- Konu Sahibi EstetikEditor
-
- #1
Merhaba,
Aslında bu yazdığımı bir arkadaşın topiğinde yazmıştım ama sonra ayrı bir konu açsam iyi olur diye düşündüm..
2 gün önce boşanma ve çocuk konulu bir seminere katıldım ve aşağıdaki notları aldım. Umarım kimsenin ihtiyacı olmaz ve ihtiyacı olana da faydası olur.. Konuyla ilgili bilgisi olan arkadaşların da bildiklerini veya tecrübelerini paylaşmalarını rica ederim..
* İnsanlar boşansa bile çocuk için aile olma durumları değişmiyor . Çünkü biri anne biri baba.. En önemlisi anne ve babanın saygı çerçevesinde hareket etmesi.. Asla ve asladiğer ebevyn hakkında çocuğu kışkırtmamalı, diğer ebeveyn kötülenmemeli..
* Çocuk bu dönemde güven kaygısı yaşar.. Mutlaka anne ve babanın çocuğa şunları söylemesi lazım " biz senin annen ve babanız biz anlaşamayıp ayrılmış olabiliriz ama sen bize her zaman her konuda güvenebilirsin. Sana olan sevgimizde, ilgimizde hiçbir değişiklik olmayacak. Çünkü sen bizim çocuğumuzsun. Anne ve babalar çocuklarını asla yalnız bırakmazlar."
* Yaş ilerledikçe bu olaya sorumlu ararlar ve neden-sonuç ilişkisi kurmaya başlarlar. Bu olayda çocuğun asla bir sorumluluğu olmadığı ona hissettirilmeli ve bu konuda diğer ebeveyn de suçlanmamalı. Olanlar anne ve babanın ortak kararıdır olgusu çocuğa aşılanmalı.
* Çocukla sıkıntılarını çok detaylı paylaşmayın. Kendinizi kötü hissettiğinizde söyleyin ama asla kendi içinizdeki kaygıların tamamını çocuğa anlatmayın. O küçük omuzları bu yükü kaldırmakta zorlanır..
* Özellikle ilk 2 seneyi çocuğun hayatında bir değişiklik olmadan geçirin. Çocuk anneyle daha önce birlikte oturulan evde kalsın. Okulu hatta odasını bile değiştirmeyin. Çünkü çocuk bu 2 sene içinde bu olayın kendisi için bir kayıp olduğunu anlar ve değişmeyen düzeni onu rahatlatır.
* Çocuk evden ayrılanı çok özler. Ayrılan ebeveyn ile araya mesafe koymayın fakat gereğinden fazla da uzun kalmamalarını sağlayın.
* Her türlü sağlık kontrolü, okulla ilgili tüm aktiviteler ve çocuğun doğum gününde anne ve baba mutlaka ve mutlaka beraber olmalı.
* Ebeveynler birbirinin evine girmemeli. Çocuk kapıdan alınıp bırakılmalı. Bu çocuğun olayı kabul etmesi için çok önemli bir detaydır.
* Çocuk ebeveynlerden birine aşırı bağlanabilir onsuz hiçbiryerde kalmak istemeyebilir. bu terkedilme korkusundan ileri gelmektedir. Çocuğa bu konuda güven verilmelidir.
* Çocuğun öfke göstermesi iyi birşeydir. duygularını ifade edebildiğini gösterir.
* Çocuk diğer ebeveynin evinde de süren sorumluluğu hissetmek ihtiyacındadır. Mesela ödevlerin bir kısmı diğer ebevynin evinde yapılmalıdır.
* Eğer çocuk duygularını ifade etmek istemiyorsa zorlamayın kendi halinde bırakın. Ama ona eğer anlatmak isterse dinleyebileceğiniz güvenini verin.
* Okulunu çok iyi takip edin öğretmenleriyle iletişim halinde olun. Okul başarısını ve arkadaşlarıyla ilişkisi hakıında mutlaka bilgi sahibi olunmalı. Boşanmanın etkisi en çabuk okul hayatında görülür.
