- 14 Aralık 2015
- 11.972
- 28.991
Oğlum Mehmet Salih'imin ondan en umudu kestiğim anda müjdesi gelmişti. 2. Evlilik yıldönümümüz 8 gün kala görmüştüm çift çizgiyi. Hamile olduğum günler hayatımın en güzel ve özel günleriydi. En başından beri hissediyordum oğlumun erken geleceğini. 31. Hafta sancım tuttu ancak ben Doğum sancısı olduğunu anlamadım bile. Saatler sonra eşimin ısrarıyla hastaneye gittik ve doktor %90 bu gece doğacak dedi. İlaçlarla bebeği durdurmaya çalıştılar çok şükür durdu ama benim için en zor günlerdi. 6 hafta daha ilaçlarla bebeğimle aynı bedeni paylaşabildim çok şükür ve sonunda 18 haziran akşamı iftara yarım saat kala birden suyum geldi 
su geldikten sonraki sancılar öncekilere benzemiyordu. Heyecandan dizlerim titremeye başladı. Kafamı hemen toparlayıp son hazırlıkları yaptım. Doğumda gücüm yerimde olsun diye hemen Medine hurması ve muz yedim. Oğluma kavuşacağım için çok heyecanlıydım. Sancı geldikçe salavat çekiyordum sancı aralarında eşimle şakalaşıyorduk 
saat 11 civarı sancı iyice şiddetlendi hastaneyi birbirine katıyordum bağırarak 
bir taraftan da Allah'a isyan etmiş gibi olmayayım diye Allahım sana çok teşekkür ederim diyordum 
saat 12 yi geçti ve beni Doğum haneye aldılar, artık günlerden 19 hazirandı. Oğlum babalar gününde dünyaya geldi
Ebemiz çok iyiydi ve bana cesaret veriyordu. Oğlunun saçlarını bile görüyorum hadi çok az kaldı az sonra oğluna kavuşacaksın diyordu. Ben daha saatler sürecek zannediyordum
en sonunda doktorum da geldi ve 3 ıkınmada oğlum kucağımdaydıoğluma ilk söylediğim şey ağlama annem demek oldu 
öyle büyük bir mucize ki ellerini ayaklarını inceledim sanki 40 yıllık tanıdığım biri uzak bi yoldan gelmiş gibi onu öyle çok özlemişim ki...
oğlumu kontroller için alıp götürdüler ben hala Doğum koltuğundaydım. Az önce yaşadığım korkunç acı bir anda yok olmuştu. Dikişler için doktor hiç kımıldamadan durmamı söyledi. Ben o an mutluluktan sarhoş olmuş gibi şarkılar söylüyordum
sonra beni temizlediler temiz kıyafetlerimi giydirdiler odama aldılar. Eşim doğumhanenin kapısındaydı iyi misin dedi ben gülüp el salladım doğurdum dedim 
odama geçince oğlumu beklemeye başladım habire oğlum ne zaman gelecek oğlumu getirin deyip durdum. En sonunda getirdiler, hemşirenin yardımıyla emzirmeye başladım. Dünyanın en muhteşem duygusuydu sonra eşimin kucağına oğlumu verdiler o bakışları asla unutamam. En son o bakışları eşimle ilk görüştüğümüzde görmüştüm. Aşık gibi hayran gibi şaşkın gibi... sanki aylardır hamile olduğumu bilmiyormuş da o an baba olduğunu öğrenmiş gibi
Hani derler ya Doğum yapınca kötü şeyleri unutuyorsun diye aslında bir saniyesini bile unutmadım ama İnanın saçının teline bile bedel olamaz onca sancı... hatta Doğum biter bitmez "şuanki bildiklerimle ikinciyi çok kolay doğururum acemilikten bunu geç bile doğurdum" diye düşündüm toplam 4 saat sancıyla oğlumu sağ Salim kucağıma aldım elhamdülillah
Darısı tüm bekleyen hamilelere ve bebiş isteyenlere olsun inşallah
su geldikten sonraki sancılar öncekilere benzemiyordu. Heyecandan dizlerim titremeye başladı. Kafamı hemen toparlayıp son hazırlıkları yaptım. Doğumda gücüm yerimde olsun diye hemen Medine hurması ve muz yedim. Oğluma kavuşacağım için çok heyecanlıydım. Sancı geldikçe salavat çekiyordum sancı aralarında eşimle şakalaşıyorduk saat 11 civarı sancı iyice şiddetlendi hastaneyi birbirine katıyordum bağırarak bir taraftan da Allah'a isyan etmiş gibi olmayayım diye Allahım sana çok teşekkür ederim diyordum saat 12 yi geçti ve beni Doğum haneye aldılar, artık günlerden 19 hazirandı. Oğlum babalar gününde dünyaya geldiEbemiz çok iyiydi ve bana cesaret veriyordu. Oğlunun saçlarını bile görüyorum hadi çok az kaldı az sonra oğluna kavuşacaksın diyordu. Ben daha saatler sürecek zannediyordum
en sonunda doktorum da geldi ve 3 ıkınmada oğlum kucağımdaydıoğluma ilk söylediğim şey ağlama annem demek oldu öyle büyük bir mucize ki ellerini ayaklarını inceledim sanki 40 yıllık tanıdığım biri uzak bi yoldan gelmiş gibi onu öyle çok özlemişim ki... oğlumu kontroller için alıp götürdüler ben hala Doğum koltuğundaydım. Az önce yaşadığım korkunç acı bir anda yok olmuştu. Dikişler için doktor hiç kımıldamadan durmamı söyledi. Ben o an mutluluktan sarhoş olmuş gibi şarkılar söylüyordum
sonra beni temizlediler temiz kıyafetlerimi giydirdiler odama aldılar. Eşim doğumhanenin kapısındaydı iyi misin dedi ben gülüp el salladım doğurdum dedim odama geçince oğlumu beklemeye başladım habire oğlum ne zaman gelecek oğlumu getirin deyip durdum. En sonunda getirdiler, hemşirenin yardımıyla emzirmeye başladım. Dünyanın en muhteşem duygusuydu sonra eşimin kucağına oğlumu verdiler o bakışları asla unutamam. En son o bakışları eşimle ilk görüştüğümüzde görmüştüm. Aşık gibi hayran gibi şaşkın gibi... sanki aylardır hamile olduğumu bilmiyormuş da o an baba olduğunu öğrenmiş gibi Hani derler ya Doğum yapınca kötü şeyleri unutuyorsun diye aslında bir saniyesini bile unutmadım ama İnanın saçının teline bile bedel olamaz onca sancı... hatta Doğum biter bitmez "şuanki bildiklerimle ikinciyi çok kolay doğururum acemilikten bunu geç bile doğurdum" diye düşündüm
toplam 4 saat sancıyla oğlumu sağ Salim kucağıma aldım elhamdülillahDarısı tüm bekleyen hamilelere ve bebiş isteyenlere olsun inşallah
:'(
Rabbim hep güzel günler yaşatsın size mutluluk, huzur ve sağlıkla 
