bende ne zaman moralim bozulsa kendimi bir çıkmazda hissetsem sarılıyorum kağıda sanki o kalemden o duygular döküldükçe içimdeki öfkede hüzün azalıyor sanki.
bazen en iyi dost insanın kalemi değilmidir.
ablacım çok teşekkür ederim paylaşımın için
Bende sadece aglarim ablacim..Hic denemedim kagit kalemi..
Aslinda bir deneyim beynimi yiyen o karincalari dökim kagida...
Belki o zaman beynimde ugultu gider...
hani bazen kötü hissedersiniz kendinizi
adlandıramadığınız duygular taşırsınız
nedir,nedendir niçinler vardır barındırdığınız yüreğinizde
annenizle bile paylaşamazsınız arkadaşınızdır o zaman sırdaşınız.
ama o bile yetmez yüreğinizin çırpıntısını dindirmeğe.
ben hemen kağıda dökerim.
kızdıysam,kırıldıysam acıdır kalemim,kırıcıdır yazım
hüzünlü isem tutamam kendimi görürüm sayfalarda akan yaşlarımı
mutlu isem paylaşmak isterim,herkeze sunmak coşkularımı
herkesinde coşmasını isterim
ama bugün duygularım karışık hepsi bir bütün
kıyamadım birbirinden ayırmaya haz verdi tümü bana
böyle olunca ben,gene doğruyu bulacağımı bilirim....
yeşilimin duyguları.
insanız ve hergünümüz hersaatimiz başka..
bazen dipsiz kuyulara düşüyoruz bazen gülbahçelerindeyiz huzur ve mutlulukla..
yaşamımız boyunca dostlarımız arkadaşlarımızla paylaşıyoruz kalbimize, ruhumuza dökülenleri..
mutlulukları paylaşmak kolayda ya hüzünleri, kederleri, umutsuzlukları..
işte o zaman bir kalem bir kağıt şifa oluyor acıyan yüreğimize..
ben mutluluklarımı dostlarımla, acılarımı kalemimle paylaştım hep..
benim yazınla dostluğum da böyledir, biraz bencil dostum belki kaleme kağıda karşı...
Yarısıdır anlaşmak sevmenin,
Diğer yarısı da acı paylaşmak,
Yaşanmamış acılarda bile,
Yaşarmış gibi davranmak.
yeşilim paylaştıkların için teşekkürler canım arkadaşım
sevgiler...