Belki çok saçma bir başlık oldu ama içimden geçenleri sizlerle paylaşmak istedim. Pinhani'nin Sakinleştim şarkısıyla yeni tanıştım. Tüp bebek sürecindeki inişlerimi çıkışlarımı bu şarkıda buldum. Müziğindeki neşe içimdeki hiç bitmeyen umudu hatırlatıyor bana. Ama sözleri... Geçmeyen yaramı, kendimle olan mücadelemi, çevreden duyduklarımı anımsatıyor. Sakinleştim dedikçe Sinan Kaynakçı, aklıma her bir derin nefes alışım geliyor. Her aksilikte her kötü haberde derin bir iç çekmekten başka yapacak bir şeyimiz yok çünkü.
Sakinleştim, tuz bastım yarama
Belki sonsuza kadar sustu yüreğim
Sakinleştim, yok, olmaz bi daha
Böyle resmine bakıp ordan severim
Deli deli bağırırken buldular beni
Bir odaya bir başıma koydular beni
Ama yine tehlikeli buldular beni
Böyle miyim?
Yatağıma yatmıştım, uyandırdılar
Hep içime atmıştım, utandırdılar
Deli gibi sevmiştim, zayıf sandılar
Öyle miyim?
Sakinleştim, tuz bastım yarama
Belki sonsuza kadar sustu yüreğim
Sakinleştim, yok, olmaz bi daha
Böyle resmine bakıp ordan severim
Şarkıya buradan ulaşabilirsiniz :)