Ben de yaklaşık 8 yıldır kamudayım. Bunun 4 yılı çocuksuz 2 yılı ücretsiz izin 2 yılı da kreş çocuğuyla hayatta kalmaya çalışarak geçti.
Hiçbir zaman çocuğum hasta diye kafa izni yapmadım. Yıllık izin kullandık eşimle dönüşümlü. Bu yıl kayınvalide desteği olduğu için yıllık izin de almadım çocuğum hastalandığında. Babaannesi gündüz baktı ben gece başını bekledim. Çocuğumu hastaneye götürdüm sonra işime döndüm. Doktor randevularını alırken her zaman iş yoğunluğunu/toplantı takvimlerini gözettim. Çok şükür bildiğimiz kreş hastalıkları dışında da büyük sorunları olmadı çocuğumun.
Mesaiye nöbete kalmam gerektiğinde şartları hep zorladım. Sadece gece yatıya kalmalı bir görevi kabul etmemek için direttim ki eşim bizimle yaşamıyor bir süredir.
Ha evet çocuksuz halimdeki kadar yüksek performans gösteremiyorum. Akşamları 10dk erken çıkıyorum. Sabah 15dk geç kalıyorum vs. Ama bunun yükünü iş arkadaşlarıma asla atmam. Atamam da zaten zira nerdeyse bütün arkadaşlarım benim gibi.
Bekar ve çocuksuz bir arkadaş geçen gün sabah uyanamadığı için öğleden sonra geleceğini bildirdi amirimize
Ya da alışveriş yapmak için yarım gün izin kullanıyor arada.
Sözün özü gevşek davranmak bir karakter meselesi. Öncelikle amirinizin adaleti sağlaması iş arkadaşlarınızın olası suistimal ihtimalleri karşı akıllı davranması gerekiyor.