• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Bu bendeki nazar mı anksiyetemi?

kızlar bende 2 yıl ilaç tedavisi gördüm panikatağa bağlı depresyon teşhisiyle şuan ilacımı bıraktım..
3 ay kadar oldu belki daha fasla oldu..
ama kendimi bazen çok mutsuz hiiseediyorum..
nasıl anlatılır hiç bişe beni mutlu etmiyo.
bazen çok şen şakrak oluyorum gülüyorum şakalar yapıyorum eğleniyorum
bir bakıyorum başka gün çok mutsuzumm içime kapanıyorum kendimi kötü hissediyorum..
o anları nasıl atlıcam nasıl kendimi mutlu edicem o düşüncelerden nasıl sıyrılcam bilemiyorum..
ilaca tekrar bağlanmak asla! istemiyorum
umarım destek olurus birbirimize
 
Son düzenleme:
Aşk Kırıntısı .!.:
kızlar 3 ay önce durup durup ağlama krizleriyle doktora gittim panik atak ve orta şiddette depresyon dedi.
hafif dozda antidepresan kullanıyorum ama 1 aydır kendimi mutsuz ve huzursuz hissediyorum.
ssk doktoruna gittim bağımlılık yapan bi hap verdi, prospektüfünü okuyunca hiç kullanmadım,eski doktorumun verdiği ilacı hiç aksatmadan düzenli kullanıyorum ama hala yokluyor beni bu huzursuzluk.
ansiyete diye düşünüyorum ama anksiyete yaşayanlar dışarıya falan çıkamıyormuş, ben aksine dışarıya atmak istiyorum kendimi ama 3 yaşındaki oğlum hasta olur diye çıkmaıyorum.

sonra buralarda ünlü bir hocaya gittik nazar var dedi, işin doktorluk değil öyle olsa söylerdim dedi, muska yazdı, okunmuş su verdi 21 gün iç dedi, büyüden bile beter olur bu nazar dedi.

internette nazarın pisikolojik etkilerine bakıyorum aynı şeyleri yaşıyorum, öte yandan anksiyeteye bakıyorum bazıları uyuyor bana.

bu bendeki durum nedir bilmiyorum, bildiğim tek şey allaha dua edip 5 vakit namazımı kılıyorum şifa bekliyorum.

ha bu arada doktora dün tel. açtım yarın gel hapları değiştirelim dedi gitmedim, hafta sonu antalyaya gidicez eşim oradaki bir profesöre daha gidelim dedi.
Genişletmek için tıkla...

evet yaygın anksiyete bozukluğu ile karşı karşıyasınız. Huzursuzluk hissinin sizi ne zaman rahatsız ettiğini düşünün. Hayatınızda ufak değişiklikler yapın ve kesinlikle kendinize hasta muamelesi yapmayın ve yapılmasına da izin vermeyin. Yalnız kalmaktan ve size mutsuzluğu çağrıştıran şeylerden uzak durun.
 
Aşk kırıntısı öncelikle üzüldüğümü belirteyim geçmiş olsun...Bak oğlunu düşün ne kadar tatlı di mi sürekli seninle oynamak istiyor...Bağ kuruyor annesiyle golden reitreiver mi neydi şu sarı tüylü tatlı köpekler gibi..:54:Bu köpekler çok tatlılar mıncıklamamak için kendimi zor tutuyorum ama tedirginde oluyorum hiperaktifler depresyona girme ihtimalleri çok düşük mesela..:52: Onun minik dünyasıyla mutlu olabilirsin aslında her insan gözlerini açıp biraz çevresiyle ilgilense (tabi benim komşularım gibi çevreyi dikizlemek ve dinlemek değil) mutlaka sevecek ve uğraşacak bir hobi bulabilir.Tabi eşler ve aileler destek olursa çok daha kolay atlatılabilir..Uzaktan öğüt vermek kolay kabul ediyorum ama hepimizin bazen umutsuz depresyonik olduğu anlar var yani benim bile!:31:

Ama üzüntüm çabuk geçiyor çünkü o kadar komik tip var ki sırf onları görsen gülersin..:53:Kendini harika sanan angutlar,kendilerinin farkında olmadıkları için rahatlar başka türlü yaşayamazlar zaten!:52:Kısacası benim kısa yazamama huyum var,Biraz eğlenmesini bilmek lazım herşeye ve herkese rağmen hayatla bile dalga geçmek gerekiyor yoksa katlanılmaz..zorluklara..acılara di mi?:9:
 
katzi .!.:
tatlım o kadar zordu ki anlatamam. bende aslında yıllarca psikolojik sorunlar varmış ama biz bilememişiz. kendimi kesiyordum mesela. kendime zarar veriyordum. istemiyordum ama yapıyordum bunu. sürekli mutsuzdum ve canım o kadar yanıyordu ki hatta kalbime vuruyordu agrısı. ve hissettiğim acıyı bedensel acıya dönüştürüyordum kendimi keserek filan. öss ye girerken bayılıyordum heyecandan. kusuyordum sürekli.
üniversitenin 2.yılında birden bire eve kapandım. hani öyle bişey ki... insan çıkmak istemiyor yataktan ve sürekli hasta hissediyor kendisini. oysa ben çok sosyal biriydim. tangocuydum. 6 senelik fitnesscıydım. her şey mükemmeldi. birden tepetaklak oldum. ciddiye almadım bu durumu da.
sonra 2010yılının temmuz olayında kötü birşey yaşadım ve travma geçirdim. o günden sonra asla eskisi gibi olamadım ve daha da beter oldum. sürekli kusuyorum, ağlıyorum, bayılıyorum. titriyorum ama nasıl titriyorum görmelisin. artık yüzüm kaymaya başlamıştı sinirden.
ankaraya doktora gittik apar topar. çok iyi bir psikiyatrist.
kendime hakim olamıyordum o titreyişlerim hala gitmez aklımdan delirmiş gibiydim. çok ağır ilaçlar verdi. haftalarca günde 23 saat uyudum resmen. yemek bile yiyemiyordum dogru düzgün düşün. mal gibiydim. 1 sene boyunca hep ağladım hep canım yandı. hep yattım... hatta doktoruma ''hocam ben ölüyorum galiba'' dediğimi hatırlıyorum. ''aklımı mı yitirdim. ne oluyor bana dediğimi'' biliyorum.
yolda yürüyemez haldeydim. kitlenip kalyordum nefes alamıyordum filan. anlatmaya cümleler yetmez.
ama kendime tutunacak bişeyler buldum. ben tek cocugum... ailemi düşündm. annemi babamı. bana bişey olursa ne duruma düşeceklerini.. hepsini düşündüm.
bişeylerle oyalanmak için puzzle aldım 2000 parçalık oturdum onu yaptım. komedi dizileri izledim kendmi iyi hissetmek için. bi bebek kedi sahiplendim sokaktan. her gün kumunu değiştirdim mamasını verdim. sarıldım. sevgi ihtiyacımı öyle giderdim. yaşadıgım evi güzelleştirmeye calsıtım. değişik objeler yapmaya calıstım. becerebildiğim kadar...
gerçekten çok zordu.
olabildiğince çok şeye tutun. tutunabildiğin kadar. o insanların sana ihtiyacı var bunu düşün. çünkü bunları düşününce insan ertesi güne uyanmak için bir amaç belirlemiş oluyor hiç olmazsa.
ara ara yoklayabilir bu durum. ama sakin olup derin nefes alıp ''geçeceğini biliyorum'' demelisin. şuan böyle hissediyorum ama yarın daha iyi hissedicem demelisin canım...
şunu anladım ki kimseye kendisinden fayda yok. ne doktorlar ne ilaçlar... doktora her seans başı 350tl verdim ve şehir dışındaydı.. her ay 500tl doktora veriyordum düşün.. bir sürü ilaç.. alınan 22 kilo da cabası...
bir gün uyandım ki pantolonuma sıgmıyorum. tartıya çıktım.. 48 kilodan 66 kiloya çıkmıştım. üstelik çok çok çok kısa bir sürede. bi kaç ay içinde. ama beni o kadar uyutmuş ki ilaçlar... hiç bişeyin farkına varamamışım. ama benim kullandıgım ilaçlar çok ağır ilaçlardı yeşil reçeteli kırmızı reçeteli filan.
bol bol yagmur camur soguk demeden yürüyüş yap. yavas tempoda ama. iyi geliyor.
blog yazdım mesela. müzik paylastım içimi döktüm fotograf cektim onları paylaştım. yaptıgım objeleri gösterdim filan.. oyalanıcak bişeyler bulmaya calıstım hep.
ama geriye dönüp baktıgımda yemin ederim kendimle gurur duyuyorum. çünkü çok zordu. ve ben bu zorlukları tek başıma atlattım. yalnız yaşıyorum çünkü. yalnız yaşayan birisi için her sey daha da zor.. kendisini çok dinliyor insan kafayı yiyor.
Genişletmek için tıkla...


katzicim çok geçmiş olsun gerçekten çok zor şeyler yaşamış bugünlere gelmişsin. rabbim daha iyi günler göstersin okulunda başarılar versin inş. canım. sen ne kadar ilaç kullandın yada hala kullanıyor musun. uzun uzun ayrıntılarıyla anlatman çok iyi olmuş. bu kadar zorluk çekip ama şuan o günlere bakabilen birini görmek beni umutlandırıyor. bazen hiç geçmicek gibi hissediyorum çünkü. bende şimdi düşününce aslında çocukluğumdan beri bende anksiyete varmış. ama hiç fiziksel belirti göstermemiş beni hiç dibe çekmemiş. tabi bundan 3 buçuk ay öncesine kadar. işte patlak verdi demek en sonunda. ondan önce 22 yaşında pax.. diye bi ilaç kullanmaya başladım 1 buçuk yıla yakın ama almadığım günlerde oluyordu sonra ben çok iyiyim diye pat diye bıraktım. zaten bu ilacada çok yoğun çalıştığım için aşırı stres yaşıyordum kendim başlamıştım dr gitmeden. ben ecz. çalışıyorrumda. aradan 6 ay geçti yani 3 buçuk ay önce sıkıntılarım artmaya başlamıştı zaten ama bi gece bana ateş bastı yanma batma şeklinde nasıl anlatıyım sanki kızgın ütü basıyorlar ama aynı anda zangır zangır titriyorum üşüyorum. çarpıntı başladı tansiyonum normalde düşüktür o yükseldi ve acilde buldum kendimi. ertesi gün yine acildeydim gece. 1 saat uyku bile uyuyamıyordum. dr tüm tahlillerimi yaptı hepsi temiz bende psikoğa gittim. daha doğrusu yolladılar. dr bi ilaç yazdı 3 gün kullanabildim daha beter oldum. sonra ilacımı değiştirdi şuan onu kullanıyorum. fiziksel belirtilerden çarpıntı hafif titreme başımda ağrı uyuşma karıncalanma azar azar hepsinden var. 3 buçuk aydır bunada şükrediyorum. gece ilacım var bide 2, olarak onu içerek uyuyabiliyorum içmezsem yine uyuyamıyorum. sabahlarıda lust.. diye bi ilaç alıyorum. yani ilaç iyi geldimi dediğim gibi fiziksel olarak belirtiler azaldı ama hala var. ilaçlada olsa uyuyorum. ama kendimi yine kötü umutsuz yalnız hissediyorum. dr teşhisine yaygın ank bozukluğu ve majör depresyon demişti zaten.
bende çok uzun anlattım sanırım kusura bakmatyın. bu günler geçsin istiyorum 24 yaşındayım bu illete yakalandım gıcık oluyorum. ama bunada şükür rabbim beterinden saklasın. hepimize şifa versin inşallah. ben senin gibi bi uğraş falan edinemiyorum deniyorum ama kendimi hiçbişeye veremiyorum. işe zor gidiyorum walla. zor çalışıyorum. zaten performansım öle bi düştü ki işsiz kalabilirim:18: zaten daha önce içtiğim ilaç kg yapmıştı onuda kafaya takıyorum şimdi yeni ilaçta yapabilir üzerine bi daha kg almaktan korkuyorum. onuda bırak bu ilaçların faydası oluyo ama yan etkiside çok. bilemiyorum Allah hakkımızda hayırlısını versin
 
ruhan .!.:
katzicim çok geçmiş olsun gerçekten çok zor şeyler yaşamış bugünlere gelmişsin. rabbim daha iyi günler göstersin okulunda başarılar versin inş. canım. sen ne kadar ilaç kullandın yada hala kullanıyor musun. uzun uzun ayrıntılarıyla anlatman çok iyi olmuş. bu kadar zorluk çekip ama şuan o günlere bakabilen birini görmek beni umutlandırıyor. bazen hiç geçmicek gibi hissediyorum çünkü. bende şimdi düşününce aslında çocukluğumdan beri bende anksiyete varmış. ama hiç fiziksel belirti göstermemiş beni hiç dibe çekmemiş. tabi bundan 3 buçuk ay öncesine kadar. işte patlak verdi demek en sonunda. ondan önce 22 yaşında pax.. diye bi ilaç kullanmaya başladım 1 buçuk yıla yakın ama almadığım günlerde oluyordu sonra ben çok iyiyim diye pat diye bıraktım. zaten bu ilacada çok yoğun çalıştığım için aşırı stres yaşıyordum kendim başlamıştım dr gitmeden. ben ecz. çalışıyorrumda. aradan 6 ay geçti yani 3 buçuk ay önce sıkıntılarım artmaya başlamıştı zaten ama bi gece bana ateş bastı yanma batma şeklinde nasıl anlatıyım sanki kızgın ütü basıyorlar ama aynı anda zangır zangır titriyorum üşüyorum. çarpıntı başladı tansiyonum normalde düşüktür o yükseldi ve acilde buldum kendimi. ertesi gün yine acildeydim gece. 1 saat uyku bile uyuyamıyordum. dr tüm tahlillerimi yaptı hepsi temiz bende psikoğa gittim. daha doğrusu yolladılar. dr bi ilaç yazdı 3 gün kullanabildim daha beter oldum. sonra ilacımı değiştirdi şuan onu kullanıyorum. fiziksel belirtilerden çarpıntı hafif titreme başımda ağrı uyuşma karıncalanma azar azar hepsinden var. 3 buçuk aydır bunada şükrediyorum. gece ilacım var bide 2, olarak onu içerek uyuyabiliyorum içmezsem yine uyuyamıyorum. sabahlarıda lust.. diye bi ilaç alıyorum. yani ilaç iyi geldimi dediğim gibi fiziksel olarak belirtiler azaldı ama hala var. ilaçlada olsa uyuyorum. ama kendimi yine kötü umutsuz yalnız hissediyorum. dr teşhisine yaygın ank bozukluğu ve majör depresyon demişti zaten.
bende çok uzun anlattım sanırım kusura bakmatyın. bu günler geçsin istiyorum 24 yaşındayım bu illete yakalandım gıcık oluyorum. ama bunada şükür rabbim beterinden saklasın. hepimize şifa versin inşallah. ben senin gibi bi uğraş falan edinemiyorum deniyorum ama kendimi hiçbişeye veremiyorum. işe zor gidiyorum walla. zor çalışıyorum. zaten performansım öle bi düştü ki işsiz kalabilirim:18: zaten daha önce içtiğim ilaç kg yapmıştı onuda kafaya takıyorum şimdi yeni ilaçta yapabilir üzerine bi daha kg almaktan korkuyorum. onuda bırak bu ilaçların faydası oluyo ama yan etkiside çok. bilemiyorum Allah hakkımızda hayırlısını versin
Genişletmek için tıkla...


tatlım ben bu ilaçları 1eylül 2010dan beri kullanıyorum. sadece xanax'ı ilk 3 ay düzenli olarak günde 2 kez kullandım. sonrasında azaltarak kesti doktorum. zaten o ilaç 3 aydan fazla kullanılmamalıymış bagımlılık yapıyor ve mahvediyor insanı. çarpıntılarım için ise başka bir ilaç verdi. bu güzel bir ilaçtı ve etkisini göstermesi için bilmem ne kadar süre kullanmaya gerek yoktu. onun dışında 2 ayrı ilaç daha kullandım işte.
şuan bütün ilaçları kestik ve sadece cumadan cumaya pax.. içiyorum. 1ay sonra filan onu da tamamen keseceğiz inşallah.
umudunu kaybetme hiç. bütün güç senin içinde unutma. 88 doğumluyum bende.
aslında bu hastalık bir çok insanda var. ve ortaya çıkması için küçük bir patlamaya bakıyor sadece. bendekinin bu aşamaya gelmesi tabi ki kötü oldu. zaten bi kaç yıl öncesinden haberini veriyormuş yavaş yavaş. ama o olayı yaşayınca tamamen patladı işte.
annemi ve babamı hiçe sayamazdım. güçlü olmam gerekliydi. tek çocuğum bir de ben. ölürlerdi yemin ederim. çok düşkünüz çünkü 3ümüz biz birbirimize.
benim kuzenim intihar etti öldü. onda bile çok fena oldular
 
katzi .!.:
tatlım ben bu ilaçları 1eylül 2010dan beri kullanıyorum. sadece xanax'ı ilk 3 ay düzenli olarak günde 2 kez kullandım. sonrasında azaltarak kesti doktorum. zaten o ilaç 3 aydan fazla kullanılmamalıymış bagımlılık yapıyor ve mahvediyor insanı. çarpıntılarım için ise başka bir ilaç verdi. bu güzel bir ilaçtı ve etkisini göstermesi için bilmem ne kadar süre kullanmaya gerek yoktu. onun dışında 2 ayrı ilaç daha kullandım işte.
şuan bütün ilaçları kestik ve sadece cumadan cumaya pax.. içiyorum. 1ay sonra filan onu da tamamen keseceğiz inşallah.
umudunu kaybetme hiç. bütün güç senin içinde unutma. 88 doğumluyum bende.
aslında bu hastalık bir çok insanda var. ve ortaya çıkması için küçük bir patlamaya bakıyor sadece. bendekinin bu aşamaya gelmesi tabi ki kötü oldu. zaten bi kaç yıl öncesinden haberini veriyormuş yavaş yavaş. ama o olayı yaşayınca tamamen patladı işte.
annemi ve babamı hiçe sayamazdım. güçlü olmam gerekliydi. tek çocuğum bir de ben. ölürlerdi yemin ederim. çok düşkünüz çünkü 3ümüz biz birbirimize.
benim kuzenim intihar etti öldü. onda bile çok fena oldular
Genişletmek için tıkla...

başınız sağolsun canım çok üzüldüm kuzenin içinde senin yaşadıkların içinde. ne güzel aşmışsın en zor günleri ailenle beraber. sana bişeyler sormak istiyorum kullandığın ilaçları bırakalı kaç ay oldu. haftada bi aldığın ilaç nedir şimdi bana özelden mesaj atabilir misin? bende de bu hastalık sıkıntılar birikti ve ortaya çıktı. bu günler geçer mi herşey düzelir mi bunları kendime sormak bile istemiyorum artık. kendimi çok mutsuz hissediyorum karmakarışığım aklıma olumsuz o kadar düşünce geliyor ki ben kalkmaya çalıştıkça üstüme biniyorlar.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.
Back