Merhabalar..
Bende anca fırsat buldum yazmaya ve sizinle hikayemi paylaşmak istiyorum.
Benim doğumum 15 kasımda olacaktı. 27 ekim günü sabah her pazartesi olduğu gibi
bankalarda işim vardı. Ihlaya tıslaya birkaç bankaya gittim.
O gün inanılmaz bir yağmur vardı.
Bankalardan sonra hastaneye gitmem lazımdı, son ayın içine girdiğimizden her hafta p.tesi gitmem gerekiyordu artık. O kadar yorulmuştum ki, bankalarda hastaneye yarın gideyim falan diye düşünürken neyseki kararımı verdim ve hastaneye gittim.
Tam bana sıra gelecekti ki, bir tuvalete gideyim dedim. Tuvalete gittiğimde hafif kanama başladığını gördüm.
Daha önceden zaten plasentanın rahim ağzında olduğunu biliyordum ve
eğer kanama olursa bunun tehlikeli olabileceğini dr.um bana söylemişti.
Neyse ki tam da hastaneye gittiğim zaman bu olay oldu.
Dr. beni muayene etti, plasenta parçalanmış, hemen yatışını yapmam lazım dedi.
Eşim yurtdışında, ablalarım ve arkadaşlarım işte, annem yanlız gelmeye kalksa en az 2 saat sürer.
Hastane çantam evde, ne benim nede bebeğimin hiçbişeyi yanımda değil.
Arabayı hastanede yer bulamadım caddede bıraktım.
Dr. a yalvarıyorum ''hocam nolur, ben gidip eşyalarımı alıyım evden bari.''
Yok kadın ikna olmuyor bırakamam bu halde seni diyor. (iyikide bırakmamış)
Neyse beni yatırdı dr.um.Görümcemi aradım, annemi aradım gelmeye çalışıyorlar ama köprüden geçmeleri gerekiyor, yağmur yağıyor, trafik akmıyor.
Başka dr. geliyor, hemşireler geliyor, ''sen yalnızmısın , herkes doğuma ordu halinde gelir, sen yalnızmı geldin'' diyorlar.
Artık sinirim bozulmaya başladı. Dr.um geldi, artık bekleyemeyiz seni sezeryana almamız lazım dedi ve ben mecburen doğuma girdim.
Bebişimin hiçbişeyi yok (kıyafetleri) ağlamıyım diyorum, kendimi tutamıyorum.
Doğuma girdim, bayıldım, ayıldım, annemler gelmiş.
Görümcem hala yok. Annemde araba yok diye görümcem eve uğrayıp çantamı alacaktı.
Neyse tam kestiremiyorum ama yarım saat sonra diyeyim görümcem eşyalarımla geldi. Bebişimi giydirmişler, yanıma getirdiler. Plasentanın yırtılmasından dolayı bebişim bir miktar kan yutmuş. Eğer ertesi güne kalsam bebeğimi kurtaramazlarmış.
Tam zamanında almışız dedi dr.um bebeğimi
Midesini yıkamışlar kuşumun. çok tatlı bir bebekle karşılaştım. 20 gün erken doğmasına rağmen 3.430 gr ve 53 cm. bir bebeğim olmuştu.
Saat 15 de doğum yaptım. Akşam saat 8 de tekrar bebeğimin midesi yıkandı çünkü kakasını kan gibi yapıyordu. Bebeğimi yoğun bakıma alacaklardı ki; midesinde bir kanama falan olmadığından yoğun bakıma girmeden kurtardık.
Ehhh nihayetinde ertesi günde babamız geldi ve doğum hikayemiz bu şekilde son buldu.
Herkese sorunsuz doğumlar ve bebekleriyle uzun, keyifli hayatlar dilerim...
Bende anca fırsat buldum yazmaya ve sizinle hikayemi paylaşmak istiyorum.
Benim doğumum 15 kasımda olacaktı. 27 ekim günü sabah her pazartesi olduğu gibi
bankalarda işim vardı. Ihlaya tıslaya birkaç bankaya gittim.
O gün inanılmaz bir yağmur vardı.
Bankalardan sonra hastaneye gitmem lazımdı, son ayın içine girdiğimizden her hafta p.tesi gitmem gerekiyordu artık. O kadar yorulmuştum ki, bankalarda hastaneye yarın gideyim falan diye düşünürken neyseki kararımı verdim ve hastaneye gittim.
Tam bana sıra gelecekti ki, bir tuvalete gideyim dedim. Tuvalete gittiğimde hafif kanama başladığını gördüm.
Daha önceden zaten plasentanın rahim ağzında olduğunu biliyordum ve
eğer kanama olursa bunun tehlikeli olabileceğini dr.um bana söylemişti.
Neyse ki tam da hastaneye gittiğim zaman bu olay oldu.
Dr. beni muayene etti, plasenta parçalanmış, hemen yatışını yapmam lazım dedi.
Eşim yurtdışında, ablalarım ve arkadaşlarım işte, annem yanlız gelmeye kalksa en az 2 saat sürer.
Hastane çantam evde, ne benim nede bebeğimin hiçbişeyi yanımda değil.
Arabayı hastanede yer bulamadım caddede bıraktım.
Dr. a yalvarıyorum ''hocam nolur, ben gidip eşyalarımı alıyım evden bari.''
Yok kadın ikna olmuyor bırakamam bu halde seni diyor. (iyikide bırakmamış)
Neyse beni yatırdı dr.um.Görümcemi aradım, annemi aradım gelmeye çalışıyorlar ama köprüden geçmeleri gerekiyor, yağmur yağıyor, trafik akmıyor.
Başka dr. geliyor, hemşireler geliyor, ''sen yalnızmısın , herkes doğuma ordu halinde gelir, sen yalnızmı geldin'' diyorlar.
Artık sinirim bozulmaya başladı. Dr.um geldi, artık bekleyemeyiz seni sezeryana almamız lazım dedi ve ben mecburen doğuma girdim.
Bebişimin hiçbişeyi yok (kıyafetleri) ağlamıyım diyorum, kendimi tutamıyorum.
Doğuma girdim, bayıldım, ayıldım, annemler gelmiş.
Görümcem hala yok. Annemde araba yok diye görümcem eve uğrayıp çantamı alacaktı.
Neyse tam kestiremiyorum ama yarım saat sonra diyeyim görümcem eşyalarımla geldi. Bebişimi giydirmişler, yanıma getirdiler. Plasentanın yırtılmasından dolayı bebişim bir miktar kan yutmuş. Eğer ertesi güne kalsam bebeğimi kurtaramazlarmış.
Tam zamanında almışız dedi dr.um bebeğimi
Midesini yıkamışlar kuşumun. çok tatlı bir bebekle karşılaştım. 20 gün erken doğmasına rağmen 3.430 gr ve 53 cm. bir bebeğim olmuştu.
Saat 15 de doğum yaptım. Akşam saat 8 de tekrar bebeğimin midesi yıkandı çünkü kakasını kan gibi yapıyordu. Bebeğimi yoğun bakıma alacaklardı ki; midesinde bir kanama falan olmadığından yoğun bakıma girmeden kurtardık.
Ehhh nihayetinde ertesi günde babamız geldi ve doğum hikayemiz bu şekilde son buldu.
Herkese sorunsuz doğumlar ve bebekleriyle uzun, keyifli hayatlar dilerim...
