Buda Benden Size...

girlpapisko .!.:

Merhaba arkadaşlar... Şimdi de gelelim benim doğum hikayeme.. Hamileliğimin 2. ayından itibaren aşırı mide bulantılarım, halsizliklerim, bayılmalarım oldu.. Bünyem zayıf düştü. Midemde ülser olduğu içinde doktor ne ilaç verirse midem kabul etmiyordu. Kusmalarım şiddetleniyordu. Hamile olmadan önce yiyebildiğim hiçbirşeyi yiyemiyordum. Ne folik asit, ne demir ne de vitamin hapları hiç bir şey içemedim.. Zaten hamileliğim boyunca toplamda 7 kg aldım : ) Çalıştığım içinde iş yerinde devamlı aygın baygın gezmek artık insanlarıda sıkmış durumdaydı bunu hissediyordum.. Derkennn geldik 37. haftanın sonuna... Kontrole gittik ben kesinlikle normal doğum istemiyordum. Nedense epidural diye tutturmuştum.. 38. haftaya girdiğim gün doğum yapmama karar verildi. Çünkü bebeğin kalp atışları da arada zayıflıyordu ve ben son 2 aydır devamlı aşırı kansızlığım olduğu için kan destekleri alıyordum... Doğum tarihini belirledik doktorumuzla.. Ben bir gün öncesinden kuaförüme gittim saçlar yaptırıldı : ) doğuma makyajlı ve güzel girmek istiyordum. en geç sabah 7,30 da hastane de olmam gerekiyordu. samimi olduğumuz arkadaşlarımızda bize eşlik edeceklerdi.. sabahın köründe buluşup arkalı önlü düğün konvoyu gibi kornaya basa basa gittik hastanemize : ))) Elim kolum dolu... Bebeğimin şekerleri. Odamız için aldığımız süsler vs... hemen odamıza gidip süslemeye başladık ki tammmmm hemşireler önlükle beraber geldiler hadiii hazırlanın!!!! doğuma alınacaksınız.... Hemen ameliyat önlüğümü giydim.. sedyeye alındım.. annem babam eşim arkadaşlarım ablalarım yiğenlerim duygulu gözlerle bana bakıo.. acayip neşeli ve hayatı umursamaz bir yapım vardır.. herşeye gülen ben babamı ağlarken gördüğümde içimden bişiler koptu gitti.. ağlayacam ama yok kızım diyorum sus rimelin akacak : )))) Kaldığım odanın hemen karşıdıydı ameliyathane... Eşimin doğuma girmesini çok istiyordum ama ikna edemiyordum.. Sanıyordu ki a dan z ye herşeyi göreceğim : ) yok öyle bir şey. doktor da bebek doğarken görüyorsunuz sadece deyince ikna oldu... neysemmm ben herkese el salladım birde arada arkadaşıma nahhh hareketı cektım o kadar mılletın ıcınde resımlerım mevcut hehe : ) geldik ameliyathaneye... anestezı doktoru dedıkı öne eğilebildiğin kadarı ile eğil. belimden iğne yapacak ya çok gırgır birirsiydi o da.. ben hiç sesimi çıkarmadım. ne dediyse harfi harfine yerine getirdim.. ilk önce belime batikon sürüldü soğuk soğuk üşüdüm vuhuuu :) arkasına iğne derken bi iğne daha... sonra tel salıyor içeri.. eli hissetmiyorum ama gıcır gıcır içimde bişi gıdıklanıo : ) masaya yatırdılar. bacaklarım kütük gibi oldu hissetmıyorumm sonda takmışlar hiçç haberım yok.. bi iki cimcik attılar hissedıyormusun diye hayır dedım o zaman doğuma başlayabiliriz dediler. eşimde bu arada amelıyat önlüğü giymiş yanıma geldi oturdu. yakışmıştı heheh :) anestezı doktoru en ufak bı ağrın acın olursa hemen soyle senı uyutmam 2 sn demıstı. bu esnada benım kusmalarım hala gecmedıgı ıcın amelıyat masasında bile kustum : ) doktor amelıyata başladı. garip bir titreme oldu bende sonra sağ tarafımda acı hissettim baya.. canım cok yanıyor dedım ve uyumuşum... gözlerimı açtığımda kelebeğim doğmuş ilk muayenesi yapılıyordu. sözüm ona bebeğin doğum anını görim diye epidural oldum : ) neysem bebeğimi getirdiler kafa bi milyon benım. öptüm öptüm öptüm..... resim çekindik kızımla eşimle.. sonra eşimi dışarı aldılar. beni odaya çıkardılar ama ters giden bişiler var sanki... neden kızım hala yanımda değil. ???? şimdi gelecek birazdan gelecek bekle bekleeeeeee.. sonra açıklama yaptılar kızımda solunum sıkıntısı oluşmuş... hastanenin yeni doğan doktoru ben bakamama bebeğe tatile çıkıyorum demiş... benim hiç bişeyden haberim yok bekliyorum bebeğim gelecek diye... dediler ki bebeğini başka hastaneye sevk edeceğiz. aradan bilmem kaç saat sonra küvözün içinde bebeğim yanıma getirdiler. 1 dk gösterdiler. gitti. duyduğum son seste bebeğimin sesi yerine ambulans sesi oldu..kucağıma alamadan yavrumu götürdüler.. onca heyecan yarım kaldı ! 2 gün sonra taburcu oldum hastaneden. bebeğimi devlet hastanesine sevk etmişlerdi. yanına gidebilmek için öldüm. hastaneyi aradım görüş saati bitti gelmeyin dediler... yalvardım yakardım. dikişlerim mi var amelıyat mı oldum kimin umrunda.. hastaneye gittik hemşirelere dedim ki ablamda benım yanımda içeri girebilir mi ? çünkü ilk doğumum bebeği nasıl tutacağımı bilmiyorum. bi yandan ağrılarım çok fazla. olmaz dediler... içeri girdim 15 tane bebek yan yana. hangisi benim bebeğimdi ? kızıma hastane çıkışında giydirmek için pembe dantelli çorap almıştım nasip olmadı giydirmek. hemşireler çorabı giydirmiş kuzuma. deli gibi bebeğimi arıyorum baktım minnacık ayağında pembe çorapları olan bi kız !!! gittim küvözün başına ağlıyorum deli gibi. heryerinde hortum kablo allahım nasıl açılıyor bu kapak bebegımı nasıl kucağıma alacağım.. ya canı yanarsa ya tutamazsam.. nasıl emzırcem. aç bebegım.. oradaki bazı anneler yardım ettı. bebegımı kucağıma verdıler optum kızımı optum optum optummmm... berenim ağlıo ben ağlıyorum. orada bırakıp eve gitmek ne kadar acı ! 4 gün kaldı kuzum küvözde.. bi sabah kahvaltı yaparken telefon çaldı bebegınız bugun taburcu olacak ogleden sonra gelın. dünyalar benım oldu. gittik hastaneye.. bebegımı aldım evımıze geldık şükürler olsun. şimdi kızım 5,5 aylık ama aşırı korkuları var. en ufak bir çıt sesinden aşırı ağlama krizlerine giriyor güven duygusu tam olarak gelişmedi. çok şükür sağlıklı şimdi... rabbim isteyen herkese bu duyguyu yaşamayı nasip etsın.. benımde hıkayem bu işte kızlar... umarım çok sıkıcı olmamışımdır.. hepınızı opuyoummmmm

Genişletmek için tıkla...

girlpapisko .!.:

Merhaba arkadaşlar... Şimdi de gelelim benim doğum hikayeme.. Hamileliğimin 2. ayından itibaren aşırı mide bulantılarım, halsizliklerim, bayılmalarım oldu.. Bünyem zayıf düştü. Midemde ülser olduğu içinde doktor ne ilaç verirse midem kabul etmiyordu. Kusmalarım şiddetleniyordu. Hamile olmadan önce yiyebildiğim hiçbirşeyi yiyemiyordum. Ne folik asit, ne demir ne de vitamin hapları hiç bir şey içemedim.. Zaten hamileliğim boyunca toplamda 7 kg aldım : ) Çalıştığım içinde iş yerinde devamlı aygın baygın gezmek artık insanlarıda sıkmış durumdaydı bunu hissediyordum.. Derkennn geldik 37. haftanın sonuna... Kontrole gittik ben kesinlikle normal doğum istemiyordum. Nedense epidural diye tutturmuştum.. 38. haftaya girdiğim gün doğum yapmama karar verildi. Çünkü bebeğin kalp atışları da arada zayıflıyordu ve ben son 2 aydır devamlı aşırı kansızlığım olduğu için kan destekleri alıyordum... Doğum tarihini belirledik doktorumuzla.. Ben bir gün öncesinden kuaförüme gittim saçlar yaptırıldı : ) doğuma makyajlı ve güzel girmek istiyordum. en geç sabah 7,30 da hastane de olmam gerekiyordu. samimi olduğumuz arkadaşlarımızda bize eşlik edeceklerdi.. sabahın köründe buluşup arkalı önlü düğün konvoyu gibi kornaya basa basa gittik hastanemize : ))) Elim kolum dolu... Bebeğimin şekerleri. Odamız için aldığımız süsler vs... hemen odamıza gidip süslemeye başladık ki tammmmm hemşireler önlükle beraber geldiler hadiii hazırlanın!!!! doğuma alınacaksınız.... Hemen ameliyat önlüğümü giydim.. sedyeye alındım.. annem babam eşim arkadaşlarım ablalarım yiğenlerim duygulu gözlerle bana bakıo.. acayip neşeli ve hayatı umursamaz bir yapım vardır.. herşeye gülen ben babamı ağlarken gördüğümde içimden bişiler koptu gitti.. ağlayacam ama yok kızım diyorum sus rimelin akacak : )))) Kaldığım odanın hemen karşıdıydı ameliyathane... Eşimin doğuma girmesini çok istiyordum ama ikna edemiyordum.. Sanıyordu ki a dan z ye herşeyi göreceğim : ) yok öyle bir şey. doktor da bebek doğarken görüyorsunuz sadece deyince ikna oldu... neysemmm ben herkese el salladım birde arada arkadaşıma nahhh hareketı cektım o kadar mılletın ıcınde resımlerım mevcut hehe : ) geldik ameliyathaneye... anestezı doktoru dedıkı öne eğilebildiğin kadarı ile eğil. belimden iğne yapacak ya çok gırgır birirsiydi o da.. ben hiç sesimi çıkarmadım. ne dediyse harfi harfine yerine getirdim.. ilk önce belime batikon sürüldü soğuk soğuk üşüdüm vuhuuu :) arkasına iğne derken bi iğne daha... sonra tel salıyor içeri.. eli hissetmiyorum ama gıcır gıcır içimde bişi gıdıklanıo : ) masaya yatırdılar. bacaklarım kütük gibi oldu hissetmıyorumm sonda takmışlar hiçç haberım yok.. bi iki cimcik attılar hissedıyormusun diye hayır dedım o zaman doğuma başlayabiliriz dediler. eşimde bu arada amelıyat önlüğü giymiş yanıma geldi oturdu. yakışmıştı heheh :) anestezı doktoru en ufak bı ağrın acın olursa hemen soyle senı uyutmam 2 sn demıstı. bu esnada benım kusmalarım hala gecmedıgı ıcın amelıyat masasında bile kustum : ) doktor amelıyata başladı. garip bir titreme oldu bende sonra sağ tarafımda acı hissettim baya.. canım cok yanıyor dedım ve uyumuşum... gözlerimı açtığımda kelebeğim doğmuş ilk muayenesi yapılıyordu. sözüm ona bebeğin doğum anını görim diye epidural oldum : ) neysem bebeğimi getirdiler kafa bi milyon benım. öptüm öptüm öptüm..... resim çekindik kızımla eşimle.. sonra eşimi dışarı aldılar. beni odaya çıkardılar ama ters giden bişiler var sanki... neden kızım hala yanımda değil. ???? şimdi gelecek birazdan gelecek bekle bekleeeeeee.. sonra açıklama yaptılar kızımda solunum sıkıntısı oluşmuş... hastanenin yeni doğan doktoru ben bakamama bebeğe tatile çıkıyorum demiş... benim hiç bişeyden haberim yok bekliyorum bebeğim gelecek diye... dediler ki bebeğini başka hastaneye sevk edeceğiz. aradan bilmem kaç saat sonra küvözün içinde bebeğim yanıma getirdiler. 1 dk gösterdiler. gitti. duyduğum son seste bebeğimin sesi yerine ambulans sesi oldu..kucağıma alamadan yavrumu götürdüler.. onca heyecan yarım kaldı ! 2 gün sonra taburcu oldum hastaneden. bebeğimi devlet hastanesine sevk etmişlerdi. yanına gidebilmek için öldüm. hastaneyi aradım görüş saati bitti gelmeyin dediler... yalvardım yakardım. dikişlerim mi var amelıyat mı oldum kimin umrunda.. hastaneye gittik hemşirelere dedim ki ablamda benım yanımda içeri girebilir mi ? çünkü ilk doğumum bebeği nasıl tutacağımı bilmiyorum. bi yandan ağrılarım çok fazla. olmaz dediler... içeri girdim 15 tane bebek yan yana. hangisi benim bebeğimdi ? kızıma hastane çıkışında giydirmek için pembe dantelli çorap almıştım nasip olmadı giydirmek. hemşireler çorabı giydirmiş kuzuma. deli gibi bebeğimi arıyorum baktım minnacık ayağında pembe çorapları olan bi kız !!! gittim küvözün başına ağlıyorum deli gibi. heryerinde hortum kablo allahım nasıl açılıyor bu kapak bebegımı nasıl kucağıma alacağım.. ya canı yanarsa ya tutamazsam.. nasıl emzırcem. aç bebegım.. oradaki bazı anneler yardım ettı. bebegımı kucağıma verdıler optum kızımı optum optum optummmm... berenim ağlıo ben ağlıyorum. orada bırakıp eve gitmek ne kadar acı ! 4 gün kaldı kuzum küvözde.. bi sabah kahvaltı yaparken telefon çaldı bebegınız bugun taburcu olacak ogleden sonra gelın. dünyalar benım oldu. gittik hastaneye.. bebegımı aldım evımıze geldık şükürler olsun. şimdi kızım 5,5 aylık ama aşırı korkuları var. en ufak bir çıt sesinden aşırı ağlama krizlerine giriyor güven duygusu tam olarak gelişmedi. çok şükür sağlıklı şimdi... rabbim isteyen herkese bu duyguyu yaşamayı nasip etsın.. benımde hıkayem bu işte kızlar... umarım çok sıkıcı olmamışımdır.. hepınızı opuyoummmmm

Genişletmek için tıkla...