- 23 Temmuz 2009
- 2.640
- 181
- 373
- 43
bir meleğin daha ailemize katılacağını öğrendiğimiz gün bayram gibiydi...artık 4 kişilik bir aile olacaktık...oğluma kardeş gelecekti...
ay ay gelişimini en az ilki kadar heyecanla takip ettikten sonra nihai an gelmişti.tam 40 +5 olmuştuk ve ben artık müthiş bir stres içindeydim bebeğim gelmiyor diye...artık normal doğumdan umudu kesmişken 19 mart gecesi sancıları hissetmeye başladım ama çok hafif ve düzensizdi emin olamadık eşimle dakika tuttuk ve eşim dayanamayıp doktoru aradı(zaten son 2 haftadır yatakta kımıldasam geliyomu diye fırlayıp kalkıyordu ayağa) doktorum,o muhteşem insan hastaneye gidip bir baktırmamız gerektiğini söyledi.gece 12 de oğlum eşim ve ben düştük yola(oğlum ben de orada olmak istiyorum kardeşim gelirken anne demişti bana) çıktım çatal ama sancılar çok hafif hala.hemşire bana 4 cm açıklık var doğum başlamış dedi inanılmaz sevindim hastaneye gelene kadar dua etmiştim doğum sancıları olsun bunlar diye hem korkuyordum hem bir an evvel meleğime kavuşmak istiyordum. nst ye bağladı ama nst de hiç sancı görünmüyordu ve doktorum telefonda hastanede bekleme evde bekle sancılarının sıklaşmasını dedi.o an tüm hayallerim tekrar yıkıldı eli boş dönecektik...eve geldik uyuduk ve sabaha karşı 5 te sancılar uyandırdı beni.5dk bir geliyordu artık ve düzenliydi kendini hissettirecek kadar da kuvvetli ama dayanılır cinsten...hadi dedim eşime geliyor kızımız.tekrar çıktık hastane yoluna...tekrar çatal muayenesi ve hemşire tam açıklık doğuma alıyoruz dediği an bu kadarcık mı dedim...bu kadarcık mı sancı çekicem bu mu yani....çünki ilk doğumum 12 saat sürmüştü suni sancı takviyeli ve mahvolmuştum sancıdan...buda bana ilk doğumumun normal olmasının mükafatıydı herhalde....doktorum bile zor yetişti doğuma.kızım gelirken acele acele eldivenlerini giyiyordu...iki ıkınmadan sonra meleğimi gördüm...ilk doğumumdan sonra daha tecrübeliydim ve her anın tadını çıkardım sancıların bile.doya doya kızımı izledim dikişlerim atılırken.mükemmeldi.ikinci kez anne olmanın bu kadar heyecan verici olacağını hiç ummamıştım...oğlumun sesini duyuyordum dışardan.babasına sevinçle'baba bu kardeşimin sesi,kardeşim geldi'diyordu...çok rahat bir doğum yaptım şu an kızım 18 günlük ve ona bakmaya doyamıyoruz....RABBıM TÜM EVLATLARI KORUSUN ONLARIN KILLARINA ZARAR GELMESıN....:Saruboceq:
ay ay gelişimini en az ilki kadar heyecanla takip ettikten sonra nihai an gelmişti.tam 40 +5 olmuştuk ve ben artık müthiş bir stres içindeydim bebeğim gelmiyor diye...artık normal doğumdan umudu kesmişken 19 mart gecesi sancıları hissetmeye başladım ama çok hafif ve düzensizdi emin olamadık eşimle dakika tuttuk ve eşim dayanamayıp doktoru aradı(zaten son 2 haftadır yatakta kımıldasam geliyomu diye fırlayıp kalkıyordu ayağa) doktorum,o muhteşem insan hastaneye gidip bir baktırmamız gerektiğini söyledi.gece 12 de oğlum eşim ve ben düştük yola(oğlum ben de orada olmak istiyorum kardeşim gelirken anne demişti bana) çıktım çatal ama sancılar çok hafif hala.hemşire bana 4 cm açıklık var doğum başlamış dedi inanılmaz sevindim hastaneye gelene kadar dua etmiştim doğum sancıları olsun bunlar diye hem korkuyordum hem bir an evvel meleğime kavuşmak istiyordum. nst ye bağladı ama nst de hiç sancı görünmüyordu ve doktorum telefonda hastanede bekleme evde bekle sancılarının sıklaşmasını dedi.o an tüm hayallerim tekrar yıkıldı eli boş dönecektik...eve geldik uyuduk ve sabaha karşı 5 te sancılar uyandırdı beni.5dk bir geliyordu artık ve düzenliydi kendini hissettirecek kadar da kuvvetli ama dayanılır cinsten...hadi dedim eşime geliyor kızımız.tekrar çıktık hastane yoluna...tekrar çatal muayenesi ve hemşire tam açıklık doğuma alıyoruz dediği an bu kadarcık mı dedim...bu kadarcık mı sancı çekicem bu mu yani....çünki ilk doğumum 12 saat sürmüştü suni sancı takviyeli ve mahvolmuştum sancıdan...buda bana ilk doğumumun normal olmasının mükafatıydı herhalde....doktorum bile zor yetişti doğuma.kızım gelirken acele acele eldivenlerini giyiyordu...iki ıkınmadan sonra meleğimi gördüm...ilk doğumumdan sonra daha tecrübeliydim ve her anın tadını çıkardım sancıların bile.doya doya kızımı izledim dikişlerim atılırken.mükemmeldi.ikinci kez anne olmanın bu kadar heyecan verici olacağını hiç ummamıştım...oğlumun sesini duyuyordum dışardan.babasına sevinçle'baba bu kardeşimin sesi,kardeşim geldi'diyordu...çok rahat bir doğum yaptım şu an kızım 18 günlük ve ona bakmaya doyamıyoruz....RABBıM TÜM EVLATLARI KORUSUN ONLARIN KILLARINA ZARAR GELMESıN....:Saruboceq:
Son düzenleme: