- 19 Haziran 2012
- 30.176
- 38.362
- 598
- 34
- Konu Sahibi themis1990
-
- #1
Hikayem pekte heycanlı ve değişik değil içimde kalmsın diye yazmak istedim şimdiden okuyanlara teşekürler. 2008 de evlendik ve bir sene çoçuk istemedik çünkü yaşım çok küçüktü 18 yaşıma yeni basmıştım(girmeme 1 ay vardı) ,1 sene geçtikten sonra tam deniyeceğimiz ay boğazımda bir şişlik farkettim doktor doktor gezdik sonuç tiroid kanseriymiş amilyat oldum radyoterepi gördüm,1 sene çoçuk yapmak yasaktı.o günlerde geçti ve istediğimiz ilk ay hiç beklemme rağmen olmuştu hamileydim,herşey yolundaydı kalbi tıkır tıkır atıyordu ondan sonraki 2 kontrolümde iyiydi taki 2li test günü gelip çatana kadar doktorun surat ifadesini unutamıyorum minik kalp artık atmıyordu başımdan kaynar sular döküldü sanki ondan sonrası özellikle benim için zordu hapla düşürttüler sonrada parçaları kürtajla temizlediler bu gencecik yaşımda başıma gelmeyen kalmamıştı bayağı içime kapandım sinirlerim bozuldu.6-7 ay sonra yine hamileydim 4 haftalık falan kanamam vardı ve düştü.ondan sonra kadınlar kulubündeki benim yaşadığım şeyleri başından geçirenleri gördüm ve bunlar bana umut oldu doktor doktor gezdim hiç bir sorun olmadığını söylediler ama ben bende pıhtılaşma sorunu olduğunu düşünüyordum ve bunu doktorumla paylaştım doktorumda bunu kabul etti.ertesi ay yine hamileydim sonuçlar çok güzeldi zaten bunda bir sorun yoktu güzel başlayıp kötü bitiyordu.kalbini duyar duymaz iğneleri vurmaya başladım güzel gidiyordu ama ben evhamlı olduğum için hemen hemen her hafta doktordaydım.2li test günü geldiğnde çok korktum yine aynı şeyleri yaşamaktan ama güzel geçti yarım saat boyunca onun hareketlerini izledim kıpır kıpırdı,14.haftada cinsiyetini öğrendim o bir erkekti açıkçası ben bir kız bekliyordum ama annemle annanem rüyalarında erkek çoçuğum olacağını görmüşlerdi pek inanmadım açıkçası 18.haftada ilk kıpırtılarını hissettim çok güzel bir duyguydu ama benim gibi pirpinikli bir anne için zordu çünkü birgün hissetmesem soluğu doktorda alıyordum.neyseki 21.haftadan sonra hareketleri o kadar güçlendiki benim zıpırım hiç yerinde durmuyordu ayrıntılı ulturoson gününüde unutamam babası ilk defa o gün gördü öyle hayran olduki gözleri parıldıyordu.allaha şükrettim bize bunu yaşattığı için.aylar geçti ve 38 hafta gelip çattı sezeryan olmaya karar verdim çünkü seni riske atamazdım. amilyat günü sabah evden 7 de çıktık beni hazırlıklarımı yapmak için doğumaneye aldılar o gün aksi gibi 12 tane sezeryan vardı beni çok beklettiler sinirden patladım neyseki 10 buçuğa doğru amilyataneye doğru yola koyulduk sedyede ailemi gördüm içim bir tuhaf oldu.uyandığımda sedyenin üzerinde amilyataneydim neden burdayım diye düşündüm bana seslendiler ve odaya götürmek için çıkardılar bizimkiler kapıdaydı annem nur mertimiz çok tatlı dedi ve benim jeton düştü ben mertimi doğurmuştum,odaya geldim hasta bakıcılar üzerimi giydirdiler sonra benim küçüğümü getirdiler aman allahım ben hayatımda böyle bişey görmdm o kadar güzeldiki bir saçları vardı sanki peruk gibi gözleri şişti acamıyordu bile sonra göğsüme koydular ama hiç ucu yoktu emmek istiyodu tutamıyordu sonra mama verdiler o kadar acıkmışki hepsini içti.28 ağustos 2012 benim miladım oldu.şimdi miniğim 4 aylık ve gayette güzel emebiliyor sadece anne sütüyle besleniyor 8 kg 67 cm boyunda.rabbim bu duyguyu isteyen herkese yaşatsın inşallah.
Son düzenleme: