- 25 Aralık 2017
- 773
- 2.145
- 113
O kadar kirgin, uzgun, gerginim ki, annem babam beni vicdansiz yetistirmedi, depremden gelip yanimiza siginan anne babanin gidecek yer arayisina girmesi yasadigim tum hakaretlere ragmen beni uzuyor.Gercekten deger miydi?Dilin neden kemigi yok,bu hirs niye ya niye.Sesini cikarmadan bir kenarda oturup eve huzur vermek cok mu zor. Zaten yarim gun evde yokum,torununuzla vakit gecirip yaranizi sarmaya calismak cok mu zor.Yeni torunu heycanla bekleyip hazirlik yapmak,bir ihtiyacim oldugunda anne,baba olarak yanimizda olmak cok mu zor.
İnanin deprem yasamamis olsalar bu vicdani yapmam,ben de insanim ben de hasa peygamber degilim,o sabirda yok zaten.Ama icten ice uzuluyorum,aksam mutfakta oturup konteynir basvurusu yapmaya calisiyorlardi, ya da cadira gideriz diyorlardi, gercekten degdi mi? sabaha kadar dogru durust uyumadim.Yuz yuze bakacak laf birakmadik,zaten kalamazlar ama ben huzursuzum.
Ben çok üzüldüm valla masal3487 . Çok da iyi anlıyorum tavrını. Ben de muhtemelen aynı hissiyatı yaşardım.Esim simdi geldi, nereye birakti tam olarak bilmiyorum ama iceri girer girmez, ipek gel bak sana ne aldim(ipek kizimiz) yuzu guluyor hic bir sey olmamis gibi davraniyor.İnanin hep onlardan uzaktayim diye ailesini tam olarak taniyamiyorum,onlarin yasantisina gore bu yasananlar normal mi ondan mi herhes normal rahat. Bir tek ben mi uzuluyorum yasananlara, sanki her sey cok olaganmis gibi.
Ne olursa olsun, evlerine gidemeyen insanlar felaket sonrası çocuklarının evine sığamadılar. Tamamen kendilerinin suçu olsa da ben de vicdanen rahatsız olurdum. Benim anlamadığım eşin nasıl oluyor da sakin kalıyor bu durumda. Yani sana kızacak bir şeyi yok zaten de yine de insan rahat edemez. Nereye gittiler kalmaya?
Çok merak ediyorum eşinle diyalogun nasıl olacak bu konuda, o ne düşünüyor, cidden bu konu aklımda çok yer etti.
İnşallah çabucak iyileşirsin, bunca üzüntünün arasında çıkardıkları olaya bak.