- 3 Aralık 2007
- 185
- 4
- 39
merhabalar hikayemi sizlerle paylaşmak istedim birilerine umut olsun diye...
benim hikayem 2005 yılından bu yana devam etti.evliliğimizin ilk zamanlarından bu yıla kadar devamlı tedavilerle geçirdim.şöyle anlatayım sizlere evlendiğim zaman hemen bebek istedik ama olmadı belli bi ayın geçmesini bekledik ama olmadı... olmadı... olmadı... artık umutsuzluğa kapılmıştım 1 yıl oldu hala tık yok bebekleride okadar çok severim ki eşimde öle çok düşkündük artık bişiyler yapmak gerekiyordu oturduk konuştuk eşimle ne yapmalıyız diye en sonunda doktora gitmeye karar verdik ilk ben gittim doktorum polikistik olduğumu söyledi zaten bende adet düzensizliği vardı bebeğin olur ama biraz uğraştırır seni dedi çok üzüldüm o an acaba anne olamıyacakmıyım ben dedim annelik duygusunu tadamıyacakmıyım ben dedim neyse doktorum ilaçlarla tedaviye başlarız oda olmazsa aşılama yaparız dedi. evetttt biz başladık tedaviye yumurta uyarıcı ilaçlar yumurtlamaya yardımcı ilaçla felan filan hepsini denedik tedavinin 6.ayına geldik gene tık yokkkk.... peki neden neden olmuyordu ilaçda kullanıyordum doktor herşey çok güzel diyordu eee peki neden olmuyordu en sonunda doktorum eşiminde doktora gitmesini önerdi gitti... veeee varikosel olduğunu öğrendik hareket yavaşlığı sprem azlığı morfoloji felan filan gene üzüntü gene umutsuzluk dedim artık yokkk olmuyacak bizim bebeğimiz öyle umutsuzdum ki tedaviye gdiyorum ama olmuyacağını biliyorum ya beynime o kadar çok işlemiş bu ayda oolmuyacak diyordum hep her adetim gelişinde ağlamalar üzülmeler kendime gelememeler böle böle devirdik yılları saolsun eşim hep yanımdaydı hep destek oldu ama hiç umutsuzluğa kapılmadı eninde sonunda olucak diyordu hep ama bende bi umutsuzluk gidiyordu.. evettt doktor baktı ilaçlarla olmuyor aşılama olucaksın dedi tamanm dedik olsun bebek olsunda ne olursa olsun 1.aşılamamızı oldum inanın bana hiç umudum yoktu olmuyacağını biliyordum ya dediğim gibi de olmadı test günü adetim geldi artık doktora gitmek istemiyordum gitmiyaceğim olursa olur olmazsa olmaz dünyada bir benmiyim çocuğu olmayan diyordum. bi kaç ay ara verdim sonra tekrar karar verdim gitmeye bu sefer başka doktora gittim aşılama için ikinci aşılamamıda oldum bende gene ümitsizlik olmuyacak edaları aklıma gelen hep başıma geliyor benim tabi bunlardan eşimin haberi yok ona bu sefer olucak bebeğimiz diyordum evet dediğim gibi olmadı gene sonuç negatifff... ne yapalım bunda da vardır bi hayır diyordum her seferinde vakti zamanı vardır diyordum böle böle teselli buluyordum ama inanıyordum bir gün benimde bebeğim olucak ve bende anne olucaktım nekadar çokk istiyordum bi yavrumun olmasıını dünyaları isteseler vermeye hazırdım oysa... olmuyordu ne yapmalıydı da bi bebeğimiz olmalıydı gene eşimle oturduk konuştuk ne yapalım diye doktorum ikimizde de sorun olduğu için tüp bebek yapmamızı önerdi eşimle konuştuk maddi imkanlarız çok iyi deildi nerden bulurduk o kadar parayı bu tüp bebek işini ailelerimizle paylaştık allah razı olsun onlarda destek oldular veee kararımızı verdik artık tüp bebek deniyecektik eğer bu da olmazsa da bu sayfayı burada kapatacaktık doktorumla görüşmeye gittik bize iyi bir tüp bebek merkezi önerdi yaşadımız şehirden uzaktaydı dedim nasıl yaparım oralarda ailem yanımda yok kimden moral alırım kim bana destek olur merkez istanbuldaydı adı istanbul tüp bebek merkezi doktor aret kamar neyse karar verildi gidicektim artık tedavimi kendi doktorum yaptı istanbula sadece yumurta toplama ve transfer için gidecektim tedavim bitti istanbul yolcusu hazırdı artık bismillah yola çıktık güzel haberlerle dönersin inş.deyip yolladılar bizi öle böle geldik merkeze güler yüzlü insanlar karşıladı bizi aret bey deseniz melek gibi temiz yüzlü bir insan çokkk motive etti beni çokk umut verdi bana saolsun allah o insanlardan razı olsun... polikistik olduğum için yumişim çok oldu benden tam tamına 47 tane yumiş toplandı aret bey her kişiye nasip olmaz bu kadar yumurta dedi güldük hep beraber 4 gün sonra transfer dediler dediler ama bende bi karın şişliği karnımda ağrılar sanki 9 aylık hamile gibi karnım şişti acılar ağrılar nefes darlığı ölüyorum sandım nefes alamamaya başladım 4.gün sevine sevine gittim merkeze tarnsfer olucam diye bu arada 16 yumurtam döllenmiş hepside çok iyi kalitedelermiş ben bunun sevinciyle gittim doktorum ultrasondan baktı ve ohss olmuşsun dedi dedim o ne doktor bey karnın su toplamış dedi tarnsferini gelecek aya yapıcaz dedi dünyalar başıma yıkıldı neden peki dedim ben çok hazırlıklı gelmiştim yapamayıs yaparsak hamile kalırsan karnından su çekmemiz lazım dedi eşimle de konuştu tamam dedik yolculuğa çıktık ama moreller sıfır tabi yavrularımı 1 ay donduracaklardı bazı yerlerden dondurulmuş yumurtaların tutma şansının düşük olduğu okumuştum o yüzden bende gene umutsuzluk başladı olmuyacak diye çok korktum neyse 1 ay sonra gene gittik merkeze ve transferim oldu 3 tane yerleştirdiler hiç umudum yoktu o yüzden heyecan felan hiç yoktu bende olmuyacak diyordum hep içimden transferimin 9.günü test yapmaya karar verdim çokk merak ediyorum bi akşam üsttü kimselere haber vermeden eczane den aldım test gizlice yaptım gözlerimi kapattım o anda ya yoksa ya olmadıysa diye korkular içindeydim bi baktım 2 çizgi 2.çizgi çok hafif belliydi bu da yeterdi bana allahım nasıl sevindim titriyorum acaba eşime söylesem bi söylersem ya yoksa... dayanamadım söyledim çokk sevindim çok sevinmekte istemiyorum ya olmassa ozaman çok yıkılırdık ertesi gün sabah dayanamadım aldım gene bi test yaptım ve 2.çizgi koyulaşmış allahımmmm dünyalar benimdi artıkkkkk bende anne olucaktım hayallerim gerçek oluyordu bundan öte bi mutluluk varmı??? hemen eşime söyledim adam havalara uçtu durr dedim daha erken keseyi görmeden bu karar sevinmeyelim aileme haber verdim herkes çokk ama çokkk sevindi artık test gününü bekledim ve o büyük gün geldi kan tahlilimi verdim 2 saat sonra almaya gittik eşimle gittik ama heyacan dorukda tavan yaptıı...o 2 saat geçmiyordu neyse zaman gelmişti artık hemşire bi bana bi kağıda bakıyordu evetttt söle artık dedimmm ölceğim yoksa kağıdı salladı veee mücdeeee hamilesin dediii anlatamam sizlere o anki sevincimi eşimle birbirimize sarıldık ağladık evttt bizimde artık bi yavrumuz olacaktı ben anneee eşi babaa olucaktı rabbim sen ne büyüksün şükürler olsun sana.. hemen herkeslere haber verdik bu güzel haberi doktora gittik 1 hafta sonra keseye bakalım dedi değer yüksek belki ikiz olabilir dedi bizim sevincimiz 2 kat arttı.1 hafta oldu ve keseyi görmeye gittik heyecanla doktor ultrasonda baktı bu ne yaaa dedi dedim nolduuu bi aksilikmi var hayır 3 tane kese var burda dedi ayyyyyyy allahımmmm hepside tutmuş ne güzelll çokkk mutlu oldukk çokkk anlatılmazdı bu mutluluk ben 1 taneye hasretken rabbim 3 tane verdi... doktorum 3çüz gebeliklerin riskli olucağını erken doğum riskinin çok olduğunu söyledi bekleyelim belki 1 tanesi kendiliğinden atar dedi çünkü 1 tane kese aşağıda dedi belki o düşer kendiliğinden dedi bekleyelim 1 ay dedi bu arada kontroller devam ediyordu her gittiğimizde 3 bebeğin gelişimleri çok iyi gidiyordu ayından önde gidiyordu kiloları felan çok iyiydi derken birgün yoğun bir kanama geçirdim öle böle deildi ama aşırıydı dedim yavrularım beni terketti hemen doktora koştum ağlaya ağlaya dedi korkma hepside iyiler ama 1.tanesini sonlandırmamız lazım yoksa diğerlerini de kaybedersin dedi ama ben onları yıllarca bekledim dedim çok zor ama hepsini kaybetmekde var dedi çok iyi düşün zaman daralıyor dedi nasıll olurdu da kıyardım bebeğime ben ona kavuşmak için ne acılar çektim ne zorluklar çektim hayırr dedim yapamam nasıl kıyarım ben yavruma bana sımsıkı tutunmuşken ben onu nasıl bırakırım eşim de istemiyordu çok uğraştık çünkü ama yaa diğerleride giderse diyorduk en iyisi merkezdeki doktorla konuşmak aret beyi aradım ona anlattım oda 1.tanesini sonlandırmaktan yanaydı biz böyle olayları çok gördük kızım dedi en iyisi sonlandırmak ya erken doğum yaparsan diğerleride gidecek ozaman dedi çokk düşündüm çok zor oldu sonunda kararımı verdim hepsini kaybetmeyi göze alamadım ve tamam dedim olsun gene istanbula gittik yavrumun 1 tanesi gitti
evettt öyle böyle aylar geçti ve kuzularım dünyaya gözlerini açtılar şuan 8 aylık 1 kızım ve 1 oğlum varr ceylin ve eren okadar tatlılarki o kadar güzellerki sizlere anlatamam rabbim bu güzel duyguyu isteyen herkezlere yaşatsın ben yaşadım çok şükür bende emeği geçen merkezdeki herkeze sonsuz şükranlarımı sunuyorum evettt benim hikayem burada sona eriyor ben sizlere umut olayım rabbim gönlünüze göre versin... umudunuzu hiç bir zaman yitirmeyin hiçç ummadığınız bi zamanda istedikleriniz olsun inş. sevgiyle kalın...
benim hikayem 2005 yılından bu yana devam etti.evliliğimizin ilk zamanlarından bu yıla kadar devamlı tedavilerle geçirdim.şöyle anlatayım sizlere evlendiğim zaman hemen bebek istedik ama olmadı belli bi ayın geçmesini bekledik ama olmadı... olmadı... olmadı... artık umutsuzluğa kapılmıştım 1 yıl oldu hala tık yok bebekleride okadar çok severim ki eşimde öle çok düşkündük artık bişiyler yapmak gerekiyordu oturduk konuştuk eşimle ne yapmalıyız diye en sonunda doktora gitmeye karar verdik ilk ben gittim doktorum polikistik olduğumu söyledi zaten bende adet düzensizliği vardı bebeğin olur ama biraz uğraştırır seni dedi çok üzüldüm o an acaba anne olamıyacakmıyım ben dedim annelik duygusunu tadamıyacakmıyım ben dedim neyse doktorum ilaçlarla tedaviye başlarız oda olmazsa aşılama yaparız dedi. evetttt biz başladık tedaviye yumurta uyarıcı ilaçlar yumurtlamaya yardımcı ilaçla felan filan hepsini denedik tedavinin 6.ayına geldik gene tık yokkkk.... peki neden neden olmuyordu ilaçda kullanıyordum doktor herşey çok güzel diyordu eee peki neden olmuyordu en sonunda doktorum eşiminde doktora gitmesini önerdi gitti... veeee varikosel olduğunu öğrendik hareket yavaşlığı sprem azlığı morfoloji felan filan gene üzüntü gene umutsuzluk dedim artık yokkk olmuyacak bizim bebeğimiz öyle umutsuzdum ki tedaviye gdiyorum ama olmuyacağını biliyorum ya beynime o kadar çok işlemiş bu ayda oolmuyacak diyordum hep her adetim gelişinde ağlamalar üzülmeler kendime gelememeler böle böle devirdik yılları saolsun eşim hep yanımdaydı hep destek oldu ama hiç umutsuzluğa kapılmadı eninde sonunda olucak diyordu hep ama bende bi umutsuzluk gidiyordu.. evettt doktor baktı ilaçlarla olmuyor aşılama olucaksın dedi tamanm dedik olsun bebek olsunda ne olursa olsun 1.aşılamamızı oldum inanın bana hiç umudum yoktu olmuyacağını biliyordum ya dediğim gibi de olmadı test günü adetim geldi artık doktora gitmek istemiyordum gitmiyaceğim olursa olur olmazsa olmaz dünyada bir benmiyim çocuğu olmayan diyordum. bi kaç ay ara verdim sonra tekrar karar verdim gitmeye bu sefer başka doktora gittim aşılama için ikinci aşılamamıda oldum bende gene ümitsizlik olmuyacak edaları aklıma gelen hep başıma geliyor benim tabi bunlardan eşimin haberi yok ona bu sefer olucak bebeğimiz diyordum evet dediğim gibi olmadı gene sonuç negatifff... ne yapalım bunda da vardır bi hayır diyordum her seferinde vakti zamanı vardır diyordum böle böle teselli buluyordum ama inanıyordum bir gün benimde bebeğim olucak ve bende anne olucaktım nekadar çokk istiyordum bi yavrumun olmasıını dünyaları isteseler vermeye hazırdım oysa... olmuyordu ne yapmalıydı da bi bebeğimiz olmalıydı gene eşimle oturduk konuştuk ne yapalım diye doktorum ikimizde de sorun olduğu için tüp bebek yapmamızı önerdi eşimle konuştuk maddi imkanlarız çok iyi deildi nerden bulurduk o kadar parayı bu tüp bebek işini ailelerimizle paylaştık allah razı olsun onlarda destek oldular veee kararımızı verdik artık tüp bebek deniyecektik eğer bu da olmazsa da bu sayfayı burada kapatacaktık doktorumla görüşmeye gittik bize iyi bir tüp bebek merkezi önerdi yaşadımız şehirden uzaktaydı dedim nasıl yaparım oralarda ailem yanımda yok kimden moral alırım kim bana destek olur merkez istanbuldaydı adı istanbul tüp bebek merkezi doktor aret kamar neyse karar verildi gidicektim artık tedavimi kendi doktorum yaptı istanbula sadece yumurta toplama ve transfer için gidecektim tedavim bitti istanbul yolcusu hazırdı artık bismillah yola çıktık güzel haberlerle dönersin inş.deyip yolladılar bizi öle böle geldik merkeze güler yüzlü insanlar karşıladı bizi aret bey deseniz melek gibi temiz yüzlü bir insan çokkk motive etti beni çokk umut verdi bana saolsun allah o insanlardan razı olsun... polikistik olduğum için yumişim çok oldu benden tam tamına 47 tane yumiş toplandı aret bey her kişiye nasip olmaz bu kadar yumurta dedi güldük hep beraber 4 gün sonra transfer dediler dediler ama bende bi karın şişliği karnımda ağrılar sanki 9 aylık hamile gibi karnım şişti acılar ağrılar nefes darlığı ölüyorum sandım nefes alamamaya başladım 4.gün sevine sevine gittim merkeze tarnsfer olucam diye bu arada 16 yumurtam döllenmiş hepside çok iyi kalitedelermiş ben bunun sevinciyle gittim doktorum ultrasondan baktı ve ohss olmuşsun dedi dedim o ne doktor bey karnın su toplamış dedi tarnsferini gelecek aya yapıcaz dedi dünyalar başıma yıkıldı neden peki dedim ben çok hazırlıklı gelmiştim yapamayıs yaparsak hamile kalırsan karnından su çekmemiz lazım dedi eşimle de konuştu tamam dedik yolculuğa çıktık ama moreller sıfır tabi yavrularımı 1 ay donduracaklardı bazı yerlerden dondurulmuş yumurtaların tutma şansının düşük olduğu okumuştum o yüzden bende gene umutsuzluk başladı olmuyacak diye çok korktum neyse 1 ay sonra gene gittik merkeze ve transferim oldu 3 tane yerleştirdiler hiç umudum yoktu o yüzden heyecan felan hiç yoktu bende olmuyacak diyordum hep içimden transferimin 9.günü test yapmaya karar verdim çokk merak ediyorum bi akşam üsttü kimselere haber vermeden eczane den aldım test gizlice yaptım gözlerimi kapattım o anda ya yoksa ya olmadıysa diye korkular içindeydim bi baktım 2 çizgi 2.çizgi çok hafif belliydi bu da yeterdi bana allahım nasıl sevindim titriyorum acaba eşime söylesem bi söylersem ya yoksa... dayanamadım söyledim çokk sevindim çok sevinmekte istemiyorum ya olmassa ozaman çok yıkılırdık ertesi gün sabah dayanamadım aldım gene bi test yaptım ve 2.çizgi koyulaşmış allahımmmm dünyalar benimdi artıkkkkk bende anne olucaktım hayallerim gerçek oluyordu bundan öte bi mutluluk varmı??? hemen eşime söyledim adam havalara uçtu durr dedim daha erken keseyi görmeden bu karar sevinmeyelim aileme haber verdim herkes çokk ama çokkk sevindi artık test gününü bekledim ve o büyük gün geldi kan tahlilimi verdim 2 saat sonra almaya gittik eşimle gittik ama heyacan dorukda tavan yaptıı...o 2 saat geçmiyordu neyse zaman gelmişti artık hemşire bi bana bi kağıda bakıyordu evetttt söle artık dedimmm ölceğim yoksa kağıdı salladı veee mücdeeee hamilesin dediii anlatamam sizlere o anki sevincimi eşimle birbirimize sarıldık ağladık evttt bizimde artık bi yavrumuz olacaktı ben anneee eşi babaa olucaktı rabbim sen ne büyüksün şükürler olsun sana.. hemen herkeslere haber verdik bu güzel haberi doktora gittik 1 hafta sonra keseye bakalım dedi değer yüksek belki ikiz olabilir dedi bizim sevincimiz 2 kat arttı.1 hafta oldu ve keseyi görmeye gittik heyecanla doktor ultrasonda baktı bu ne yaaa dedi dedim nolduuu bi aksilikmi var hayır 3 tane kese var burda dedi ayyyyyyy allahımmmm hepside tutmuş ne güzelll çokkk mutlu oldukk çokkk anlatılmazdı bu mutluluk ben 1 taneye hasretken rabbim 3 tane verdi... doktorum 3çüz gebeliklerin riskli olucağını erken doğum riskinin çok olduğunu söyledi bekleyelim belki 1 tanesi kendiliğinden atar dedi çünkü 1 tane kese aşağıda dedi belki o düşer kendiliğinden dedi bekleyelim 1 ay dedi bu arada kontroller devam ediyordu her gittiğimizde 3 bebeğin gelişimleri çok iyi gidiyordu ayından önde gidiyordu kiloları felan çok iyiydi derken birgün yoğun bir kanama geçirdim öle böle deildi ama aşırıydı dedim yavrularım beni terketti hemen doktora koştum ağlaya ağlaya dedi korkma hepside iyiler ama 1.tanesini sonlandırmamız lazım yoksa diğerlerini de kaybedersin dedi ama ben onları yıllarca bekledim dedim çok zor ama hepsini kaybetmekde var dedi çok iyi düşün zaman daralıyor dedi nasıll olurdu da kıyardım bebeğime ben ona kavuşmak için ne acılar çektim ne zorluklar çektim hayırr dedim yapamam nasıl kıyarım ben yavruma bana sımsıkı tutunmuşken ben onu nasıl bırakırım eşim de istemiyordu çok uğraştık çünkü ama yaa diğerleride giderse diyorduk en iyisi merkezdeki doktorla konuşmak aret beyi aradım ona anlattım oda 1.tanesini sonlandırmaktan yanaydı biz böyle olayları çok gördük kızım dedi en iyisi sonlandırmak ya erken doğum yaparsan diğerleride gidecek ozaman dedi çokk düşündüm çok zor oldu sonunda kararımı verdim hepsini kaybetmeyi göze alamadım ve tamam dedim olsun gene istanbula gittik yavrumun 1 tanesi gitti
evettt öyle böyle aylar geçti ve kuzularım dünyaya gözlerini açtılar şuan 8 aylık 1 kızım ve 1 oğlum varr ceylin ve eren okadar tatlılarki o kadar güzellerki sizlere anlatamam rabbim bu güzel duyguyu isteyen herkezlere yaşatsın ben yaşadım çok şükür bende emeği geçen merkezdeki herkeze sonsuz şükranlarımı sunuyorum evettt benim hikayem burada sona eriyor ben sizlere umut olayım rabbim gönlünüze göre versin... umudunuzu hiç bir zaman yitirmeyin hiçç ummadığınız bi zamanda istedikleriniz olsun inş. sevgiyle kalın...