Aslında bu yazdığımı bir arkadaşın topiğinde yazmıştım ama sonra ayrı bir konu açsam iyi olur diye düşündüm..
2 gün önce boşanma ve çocuk konulu bir seminere katıldım ve aşağıdaki notları aldım. Umarım kimsenin ihtiyacı olmaz ve ihtiyacı olana da faydası olur.. Konuyla ilgili bilgisi olan arkadaşların da bildiklerini veya tecrübelerini paylaşmalarını rica ederim..
* İnsanlar boşansa bile çocuk için aile olma durumları değişmiyor . Çünkü biri anne biri baba.. En önemlisi anne ve babanın saygı çerçevesinde hareket etmesi.. Asla ve asladiğer ebevyn hakkında çocuğu kışkırtmamalı, diğer ebeveyn kötülenmemeli..
* Çocuk bu dönemde güven kaygısı yaşar.. Mutlaka anne ve babanın çocuğa şunları söylemesi lazım " biz senin annen ve babanız biz anlaşamayıp ayrılmış olabiliriz ama sen bize her zaman her konuda güvenebilirsin. Sana olan sevgimizde, ilgimizde hiçbir değişiklik olmayacak. Çünkü sen bizim çocuğumuzsun. Anne ve babalar çocuklarını asla yalnız bırakmazlar."
* Yaş ilerledikçe bu olaya sorumlu ararlar ve neden-sonuç ilişkisi kurmaya başlarlar. Bu olayda çocuğun asla bir sorumluluğu olmadığı ona hissettirilmeli ve bu konuda diğer ebeveyn de suçlanmamalı. Olanlar anne ve babanın ortak kararıdır olgusu çocuğa aşılanmalı.
* Çocukla sıkıntılarını çok detaylı paylaşmayın. Kendinizi kötü hissettiğinizde söyleyin ama asla kendi içinizdeki kaygıların tamamını çocuğa anlatmayın. O küçük omuzları bu yükü kaldırmakta zorlanır..
* Özellikle ilk 2 seneyi çocuğun hayatında bir değişiklik olmadan geçirin. Çocuk anneyle daha önce birlikte oturulan evde kalsın. Okulu hatta odasını bile değiştirmeyin. Çünkü çocuk bu 2 sene içinde bu olayın kendisi için bir kayıp olduğunu anlar ve değişmeyen düzeni onu rahatlatır.
* Çocuk evden ayrılanı çok özler. Ayrılan ebeveyn ile araya mesafe koymayın fakat gereğinden fazla da uzun kalmamalarını sağlayın.
* Her türlü sağlık kontrolü, okulla ilgili tüm aktiviteler ve çocuğun doğum gününde anne ve baba mutlaka ve mutlaka beraber olmalı.
* Ebeveynler birbirinin evine girmemeli. Çocuk kapıdan alınıp bırakılmalı. Bu çocuğun olayı kabul etmesi için çok önemli bir detaydır.
* Çocuk ebeveynlerden birine aşırı bağlanabilir onsuz hiçbiryerde kalmak istemeyebilir. bu terkedilme korkusundan ileri gelmektedir. Çocuğa bu konuda güven verilmelidir.
* Çocuğun öfke göstermesi iyi birşeydir. duygularını ifade edebildiğini gösterir.
* Çocuk diğer ebeveynin evinde de süren sorumluluğu hissetmek ihtiyacındadır. Mesela ödevlerin bir kısmı diğer ebevynin evinde yapılmalıdır.
* Eğer çocuk duygularını ifade etmek istemiyorsa zorlamayın kendi halinde bırakın. Ama ona eğer anlatmak isterse dinleyebileceğiniz güvenini verin.
* Okulunu çok iyi takip edin öğretmenleriyle iletişim halinde olun. Okul başarısını ve arkadaşlarıyla ilişkisi hakıında mutlaka bilgi sahibi olunmalı. Boşanmanın etkisi en çabuk okul hayatında görülür.