- 2 Mart 2007
- 1.232
- 7
Bütün kadınlar yaralı...
Kız evlat olarak doğduğunda başlıyor kadınların yaraları aslında; bir ailenin kızı olmak yürek ister herşeyi yapamazsın heryere gidemezsin hep fısıltılar dolaşır ardında..Aman sakın geç kalma, herkese güvenme,kendine dikkat et, beni rezil etme...
Annen baban ne kadar modern olsa da; "etraftan ne derler?"
Annen baban sana ne kadar güvense de; "Kızım çevreye güvenmiyoruz."!!
Eğer "etraf" gibi bir aileniz varsa zaten şansınız yoktur.
Kadınlar hep yaralı aslında...
Birkaç flörtten sonra ya da hiç flörtten sonra evlenir kadınlar.E görev odur çünkü evlenmek!
Sonra başlar hayal kırıklıkları hep mi hayal kırıklığı; yok mutluluk da vardır ama o kırıkların açtığı yaralar kadında hep kalır aslında...
Eşim dediğin insan en beklemediğin anda yüzüne vurur bütün sırlarını, oysa sen paylaşmışsındır en derin en derin yaralarını.Kız evlat olmak zor, hayat zaten zor sende indirip kalkanını bütün içtenliğinle bu adama vermişsindir hayatının sözünü...
Yaralanmalar devam eder evlendiğinde de ve bir süre sonra neye ağladığınıda hatırlamaz olursun.
O kadar da kötü değildir aslında; yaraların olmasa, her defasında üstüne bir açılmasa her defasında çok ama çok yalnız kalmasan o kadar da kötü değildir...
Anne olursun sonra anneni çok iyi anlayarak çoğu zaman.Sonra o küçük şey büyür de büyür eline silahlar alır bilir bilmez.Belki anneni de kaybedersin ya da kaybetme korkusu yakar durur içini o küçük şey -aslında artık büyümüş kocaman omuştur- o da seni en beklemediğin anda yaralar.
Ama o sözü verdiğin adamdan da çok acıtır çünkü o senin parçandır canındır canının içidir.
Ben anne değilim ama biliyorum işte çünkü bende aldım kadınlığın ilk yaralarını.
Geçmeyecek, üstüne yenileri eklenecek, tamir edilmeyecek, tükenmeyeceksin bu yaralar kan kaybettirmez can acıtır sadece..Hayat devam edecek...
Ne diyebilirim ki bütün kadınlar yaralı...Ben de dahil...
ÖZGÜN
Kız evlat olarak doğduğunda başlıyor kadınların yaraları aslında; bir ailenin kızı olmak yürek ister herşeyi yapamazsın heryere gidemezsin hep fısıltılar dolaşır ardında..Aman sakın geç kalma, herkese güvenme,kendine dikkat et, beni rezil etme...
Annen baban ne kadar modern olsa da; "etraftan ne derler?"
Annen baban sana ne kadar güvense de; "Kızım çevreye güvenmiyoruz."!!
Eğer "etraf" gibi bir aileniz varsa zaten şansınız yoktur.
Kadınlar hep yaralı aslında...
Birkaç flörtten sonra ya da hiç flörtten sonra evlenir kadınlar.E görev odur çünkü evlenmek!
Sonra başlar hayal kırıklıkları hep mi hayal kırıklığı; yok mutluluk da vardır ama o kırıkların açtığı yaralar kadında hep kalır aslında...
Eşim dediğin insan en beklemediğin anda yüzüne vurur bütün sırlarını, oysa sen paylaşmışsındır en derin en derin yaralarını.Kız evlat olmak zor, hayat zaten zor sende indirip kalkanını bütün içtenliğinle bu adama vermişsindir hayatının sözünü...
Yaralanmalar devam eder evlendiğinde de ve bir süre sonra neye ağladığınıda hatırlamaz olursun.
O kadar da kötü değildir aslında; yaraların olmasa, her defasında üstüne bir açılmasa her defasında çok ama çok yalnız kalmasan o kadar da kötü değildir...
Anne olursun sonra anneni çok iyi anlayarak çoğu zaman.Sonra o küçük şey büyür de büyür eline silahlar alır bilir bilmez.Belki anneni de kaybedersin ya da kaybetme korkusu yakar durur içini o küçük şey -aslında artık büyümüş kocaman omuştur- o da seni en beklemediğin anda yaralar.
Ama o sözü verdiğin adamdan da çok acıtır çünkü o senin parçandır canındır canının içidir.
Ben anne değilim ama biliyorum işte çünkü bende aldım kadınlığın ilk yaralarını.
Geçmeyecek, üstüne yenileri eklenecek, tamir edilmeyecek, tükenmeyeceksin bu yaralar kan kaybettirmez can acıtır sadece..Hayat devam edecek...
Ne diyebilirim ki bütün kadınlar yaralı...Ben de dahil...
ÖZGÜN