındım. Son 3 ıkınmamda bebeğim dünyaya gözlerini açmıştı bile. Sadece 15 dk sonra hem de.. 18:50'de bebeğim doğdu. Ben şoktaydım. Hem çok mutluydum hem de bu kadar kısa sürmesine inanamıyordum. Kızımda tam 4 saat sancı çekmiştim. Bunda ise sadece 1,5 saat sürdü. Dikişlerim atılırken bebeğime bakıyordum. Dünyanın en güzel duygusunu bir kez daha yaşıyordum çok şükür. Derken bebeğimi odaya götürdüler. Beni de sedyeye alıp odama götürdüler. Gelenler, gidenler, telefonlar derken eşim, oğlum ve ben başbaşa kalmıştık sonunda. Açtık Kurtlar Vadisi'ni izledik hep beraber :)) Doktora demiştim Kurtlar Vadisi'ne yetiştirin beni diye :)) Sağolsun tuttu sözünü :))
1 gece hastanede kaldık. Ertesi gün evimizdeydik. Kızım kardeşini çok sevdi. Zaten iyice alıştırmıştım aylardır. Çok şükür herşey bitti. Sadece şimdi biraz dikiş acım var ama o da geçecek en kısa zamanda.
Doğumumun kolay olması için uyguladıklarıma gelince;
-Son 1 ay her gün günde 8-10 kadar hurma yedim.
-İlk aydan beri yürüyüşlerimi asla ihmal etmedim. Hiç mi olmadı evde koridorda yürüdüm bol bol.
-Son ayda hamur işini çok yemedim doktorumun tavsiyesiyle.
-Vitaminlerimi çok düzenli kullandım..
-En önemlisi ise; HER ZAMAN; BENİM DOĞUMUM KOLAY OLACAK DİYE ŞARTLANDIRDIM KENDİMİ...
Bütün hamile akadaşlara kolay ve güzel doğumlar diliyorum...
Allah'ım bir avazda kurtarsın...
Son düzenleme: