Kendi hayat hikayemden bahsedeceğim.Endişelerim ,korkularım ve yaşamdan alıkoyan şeyleri aktaracağım ki bana öneride bulunabilin.
çocukluk evresinden bahsetmek istiyorum.Hatırladığım anlatmaktan utandığım şeyler yaşadım.Hala hatırlayınca üzülürüm.Küçüken 6 yaş civarı bir gece vakti kalkmak istedim
Bir elin pijamanın içinde olduğunu hissettim çocuktum ,korktum.
Dayımdı yanı başımda durup bunu yapan kişi.
Kaç defa buna maruz kaldım bilmiyorum.Sadece hatırladığım yalnız bu..
Kendi cinsel kimligimi ve hazzı keşfetmiştim.
Cocuktu. Televizyondan ailemiz izin vermezdi,yaşımıza uygun olmayan seyler izlemeye.
aAcak gizliden izlerdik.Karı- koca olma sahnelerini izlerdik.Sonra arkadaşlarımla o sahnelerde oyunlar oynar evcilik adı altında onları tatbik ederdik.Bunu birkaç arkadaşımla yaptım.Belki de o taciz hissini deneyimliyordum.Bunu yakın bir akra kızı ilede yaptık.
Çünkü o da dayım tarafında taciz edilmişti.
Bazı seyleri idrak ettik.Kendi aramizda bunları konuşurken ailemizden birileri duydu.Bizi zorlayarak konuyu ögrendiler.Sonra dayımın bulunduğu yerde biz kalmadık.Dayım o zamanlar 12 yaşları civarındaydı.
Bazı şeyleri idrak ettikten sonra arkadaşlarımla öyle seyleri yapmanın yanlış olduğunu anladım.Bu beni hala hatırladıkça rahatsız eder.
Sonra ömrüm ikinci evresi başladı.
Ben dil kursuna gitmek istedim.Oraya kaydımı yaptım, ailemden uzaktım.Yatılı kalacaktım.16 yaşlarımdaydım.
Orda içine kapanan biri oldum.
Normalde zaten cekingen bir yapıdaydım.
Egitim hayatım boyunca sinifta hiç söz almadım diyebilirim.Bir hocamız ilkokulda vardı.Çok agresif biriydi.Butun ogreciler cekinirdi.En cok beni severdi cunku en uslu bendim ona gore .Ama bu korkudan baska bir sey degildi.
Dil kursundaki durumum daha farklıydı.Hocalar ailemi aradı beni aldılar.Kimse ile konuşmamaya yalnız kalmamaya çalıştım.
Hocalar ,psikologlar hersey denendi.Ailem cok ilgiliydi.zorlu surecler gecirdim.İnsanlar tarafında deli muamelesi gordum.Hic unutmam evden dısarı kaçmıştım.Ailem bana zarar verecek diyordum.Sonra çocuklar peşimden gelip taş atiyorlardı.Daha detaylar var bu kadarı kâfî.En son ailem bir arabaya zorla beni bindirip hastaneye yatirmak istediler..O anı hiç unutamiyorum.Zorla iki adam kolumdan tutup beni yukarı çıkardılar.Iğne yapıp sakinlestirdiler.Anneme tek cumlem oldu; "beni birakma ".İlk defa annemle uzun sureden sonra konuşmuştum.Annnem son bir hoca var.Ona goturmek istedi.Tanınan biri işinin ehli.
O kisi bize büyü yapıldığını söyledi.
O gun eve ilk giren bendim.Bana etki etmişti.O hocanın soyledigi yerden büyu yapilan seyi cikarip yaktilar.Kimseye de bu durumu soylemeyin tekrar o kişi size zarar verebilir dendi.O surecide atladım.
Atlattım diyorum.Ben atlattım.Peki insanlrarın zihinlerde var olan duşünceler.Bu sureci birkaç ay sürdü.Ama insaların bana karşı düşunceleri yıllarca..Hep gozlemlendim.Hep problemli olarak goruldum.Oysa gayet iyiydim.ilk zamanlar disari cikmayı istemedim.Ama onuda aştım. Bu durumdan bir ay sonra zaten insanlarin dusuncelerine dikkat eden bir ben vardım .
Ellerimde titreme gordum.Ilkin o surecte kullanilan ilaclardan diye dusundum.Ama ben güclu ve problemsiz gorulmeliydim.Bunu takmaya basladim .
Sonrasın bir tiyatro duzenlenecekti.
Gayet akilli ve saglikliyim bunu ispat etmeliydim.Başrol bana verildi.Okulda duzenlenecekti.Yapmakta problem yoktu.Ama mikrofon elime alamazdim.Daha yeni bazi seyleri asiyorum,Elim titriyor.
Dedim ki ben mikrofonsuz rol almak istiyorum. Sebebini belirtmedim." Olmaz" dediler.Seste problem olur dediler.Bende korktum.Son anda sahnede rol almaktan vazgeçtim.Onları yuzustu biraktim.
Bana ulasmadılar.O gun canim cikana kadar agladım.
Bu titremeyi daha dert ettim.Duzenleyen kiside bana cok sinirlenmisti.Aylar gecti bana soguk ve mesafeli davrandı.Haklıydı.Ama bilmiyordu sebebini..Sonra bu durum icin o hastane bu doktor derken gitmedigim ozel, devlet hicbir yer kalmadı.Hepsi genetik dedi.Ailede var.Ama onların işine engel degil.Ben taktikca problem oldu.Yapim zaten heyecanli biridir.Cok guzel ikili oldular.Takmasan belki hayatimida aksatmayacak.Psikologlarda da destek aldım.Ama nafile..
Anlatamadigim ayrintilar var.
Yaş kemale eriyor.Sırf bu durumu cok aşiri dert ettigim icin evlenmek istemiyorum.Konusu acılınca bile kaciyorum.Psikolog yakinlarina anlat demisti.Anlattim bir arkadasima cok basit gördü.
Yahu ben bunun için yaşayamıyorum.O gayet basit görüyor.Öyle olacak ki benim durumumu tekrar sormadım.Ya gercekten onemsiz yada beni mahcup etmek istemiyor.
Anneme dahi bunu dert ettigimi soyledigimde ciddiye almadı.Bu yuzden artık onların yanında da bunu dert ediniyorum.Bir bardak çayı bile goturmuyorum.Belki spor yapsam bu durum daha da azalacak.Cunku gucsuzlukte var.Biraz da sakin bir yapı da oldum mu hayatima engel değil.Fakat ben artık olmusuz olacak diye adım atmaktan korkuyorum.Tamamen geçmeyecek biliyorum.Bunu kabullenemiyorum.
Bu yasanlardan sonra psikolojim ancak bu kadar toparlandı.
Psikiyatiriye gidip ilaç istemiyorum.Bana kotu seyleri hatirlatiyor...Durumun bende ki tesirini anlamanızın açısından şunu örnek vereyim;Bir gün.K.yağını saçıma sürmek istedim.O yağla bir yandan siseyi kenara koyarken elimden kaydı.Tabi ben durumu titremeye bagladım.Ev berbat oldu.Annem de ani refleksle tepki verdi.Bende doldum.Agladım kapıyı carptım çiktim.Sonra babam pesimden geldi.Çok kotüydüm çünkü.Normal bir tepki degildi:)Tabi onlar neye tepki verdigimi bilmiyor.
Vs.öpüştük koklaştık barıştık.
Bunu aileme anlatamiyorum.
Evlenecegim kişiye nasil anlatacam.Eve misafir geliyor ben mutfakta iş çıkarıp cay saatinde onunla oyalanıp o faslı annemle atlatiyorum.10 yildan fazla boyle oldu.Hep kactim.
Bir kere uzerine gideyim dedim.Onda da elim yandi ama olsun basardim.Keske devam etseydim.Uzerine gittikçe duyarsızlaşırdım.Diger aile fertleri gibi.Amcamın benden daha kotudur.Ama kahvede calısiyor.
Git gide asosyla hayattan artık amacı kalamayan biri oldum.Galiba Sosyal fobiye evrildi.Okulu bile aöften bitirdim.Arkadaslarım vardı.Bu durumdan dolayı hepsi ile ilişkimi kestim.Beni cok severlerdi.Ama soğuk davrandım.Simdi ne ararlar ne sorarlar adım atsam gerisi gelir.Ama ben artik yalnızlığa alıştım.Oysa istesem cok girişken olabilirim.Annede soyler.
Ama korkular buna izin vermiyor.Evliliği anlatıyordum.Ben biri ile tanıştım.Sosyal medyadan o biraz problemli vazgectim.Hala 5 yildir pesimde ama ben derdimi ona bile anlatamadım.
Soylesem belki onun icin problem degil.Hatta neden diyor olmaz.Hiç diyorum.Garibim cinsel problem vs zannediyor.:)Yani kalabalık bir aileler 12 kardeş.Gelenleri tahmin edebilirsiniz.
Ki bu kişi istemem onunde bazen iyiki bu engel var diyorum.Cunku evlenmek istesem bile benim bazı kriterlerim var.Bu o kişi olmaz.Ama sanki mecburmuşum gibi .ilk defa biri ile konustum.Evlilik düşüncesini onunla hayal ettim.Biraz da ona karşı rahat hissediyorum.Ama asla evlenilecek biri degil.Sebeblerini yazssam sizler de tasdik edersiniz.Suan engelledim ama ondan biraz zaman istemistim.O zamana kadar kendini degistir dedim.Degişsede olmaz enazından kendine bir iyilik yapmış olur..O o gun gelimceye kadar umut uzere ben ise olumsuzum..
Ben yaşı 26 olan ölümü bekleyen biri.bakalım daha neler yaşayacağız.
çocukluk evresinden bahsetmek istiyorum.Hatırladığım anlatmaktan utandığım şeyler yaşadım.Hala hatırlayınca üzülürüm.Küçüken 6 yaş civarı bir gece vakti kalkmak istedim
Bir elin pijamanın içinde olduğunu hissettim çocuktum ,korktum.
Dayımdı yanı başımda durup bunu yapan kişi.
Kaç defa buna maruz kaldım bilmiyorum.Sadece hatırladığım yalnız bu..
Kendi cinsel kimligimi ve hazzı keşfetmiştim.
Cocuktu. Televizyondan ailemiz izin vermezdi,yaşımıza uygun olmayan seyler izlemeye.
aAcak gizliden izlerdik.Karı- koca olma sahnelerini izlerdik.Sonra arkadaşlarımla o sahnelerde oyunlar oynar evcilik adı altında onları tatbik ederdik.Bunu birkaç arkadaşımla yaptım.Belki de o taciz hissini deneyimliyordum.Bunu yakın bir akra kızı ilede yaptık.
Çünkü o da dayım tarafında taciz edilmişti.
Bazı seyleri idrak ettik.Kendi aramizda bunları konuşurken ailemizden birileri duydu.Bizi zorlayarak konuyu ögrendiler.Sonra dayımın bulunduğu yerde biz kalmadık.Dayım o zamanlar 12 yaşları civarındaydı.
Bazı şeyleri idrak ettikten sonra arkadaşlarımla öyle seyleri yapmanın yanlış olduğunu anladım.Bu beni hala hatırladıkça rahatsız eder.
Sonra ömrüm ikinci evresi başladı.
Ben dil kursuna gitmek istedim.Oraya kaydımı yaptım, ailemden uzaktım.Yatılı kalacaktım.16 yaşlarımdaydım.
Orda içine kapanan biri oldum.
Normalde zaten cekingen bir yapıdaydım.
Egitim hayatım boyunca sinifta hiç söz almadım diyebilirim.Bir hocamız ilkokulda vardı.Çok agresif biriydi.Butun ogreciler cekinirdi.En cok beni severdi cunku en uslu bendim ona gore .Ama bu korkudan baska bir sey degildi.
Dil kursundaki durumum daha farklıydı.Hocalar ailemi aradı beni aldılar.Kimse ile konuşmamaya yalnız kalmamaya çalıştım.
Hocalar ,psikologlar hersey denendi.Ailem cok ilgiliydi.zorlu surecler gecirdim.İnsanlar tarafında deli muamelesi gordum.Hic unutmam evden dısarı kaçmıştım.Ailem bana zarar verecek diyordum.Sonra çocuklar peşimden gelip taş atiyorlardı.Daha detaylar var bu kadarı kâfî.En son ailem bir arabaya zorla beni bindirip hastaneye yatirmak istediler..O anı hiç unutamiyorum.Zorla iki adam kolumdan tutup beni yukarı çıkardılar.Iğne yapıp sakinlestirdiler.Anneme tek cumlem oldu; "beni birakma ".İlk defa annemle uzun sureden sonra konuşmuştum.Annnem son bir hoca var.Ona goturmek istedi.Tanınan biri işinin ehli.
O kisi bize büyü yapıldığını söyledi.
O gun eve ilk giren bendim.Bana etki etmişti.O hocanın soyledigi yerden büyu yapilan seyi cikarip yaktilar.Kimseye de bu durumu soylemeyin tekrar o kişi size zarar verebilir dendi.O surecide atladım.
Atlattım diyorum.Ben atlattım.Peki insanlrarın zihinlerde var olan duşünceler.Bu sureci birkaç ay sürdü.Ama insaların bana karşı düşunceleri yıllarca..Hep gozlemlendim.Hep problemli olarak goruldum.Oysa gayet iyiydim.ilk zamanlar disari cikmayı istemedim.Ama onuda aştım. Bu durumdan bir ay sonra zaten insanlarin dusuncelerine dikkat eden bir ben vardım .
Ellerimde titreme gordum.Ilkin o surecte kullanilan ilaclardan diye dusundum.Ama ben güclu ve problemsiz gorulmeliydim.Bunu takmaya basladim .
Sonrasın bir tiyatro duzenlenecekti.
Gayet akilli ve saglikliyim bunu ispat etmeliydim.Başrol bana verildi.Okulda duzenlenecekti.Yapmakta problem yoktu.Ama mikrofon elime alamazdim.Daha yeni bazi seyleri asiyorum,Elim titriyor.
Dedim ki ben mikrofonsuz rol almak istiyorum. Sebebini belirtmedim." Olmaz" dediler.Seste problem olur dediler.Bende korktum.Son anda sahnede rol almaktan vazgeçtim.Onları yuzustu biraktim.
Bana ulasmadılar.O gun canim cikana kadar agladım.
Bu titremeyi daha dert ettim.Duzenleyen kiside bana cok sinirlenmisti.Aylar gecti bana soguk ve mesafeli davrandı.Haklıydı.Ama bilmiyordu sebebini..Sonra bu durum icin o hastane bu doktor derken gitmedigim ozel, devlet hicbir yer kalmadı.Hepsi genetik dedi.Ailede var.Ama onların işine engel degil.Ben taktikca problem oldu.Yapim zaten heyecanli biridir.Cok guzel ikili oldular.Takmasan belki hayatimida aksatmayacak.Psikologlarda da destek aldım.Ama nafile..
Anlatamadigim ayrintilar var.
Yaş kemale eriyor.Sırf bu durumu cok aşiri dert ettigim icin evlenmek istemiyorum.Konusu acılınca bile kaciyorum.Psikolog yakinlarina anlat demisti.Anlattim bir arkadasima cok basit gördü.
Yahu ben bunun için yaşayamıyorum.O gayet basit görüyor.Öyle olacak ki benim durumumu tekrar sormadım.Ya gercekten onemsiz yada beni mahcup etmek istemiyor.
Anneme dahi bunu dert ettigimi soyledigimde ciddiye almadı.Bu yuzden artık onların yanında da bunu dert ediniyorum.Bir bardak çayı bile goturmuyorum.Belki spor yapsam bu durum daha da azalacak.Cunku gucsuzlukte var.Biraz da sakin bir yapı da oldum mu hayatima engel değil.Fakat ben artık olmusuz olacak diye adım atmaktan korkuyorum.Tamamen geçmeyecek biliyorum.Bunu kabullenemiyorum.
Bu yasanlardan sonra psikolojim ancak bu kadar toparlandı.
Psikiyatiriye gidip ilaç istemiyorum.Bana kotu seyleri hatirlatiyor...Durumun bende ki tesirini anlamanızın açısından şunu örnek vereyim;Bir gün.K.yağını saçıma sürmek istedim.O yağla bir yandan siseyi kenara koyarken elimden kaydı.Tabi ben durumu titremeye bagladım.Ev berbat oldu.Annem de ani refleksle tepki verdi.Bende doldum.Agladım kapıyı carptım çiktim.Sonra babam pesimden geldi.Çok kotüydüm çünkü.Normal bir tepki degildi:)Tabi onlar neye tepki verdigimi bilmiyor.
Vs.öpüştük koklaştık barıştık.
Bunu aileme anlatamiyorum.
Evlenecegim kişiye nasil anlatacam.Eve misafir geliyor ben mutfakta iş çıkarıp cay saatinde onunla oyalanıp o faslı annemle atlatiyorum.10 yildan fazla boyle oldu.Hep kactim.
Bir kere uzerine gideyim dedim.Onda da elim yandi ama olsun basardim.Keske devam etseydim.Uzerine gittikçe duyarsızlaşırdım.Diger aile fertleri gibi.Amcamın benden daha kotudur.Ama kahvede calısiyor.
Git gide asosyla hayattan artık amacı kalamayan biri oldum.Galiba Sosyal fobiye evrildi.Okulu bile aöften bitirdim.Arkadaslarım vardı.Bu durumdan dolayı hepsi ile ilişkimi kestim.Beni cok severlerdi.Ama soğuk davrandım.Simdi ne ararlar ne sorarlar adım atsam gerisi gelir.Ama ben artik yalnızlığa alıştım.Oysa istesem cok girişken olabilirim.Annede soyler.
Ama korkular buna izin vermiyor.Evliliği anlatıyordum.Ben biri ile tanıştım.Sosyal medyadan o biraz problemli vazgectim.Hala 5 yildir pesimde ama ben derdimi ona bile anlatamadım.
Soylesem belki onun icin problem degil.Hatta neden diyor olmaz.Hiç diyorum.Garibim cinsel problem vs zannediyor.:)Yani kalabalık bir aileler 12 kardeş.Gelenleri tahmin edebilirsiniz.
Ki bu kişi istemem onunde bazen iyiki bu engel var diyorum.Cunku evlenmek istesem bile benim bazı kriterlerim var.Bu o kişi olmaz.Ama sanki mecburmuşum gibi .ilk defa biri ile konustum.Evlilik düşüncesini onunla hayal ettim.Biraz da ona karşı rahat hissediyorum.Ama asla evlenilecek biri degil.Sebeblerini yazssam sizler de tasdik edersiniz.Suan engelledim ama ondan biraz zaman istemistim.O zamana kadar kendini degistir dedim.Degişsede olmaz enazından kendine bir iyilik yapmış olur..O o gun gelimceye kadar umut uzere ben ise olumsuzum..
Ben yaşı 26 olan ölümü bekleyen biri.bakalım daha neler yaşayacağız.
Son düzenleme:
