bu da benim hikayem

2009 ağustos... 23 yaşındayım ve daha önce hiç sevgilim olmamış... birini görüyorum çalıştığım yerde, il görüşte aşık oluyorum. allahım yalnız mı acaba? nolur yalnız olsun çok yakışıklı...

tanışıyoruz. ilgimi hissediyor herhalde, çok utanıyorum çünkü konuşurken, o da benimle ilgileniyor. malum siteden bulup ekliyorum ve konuşmaya başlıyoruz. ölüyorum ben heyecandan mutluluktan. inanamıyorum. bunca sene kalbim çarpmamış böyle... kimse için... şimdi aşığım ve o da benimle ilgileniyor... rüya gibi...

kısa bi süre sonra artık resmen sevgiliyiz. ama bi tuhaflık var galiba... benim onu sevdiğim kadar sevmiyor sanki beni... olur mu canım diyorum yoksa niye birlikte olsun benimle. ağlıyorum gizli..

sorunları olmuş geçmişte kendini veremiyor galiba, yeterince ilgili ve sevgimi gösterirsem biliyorum her şey çok güzel olacak. gariplikler devam ediyor tabi. mesela elimi bile tutmuyor dışarıda. yalnızken sarılmıyor bana öpmüyor... sevgi sözcükleri söylemiyor.. konuşmaya çalışıyorum kırmadan anlayışla... bi süre sonra fiziksel olarak yakınlaşıyoruz.. ilk kez... benim için ilk kez...sıcaklığını hissediyorum... bu sefer sarılıyor ama bana... öpüyor da.. ama sadece yakınlaşmak istediği zamanlarda... sarılıp tv izlemiyoruz mesela... el ele sinemaya gitmiyoruz... ama yakınlaşınca o sarılıyo ve öpüyo beni... kırılıyorum...olsun... ne de olsa sorunlar yaşamış geçmişte zamanla geçer ki... çok seviyorum ben onu.. ilk kez bu kadar seviyorum... ağlıyorum yine... böyle böyle bir yıl doluyor..

yıl oluyor 2010 yaz mevsimi. tatil ya görüşemiyoruz... çağırıyo beni o masal şehre... uçuyorum sevinçten özlemiş beni... gidiyorum 2 güncüğüne ailemden gizli.. akılları kalmasın diye... alıyor beni otogardan... 'naber' ve soğuk bi öpücük.... hiç göstermiyor sevgisini ben sarılıyorum sıkı sıkı... çok seviyorum onu.. ilk kez birini bu kadar seviyorum ben... fiziksel olarak yakınlaşıyoruz yine ama ruhu çok uzak... gezmiyoruz yine el ele... romantik yemekler yemiyoruz... 2 gün... sorun çıkarmıyorum.. alışacak... ağlıyorum yolda...

tatil bitiyo.. aynı şehirdeyiz yine... biliyorum artık sevmiyor beni... soruyorum... sözler başka gözler başka... ben duyduğuma inanıyorumç görmek istemiyorum.. çok seviyorum ben ilk kez bukadar... bir daha sevememki ben kimseyi... denk geliyor bi gün malum hesabını açık unutmuş benim pcmde... tanımadığım bir sürü kız... oda tanımıyoki.. ama tanışmaya çalışıyo sürekli... slm... nbr... ölüyorum sanıyorum... ağlıyorum.. bağırıyorum.. uyduruyo bişiler... inanıyorum...platonik aşk şarkıları paylaşıyor ama benim için değil biiliyorum... ağlıyorum... inkar ediyor... sevdiğini söylüyor.. inanıyorum..

bir yıl boyunca dedektiflik yapıyorum resmen... yakalıyorum bürsürü şey... inkar ediyo... ayrılıyorum.. barışıyorum.. kırılıyorum... üzülüyorum... ağlıyorum... ama inanıyorum... çok seviyorum ilk kez belkide son kez bu kadar... ve bitiyo 2. yıl...

sonra bi anda düzeliyor herşey... nası oluyo ne zaman oluyo anlamıyorum bile...görmediğim kadar ilgi sevgi görüyorum... ben unutuyorum geçmişi...sanki hep böyleydi bizim ilişkimiz. inanın tek bir problem yaşatmıyor bana.. herşey istediğim gibi...

1 yıl da böyle geçiyor.. cidden çok seviyor artık beni... el üstündeyim. bir dediğimi iki etmiyor.evlilik planları yapıyoruz.. 3 senemizi doldurduk herşey çok güzel ne bekliyoruz ki?

bende istiyorum evlenmeyi. istiyorum galiba... istiyomuyum gerçekten? diyorum ki bir yıl daha bekleyelim...hem hazırlık yaparız.. üzülüyor.. ama tamam diyo sen nasıl istersen...

o son bir yıl berbat geçiyor... bu sefer onun için... elimde değil... inanın intikam almıyorum... elimde değil... farkediyorum ki artık sevmiyorum onu... ayrılmaya çalışıyorum... ağlıyo... diyo ki "bırakma beni... ilk defa birini bu kadar seviyorum ben bi daha kimseyi bu kadar sevememki.. yaşayamam sensiz..." üzülüyorum... tamam diyorum. olmuyo ki ama... içimden gelmiyor... diyo ki "sarılmıyosun artık bana şefkatle... hep ben uğraşıyorum bişeyler için.. hiç çaba sarfetmiyosun.." ayrılmak istiyorum... ağlıyo.. "bırakma beni ilk kez bu kadar çok seviyorum"... inanın bilerek yapmıyorum.. hiç içimden gelmiyor. geçmiş günler aklıma bile gelmiyor intikam almıyorum yemin ederim. sadece sevmiyorum artık onu..

2013...4. yıl bitiyo ayrılıyorum.. zorla.. bu sefer son... ağlıyo yalvarıyo... ama bu son... bitti artık... sevmiyorum onu...

6 ay falan oldu ayrılalı...hiç pişmanlık yaşamadım... o hep görüşmek istedi şimdiye kadar... istemiyorum asla... vazgeçti nihayet o da... bu gün bi şarkı dinledim. hatırlattı bana geçmişi.. inanamıyorum. ilk 2 yılı o mu yaşattı bana? ben miydim o salak güvensiz aşık? nasıl affedebildim onca şeyi... nasıl hiç aklıma bile gelmedi şimdiye kadar?

şu an okadar net ki herşey. inanın kızlar çok saftım tertemizdim ilk tanıştığımda onunla. ilk aşkımdı. ilk sevgilim. hiç kimse beni onun üzdüğü kadar üzmedi... safçaydı sevgim... hayallerim tertemizdi... kirletmiş hepsini...yıkmış hayallerimi de... unuttuğumu sanmışım ben o günleri.. çekmiş bana bütün yaptıklarını.. üstelik ben farkında bile değilimişim.. ben çektirmişim ona.. farkında olmadan..

uzun oldu kusura bakmayın sadece yazmak istedim...

"Bir gün hayatına biri girecek. Ve o gün, Daha öncekilerle neden işlerin yürümediğini anlayacaksın!" (Elif Şafak)

Nedense aklıma direk Elif Şafak'ın bu sözü geldi.

Kendimi gördüm bi an herşey aynı hemde herşey ayrıldığın kısma kadar.Artık eskisi gibi olmuyor be hemde hiç.Güvenmiyorsun kimseye aklında hep bi şüphe hiç geçmiyor.Sevmiyorsun artık kimseyi sadece kendini oyalıyorsun.

melancol .!.:

"Bir gün hayatına biri girecek. Ve o gün, Daha öncekilerle neden işlerin yürümediğini anlayacaksın!" (Elif Şafak)

Nedense aklıma direk Elif Şafak'ın bu sözü geldi.

Genişletmek için tıkla...

çok güzel söz. umarım öyle olur:)

gi.em .!.:

Kendimi gördüm bi an herşey aynı hemde herşey ayrıldığın kısma kadar.Artık eskisi gibi olmuyor be hemde hiç.Güvenmiyorsun kimseye aklında hep bi şüphe hiç geçmiyor.Sevmiyorsun artık kimseyi sadece kendini oyalıyorsun.

Genişletmek için tıkla...

evet çok zor yeniden sevebilmek güvenebilmek. ama iyi insanlar da var hayatta, bizimki şansızlık belki. bir gün doğru insanla karşılaşabileceğimiz umudunu kaybetmemek lazım. vazgeçmemeliyiz bence:)